Ik ben Gert Luyckx
Ik ben een man en woon in Ingelmunster (België) en mijn beroep is projectleider bij Aquafin.
Ik ben geboren op 07/09/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen, fietsen (op 't gemak), TV kijken.
of hoe een Limburger woont in West-Vlaanderen, werkt in Antwerpen en loopt waar het hem uitkomt...
07-02-2011
Herstart 2011: corrida 't sas
De pees-perikelen van eind 2010 zijn hopelijk van de baan. Tijd dus om de draad terug op te pikken en af en toe een loopwedstrijdje te... lopen. Vandaag was het de eerste wedstrijd voor het Oostends Loopcriterium 2011. Vorig jaar was ik hier ook, maar toen was het een flink stuk kouder. Nu was de looptemperatuur goed, maar er stond een forse wind. Vooral langs de spuikom blies deze flink in het nadeel. Ik nam me voor om hier toch beschutting te zoeken in een wat grotere groep. De afstand bedroeg 7,5km, verdeeld over twee ronden.
Met ruim 400 lopers begonnen we eraan om 10u40. Ik stond vrij goed vooraan, ergens op de 3de rij. Bij dergelijke korte afstand wordt er altijd snel gestart. En toch liep ik er in het begin nog een aantal voorbij. Hierbij ook lopers die ik normaalgezien voor mij verwacht. Ik trok me er niet veel van aan. Misschien waren ze nog maar pas beginnen trainen of hadden ze een slechte dag.
Halverwege de eerste ronde kwam ik zo terecht in een groepje van een man of 10. Ideaal met het lastige stuk tegen de wind in dat eraan zat te komen. In dit winderige gedeelte werd alles op een lint of in een waaier getrokken. Ik probeerde ook zo goed en zo kwaad als het kon een plekje uit de wind op te zoeken. Dit lukte goed. Toen we naar de aankomst liepen en van de wind wegdraaiden, ging het tempo de hoogte in. Ik moest nu passen. Toch te snel gestart? Ik probeerde mijn tempo te houden maar zat nu alleen. Af en toe kwam er nu een loper voorbijgelopen. Enkelingen, duo's... ik kon niet aanpikken. Het zou nog een lijdensweg van 3,5km worden. Toen ik bijna aan het loodzware spuikom-gedeelte kwam, hoorde en zag ik een grote groep van een man of 15 dichterbij komen. Het had geen zin om te proberen deze groep af te houden. Ik besloot dan om even te vertragen en me laten in te lopen aan het begin van dit stuk. Aanklampen bij deze groep was nu de boodschap. Een 3-tal lopers vormden de gangmakers van deze groep (o.a. Jan Schoolmeester). De rest volgde. Ik ook. Het tempo werd af en toe met een flinke snok opgetrokken en achteraan waaide er vermoeide lopers af. Ik had mijn tweede adem gevonden en kon blijven aanpikken. Aan het einde van dit stuk was ik zelfs voldoende gerecupereerd om ook een klein stukje kopwerk voor mijn rekening te nemen.
De eindstreep was nu dichtbij. Nog even doodgaan in de laatste rechte lijn en zo liep ik als 59ste van de 292 Heren binnen. Mijn tijd: 30'28''. Mijn loopjaar is terug begonnen. De spreekwoordelijke kop is eraf.
