Mannen die koken, het is een beetje zoals de koning die viool speelt. De vergelijking is hier niet tussen mannen en koningen te zoeken; buiten het feit dat de koning een man is (liefst toch), hebben ze maar weinig met elkaar gemeen. Nee, mannen koken zoals koningen viool spelen omdat de meeste koningen echt niet zo goed viool kunnen spelen.
Natuurlijk zal ik hier nu een hoop hobbyisten én topchefs op mijn dak krijgen. Nog een sjans dat ik niet te veel van de tweede soort ken, en ik (voorlopig) nog redelijk goed met mijn hobbyistische vrienden overweg kan. Ja ja, ik geef het toe, er zijn vast veel uitzonderingen, en misschien zelfs meer dan de regelmatige gevallen (de horror van de 'nieuwe man' rukt op!). Een kleine nuance dan;
Mannen koken zoals de koning viool speelt, omdat het eigenlijk niet echt uitmaakt of het nu lekker/mooi is of niet. Het gaat erom dat het de màn is die kookt (of de koning die viool speelt).
Opnieuw vast veel protest van de hobbyisten, maar ik denk dat ik de vrouwen nu wel aan mijn kant heb. Hoeveel vrouwen verlangen niet al lang naar een dinertje door de man gemaakt? En, het moment dan gekomen, zouden ze het niet overheerlijk vinden nog voor ze het eens geproefd hebben?
Een man die kookt, het heeft toch iets speciaal e. Het klopt gelijk niet, het hoort niet, of het is voor een uitzonderlijke gelegenheid. Om iets te vieren (thesis afgeven bijvoorbeeld), om de vriendin eens te verwennen (altijd een goede reden), of gewoon omdat hij heel goed gehumeurd is (en dit om beide van voorgaande redenen). En dan smaakt het altijd beter, hoe simpel het gerecht (nemen we nu bijvoorbeeld spaghetti) ook kan zijn.
Nu, het moet wel gezegd zijn; uw auteur maakt echt een goede spaghetti. Een feit bevestigd door zowel statistische steekproeven uit een groep van gemiddelde proevers, als door de mening van een doorgewinterde experte. Maar dit geheel als bijkomende informatie, uiteraard.
Uw auteur kan trouwens ook goed barbequen, en dan nog liefst en masse. Vijvendertig kilo of zo, voor minder steken we het vuur niet aan. Met wat goede muziek erbij, als het kan, en een fris pintje, kwestie van een mooie uitdrukking voor de foto te hebben. Ook dit als bijkomende informatie, uiteraard.
We hadden dus gezegd dat dat toch altijd wat speciaal is, mannen die koken. Ook al smaakt het soms echt niet. Laat dit nu wel, voor de mannen dan, geen aanmoediging zijn om nog minder te koken, of erger nog; enkel te koken om iets goed te maken. Meestal zal het dan toch niet meer pakken (en nog minder smaken), dus da's zonde van de moeite. Nee, bij deze een hartige aanmoediging aan alle mannen om gewoon wat vaker te koken. Want als mannen koken, dan is het altijd een beetje feest, en wie zou niet graag wat meer feesten? Zeker als je al wat meer tijd om handen hebt (zoals na het afgeven van de thesis bijvoorbeeld ). Je leert er bovendien beter door koken, wat sommige vrouwen dan ook zouden appreciëren (kunnen ze eerlijke complimentjes geven).
Tenslotte, als laatste reden; wie weet, wie weet, stel dat mijn kleine revolutie aanslaat, dan zijn de vrouwen over een paar jaar die kokende mannen vast zo grondig beu, dat zij, met recht en reden trouwens, hun eigen paleisrevolutie inzetten en weer zélf aan de slag gaan. Ik zie tante Kaat al herleven, en nonkel Piet bij zijn grote oren pakken en van de buis smijten (toch nooit onze favoriete nonkel). Alleen al daarvoor zou je het doen. Stel het je voor; al die nieuwe vrouwen die die nieuwe mannen vragen even aan de kant te gaan in de kuiken, die op hun beurt dan ook niet akkoord gaan, want ja, het zijn nu eenmaal nieuwe mannen; gaat het, schatje, moet ik dat niet doen, schatje?
Echtelijke ruzies over wie màg koken; de wereld zou toch mooi zijn.
