Het artikel dat in de "Krant van West-Vlaanderen", meer bepaald "Het Wekelijks Nieuws" verscheen... Klik hier!
VOLGENDE WEDSTRIJD(EN) HERMES, 4 OKTOBER
OLIFANT 18 OKTOBER
Over mijzelf
Ik ben Francis Coucke
Ik ben een man en woon in Veurne (Belgie) en mijn beroep is Beroepsmilitair.
Ik ben geboren op 12/07/1967 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, MTB, muziek, lectuur, informatica,....
BESTTIJDEN
MTLG: 2,4 km in 8'14" (15 april 2008)(3'26" de km) Trio-triathlon: 3,5 km in 11'58" (7 nov 2006) Korpscross: 4,1 km in 14'04" (14 nov 2006) Westerkwartier: 5 km in 17'52" (19 sept 2008)(3'34" de km) Westerkwartier: 6 km in 21'38" (19 sept 2008)(3'36" de km) Westerkwartier: 8,66 km in 31'32" (19 sept 2008)(16.5 km per uur)(3'38" de km) Keignaert (Oostende): 9 km in 33'47" (06 juni 2008) Oostkamp: 10 km in 36'56" (5 aug 2006)(3'41" de km) Gistel: 12 km in 46'15" (18 nov 2006) Dwars door Brugge: 15 km in 56'30" (7 mei 2006) Sluis (10 Mijl): 1h02'55" (15 maart 2009)(3'55" de km) Sluis: 1/2 Mar in 1h22'38" (15 maart 2009)(3'55" de km) Parijs: Marathon in 2h55'51" (05 april 2009)(4'10" de km)
1.LOMBARDSIJDE : 10,8 km in 42'34" op 6 jan 2.MOL : 1O km in 38'34" op 14 jan 3.SAS : 6 km in 21'59" op 4 feb 4.GROBBENDONK: 7,8 km in 31'17" op 15 feb (cross) 5.OOSTENDE-BRUGGE: 10 Mijl in 1H04'36" op 4 maart 6.SLUIS: 1/2 mar in 1h 27'08" op 18 maart 7.DAMME: 9 km in 34'17" op 25 maart 8.HAZEGRAS: 11 km in 43'27" op 7 april 9.ST.-JANSLOOP: 10 km in 40'59" op 22 april 10.DWARS DOOR BRUGGE: 14.3 km in 55'52" op 6 mei 11.REMBERTCORRIDA TORHOUT: 10 km in 38'07" op 11 mei 12.GAILLY TE EUPEN: 1/5de marathon in 34' op 16 mei 13.KEIGNAERT: 9 km in 34'53" op 18 mei 14.PAREL DER KEMPEN (MALLE): 10 mijl in 1h 04' 41" op 20 mei 15.20 VAN BRUSSEL: 20,1 km in 1h 23'28" op 27 mei 16.MCBRIDE: 1/2 marathon in 1h 32' 17" op 3 juni 17.JEAN BART: 11,1 km in 42'17" op 15 juni 18.NVV MARATHON: 42,195 km in 3h08'03" op 22 juni
NA ENKELE MALEN NET NIET DE MAGISCHE GRENS VAN DRIE UUR TE BREKEN, SLAAG IK DAAR DIT JAAR DAN TOCH IN TE PARIJS: 2H55'51". KAN HET NOG BETER? WE ZULLEN ZIEN...
07-05-2008
Saltin!
Of...het leven zonder koolhydraten.
Ik heb mijn drie-dagen dieet goed doorstaan. Zondag was er nog een lange duurloop en daarna heb ik alleen nog maar groenten, groenten, groenten gegeten. Hier en daar een stukje vlees, vis of kaas. Niet evident. De gewoonte van te grijpen naar een stuk fruit, een koekje of frisdrank is moeilijk af te leren. Ik zeg niet dat ik het gewoon zou kunnen worden, een leven zonder suikers, maar het viel al bij al wel mee.
Ik had natuurlijk wel schrik over de uitputting die verwacht wordt na enkele dagen. De eerste dag had ik er al van. Een ijl gevoel in het hoofd. Afkikken van de suikers? En dan moest ik maandag en dinsdag werken van zeven uur 's ochtends tot één uur 's nachts. En alsof het nog niet genoeg was, zaten mijn collega's constant taartjes te vreten voor mijn neus en cola's te drinken. Maar ik hield stand.
Vanmorgen dan nog één boterhammetje met kaas, potje magere yoghurt en een tasje koffie. Daarna gaan lopen om de glycogeenvoorraad volledig te ledigen. Daar had ik nu wel het meeste schrik voor. Je kan jezelf wel dwingen om bepaalde dingen te eten (of juist niet), maar je kan jezelf niet dwingen om sneller te lopen dan mogelijk is.
Een andere factor, waar ik al een paar dagen mee zit trouwens, is de warmte. Iedereen weet dat je hartslagje meegaat met de thermometer.
Vandaag dus drie maal 1500 aan marathontempo. Wel, het viel verrassend goed mee. Driemaal netjes onder hartslag 150 gebleven. Tempo zelfs hoger dan 14 km per uur. Het lopen zelf verliep vlot. Toch voel ik wel degelijk zwakte. Maar de zin om te lopen hield de overhand.