01-11-2010
Eerste keer DNF - Nazareth
Gisteren ging ik van start bij de Omega Pharma halve marathon in Nazareth. De startopstelling was een beetje vreemd: eerst stond er een vak voor de 5km, dan eentje voor de 10km en daarachter dat van de halve marathon. Iedereen mocht tesamen vertrekken. Zoals voor de start gevreesd werd, zat de kop van de halve marathon binnen de kortste keren tussen de traagste 10-km lopers. Doordat deze zich vrij goed aan de rechterzijde van de weg hielden, ging het voorbij lopen nog vlotter dan verwacht. In de eerste kilometers werden dan de groepjes samengesteld. Na de tweede bevoorrading zat ik in een groepje van 4. Toen lagen we ongeveer 2 minuten voor op het scheman van 1u30'. De zon begon er ondertussen goed door te komen en bij momenten zocht ik de schaduwkant van de weg op om toch wat afkoeling te zoeken. Na een 9-tal km begon ik last te krijgen van mijn linkervoet. Iets in de holte van mijn voet. Ik had er in het begin van de week ook al een paar keer last van gehad, zonder een echte aanleiding. Maandag- en dinsdagochtend stapte ik met een licht pijnlijke voet uit bed, maar in de loop van de dag verminderde deze pijn. Dinsdagavond liep ik ook zonder probleem 25km. Sinds woensdag had ik er geen last meer van. Maar nu dook de last terug op. Om de voet te ontlasten begin je dan onbewust anders af te zetten met het gevolg dat de spieren ook beginnen tegen te werken. Het vervelende gevoel - want van echte pijn was er geen sprake - werd steeds erger en op twee km van de doortocht aan de aankomst besloot ik mijn companen te laten gaan en uit te bollen tot aan de finish. Het zou de eerste Did Not Finish uit mijn carrière worden. Nu zijn we een dag later en hink ik door de living. Hoe ik ook op de voet probeer te staan, op de tenen, op de hiel, op de zijkant... alle posities zijn even pijnlijk. Deze voormiddag ga ik langsgaan bij de dokter van wacht. Hopelijk kan hij een tape leggen om me toch iets mobieler te maken.
16-10-2010
Massa jogging De Olifant
De laatste wedstrijd van het Oostends Loopcriterium was er eentje over 10km. Het grootste gedeelte van het parcours liep door het Maria Henrikapark. Hierdoor was het voor mij - samen me de Strandloop - een van de mooiste omlopen van het criterium. Doordat het in de voormiddag nog fors regende, lag het park er op verschillende plaatsen modderig en dus glad bij. Het drietal kilometer loslopen en parcours verkennen was dan ook geen overbodige luxe. Net voor de start besloot ik toch mijn thermisch ondertruitje uit te doen en in t-shirt te lopen. Na de opwarming had ik het warm genoeg. Hierdoor kwam ik vrij laat aan de start. Ik kon me nog tot op de zesde rij wringen. Vlak voor mij stonden nog wat dames die blijkbaar een klassement te verdedigen hadden in het criterium. Direct na de start kon ik via een alternatief traject achter een aantal geparkeerde auto's een hoopje collega's voorbijsteken. Ik moet dan ongeveer in 50ste positie gelopen hebben. Naar mijn aanvoelen werd er behoorlijk vlug gestart. Bij het inlopen merkte ik dat er op een aantal stukken redelijk veel wind stond. Daarom besloot ik in de eerste kilometers een beetje te schuilen achter een paar brede ruggen.
Na ongeveer 1 derde van de wedstrijd kwam ik bij Koen Jonckheere. Normaliter loopt hij een stukje voor mij. Ik wist op dat moment niet of ik nu goed bezig was of dat hij zich een beetje inhield. Omdat ik ook Dirk Luypaert was voorbijgelopen, nam ik maar aan dat ik een goede dag had. Wat verder zette ik mij op kop en trok het groepje dat zich ondertussen gevormd had, uit mekaar.
Nog voor het einde van de eerste ronde (van 5km) liep ik alleen. De rest volgde niet meer. Was ik bezig met mezelf op te blazen? Ik twijfelde even om toch maar te wachten op de anderen om zo wat te kunnen samenwerken in de winderige stukken. Toch besloot ik in mijn eentje door te gaan. In de verte kreek ik de eerste dame Heidi Hertveld in het vizier. Dat was een goed mikpunt en op een 2-tal kilometer voor de finish kon ik haar bijhalen. Wat verder werd ik bijgehaald door Jean Marc Thibout. Hij stak me voorbij en ik kon even uitblazen achter zijn rug. Bij de laatste beklimming nam ik terug over en Jean Marc zei me van niet te veel te versnellen. In het begin luisterde ik naar hem. Dan zag ik dat hij vooral zijn compagnon, die op een 10-tal meter achter ons bleef hangen, wou opwachten. Ik zag dat ook de rest van de lopers achter ons terug dichterbij kwamen. Dan besliste ik om toch maar terug een versnelling hoger te schakelen. De aankomst was immers niet ver meer.
