Met mijn vriend Paul samen met de fiets naar Mechelen gereden. Wat in Lier niet aan de orde kon komen, nl. de organisatievan de Eneco Toer, was in Mechelen van harte welkom. Een tijdrit is de ideale gelegenheid om de renners eens individueel bezig te zien. We hadden ons geposteerd op de brug en zagen de renners 3 maal voorbijrijden. Idealer kon niet. De VRT liet niets aan het toeval over en was goed geëquipeerd aanwezig, verscheidene camera's , 3 helicopters, een journalist (Picavet) op de motor enz... . Natuurlijk blijven de renners de belangrijkste schakel om er een fantastische wedstrijd van te maken. Met oa Stijn Van den Berghe (onze grootste renner), Stijn Devolder (Belgisch kampioen tijdrijden) en Jurgen Roelandts (leider met de punten) Joost Posthuma kon de verwachtingen niet geheel verwezenlijken, maar de sportbestuurders zijn echt wel gekken achter het stuur van hun wagen. Hopelijk rijden zij in het dagelijks verkeer iets gedisciplineerder.
Sebastien Rosseler strandde spijtig genoeg op 4 luttele seconden om deze Eneco Toer (winnaar Ivan Guttierez) te winnen. Daarna met ons fietsje terug naar Lier (waar we bij aankomst toch zelf 50km gereden hadden).
Organisator: DE KLEITRAPPERS (A 013) Start: Parochiezaal O.L.V., Mechelsesteenweg, Lier. Het Brugge der Kempen, Pallieterstad aan de Nete. Doorheen de mooie natuur van Kloosterheide, en de Polder van Lier. Alle afstanden doen de stadswandeling. Wandelaars kunnen vanaf het station vertrekken. Na onze zoektocht nu wandelen (wij deden de 12km) in eigen stad. Waarom kilometers rijden als je ter plaaatse kunt blijven. Natuurlijk hebben we alles al 100-den keren gezien, maar toch. Van thuis uit, wandelschoenen aan en op weg. Via "de Polder van Lier" naar de binnenstad , geen enkele bezienswaardigheid werd weggelaten. Het VTI was de ideale halteplaats (te warm en overvol) om een drankje te nuttigen. De stadswandeling, het park, de gezellige Lierse straatjes, alles werd mooi in het parcours ingepast. Nieuwe ontdekkingen hebben we ditmaal niet gedaan. De mensen die we aanspraken waren allen enthousiast over wat ons stadje te bieden had en vermits ongeveer 3000 wandelaars deelgenomen hebben, mogen we besluiten dat Lier zeer goed in de markt (???) ligt.
In de namiddag hebben we ons nog opgeofferd om naar "Kunstterras" te gaan, maar helaas was de communicatie hierover zo abominabel slecht (was het om 16u of om 20u) en wij waren niet de enigen die vruchteloos op zoek waren. 's Avonds zijn we ook niet meer teruggegaan, de goesting was weg. Spijtig, maar alweer een gemiste kans, ook al was de organisatie niet in Lierse handen.
Onze zoektocht wordt zo opgesteld dat u alle antwoorden kunt vinden op uw tocht, het moet een ontspannende wandeling zijn waar u Lier wat beter leert kennen. We bestellen voor u goed weder, een mooie wandeling en een namiddag om van te genieten. Dit was het uitgangspunt van een zoektocht (te voet) in mijn eigen stad. De vrouwen (onze resp. wederhelften) hadden ons uitgedaagd om mee te doen, zij het misschien wat tegen goesting, maar uiteindelijk kwam het mannelijke macho-gevoel toch weer naar boven. Vertrekkende op de Grote Markt , via Kon. Albertstraat, Kammenstraat, Lisperstraat (sponsor en schiftingsvraag bij Jet-Air (reclame???) bereikten we na het oplossen van enkele vragen de Vismarkt. Ik wist niet dat aan de Lierse huizen zoveel (koperen???) borden hingen die alludeerden op bekende Lierenaars. Via het huis van Timmermans bereikten we de Lierse academie, de enige vraag waar we het niet echt eens waren over het antwoord. In het stadspark dienden we bomen te tellen (lindebomen???), langs de stadsvest kwamen we in het Begijnhof (werelderfgoed) terecht. Op het Zimmerplein was het hoog tijd voor een Duveltje. Om uiteindelijk terug op de Grote Markt te belanden. hetgeen hier wel aan de orde was, heb een keertje meer oog voor het detail. Ik ken mijn stad, maar niet zijn kleine hebbedingetjes. en nu maar afwachten wie er het slimst uitkomt, onze dames of wij.