Tevreden dus. Nu maar suikertjes binnen werken. Ben nu een aquariusje aan het drinken. Wat smaakt dat toch raar, na drie dagen groenten. Echt waar! Misschien kan ik binnen drie dagen geen suiker meer zien? En ik moet heel veel water drinken! Want er zal gezweet worden te Visé.
En nog drie dagen luieren en slaap inhalen. Met de fiets naar het strand en een ijsje....mmmm!
Het doet een beetje raar. Minderen met lopen. Het is net of ik bijna niet heb gelopen deze week. Toch kom ik nog aan 66 km.
Anderzijds is het goede gevoel er terug. En dat tijdens de afbouwweken. Normaal is de spanning groter. Het vertrouwen groeit naarmate de recuperatie zich aanbiedt.
Het gewicht is bijna perfect (al dan niet perfect). Na twee communiefeestjes vorig weekend was ik meer dan een kilo bijgekomen, maar tegen het einde van de week was het overtollige gewicht reeds volkomen verdwenen. Na mijn loopje deze morgen dook ik zelfs onder de 74 kg. Normaal gezien gaat het gewicht nog een beetje dalen de volgende drie dagen door mijn koolhydraatarm dieet. Maar de laatste drie dagen voor de marathon gaat het gewicht dan terug de hoogte in door de karrevracht aan koolhydraten die je dan ter compensatie terug tot je mag nemen. Ik heb er een beetje aan getwijfeld, maar ik ken een paar mensen die het hebben gevolgd en met een positief resultaat. Trouwens, ik heb er een wetenschappelijke studie over nagelezen die wel degelijk kan weerleggen dat het dieet resultaat oplevert. Het was vandaag mijn eerste dag van het koolhydraatarm dieet en ik ben eigenlijk blij dat de dag bijna om is. Twee dagen te gaan dan nog. Nu weet ik wel zeker dat ik een zoetemondje ben...
Vandaag was er "Dwars door Brugge". Ik had min niet ingeschreven omdat de marathon te dichtbij is. Deze middag aan tafel beslist om te komen supporteren. Het was nochtans mooi terrasjesweer, maar loper zijnde weet ik goed dat het afzien is bij zo'n temperaturen in Brugge. Dus naar Brugge getrokken met een paar liter water. Toch een paar mensen plezier gedaan hoop ik (van den enen ziet ge dat al beter dan van den anderen). Ik heb er trouwens foto's van. In de loop van de week in mijn "WEBALBA".
Laatste deftige snelheidstest voor de Maasmarathon.
Het weer zag er niet te best uit en ik had beslist om het lot niet te tarten. Als het zou regenen bij de start zou ik niet vertrekken. Tien dagen voor de marathon wou ik geen risico lopen op een verkoudheid.
Maar, zoals zo dikwijls, regende het voor en na de wedstrijd. Tijdens het lopen werden we zelfs getracteerd op een vrij fel zonnetje.
Bedoeling vandaag was om snel te lopen, maar niet in overdrive gaan.
Vrij zenuwachtig bij de start. Dus schoot ik uit de startblokken. Eerste km in 3'19" en de tweede in 3'32". Véééél te snel weg en ik had al na één km mijn snelheid deftig vertraagd. Sta dus scherp zou ik zeggen. Na de tweede km wil ik nog wat vertragen, maar ik hoef geen moeite te doen want het gaat vanzelf. Klopje van de hamer tijdens km 3. Ik loop nog 3'45" maar ik moet dringend temporiseren en op mijn effen komen. Hartslag was efkes naar 176 geweest. Km 4 (4'11") en 5 (4'06") gebruik ik dus even om ""terug op adem te komen". Ik overweeg hier even om te stoppen, want ik wil geen krachten verspillen. Toch voel ik mij beter na deze "rustkilometers" en gaat het tempo terug naar + 15 km per uur. Km's tussen 3'43" en 3'56", maar ik haal niet alles meer uit de kast Ik klamp aan en ik los. Ik trek zeker geen kop. Ik kom aan in 38'13".
Na de aankomst weer snel gerecupereerd. Toch enige twijfel over het effect van deze snelheidstraining. Wilde enigszins wel 38 minuten halen op de 10 km, maar met een iets lagere gemiddelde hartslag dan die 170 die ik nu heb gehaald. 170 is voor mij lichtjes in het rood maar als je weet dat ik op de meeste 10 K's wel tegen de 180 durf lopen, is dat toch nog niet overdreven. Ik zit eigenlijk met die 162 (gemiddeld) in mijn hoofd van Lakosta, maar toen liep ik ook rond de 15 per uur. Ietsje trager dan vandaag. Hm, logische hartslag dus...
De laatste twee weken voor de marathon zijn voor mij de moeilijkste. Je zit met allerhande vragen. De belangrijkste trainingen zijn achter de rug en nu wil je zeker niets verkeerd meer doen. Drie weken geleden had ik een piek. Heb ik terug een piek volgende week? Of heb ik het verbrod? Moest ik drie weken geleden een marathon lopen? Enz...Het hoofd koel houden is ook een deel van de training. En dat is niet altijd even gemakkelijk.
Na één km kwam ik KJ tegen (leuk weerzien trouwens) die ik ter plekke achterliet. Maar na mijn inzinking twee km verder pareerde hij mij weer en ik kon hem later niet meer bijbenen hoewel hij altijd in het vizier bleef. Net voor de eindstreep kwam Hans Paque mij nog flankeren.