In de laatse lus over het asfalt was het dan alles uit de kast halen om te vermijden dat er nog concurrenten terugkwamen. Enkelen kwamen nog wat korter. Ze bleven echter wel achter mij.
Ik eindigde 38ste (op 197) in 41'11''. De afstand zou wat meer dan 10km geweest zijn waardoor ik dicht in de buurt van de 15km/u zat. In de eindstand van het Oostends Loopcriterium kom ik hierdoor op de 20ste plaats in de categorie Veteranen A. Volgend jaar misschien een paar wedstrijdjes meer, nog wat bijtrainen en dan een plaatsje in de Top 15? Al een eerste doel voor 2011...
13-10-2010
Dwars door Hasselt
Een mooie nazomerdag was het, deze 10-10-10. Doordat ik vorig jaar vrij ver vooraan eindigde (196ste), had ik voor deze editie een laag startnummer gekregen en mocht ik vooraan starten. Toch stonden er zo'n 10 minuten voor het vertrek al veel 'hoge' nummers onterecht vooraan te dringen. Deze keer had ik geen schroom om me ertussen door te murwen, gesterkt door de 164 op mijn borst. Ik schat dat ik vanop de 10de rij vertrok. Door het zandlopersysteem aan de startmatten verliep de start vlot. In de eerste kilometer liep ik toch nog vrij veel op het borduurtje om wat mensen voor bij te lopen. Tegen het einde van de passage aan de Kleine Ring was de meute goed uit mekaar getrokken. Bij de eerste bocht naar het kanaal toe, liep ik bijna tegen een paaltje. De lopers voor mij gingen langs links en langs rechts. Ik sprong er dan maar over, één been langs links en het andere langs rechts. Het scheelde niet veel. Bij het verlaten van het kanaal, lag ik er opnieuw bijna. Afsnijden van een binnenbocht over kiezeltjes... en mijn steunbeen gleed weg. Ik kon me net rechthouden. Nu kwam er een zwaar, licht oplopend gedeelte richting gebouwen van het Belang van Limburg. Telkens weer is dit voor mij een zwaar stuk. Vooral mentaal. Het is nog ver en toch voel je dat er een deel van je beste krachten verbruikt is. Het is dan lastig om te proberen aanklampen. Ik koos dan ook mijn eigen tempo en kwam zo op kop te lopen van een klein groepje. Dit bleef zo tot in de lichte afdaling naar Kuringen. Hier kon ik terug beter in mijn ritme komen en werd het groepje achter mij wat kleiner. Nog wat verder wer ik voorbijgelopen door een tweetal dat net iets sneller liep dan mij. Ik kon inpikken en me ook even uit de wind zetten. Nu ging ik een derde keer bijna op mijn gezicht. Eén van de lopers die al een hele tijd in mijn zog liep wou zich opnieuw een goed plaatsje uit de wind bemachtigen en liep mij daarbij bijna uit mijn schoenen. Geen excuses, niks. Ik vond nochtans dat het nu aan mij was om even te profiteren. De twee hazen trokken nog goed door op de terugweg langs het kanaal enzo liepen we een aantal kleine groepjes voorbij. Bij het binnenlopen van de stad viel alles uit mekaar en was het ieder voor zich voor de laatste kilometer.