Eén geweldig muzikaal festijn, om duimen en vingers af te likken, dat is het minste dat je kan zeggen over dit wel iets te natte festival. Spijtig dat het de naam folk een beetje ontgroeid is en telkenjare een beetje meer moet ik toegeven. Vrijdagmiddag samen met mijn vriend Bruno, met ons Combootje naar Dranouter. Ruimschoots op tijd, even genieten van de in een redelijke stilte gehulde omgeving om dan met beide voeten de heilige muzikale grond te betreden. Stipt op tijd klonken de tonen van "Va-fan Fahre" uit de grote tent (Kayam) en wij op weg naar de Flamundo-tent waar we vergast werden op een muzikale rondleiding door de vroeger begeleiders van Willem Vermandere (onder de naam "Eigen Wijsjes"). De groep "Traditionel Crete" vergastten ons op een Grieks feest op typische Griekse instrumenten, eerste hoogtepunt. Onderweg naar de Kayam een graantje meegepikt van Ossebolle O en dan fieste in de tente met de "Dolfijntjes XXL" olv Wim Opbrouck (een iets uitgezettere versie van spring-in't-veld Bart Peeters). Muzikaal orgasme nummer één, de tent in lichte laaie (ondanks de regen), ambiance en schitterende muziek, in een soms voor ons onverstaanbaar Harelbeeks dialect. Värttinä , 3 meiden uit het hoge noorden (Finland), een verbeterde Laïs-versie, kende ik van enkele CD's uit de Lierse bib, maar life is dit vocaal triotje, aangevuld met rasmuzikanten, nog veel beter. Genieten, genieten, genieten. Niamh Ni Charra deed haar reputatie (violiste bij Riverdance, best verkochte Ierse folkartieste 2007), alle eer aan. Vergezeld van haar man (gitaar) en ???, de beste bodhran speler die ik tot op heden bezig gezien heb. Na nog een heerlijke pasta en een lekker biertje bezochten we nog enkele muzikale intermezzo's om met een goed gevoel ons Combootje in te duiken voor een heerlijke nachtrust. 's Morgens op weg naar Loker om aldaar in de Ierse pub een heerlijk Iers ontbijt te verorberen, een traditie die al enkele jaren wordt in stand gehouden. Na een stevige wandeling in het heuvelland was het weerom music-time. Eitre (een Ier, een Fransman en drie Zweden) mochten met hun Ierse traditionals de spits afbijten en hoe. Een half uur vooraleer de heer Vanuytsel aan zijn voorstelling begon zat de tent letterlijk eivol. Het was misschien niet het allerbeste optreden, maar zeker het meest gesmaakte. Zjef Vanuytsel , ondanks een lange muzikale afwezigheid, heeft "het" nog steeds, één van Vlaanderens beste troubadours. Links en rechts nog een nootje (Atabal) meegepikt op weg naar Gabriel Rios. Een onuitgegeven trio, maar wat een klasse, Gabriel Rios , mister latin-american, Jeff Neve (top jazzmuzikant) en Kobe Poesman (toppercussionist oa Tattoo el Tigre). Voor mij het beste van Dranouter 2008, maar deze mening is zuiver persoonlijk. Uiscedwr , jong, goodlocking, muzikale top kortom Folk met een grote F. 3 Jonge mensen (fiddle-speelster, blue-grass gitarist en bodhran percussionist) in GB uitgeroepen tot young folk group 2007. Van GB naar Antwerpen, in Dranouter wil dit zeggen van het ene podium naar het andere. De Kring-tent (hier moet je aanschuiven om in een fauteuil te mogen genieten) was veel te klein om Axel Peleman zijn ding te laten doen. Zoals altijd was hij in supervorm, vooral verbaal zeer sterk, hij krijgt het publiek wel op zijn hand, hoe dan ook. Voor Ozark Henry waren we helaas iets te laat, maar niet getreurd. De Fransman Thierry Robin bezorgde ons meer dan een uur kippevel-gipsy-muziek. toen hij ook nog werd bijgestaan door een flamenco-zanger was de tent helemaal te klein. Alweer een muzikaal orgasme. Voor mij was Dranouter 2008 één van de betere uitgaven en ik heb er toch al enkele achter de rug. Nu op weg naar een nog beter 2009.