Morgen lichtjes loslopen, zaterdag rust en zondag laatste twintiger. Volgende week nog minder km's.
Na een zware halve marathon vorige zaterdag, was het deze week vooral weer veel kilometers malen aan een weliswaar rustig tempo.
Maandag nam ik nog een rustdag en dan was het vijf dagen na elkaar lopen geblazen. Enkel vandaag, zondag dus, een extra rustdag want er moest gecommuniefeest worden. Dus ook mijn kat naar Oostende gestuurd daardoor.
Een zware week dus zoals ik al zei. 87 Kilometer, verdeeld over vijf dagen. Eigenlijk voelde ik me niet echt vermoeid maar het lopen zelf verliep moeizaam. Hartslag lag ook iets hoger dan ik de laatste weken gewoon ben. Maar ik vertrouw erop dat dat terug in orde komt. Het is overigens wel logisch dat je na een zware wedstrijd ietsje langer moet recupereren. En echt recupereren ging niet want er moesten nog heel wat kilometers gemaald worden volgens het schema. Hopelijk volgt er nu iets van supercompensatie. Zou moeten toch, maar toch heb je nu niet echt het gevoel dat dat eraan komt. Je zou eerder op een rustdag nog eens een toertje extra gaan joggen om terug een lekker gevoel te kunnen ervaren, maar het mag niet. Dus het ergste wat je tegen een loper kunt zeggen: "RUST" Het maakt deel uit van je training.
Naast het onbehaaglijke gevoel had ik ook wat problemen met mijn hartslagmeting. De hartslag ging alle kanten uit tijdens het lopen. Joggen en een hartslag van 178 lijken mij niet echt overeen te komen. Ik werd er behoorlijk zenuwachtig en zelfs "vies" door. Dus zou het wel s kunnen zijn dat de hogere hartslag ook wel te maken heeft met een slechte meting. Volgende week batterijtje vervangen van de borstriem. Misschien moet ik hier een daar ook een streepje borsthaar afscheren.
En dat ik een vermoeiende week achter de rug heb, is gisteren bewezen. In geen tijd had ik een vlieg in mijn oog en deze morgen zat ze er nog in. Nogal zwaar gekaterd. Als ik in vorm ben, kan ik er veel beter tegen. Was echt verbaasd door dit gebeuren. De volgende twee weken gene spetter meer! Of het moet een godendrankje zijn zoals Westvleteren. Dat is hoe tuug wih!
Trouwens af en toe een keer aan de lopertjes gedacht in Oostende...
Lang geleden dat het nog zo vierkant draaide als vandaag. Beetje logisch toch, na drie zware weken met als toetje een zware halve marathon. Het loslopen vandaag was even moeizaam als de laatste kilometers van de Lakosta-halve marathon van gisteren. Maar ik troost me met de gedachte dat het niet voor niets is geweest. Morgen een rustdag inlassen en er dinsdag terug in vliegen. Vrijdag wss mijn laatste dertiger want in het weekend is het al communie wat de klok slaagt.
Zo, net lekkere spaghetti met groensels binnengedraaid. Ik had reuzehonger. Eerst nog een uur in de mis gezeten voor ik aan tafel kon aanschuiven. Normaal gezien heb ik na zo'n deftige wedstrijd niet teveel honger, maar dit keer wel. Goede recuperatie me dunkt. En dat is wat me vooral opviel vandaag. Toch vrij zwaar afzien in de Staasse heuvels en heel vlot gerecupereerd.
Lakosta had ik dus opgenomen in mijn programma omdat je op een halve marathontest eens goed alles op een rijtje kan zetten. Hartslag, snelheid, voeding, kledij,... Het was niet een specifieke halve marathonvoorbereiding deze week. Op het hoofdmenu staat nog altijd de marathon te Visé. Dus werd er ook niet extreem gerust voor deze halve. Alleen donderdag liep ik geen kilometer. Gisteren hield ik het bij 5 km loslopen en wat fitness. Ik zit trouwens ook in mijn vier zwaarste trainingsweken (nu de derde). Dus niet voluit gaan maar toch graag 1h 25' gezien op het scherm bij de aankomst.
Regen verwacht vandaag, maar de hoeveelheid die we onderweg te verwerken vandaag mag er altijd bij zijn van mij. Lekkere afkoeling. Had niet teveel drank nodig onderweg.
Aan de start verschenen ook nog de Janssen-brothers die ook zo iets van een 1h25 voor ogen hadden. We spraken af om aan 4' de km te lopen. Ook present was Dirk Luypaert met zn twee hazen Clint en Martin. Proficiat Dirk met je PR. Ik kijk uit naar je verslagje. Mooi verslagje trouwens heb ik al gelezen bij Clint. Zijn aankomst in Staden daarentegen was minder mooi om te zien... Supporter van dienst: "Paard nooit op stal!" en Sjarlot was mee als persoonlijke begeleider.
