Het artikel dat in de "Krant van West-Vlaanderen", meer bepaald "Het Wekelijks Nieuws" verscheen... Klik hier!
VOLGENDE WEDSTRIJD(EN) HERMES, 4 OKTOBER
OLIFANT 18 OKTOBER
Over mijzelf
Ik ben Francis Coucke
Ik ben een man en woon in Veurne (Belgie) en mijn beroep is Beroepsmilitair.
Ik ben geboren op 12/07/1967 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, MTB, muziek, lectuur, informatica,....
BESTTIJDEN
MTLG: 2,4 km in 8'14" (15 april 2008)(3'26" de km) Trio-triathlon: 3,5 km in 11'58" (7 nov 2006) Korpscross: 4,1 km in 14'04" (14 nov 2006) Westerkwartier: 5 km in 17'52" (19 sept 2008)(3'34" de km) Westerkwartier: 6 km in 21'38" (19 sept 2008)(3'36" de km) Westerkwartier: 8,66 km in 31'32" (19 sept 2008)(16.5 km per uur)(3'38" de km) Keignaert (Oostende): 9 km in 33'47" (06 juni 2008) Oostkamp: 10 km in 36'56" (5 aug 2006)(3'41" de km) Gistel: 12 km in 46'15" (18 nov 2006) Dwars door Brugge: 15 km in 56'30" (7 mei 2006) Sluis (10 Mijl): 1h02'55" (15 maart 2009)(3'55" de km) Sluis: 1/2 Mar in 1h22'38" (15 maart 2009)(3'55" de km) Parijs: Marathon in 2h55'51" (05 april 2009)(4'10" de km)
1.LOMBARDSIJDE : 10,8 km in 42'34" op 6 jan 2.MOL : 1O km in 38'34" op 14 jan 3.SAS : 6 km in 21'59" op 4 feb 4.GROBBENDONK: 7,8 km in 31'17" op 15 feb (cross) 5.OOSTENDE-BRUGGE: 10 Mijl in 1H04'36" op 4 maart 6.SLUIS: 1/2 mar in 1h 27'08" op 18 maart 7.DAMME: 9 km in 34'17" op 25 maart 8.HAZEGRAS: 11 km in 43'27" op 7 april 9.ST.-JANSLOOP: 10 km in 40'59" op 22 april 10.DWARS DOOR BRUGGE: 14.3 km in 55'52" op 6 mei 11.REMBERTCORRIDA TORHOUT: 10 km in 38'07" op 11 mei 12.GAILLY TE EUPEN: 1/5de marathon in 34' op 16 mei 13.KEIGNAERT: 9 km in 34'53" op 18 mei 14.PAREL DER KEMPEN (MALLE): 10 mijl in 1h 04' 41" op 20 mei 15.20 VAN BRUSSEL: 20,1 km in 1h 23'28" op 27 mei 16.MCBRIDE: 1/2 marathon in 1h 32' 17" op 3 juni 17.JEAN BART: 11,1 km in 42'17" op 15 juni 18.NVV MARATHON: 42,195 km in 3h08'03" op 22 juni
NA ENKELE MALEN NET NIET DE MAGISCHE GRENS VAN DRIE UUR TE BREKEN, SLAAG IK DAAR DIT JAAR DAN TOCH IN TE PARIJS: 2H55'51". KAN HET NOG BETER? WE ZULLEN ZIEN...
23-05-2009
8,81 km in 33'28".
Niet slecht, zelfs parcoursrecord denk ik. En terug 15,8 per uur, ondanks de steken in de zij vanaf km 5. Als ik ze niet had gehad, kon ik een plaats of vijf opgeschoven zijn. Want ik moest afremmen toen ik de steken had en in die "pauze" liepen er mij zeker een vijftal personen voorbij. Gelukkig duurde het probleem maar een vijfhonderd meter. Volgt een beetje uitleg over steken in de zij.
Steken in de zij worden bijna altijd veroorzaakt door een gasophoping in de darmen. Deze gasophoping wordt veroorzaakt doordat er bij lichamelijke inspanning een herverdeling van de bloedvoorziening plaatsvindt van het maagdarmstelsel af naar de arbeidende spieren (benen). Voeding kan een belangrijke factor zijn om steken in de zij te krijgen. Veel groene groenten, met name koolsoorten, en melkprodukten kunnen extra klachten geven. Verder is een uitgebreide warming up aan te raden. Door een heel geleidelijk opgebouwde warming up krijgt het lichaam meer tijd de herverdeling van het bloed goed te laten plaatsvinden. Vermindering van de loopsnelheid leidt bijna altijd tot verdwijning van de pijn, zodat net zolang stoppen totdat de pijn weg is voor de hand ligt. Adem diep uit en in. Ook kan het helpen om flink met de vuist op de zere plek te drukken, terwijl u stilstaat. Begin daarna weer heel rustig met hardlopen.