In de laatste bocht riepen mijn kinderen me toe dat ik 120ste was. In de eindspurt kon ik er nog twee voorbij. Ik had al mijn drankje vast toen ik plots besefte dat ik niet wist welke tijd ik had gelopen. Ik had geen chrono aan en had ook vergeten op de aankomstklok te kijken. Ik vroeg dan aan een andere uithijger welke tijd hij had en die zei 59 minuten en nog wat. Mijn eindtijd bleek 59:12, 45 seconden sneller dan vorig jaar. Met mijn 119de stek schoof ik ook 80 plaatsen meer naar voor in de uitslag. Volgend jaar kom ik terug voor een top 100-plaats.
04-10-2010
Twee keer Oostende
Op woensdag 17/09 liep ik 's avonds 'Dwars door het westerkwartier'. Hier kwam ik graag terug, want het was hier dat ik vorig jaar mijn mega-BBQ gewonnen had. Zoals voorgenomen, had ik me verder vooraan gepositioneerd bij de start. Ik stond zowat op de 4de rij. Net voor de start kwamen er nog twee 'rijpere' dametjes voor mijn voeten staan huppelen met de woorden 'we moeten toch allemaal dezelfde kant op'... Kon goed zijn, maar ik zorgde toch dat ik hen terug voorbij wrong. Na de start moest ik nu wel mee met de betere lopers. Op de eerste lange rechte lijn merkte ik dat deze start toch sneller was dan dat ik gewoon was. Ik twijfelde tussen proberen aanklampen of toch maar een gaatje laten en mijn eigen weg zoeken. Ik koos voor de tweede optie. Er moest een kleine 9 km worden afgelegd, over drie ronden.
Het viel me op dat er verschillende lopers waren die normaal in mijn buurt eindigen, die wel het hogere tempo aankonden. Ik had dus geen echt goede dag. Ik liep dan het overgrote wedstrijdgedeelte alleen. Op het einde begon ik me wel wat beter te voelen en leek ik ook terug wat te naderen op de lopers voor mij. De afstand tot de finish was echter te kort om er nog een paar terug in te halen. Ik eindigde 50ste in 36'07''. Dit was een paar seconden trager dan vorig jaar. Mijn gevoel klopte dus dat ik niet super bezig was.
Zaterdag 2/10 liep ik de Hermesloop. Dit was een wedstrijd over een kleine 12 km. Voor de start viel er wat motregen. Ik begaf me vrij laat naar de start en stond dan ook ver achteraan. De eerste ronde moest op de atletiekpiste worden afgelegd en hier was wel ruimte om naar voor te schuiven - zij het via de buitenbochten. Ik zat met een goede verkoudheid en had ook niet veel ambitie voor deze loop.
Tijdens de wedstrijd zelf voelde ik me dan toch vrij goed. De mensen die in mijn buurt liepen, waren dezelfde van anders. Ik had dus zeker geen slechte dag. Op het eind van de eerste ronde moesten er zelfs een paar lossen terwijl ik niet zo ver liep van een groepje met lopers die normaal verder van me weg lopen.
Ondertussen begon het steeds heviger te regenen. De schoenen zaten vol water. Het was echter vrij warm en hierdoor maakte de regen me niet zoveel uit. Naar het einde toe kon ik goed mijn tempo houden en liep binnen op de 48ste plaats in een tijd van 47'40''.