Start om 14.30. Ik raak verstrikt in de groep of liever "familie" Delvael, die eveneens voor een 1h25 gingen. Maar ik start snel en wil er voorbij. Ik met Peter linksom en Jan via de rechterflank. Ik ben graag zo snel mogelijk weg uit het pack, zodat ik vlug aan mijn eigen wedstrijd kan beginnen zonder teveel te moeten slalommen. Even dacht ik nog om er zelf wat te blijven hangen, maar de Janssen-brothers brachten mij op andere ideeën. Weeral te vlug weg dus. Ik loop dus een km of vier samen met Jan en Peter en voel dat we te rap gaan. Ik wil onder hartslag 160 blijven, maar met al die bergen was dat dus niet zo simpel. Toch wil ik het zo lang mogelijk volhouden aan die hartslag. Trouwens de kilometerborden hadden ze nu ook niet overal op de juiste plaats gezet en zo was het dus ook al moeilijk vast te stellen of je nu aan 15 km per uur liep of niet. Ik ga mijn tussentijden niet meegeven, maar ze schommelen tussen 3'18" (km 16) en 4'23". Kan niet hé.
Ik wilde mijn tempo en mijn hartslag behouden en liet de broertjes gaan en liep dus bijna de hele wedstrijd alleen en hoopte dat ik toch iet of wat op het juiste schema zat. Doch na de elvendertigste heuvel overschrijdt mijn hartslag permanent de 160 slagen. Begrijpelijk. Ik wist begot niet dat het zo'n zware 21-er was. De tweede helft was ook zwaarder omdat er een sportief windje stond. Die beide factoren maakten er een zware wedstrijd van. Toch bleven mijn laatste kilometers onder de vier minuten. Onderweg had ik er een paar van boven de 4'. Ik denk op de heuvels...
Uiteindelijk kom ik binnen in 1h24'12". Gemiddelde hartslag toch nog 162 of 90%. Vooral de laatste kilometer begon wel zwaar te worden. In de voorlaatste km haalde ik nog Peter bij maar Sjtaarke Jaan kon ik niet meer bijbenen.
Dus tevreden zou ik zeggen, al had die hartslag iets lager gemogen. Maar op zo'n parcours is dat eigenlijk nog wel fatsoenlijk. De drie uur in Visé liggen binnen handbereik, maar het zal kantje boord zijn. Na zoveel kilometer komt er een verval. Hopelijk blijf ik ze de baas. Vandaag mocht de wedstrijd ook niet veel langer meer duren hoor (aan dat tempo). Misschien moet ik lopen aan 15 per uur en dan om de km 15" pauze nemen. Is dat geen idee?
Foto aan de start met de Janssen-brothers. Het is dus Jan (de linkse met pet) die in Parijs onder de drie uur dook.
U heeft het mss al gezien in mijn lijstje van PR's...Gisteren liep ik een PR op de 2400 meter tijdens mijn sporttesten op het werk. Out of the blue als het ware. Was vrij moe en had mij voorgenomen niet te zot te starten. Wat ik ook deed. Ik bleef wat hangen achter twee collega's met de bedoeling in de laatste ronde (van drie) een sprintje te placeren. Maar ik vond dat ze zo traag liepen dat ik de kop overnam na ronde één. En ik liep vlot van ze weg. Aangekomen met een voorsprong van 13". Wat had dat gegeven als we met een paar hadden samen kunnen lopen.
Soit, dat bewijst dat de vorm goed is. In de vooravond dan nog een paar marathontempo-intervallen gedaan (3 maal 3000m) en de vorm was nog altijd goed. Wederom liep ik op hartslag en was ik sneller dan de vooropgestelde 14 km per uur. Het was zelfs 15 km per uur. Voor een gemiddelde hartslag van 152...
Vandaag was er 12,5 km loslopen. Morgen is het rustdag. Voel me goed, ik loop goed, maar ben wel moe. Maar dat komt niet alleen door het lopen hoor. Maandag en dinsdag door het werk pas rond middernacht naar bed en om kwart na zes eruit. Kruipt wel in de kleren.
Ook vrij zware en vermoeiende week. Toch is de conditie/spirit goed. Het was deze week iets sneller lopen dan de vorige weken en zodoende snak ik naar nog eens een gewone jogging. Hopelijk vind ik daar morgen een gaatje voor. De lange voorbereidingsperiode werpt zijn vruchten af. Hopelijk zijn de laatste twee weken tapering voldoende om mijn lichaam te laten rusten en klaar te staan voor het grote moment. De snelheden, hartslagen en nu zelfs het gewicht gaan allemaal de juiste richting uit. Het komt er nu op aan om de goede vorm te houden. Op het einde van volgende week staat Lakosta op het programma. Goed voor snelheid en uithouding. Normaal gezien gaat het gewicht dan ook nog zakken naar een "dikke" 74 kg. Dan is mijn gewicht helemaal op peil! Daarnet heb ik de resultaten eens bekeken van een paar bekenden die de marathon liepen in Rotterdam. Niettegenstaande er een parcoursrecord werd gelopen, was het voor sommigen niet evident om er een PR neer te zetten. Zo zag ik onder meer dat Sonny Matton en Peter Hamers het blijkbaar heel lastig hadden in de laatste kilometers. Wat is de oorzaak jongens? Als ik zie dat die mannen al moeite hebben om de drie uur grens te slopen, dan begin ook ik weer te twijfelen. Nochtans had ik goede hoop toen ik vernam dat Jan Janssen vorige week in Parijs onder de drie uur ging. Tja, je moet wss ook je dagje hebben. Ook Koen Vansteenkiste liep er zijn 4000ste marathon en voor de tweede keer in zijn carrièrre onder de vier uur! Proficiat Koen en santé wih! Volgende week wordt ook de Antwerp marathon gelopen. Ben benieuwd wat daar allemaal zal gepresteerd worden.
