Niet makkelijk ze. Je moet echt kiezen;
kiezen wat je nodig hebt om te leven, wat je wil om mee te wonen, wat
jij vindt dat echt belangrijk is. En daarbovenop nog eens zo kiezen
dat het geheel nog enigszins te transporteren valt. In dat laatste is
uw Sebastiaan alleszins niet geslaagd, en u mag u gerust mijn eerste
uren hier inbeelden als twee gigantische kabassen plus één kleine
Leenknegt die tevergeefse aan die laatste staat te trekken.
Maar goed, al het belangrijkste is dus
mee. Mijn laptop (voor de blog). Mijn lievelingskleren (om aan te
doen). Mijn Pink-Floydposter (eens vermaard in Parijs, nu op weg naar
faam in London). Mijn schetsboek (om in te schetsen). Een paar andere
boeken (want Sebastiaan is Sebastiaan). Een fles whiskey (voor de
gezondheid). En een sigarenkistje.
Had ik gekund, ik had er nog wat
ouders, broers, tantes, neven, nonkels, CM-gespuis, schoonouders, een
schoonzus, vrienden en een knappe Italiaanse ingestoken. Maar dat
ging nu eenmaal niet. Ik heb kennelijk geen erg plooibare
vriendenkring, en in de familie is het volume soms al net dat beetje
groter (al dat verstand, weet je wel). De Italiaanse had eventueel
nog gekund, totdat we probeerden de bijhorende beautycase er tussen
te proppen...
Dus is Sebastiaan maar alleen
vertrokken. Met avontuur in het vooruitzicht, met een beetje heimwee
in het achterhoofd. Life 2.0: ongeveer een jaar nadat deze blog
gesticht werd, vangen we het nieuwe seizoen aan. Andere setting,
andere figuranten, maar dezelfde hoofdacteur, dezelfde verteller, en
vooral; hetzelfde medium. Blog + foto, met de gekende ingrediënten.
Liefde, avontuur, spanning, passie, architectuur, seks, een beetje
(meer) verstand, (hopelijk) weer interessante gastrolletjes, wie weet
zelfs opnieuw vurige discussies met dooie dichters, en bovenal; een
goed publiek!