27-09-2010
Long Life Marathon Gent
's Morgens had ik er echt geen zin in. Toen ik wakker werd, regende het pijpestelen. Drie uur later zou ik een marathon moeten beginnen lopen... pffff Terwijl de pasta kookte, zocht ik mijn loopspullen bij mekaar. Inclusief een lange broek en een regenvestje. Het meeste vreesde ik nog om de hele tijd met natte voeten te moeten lopen. Het was pas aan de inschrijvingen dat ik er wel zin in begon te krijgen. Veel bekende gezichten en ook veel mensen die zich voor het eerst aan een marathon-avontuur zouden wagen. Zelf word ik hier niet meer nerveus van. Het zou mijn 10de marathon worden - de 7de in een wedstrijd. Ik liep er tussendoor ook drie mee met Stefaan Engels aan de Gentse Watersportbaan. Om 10u gingen we van start. Het was al een half uurtje opgehouden met regenen en de omstandigheden om in te lopen waren nu goed geworden. Ik had drie gellekes mee voor onderweg. Ik stond tamelijk ver naar achteren in de bende, maar nu speelde dit geen rol. Ik zou niet te snel willen vertrekken en hoopte te kunnen binnenkomen in iets van 3u30'. Ik had me immers niet specifiek voorbereid voor deze dag. Na de start werd er eerst een rondje rond de watersportbaan gelopen. Tijd genoeg dus om je plaatsje in het pak te zoeken. Halverwege deze ronde kwam ik samen met een loper die ik kende van vroeger een paar keer mee samen te lopen, hier in Gent. We liepen samen verder tot aan het einde van de eerste 5km. Het tempo bleek in de buurt van de 13 km/u te liggen. Iets te hoog, vond ik. Net voor het einde van de eerste ronde kwam Stefaan Engels ons voorbij. Mijn collega besloot hem te volgen. Ik deed dit niet en liet ze gaan. Maar bij de passage aan zijn mobil home maakte Stefaan een sanitaire stop en hierdoor liep ik hem terug voorbij en bleef ook mijn eerdere collega terug bij mij. Samen liepen we nu het grootste gedeelte van de eerste grote lus naar Drongen verder. Het moet iets voor het 20-km punt geweest zijn, dat ik wegliep van mijn groepje. Het was niet echt de bedoeling, maar het gebeurde gewoon. Bij de eerste passage aan de finish liep ik even verkeerd - ik sloeg mee af met de aankomende halve marathonners - en hierdoor liep Stefaan me terug voorbij. Hij liep in het gezelschap van Catharina Seghers, de latere winnares bij de dames. Ze liepen net wat sneller dan mij en ik liet hen begaan. Mijn doorkomsttijd halverwege was 1u40' en nog wat seconden. Er werd me toegeroepen dat ik 98ste liep. Stefaan en Catharina bleven een 20-tal meter voor me uit lopen. Nu was het moment om te beslissen. Aanklampen of een stuk alleen moeten lopen. Ik besloot een versnelling te plaatsen en mijn wagonnetje aan te hangen bij het tweetal voor mij. Ik werd zelfs (over)moedig en zette me op kop. Stefaan waarschuwde me om mijn motor niet op te blazen en een beetje verder zette ik me dan terug uit de wind. Een beetje voor km 25 liep Catharina weg. Ze was eerst niet van plan om de marathon volledig uit te lopen en zei ook dat het haar niet kon schelen dat ze als tweede vrouw liep. Plots dacht ze er blijkbaar anders over. Ik volgde niet en Stefaan bleef nog wat verder achter. Nu was het een beetje ieder voor zich geworden. Voor het ontwijken van de plassen op de soms smalle paadjes was het geen nadeel om alleen te lopen. Op km 15 en km 25 had ik mijn eerste twee gellekes naar binnen gewerkt en aan km 35 volgde mijn laatste. Ik begon nu wel te rekenen hoe lang het nog zou duren. Ik had nog weinig last, maar bij de beklimmingen voelde ik dat mijn hamstrings begonnen te protesteren. Het einde was nu echter in zicht en af en toe dook er in de verte een loper op die aan het einde van zijn Latijn zat. Dat gaf weer extra stimulans om door te bijten. In de laatste kilometer kon ik ook Catharina terug voorbij lopen. Ik klokte af na 3u21', een tijd die ik niet voor mogelijk had gehouden. Hiermee werd ik 60ste. Mijn 2de beste tijd, na 3u12' in Antwerpen 2009. Toen waren het ook miezerige omstandigheden. Ik zal me toch ooit eens volledig moeten prepareren en voor een ambitieuze tijd gaan. Vrijdagnacht om 2u in bed na een feestje en zaterdag om 1u nog in een Oostendse Kebab-zaak vertoeven... je kan het bezwaarlijk de ideale preparatie noemen. Ofwel is dit voor mij juist wel de ideale voorbereiding. In dat geval ga ik me snel inschrijven voor de volgende!