Deze week staan er vooral duurlopen op het programma. Om eens te kijken of al die weken voorbereiding al iets opgebracht hebben. Tot nu toe liep ik vooral lang en traag of kort en snel. Ik vond het eigenlijk een raar programma deze week. Duurlopen in verschillende snelheden. Gaat dat iets opbrengen? Niet echt, het is eerder om te kijken waar je staat, en ook om je duurloop (marathontempo) sneller te leren lopen. Het gevoel leren kennen, beetpakken en gewoon worden.
Het is een moment dat ik vorig jaar gemist heb. Geen resultaten zoals dit jaar. Samen met een verbeterde snelheid is mijn gewicht dan ook onder de 76 kg gezakt. Iets wat vorig jaar ook maar niet lukte.
Een paar cijfertjes...
Zondag had ik nog intervallen gelopen van 1000 meter, gevolgd door een losloopje maandag (13,5 km aan 12km/h met hartslag 120).
Dinsdag dan het eerste deel van sneller lopen. 12,5 Km aan 13,87 km per uur, hartslag 137. Wat mij vooral opvalt is dat mijn hartslag idd verlaagd is. Voor die snelheid toch.
Woensdag doen we er nog een schepje bovenop. Intensieve duurloop. 11,82 Km aan 14,69 km per uur, hartslag 149. Sneller dus dan mijn vooropgestelde marathontempo, met een lagere hartslag dan ik gewoon ben voor die snelheid. De afstand is weliswaar korter.
Erbij dient gezegd dat ik op voorhand mijn hartslagzones bepaalde. Heb dus vooral op hartslag getraind en niet op opgelegde snelheid. Ik wilde dus gewoon weten welke snelheid ik kon halen in die zone. Mijn schema gaf idd lagere snelheden aan maar zoals gezegd heb ik mijn hartje gevolgd deze keer.
Donderdag terug in T1. 12,47 Km per uur met hartslag 126.
Morgen rustdag (wss fitness en ergo). Welkome rustdag want nu voel ik het wel in de benen hoor. Zware weken, maar tot nu toe gaat het eerder vlot.
Niet te hard van stapel lopen nu. De vorm vasthouden en pieken op het juiste moment.
Zaterdag en zondag nog tweemaal een rustige duurloop met hier en daar een strookje marathontempo. Volgende week bereiden we ons voor op "Lakosta". 21 Km aan 15 km per uur. Ben benieuwd wat dat zal geven.
De week erna staat dan nog een keer een dertiger op het programma en op 1 mei steken we nog een keer een tandje bij te Knokke om het snelheidsgevoel niet kwijt te raken.
Vrij zware week dus. Misschien en hopelijk de zwaarste. Licht vermoeid. Toch viel het mee naar de hartslagen en prestaties te oordelen. Ik was enkel wat teleurgesteld over de intervallen vandaag. In feite hoeft het niet, want na een week van 80 km nog eens intervallen eruit persen is niet evident. Ik liep de intervallen (6 x 1000m) ts 3'40 en 3'45. Een seconde of vijf trager dan de vorige keer. Dichter bij het gevraagde tempo en dus lag de hartslag ook een paar slagen lager. Het is trouwens de laatste keer dat er zo intensief (op extensieve wijze) moet getraind worden. De volgende intervals zullen meer op marathontempo gebeuren. Volgende week duurloopjes dus. Ietsje meer naar T2 neigen en kijken naar de reactie van de hartslag. Het hart reageerde vandaag trouwens super. Ik joeg hem naar 90% tijdens de intervals en tijdens de 400m joggen tussenin ging hij vlot naar 70%. Jan Janssen deed het dus vandaag. De drie-uur grens aan diggelen voor hem. Hij geeft me het nakijken. Meteen een beetje extra druk op de schouders. Ben ik goed bezig? Ik denk het wel. Maar ik ga het nog moeten bewijzen hé. Anyway, he did it. Dikke proficiat! En u?
