Die schuchtere toenadering... Dat eerste, nog voorzichtige contact, en een tweede, met meer zelfvertrouwen. Een zachte kreun, en even deins je terug. Twijfel... Maar je hervindt de moed, je gaat door, meer toegewijd dan de eerste keer, want nu heb je een idee van de zachtheid, het plooien, van de wetten van die vreemde materie in je handen. Een tweede kreun, en dan nog een, en nog een. Het ritmisch fluisteren van het hout, het elegisch geritsel, en traag, maar o zo zeker, het opbouwen van de spanning. Je zet door, vastberaden, bezeten. Nog heel even. Nog heel even... De gedachte stelt zich uit, en je vingers, meester in hun kunst, leren te denken. Nog heel even. Heel erg even. En dan plots, eureka!
Opluchting...
Trots zet je een stap achteruit. Het zit erin, je nieuwe boek zit erin! Alweer een nieuwe aanwinst om je boekenkast te tooien, om dat ene gaatje in die rij van letteren te vullen. Hoe simpel het leven toch kan zijn voor een bibliofiel!
Kwestie van de eerste scheve opmerking voor te zijn: ja, inderdaad, het handelt alweer over architectuur... Maar het is pas het eerste dat ik hier in Parijs aanschaf, na een paar romans en een boek over filosofie, wat ik persoonlijk wel als een sterke les in zelfbeheersing beschouw. En ik heb nog een excuus ook! Kennelijk zweven er allerlei fantastische ideeën rond in de kamers van de studentenvereniging van het ENSAPLV, waaronder het organiseren van een zeer voordelige boekenmarkt op het binnenplein... Kan iemand eens een subtiele hint aan de Loeiende Koe° doorgeven alsjeblief?
Maar maak u vooral ook geen zorgen, ik zal hier zeker ook meer doen dan lezen, zoals bijvoorbeeld deze maandag, toen ik het prachtige Cité d'Architecture et de Patrimoine bezocht met zijn ongelooflijke... bibliotheek. Nee serieus, voor dit weekend staat de Nuit Blanche op het programma (evenementen en musea all night long!), en vanaf volgende week laat ik me op sleeptouw nemen door Madame Mazlouman en Monsieur Xuillot, die het als hun persoonlijke taak zien onze kennis van de plastische en theaterkunsten aan te scherpen...
Maar dat is voor volgende week. Vanavond houden we het iets simpeler: Oktoberfesten, een genoegen zo universeel dat zelfs de Fransen het nalaten te vertalen...
Groetjes, en bedankt voor het kaartje!
(°de Loeiende Koe is de architectuurstudentenvereniging in Gent)