09-09-2010
Rond de Nieuwe Koerswijk
Van de laatste 8 keer dat ik mijn loopschoenen aantrok, was het 5 keer om een wedstrijd te lopen. Het zal toch tijd worden om terug wat meet trager werk in te bouwen. De wedstrijd die ik gisteren liep, was de volgende van het Oostends Loopcriterium: rond de Nieuwe Koerswijk. Wat er daar 'nieuw' is en om welke 'koers' het daar gaat... Geen idee. Voor de start gegeven werd, zag het er regenachtig uit. Het leek er op dat de regen ging uitblijven. Maar net op het moment van de start begon het dan toch te druppelen. Het wedstrijdverloop begint afgezaagd te worden en kan ik met een paar kernzinnen samenvatten: - te ver vanachter in de start - inhaalrace in de eerste honderden meters - goed groepje gevonden - moeten lossen in het begin van de tweede van de drie ronden. Vanaf ronde twee liep ik dus alleen. Op zich niet slecht, want er werd veel op de voetpaden gelopen. Deze lagen er 'bulterig' bij en daardoor moest je toch wel voorzichtig zijn als je te kort achter je voorganger liep. De wind stond op enkele stukken pal in het nadeel en daar was het dan wel zwaar in je eentje. In de laatste halve ronde kon ik terug wat inlopen op het groepje voor mij, maar kon er niet meer bij geraken. De 51ste plaats (van de 160 deelnemers) was voor mij. Ik liep exact 37 minuten over de 9,15 km, of gemiddeld 14,8 km/u. Volgende vrijdag is de volgende wedstrijd van dit loopcriterium. Mijn wedstrijdverhaal zal dan lichtjes anders zijn want dan ZAL ik MEER VOORAAN starten... Maar ondertussen dus wat tragere kilometers.
06-09-2010
Dwars door Izegem
Nadat ik de laatste weken al dwars door Mariakerke en dwars door Grijsloke liep, was het nu de beurt aan Izegem om gedwarst te worden. Het bijzondere aan deze wedstrijd is dat er eerst 22,5 km in groep gelopen wordt aan een tempo van 12 km/u en dat er dan nog 7,5 km gekoerst mag worden door de liefhebbers. Vorig jaar deed ik hier ook mee. Toen had ik nog een beetje mijn twijfels of ik na die aanloop van 22 km nog wel wat over zou hebben. 12 km/u is voor mij toch al een behoorlijk tempo voor een duurloop. Het viel toen echter goed mee en dit jaar had ik dus iets meer vertrouwen in een goede afloop. Er kwamen een 85-tal lopers opdagen aan de start. De meeste zijn in voorbereiding voor een marathon de komende weken/ maanden. Bekende gezichten die ook aan de start verschenen: Gino Puystjens, Dirk Luypaert, Peter De Decker, Carlos Deprez, Patricia Delvael...
Peter en ik net voor de start.
Ik had niet losgelopen voor het vertrek. Hierdoor voelden de eerste kilometers toch behoorlijk zwaar aan. De warmte zal hier ook wel een rol gespeeld hebben. Het was pas na een half uurtje lopen dat ik in mijn ritme zat. Het eerste uur werd er vlot gebabbeld in de groep maar daarna werd het steeds stiller. Het was rond kilometer 20 dat de groep terug tot leven kwam. Links en rechts begonnen er mensen naar voor te komen om toch maar een goede positie te hebben bij de aanvang van de laatste 7,5km. Toen het zo ver was, werd er serieus gedemareerd door een aantal mensen. Ik liet me niet zot maken en versnelde stelselmatig. Ik liep op een 20-tal meter van een groepje met Patricia Delvael maar kreeg het gat niet dicht zonder te forceren. Carlos Deprez kwam me voorbij en hij maande me aan om te volgen, maar ook zijn tempo lag te hoog. Na een 2-tal km kon ik Valerie Steen voorbijlopen. Nog een paar kilometer verder, voorbij het keerpunt langs de spoorweg, kwam ik bij Patricia Delvael. Ik nam over - een beetje overmoedig - en kon zo ongeveer anderhalve kilometer bij haar blijven. We staken nog een paar concurrenten voorbij. In het laatste gedeelte moest ik haar lossen en kwamen er ook een paar andere lopers me terug voorbij, zo ook Valerie Steen. Alhoewel ik wist dat de aankomst niet meer ver was, zag ik het niet meer zitten om proberen aan te klampen. Uiteindelijk kwam ik als 18de over de meet en bleek ik in de laatste 7,5km toch nog een gemiddelde van 14,5 km/u gehaald te hebben.