Lange trage duurloop en 's ochtends wedstrijdje op werk
Do
Rust
Rust
Rust
Rust
77
Rust
Vr
13
60'
13
139
76,5
T2, sportpark, ellendig weer
Za
8,2
41'
12
117
76,4
Loslopen
Zo
10+2
41'50"
14,34
155
76,5
DammeBruggeDamme, test marathontempo
Week- totaal
77
Het is bijna 11 mei. Ik moet mij deftig beginnen concentreren op belangrijke trainingen en vooral niet teveel hooi op mijn vork nemen. Een intensieve periode laten volgen door een rustperiode, enz. Deze week voldoende gelopen en niet te zot gedaan. Toch primeerde een slecht gevoel deze week. Het gevoel dat ik ziek ben, ga worden. Het hoofd, de buik, de benen. Er scheelt iets, maar ik weet niet wat. Heb liever dat de ziekte doorbreekt dat dan het wat aanmoddert. Zelfs vandaag zag ik het niet echt zitten om naar Damme te trekken. Twijfelde voortdurend of het niet beter zou zijn in mijn bed te kruipen. Maar zie, ik begin mijn valies klaar te maken en het gaat al wat beter. En het lopen zelf verliep heel vlot. Marathontempo gepland en dat ging heel goed. Overzichtje van de week: Maandag heb ik onverwacht een rustdag ingelast wegens zaterdag en zondag gelopen in barre omstandigheden en dat heb ik geweten. Wat mij vooral verbaasde was dat mijn gewicht terug de hoogte in ging, zelfs met mijn twee loopjes in helse omstandigheden. Aan de andere kant dacht ik ook dat dit mijn winterreactie was. Het zelfbehoud van het lichaam. Als het koud wordt, vlug wat vet opslaan. Dinsdag een rustig duurloopje gepland dat wat uit de hand liep (qua kilometers) daar ik eens wat variatie in mijn parcours wou inbrengen. Woensdag was er 's ochtends een wedstrijdje op het werk. 1580 Meter in 6'. Vond dat vrij goed. In het achterhoofd toch altijd het stemmetje dat ik niet te diep mag gaan. De winnaar had 5'42". Ivan Degrieck, moest je hem kennen. Belgisch kampioen berglopen... Donderdag nog een rustdagje. Voelde mij trouwens te beroerd om de schoentjes aan te binden. Vrijdag mijn testje op de 13 km. Hartslag was goed maar het voelde niet vlot. Achteraf amoniakgeur. Koolhydraten tekort, ik? Het zou kunnen, want ik begon terug te vermageren. Het vet verbrandt omdat er niet genoeg koolhydraten zijn? Voeding een keer bekijken. Net zoals zaterdag. Tempo 12 km per uur. Hartslag ok, maar het ging naar mijn gevoel totaal niet vlot. En weer die amoniakgeur. Vandaag in Damme testje aan Marathontempo. Na de grote twijfel in de voormiddag, toch superblij dat ik gestart ben. Wilde enerzijds aan 14 km per uur lopen en liefst onder de 155 slagen. Daar ben ik vrij goed in geslaagd. Bleef daar goed onder. De laatste kilometer perste ik er nog een intervalleke uit (kon het niet laten) waarbij de hartslag naar 176 ging. Toch bleef mijn gemiddelde over de hele afstand op 155 staan, gekoppeld aan een snelheid van 14,34 km per uur. Stemt mij tevreden. De komende vier weken worden mijn zwaarste in de voorbereiding. Naast een paar dertigers staan er ook nog intervaltrainingen op het programma. Ben benieuwd naar de recuperatie. Af en toe vroeg naar bed. Hopelijk resulteren deze vier weken in een nog mooiere hartslag. En u?
Weekoverzichtje van week 13. Nog 7 te gaan. Sinds 1 januari 2008 liep ik ongeveer 800 km. De voorbije week in teken van mijn snelheidstest op de 10 km. Maar ook niet vergeten duurloopjes (rustige) te doen. Eénmaal deed ik intervallen en die verliepen heel vlot (zie voorlaatste berichtje). Begin meer en meer over een ruime basisconditie te beschikken. Gisteren, na de zware wedstrijd op het Hazegras, stond er voor mij een jogging van 18 km op het programma. Ik voelde me vrij goed na het geweld van zaterdag. Enkel wat pijn aan de linkerkuit na mijn correctie op een uitschuiver in het slijk op zaterdag. Charlotte nam mij onder handen voor ik vertrok. Had eerst op de buienradar gekeken en constateerde geen buien. Het smiezelde een beetje, maar dat stoort mij niet. Na enkele minuutjes stel ik vast dat het heviger begint te sneeuwen en te waaien. De buienradar dedecteert blijkbaar geen sneeuwbuien. Ik loop traag en mijn hartslag blijft laag. Dan kom ik op een stuk met wind op kop en het ontaardt in een stevige sneeuwstorm. Ik probeer traag te blijven lopen, maar de hartslag gaat toch de hoogte in. Het is beuken tegen de wind. De koude speelt mij parten. Mijn rechterwang staat stijf van de koude. Ik draai mijn petje schuin over mijn wang en zodoende zie ik ook nog maar half waar ik loop. Veel autobestuurders langs de autostrade verklaren mij wss gek. Heb zin om sneller te lopen en wat warmer te krijgen, maar beslis toch om die hartslag laag te houden. Ben blij als ik thuis kom. Ik ben doornat. Toch liep ik meer dan 12 km per uur met een hartslag van 124. Dat wil zeggen dat ik de test van zaterdag goed heb doorstaan. Vandaag daarentegen is de fut eruit. Rustdag dus. Tweemaal lopen in helse omstandigheden vraagt toch wel iets van je lichaam. Toch bizar dat er niets van mijn gewicht af is, integendeel. Hieronder mijn tabelleke.
Gisteren gemerkt dat er nogal wat homootjes rondlopen in Oostende. Hierbij op de foto een koppeltje dat ik heb betrapt...
Tja, het was me daar wat gisteren op het Hazegras. Ik had een paar dagen tevoren al de weersvoorspellingen drukker gevolgd dan gewoonte en was er niet zo gerust in. Buien, buien en nog eens buien. Nu ga ik zeker niet laten van lopen als het regent op training, maar je kan het tijdstip van vertrek laten samenvallen met een ietwat drogere periode. Als het dan tijdens het lopen begint te gieten, dan is het soms wel genieten. Naast de verwachte buien, was er nog de temperatuur. De eerste keer dat ik een wedstrijd liep bij 3°C. Wat aan te doen? Zoals je ziet op de foto: lange broek, truitje met lange mouwen. Tijdens de wedstrijd geen koud, maar net ervoor en net erna wel heel gevoelig voor de koude. De toppers daarentegen drurfden het aan van in singlet te lopen. Amai zenne.
