Leven in London, het is een ware afkickcursus van elk racistisch vooroordeel die een mens rijk (of arm?) kan zijn. De reden hiervoor is simpel; eigenlijk lijken we allemaal een beetje op elkaar. Of je nu Belg, Brit, Maltezer, Japanner of Indiër bent, de belangrijke dingen blijven dezelfde;
- Mannen spelen voetbal, vrouwen babbelen aan de rand. - Mannen drinken bier, vrouwen drinken zoetigheid. - Iedereen, en vooral vrouwen, houdt van Belgian Chocolats. - Iedereen, en dan vooral mannen, laat zijn werk liggen als iemand "free beer on the terras" roept.
Zoals je ziet zou racisme zich eigenlijk eerder tussen geslachten dan tussen rassen moeten afspelen. Maar deze schrijver voelt zich alleszins weinig geroepen om vrouwen te gaan haten, net zomin als hij tegenover Britten, Maltezers, Japanners of Indiërs een afkeer zou willen ontwikkelen. Wat dan weer niet wil zeggen dat iedereen gelijk is; er is wel degelijk een verschil in mijn voorkeur voor Britse, Maltese, Japanse of Indische vrouwen. Maar dit geheel ter zijde.
De beste chocolade, het beste bier, en, laten we er eerlijk over zijn, de beste vrouwen komen toch nog altijd uit België. Ik weet niet of er een causaal verband tussen deze valt te zoeken, noch of er iemand al naar gezocht heeft. Je zou verwachten dat zo'n soort veldwerk redelijk populair zou moeten zijn onder aspirant-onderzoekers... De eerste stelling wordt alleszins al beaamd door elke toerist wiens bus zich door ons bochtig vaderland gemanouvreerd heeft. We weten allemaal wat voor wijsheid de gemiddelde toerist in pacht heeft, dus dat is wel een argument op autoriteit van formaat. De tweede stelling, wel, daar zijn we allemaal (als Belg) gewoon van overtuigd, we moeten enkel nog de rest van de wereld hiervan op de hoogte brengen. Ik kan uit ervaring zeggen dat Parijs hieromtrent het licht reeds gezien heeft (vandaar dat men het ook de lichtstad noemt), hoewel het nodige vakmanschap nog serieus bijgeschaafd dient te worden. London echter volhardt in de boosheid: men gelooft er nog steeds dat het eigen bier het beste is. Engels bier is nu inderdaad wel onderschat, maar dat is nog mijlenver van een hogere rangschikking dan het Belgische!
De beste vrouwen, dat ligt iets moeilijker. De meeste Belgische mannen zijn zich hiervan niet bewust, of zelfs overtuigd van het tegendeel. Uit persoonlijke ervaring heb ik echter niet te klagen, en ik weet (van horen zeggen!) dat aan al dat buitenlands gegiechel wel één en ander scheelt. Hoe (makkelijk) gelijkend we allemaal misschien wel zijn, vrouwen blijven toch (moeilijk) divers. Franse vrouwen hebben streken. Griekse vrouwen zijn eigenwijs. Vietnamese vrouwen zijn te goedkoop (dixit mijn broer). Van de Indische zijn er te veel, en van de Maltese te weinig. Italiaanse zijn wel çava, maar duur. Van Japanese weet ik niet zo veel, want ze wonen te ver. En de Britse zijn niet echt mooi. Dus alleen al door eliminatie kunnen we concluderen dat Belgische vrouwen de beste zijn.
De beste chocolade, het beste bier, de beste vrouwen. Als je in rekening brengt dat dit kennelijk de drie fundamenten van het menselijk bestaan voor het grootste deel van de wereldbevolking zijn, dan hebben wij Belgische mannen toch wel hét recept voor levenslang geluk in handen. Of de Belgische vrouwen dat plezier delen (gezien de eigenschappen van de Belgische mannen), is een andere vraag. Maar deze auteur kan alleszins met een gelukzalig gevoel, ietwat minder racisme en nog steeds evenveel chauvinisme in zijn bed kruipen...