02-09-2010
Dwars door Grijsloke
Het was al de 4de keer op rij dat ik aan 'Dwars door Grijsloke' meeliep. Dus ook het 4de jaar dat ik met lopen bezig ben. Al vanaf de eerste keer dat ik hier deelnam, vond ik dit een mooi parcours en sindsdien wordt deze wedstrijd jaarlijks in mijn loopagenda ingeschreven.
Dit jaar startten er 256 lopers aan de wedstrijd over 10 mijl. Bij mijn drie vorige deelnames was het telkens warm, om niet te zeggen heet. Dit jaar was het anders. Een uurtje voor de start viel er nog een korte maar hevige regenbui. Tijdens de wedstrijd zou het droog blijven. Ik had me op de 7de rij gepositioneerd bij de start. Hier hoef je je eigenlijk niet zo druk te maken over je startpositie. Na de start volgt er een lange rechte lijn die naar het einde toe redelijk omhoog loopt. Hier volgt al een eerste schifting. In het begin liep ik in de buurt van Geert Migneau en Carline Deseyn. Een week voordien liepen zij beiden ook samen in Middelkerke en toen moest ik hen lossen. Ik wist dus dat ik goed zat als ik bij dit groepje zou kunnen blijven.
Gedurende de eerste ronde lukte het me ook om bij dit groepje van een 6-tal lopers te blijven. Op de beklimming naar de passage aan de finish moest ik hen echter laten gaan. Ik wou niet forceren om aan te klampen maar ging mijn eigen weg. Vanaf nu werd het een solo-tocht.
Ik zag de kloof met de lopers voor mij langzaam aan groeien en vreesde dat ik te snel gestart was. Op de koop toe werd ik ook door een paar andere lopers voorbijgelopen.
Naar het einde van de tweede ronde bleven de verschillen ongeveer gelijk. Op de zware beklimmingen leek het of ik terug dichterbij kwam, maar dat kon ook een vertekend beeld zijn, doordat de snelheid hier een stuk lager lag. Toch vond ik in de laatste ronde genoeg energie en adrenaline om door te bijten en de kloof op het groepje voor mij te dichten. In de voorlaatste helling liep ik Marijke Guillemin voorbij en ook een 4-tal, waaronder Geert Migneau, moest eraan geloven. Erop en erover. Ik wist dat ik voorsprong moest nemen voor de laatste afdaling want ik had bij de voorgaande rondes ondervonden dat zij sneller daalden dan ik. De laatste afdaling liep ik zonder omkijken naar beneden en hoorde niemand meer dichterbij komen. In de laatste beklimming naar de aankomst kon ik nog één concurrent remonteren. De klok stond op 1u09' als ik de finishlijn passeerde. Mijn plaats was de 42ste. Omdat de kinderen waren meegekomen, ging ik redelijk snel na de wedstrijd naar huis. Daar las ik op de website dat er een geldprijs was voor de eerste 40 in de uitslag. Ik dacht al bij mezelf dat ik er dichtbij begon te komen. Verder onderzoek wees echter uit dat het ging om de eerste 40 heren. Nu waren er 4 dames voor mij en was ik dus 38ste bij de heren. De 10 gemiste euro's is nu niet het einde van de wereld, maar ik zou het wel eens plezant gevonden hebben om een envelopke te mogen afhalen na de wedstrijd Ik heb af en toe het gevoel dat ik mijn plafond bereikt heb, dat ik met mijn loopcapaciteiten aan mijn maximum zit. Als ik nu zie dat ik dit jaar toch 3,5 minuut sneller loop dan een jaar geleden (ook al waren de weersomstandigheden gunstiger), dan denk ik dat er toch nog groeimarge is.