In deze omstandigheden werd van mij verwacht om te lopen aan 3'57" de km. Dit gaat vandaag niet lukken, dacht ik. Je loopt al met extra kledij. De regen, temperatuur, het bochtenwerk, het slijk, het inhalen van de gedubbelden... . Had mij er al bij neergelegd dat het niet voor vandaag zou zijn. Het kwam even in me op dat het mss vruchtbaar zou zijn om puntjes te rapen omdat er mss toch wel mietjes zouden kunnen zijn bij mn naaste concurrenten die het niet zouden aandurven met zo'n weer te lopen. Echter, bijna iedereen was er. Aan de startlijn mij vooraan genesteld, want daar zat je uit de wind. En weg waren we. De concurrentie vertelde me nadien dat ik heel snel weg was. Dat gevoel had ik zelf niet. Vond dat ik beheerst liep. Ik zat vrijwel van in het begin samen met Pedro in een groepje en wij zouden de hele wedstrijd samen blijven. Trouwens goed samen gewerkt ook. Onze passagier kon wel volgen, maar het kopwerk liet hij aan ons over. In de laatste ronde forceerde ik hem op kop, maar het tempo zakte direct. Ik wilde niet dat hij ons in de laatste rechte lijn kon beduvelen. Zodoende liep ik hem eraf. Gelukkiglijk kon Pedro volgen. Dat hij mij in de laatste beklimming eraf liep, was dan weer zijn verdienste. Ik had mijn pijltjes dan al verschoten. Ik wilde vooral niet meer ingehaald worden in de laatste meters. Het was leuk naast je lopen Pedro. Ik zeg tijdens het lopen niets, maar ik wilde je nadien toch nog mijn respect betuigen. Heb je niet meer gezien, dus bij deze.
De vier rondjes resulteren, zoals al opgemerkt, in een inhaalrace. Het is niet zo evident om drie naast elkaar joggende dames op een wandelpaadje voorbij te steken. Zoals ik al aanhaalde, ik zeg niets in een wedstrijd. Ze kunnen mijn ploffende voeten wel horen aankomen, tenzij ze aan het tateren zijn of met een i-pod rondlopen. Soit, het hoort erbij. Anderzijds kun je op die manier zelf de wedstrijd goed volgen. Je ziet waar iedereen zit en de grimassen op de gezichten zijn boekdelensprekend.
Ikzelve ben tevreden. Een mens wil altijd rapper lopen dan hij heeft gelopen, maar ik haalde vooral mijn vooropgesteld doel. Liep uiteindelijk 3'54" de km. Een beetje overschot dus. Het lopen zelf verliep ook vlot. Had het gevoel dat er nog wat reserve was. Het is al een tijdje geleden dat ik dat gevoel had. Door het in laatste instantie gewijzigde parcours was het een beetje koffiedik kijken hoe goed ik al dan niet bezig was. Gezien mijn positie tussen mijn concurrenten, vermoedde ik wel dat het goed zat. Enkel Vince zag ik beetje bij beetje weglopen. Dat de anderen maar niet kwamen opdagen was een geruststellend gevoel. Maar ook was ik elk moment een passeerbeweging verwachtende. Maar ze bleven achter me. Het duurde dan nog tot in de tent voor ik wist wat de afstand ongeveer was en zodoende kon ik mijn besluit maken. Geslaagd!
Vandaag toch wat naweeën in de benen. Ik wilde met mn nieuwe schoentjes lopen, maar heb ze dan toch niet blootgesteld aan het helse weer. Dus had ik ietwat oudere schoenen aan, waardoor ik in de eerste ronde bijna een schuiver maakte. De niet meer zo krachtige vering kon de kloppen ook niet meer zo goed opvangen. Pijnlijke kuitjes dus vandaag. Toch een duurloopje gepland van een kilometer of 18.
De snelheid zit dus goed. Nu nog wat bijschaven aan de uithouding de komende weken. De volgende test is Lakosta op 19 april. Normaal moet ik nog een 10k-test doen op 5-6 april, maar ik zie voorlopig geen wedstrijdjes in dien aard op de kalenders. Mss wordt dat dan een lange duurloop.
Het weer, verwacht zaterdag, is echt geen weer. Welke kledij trekken we aan? Ik kan me niet herinner ooit in zo'n weer een wedstrijdje te hebben gelopen. Kijk er voor een keer echt tegenop. Want ik moet mezelf testen. Ik mag me niet te warm kleden en ik mag anderzijds ook geen kou vatten als ik sta te wachten aan de start. Mss kledij aandoen in lagen en na elke ronde een laagje afwerpen.
De training deze week daarentegen verloopt naar wens. Maandag zonder naweeën losgelopen na het Sluis-avontuur en dinsdag rustdag. Woensdag intervallen, mn 5 x 1000 aan 3'35" tot 3'39". Ook weer verbaasd over het relatieve gemak waarop dat ging. Heb de training moeten afbreken omdat mijn werk kwam aangevlogen. De landing was eigenlijk pas een uur later voorzien. Mss maar goed dat ik moest stoppen. Ik ging anders misschien te vermoeid geweest zijn vandaag, wat nu niet het geval was. Vandaag een heel rustige duurloop (jogging) van 70'.
Volgende week loop ik ook DammeBruggeDamme. Daar loop ik aan marathontempo, althans volgens hartslag (153-155). Hopelijk staat daarnaast een tijd van 4'12" de km en aan de aankomst een Brugse Tripel.
