In Parijs is de lente begonnen. Wereldwijd moet het eergisteren geweest zijn, althans volgens de meteorologen. Maar wij zijn geen mensen voor temperaturen, isobaren of zonnetjes op papier: als we moeten oppassen voor zonnebrand, dan willen we dat op ons vel voelen. En sinds begin deze week voelen we het: dat lichtjes warmere weer, dat zalig helle licht, en bovenal; de geur van gras.
Geen betere plek om in de lente te zijn dan Parijs. Ik heb het reeds gezegd: Le Capital is een stad geboren voor de zon. En als we nog kieskeuriger mogen zijn, en dat kunnen we, want we zijn er nu toch; geen betere plek om in de lente te zijn dan de Parijse parken.
Maar ja, helaas, lente betekent mooi weer maar ook mooi studeren. Het moet een professor met een afkeer van de zon geweest zijn die de academische kalender uitgevonden heeft. Of eentje met pleinvrees, dat zou meteen ook de traditie van al die lesgevende doctorandi in onze auditoria verklaren. Be it as it may: het mooie weer wordt hier niet zonder enige weemoed ontvangen.