Gisteren liep Stefaan Engels zijn 200ste marathon op rij. De jubileumeditie vond plaats aan de Gentse watersportbaan. Er werd daar heel wat loopvolk verwacht en ik had ook gepland om een aantal ronden mee te lopen. Op het werk hadden ze mijn collega Erik, die vaak 's middags een toer van 10km meeloopt, zo zot gekregen om de volledige marathon te proberen meelopen. Zijn verste loopafstand totnogtoe was een halve marathon. Vier jaar geleden. We waren net op tijd ter plaatse om mee te vertrekken met het 30-tal lopers dat aan de Topsporthal klaar stond. Zelf wist ik nog niet hoeveel ik zou gaan meelopen. 20km? 25km? Afwisselend een rondje lopen en een rondje rusten? De temperatuur om te lopen was aangenaam. De wind was ook aangenaam. Toch in het gedeelte waar hij meezat. Op sommige stukken zat hij echter behoorlijk tegen. De eerste 4 rondjes verliepen zonder problemen. Na elk rondje stopten Erik en ik aan de wagen voor bevoorrading. Stefaan stopt op andere dagen ook kort aan zijn mobil home voor zijn bevoorrading, maar deze keer niet. Nu werd de drank hem aangereikt en kon hij blijven doorlopen. Hierdoor kwamen wij iedere ronde een paar honderd meter achterop te liggen en moesten we tijdelijk versnellen om de groep terug bij te halen. Mijn bovenbenen begonnen lichtjes te verstijven, maar er was al een zekere stijfheid van bij de start. De 10 mijl-wedstrijd van Middelkerke was nog niet volledig verteerd. Naarmate het ronde-aantal steeg, sloten er meer lopers aan bij de groep. Dat was een extra stimulans om te blijven doorgaan. Ik zag dat Erik het zwaar begon te krijgen. Ik wees hem erop dat het belangrijk was om de groep te blijven volgen. Alleen lopen zou het een stuk zwaarder maken. Niet enkel mentaal maar vooral ook de stukken met tegenwind. Na 6 ronden zat er 30 km op de teller. Het feit dat het voorlaatste rondje dan begint, brengt het einde psychologisch een stuk dichterbij. Wat minder focussen op de 12km die nog moeten worden afgelegd. Bij de laatste passage speelden we Erik kwijt. De groep van ondertussen meer dan 100 lopers bleef doorgaan aan een tempo van 10km/u. Uiteindelijk liepen we binnen na 4u16'. Van Erik was er geen spoor meer. Aangezien het de eerste keer was dat hij hier meeliep, kende hij ook het extra lusje niet dat er in de laatste ronde wordt gemaakt om aan 42km te geraken. Om toch zijn marathon-afstand te vervolledigen, was hij aan de aankomstlijn voorbijgelopen en had dan nog 2km toegevoegd aan zijn 8 rondjes van 5km. Op zijn eigen tempo. Hij kwam dan zo'n 10 minuten later toe, serieus vermoeid, maar hij had het toch maar gedaan. Onderweg besefte ik dat het voor mezelf nog maar 9 dagen geleden was dat ik hier ook een volledige marathon meeliep. Zot eigenlijk. De 3de binnen 40 dagen (15/07 - 15/08 - 24/08). Blijft natuurlijk klein bier vergeleken met 200 dagen na mekaar... Nu loop ik minstens een maand geen marathon.