Ik heb de afstanden voor zaterdag in Oostende eens bekeken en ik geraak er niet echt aan uit. Twee ronden voor de vrouwen, drie voor de mannen. Als ik de regel van drie toepas, dan kloppen die afstanden toch niet? Leer mij eens tellen aub.
Nicole en Hugo komen naar het Hazegras! U toch ook?
Vandaag trok ik naar Sluis. Niet te geloven. Regen tot net voor de start en dan de "sluis"en helemaal open na de wedstrijd (hebt ge hem?). Van weergoden gesproken... Een halve marathon op het programma, blokkenloop. Dit wou ik eens uittesten. Hoe kun je versnellen na telkens een derde van je wedstrijd te hebben afgelegd? Welke snelheid? Welke hartslag? En vooral: "Hou ik dat dan vol?". Vooropgesteld had ik als snelheid 13, 14 en 15 km per uur. Ook bepaalde ik de hartslagzones. Het eerste deel onder de 140 proberen te blijven. Het volgende deel (marathontempo) onder de 155 en het laatste deel nog proberen onder de anaerobe drempel te blijven. Maar u weet zo goed als ik dat na 15 km aan 15 per uur beginnen te lopen sowieso een hogere hartslag dan we gewoon zijn op het scherm zal verschijnen. Ik hoopte rond de AD dus, mn 164. Wel, het is me vrij goed gelukt zou ik zeggen. Na twee km had ik 8'32" op de teller. Te snel dus. Afremmen! Horden lopers vlamden me voorbij. Raar gevoel. Ik wil meelopen, maar beheers me. Na een tijdje kom ik in het ritme en loop soms te traag. Na vijf, zes km passeren er niet zoveel lopers meer. Na zeven km heb ik 32'37" op mijn horloge staan. Maakt 12,87 km per uur. 2' Seconden per km te traag. Teveel vertraagd dus, maar de hartslag geeft gemiddeld 140 aan. Goed dus. Aan km 7 is mijn moment aangebroken. Nu is het mijn beurt. Ik begin iedereen in te halen. Het tempo verhogen lukt niet zo goed. Ik besluit dat aan 14 km per uur lopen niet zo gemakkelijk is. 15 km per uur is "makkelijker". Als ik wil afduwen na 14 km, blijft het bordje "14" uit het zicht. Het volgende bordje is "15". Kan hier pas afduwen en beginnen aan mijn slotblok. Ik loop dus acht km aan mn tweede snelheid, nl 13,73 km per uur. Trager dan vooropgesteld, maar hartslag 154. Ik ben dus in de laatste kilometer al beginnen versnellen en ga er aan km 15 nog een extra duwtje bij geven. Op naar 15 km per uur. Dat haal ik net niet. Ik loop ze aan 4'02", ofte 14,84 per uur. De laatste vier kilometer gaan wel windop, al vind ik dat in se niet zo erg. Maar je vertraagt er wel door. Conclusie: - Ik stel vast dat ik op training veel vlotter mijn snelheden haal met een lagere hartslag. - Het lukt me aardig om te versnellen, en dat geeft een mentale opkikker. - Ik zou willen kunnen 14 km per uur lopen aan hartslag 155. Ik ben er nog niet, maar ik ben nog bezig met mijn opbouw. Op training lukt dit dus wel. Iets uitgeruster aan de start verschijnen en van de eerste keer het juiste tempo halen lijken me dan weer idealer om dat doel te halen.
Hieronder week overzicht week 12
Km
Tijd
Aard
Gem Hartslag
Snelheid
Ocht. Gew.
Ma
+/-9
45'
T1/Loslopen
125
12
77,4
Di
Rust
Rust
Rust
Rust
Rust
77,6
Woe
+/-13
62'33"
Intervals
140
12,47
77,4
Do
17,82
88'27"
T1/Loslopen
122
12,08
76,2
Vr
Rust
Rust
Rust
Rust
Rust
76,7
Za
8,2
40'50"
T1/Loslopen
121
12,05
76,1
Zo
24
92'12"
1/2 Marathon Blokkenloop
152
13,72
76,3
Week- totaal
72
Beetje met een keer gaat het gewicht dan toch naar beneden. Als je maar lang genoeg loopt. Het letten op gezonde voeding gaat vanzelf na zoveel weken training. Je weet wat je moet laten, je weet wat je nodig hebt. Woensdag deed ik intervals. Tien maal 400 meter. Tijden van 83 tot 86 seconden. Beter dan verwacht. Voor de rest was het een beetje uitkijken naar een ietwat windkalme periode om snel de schoenen aan te binden en hop, de wijde wereld in. Hier aan het zeetje staat de wind wel sterk, maar we kunnen ons wel verstoppen in de duinen of in de bossen om eraan te ontsnappen.
Volgende week weer lang en rustig lopen. Normaal gezien weer intervallen op woensdag, maar ik moet daar nog eens over denken. Zaterdag immers een testje op de tien km gepland. Weet niet of ik wel tweemaal alles wil geven op één week. Ik moet een beetje denken aan mijn duurtrainingen ook. Maar het is nog acht weken voor mijn marathon. Daar wil ik toch uitgerust aan de start verschijnen.
Niet veel inspiratie meer. Beetje moe. Groetjes, tot later!