Dus zit ik hier weer met een dubbel gevoel. Er zijn een aantal redenen die mij tevreden moeten stemmen, maar toch wegen de schaduwen meer door. De steken remden mij af, dus weet je dat het beter kon. Ik vertrok snel, maar niet te. Halfweg de eerste ronde rapen we al snelle starters op. Ik loop bij de Janssen-brothers en voel dat ik er bij kan blijven. We lopen ts de 16 en 17 per uur. Het gaat dan beter dan vorige week. Langzaam kruipen we naar Peter Hamers toe. Dat is mijn dichtste en sterkste concurrent en ik weet dat ik bij hem in de buurt moet blijven. Maar door mijn miserie neemt hij uiteindelijk weer afstand. Door het vertragen zie ik ook Vince van me weglopen. Ik had hem trouwens bijgebeend in de loop van de eerste ronde. Hij had ook last van de verkoudheid die ik hem vorige week heb geschonken. En toch kon ik de gevolgen daarvan niet verzilveren. Djuu toch. Ook Peter Liekens komt terug uit de achtergrond tijdens mijn calvarie. Als de pijn wegebt, kom ik terug dichtbij. Maar hij heeft het in de gaten en ik kom er niet voorbij. Maar het moet gezegd dat hij sterker voor de dag kwam dan vorige week. Net of hij vorige week de taktiek uitteste om me vandaag te verslaan. Maar het is geheel jouw verdienste Peter. Mooi zo! Uiteindelijk kon ik dan nog Clint eraf lopen. Dat betekende voor mij toch dat het al beter ging dan vorig week. Alain kon ik in de eerste ronde ook verschalken, maar door de steken kon hij terug voorbij komen. Bijna...nog s, djuu toch.
Maar er is ook goed nieuws....ik wip naar plaats vier in de stand. Maar er is geen vreugde aan gekoppeld hoor. Het is eerder toeval. Of een tijdelijk verblijf. Volgende keer sta ik mss op zes of zeven. Dus we gaan zeker niet zweven. Als ik zo blijf lopen, gaan de concurrentjes langzaam maar zeker over mij springen.
Toch heb ik een beetje moeite met deze situatie. Ik heb een keuze gemaakt, ik weet het. Ik ga voor de marathon(s). Dwz dat ik dit jaar maar twee keer mag (moet) pieken. Als je in het criterium echt goed wel presteren, dan moet je wel het hele jaar goed presteren (maar weet dat je ook hier piekmomenten kan inbouwen). En dan moet je er een andere vorm van trainen op nahouden. Beide kan dus niet. En dan zoek je ergens een tussenoplossing. Maar die is enkel op papier gemakkelijk. In je geest is het telkens wikken en wegen, aanpassen, balen, toch proberen tevreden te zijn, balans maken, evenwicht zoeken,... Maar ik maak me sterk....Augustus en september staan we terug scherp. Letterlijk en figuurlijk.
We gaan nu verder met marathontraining. Het wordt tijd dat we het trainingsvolume wat gaan verhogen, want het gewicht gaat traag maar zeker omhoog. Het steeg deze week nog een beetje. Hoe is het mogelijk!
Ik vergeet soms wel s dat "hoe minder je traint, hoe minder je moet eten"...
Bwaaaah. Misschien toch wel een beetje tevreden. Ik voelde me niet goed (verkoudheid), de vorm was weg en toch....bracht ik het er nog redelijk vanaf. Ik had op voorhand gezegd dat ik moest realistisch zijn, maar hoopte niettemin toch op een deftige positie in de uitslag (om niet teveel puntjes prijs te geven).
Na Parijs was de opdracht vooral om wat rust te nemen, om mij daarna nog s klaar te stomen voor een tweede marathon op hoog niveau dit jaar. Eigenlijk moet je dan niet teveel wakker liggen van randactiviteiten, zoals daar zijn : "Het OLC en dergelijke". Nu passen sommige van die wedstrijden toevallig in het programma en vermits ik het er tot nu toe redelijk goed vanaf bracht, stond ik redelijk hoog in het klassement. Dus wordt het OLC eigenlijk, ongewild eerder, een iets minder onbelangrijke randactiviteit. Nochtans was er bij aanvang van mijn marathontraining van Parijs besloten om er ons niet teveel op toe te leggen.
De maand mei is, na de rustmaand april, een overgangsmaand. Er wordt terug aandacht besteedt aan de basis, maar een wedstrijdje meepikken kan nu echter geen kwaad. Het houdt je scherp (en je gewicht op peil). Zaterdag bleek ook dat ik niet zoveel van mijn pluimen was verloren. Met een gemiddelde snelheid van 15.7 per uur tov 15.8 per uur op de Noordzeeloop, is er niet zo'n groot vormverlies. Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij vertellen dat ik zaterdag véééél meer moeite moest doen dan op de Noordzeeloop. Ik verschuil me er niet achter, maar gebruik toch het excuus van een verkoudheid. Mijn longen deden na aankomst toch wel redelijk pijn hoor. En zoals sommigen opmerkten, was de scherpte ook letterlijk een beetje verdwenen. Een kleine drie kilo erbij sinds Parijs, dat viel sommigen toch op.
Anderzijds moet gezegd dat velen ook beter presteerden dan ongeveer een maand geleden. Er is inderdaad al wat meer getraind sinds de Noordzeeloop en dat werpt zo zijn vruchten af. Het was een beetje de rollen omkeren zaterdag. Ik werd er deze keer gewoon afgelopen. Na de verschroeiende start dacht ik van rustig achteraan wat te bengelen en te wachten tot ik de elementen uit deze overmoedige bende kon oprapen. Maar het waren slechts een paar enkelingen die ik bij de lurven kon vatten.
Wat verwacht ik voor vrijdag? Eigenlijk niet zoveel beters... De verkoudheid heb ik er precies uitgelopen zaterdag. Maar ik neem vrede met mijn huidige conditie en plaats in het peloton. In juni zal het al heel wat schelen. Dan zijn we terug 100% bezig met de marathon.
Voorspelling: "Vrijdag blijven we, net zoals vorige zaterdag, weer tot de laatsten hangen" Sjarlot trakteert, want ze wordt donderdag 27!
Stene is eigenlijk wel een gezellig dorpje, after hours. Of lag het aan het gezelschap?