Ik ben enkele dagen weg van deze wereld. Ik ben altijd onderweg, schreef eens iemand, wel ik ben onderweg naar Dranouter, city of folk. Ik ga genieten van het overweldigende aanbod aan muziek. Tot schrijfs, tot maandag. http://www.folkdranouter.be/overzicht.aspx
Onder de historische lindebomen van het olense Dorpsplein vindt zondag 27 juli het jaarlijks Kleinkunstfestival plaats. Het Kleinkunstfestival is een van onze paradepaardjes, zegt organisator Jan Bellens. We bieden de betere Vlaamse en Nederlandse kleinkunstenaars een podium. In Vlaanderen zijn er, behalve Nekka, niet zoveel plaatsen waar dat nog gebeurt. Het is juist de combinatie van verschillende artiesten die het programma van de eerste tot de laatste minuut boeiend maakt. Bart Van den Bossche is er met zijn groep al bij vanaf het eerste jaar. Hij begeleidt traditioneel enkele gasten die hun bekendste nummers brengen. Armand is zon vaste gast, lacht Jan Bellens. Zijn Ben ik te min? galmt hier jaarlijks over het terrein, meegezongen door iedereen. De roodharige hippie op leeftijd is ook dit keer van de partij. Hij wordt bijgestaan door de Gentse folkzanger Walter De Buck en de Nederlandse Astrid Nijgh. De Antwerpse volkszangers Ed Kooyman en Herman Van Haaren waren enkele jaren geleden al eens te gast voor enkele nummertjes. Beide heren kenden toen zoveel bijval dat ze nu een optreden van zowat drie kwartier voor hun rekening nemen. Johan Verminnen sluit dit jaar af. De zanger stuurt al zijn mooiste liedjes over de weide. Het festival start zondag om 14u stipt en eindigt om 18.30u. De toegang is helemaal gratis. Na twee uitgeregende edities laten de weersvoorspellingen alvast een mooie kleinkunstdag vermoeden. (uit GVA 25/07/07)
Als echte liefhebbers wij daarheen. Het weer en het gezelschap (altijd komen we toch bekenden tegen) schitterend, de muziek geweldig en het bier ... . Bart (Van den Bossche) sloeg meteen de vlam in de pijp en Astrid Nijgh zong uit volle (Nederlandse) borst haar meest gekende nummers. Zij heeft nog altijd een fantastische stem. Armand , de bijna-immer stoned zijnde Nederlander, stelde zijn nieuwe LP (jaja LP niet CD) voor (een 3-dubbele). Hij heeft er 6 jaar aan gewerkt. Hij zong zelfs in het IJslands, maar hij had er ginds niet echt succes mee, de titel was zwaar dubbelzinnig. Eigenlijk typisch Armand, net zoals zijn teksten die zijn en blijven pareltjes van woordenkunst. Het was genieten van die man. Walter De Buck , koning van de Gentse fiesten, had zijn thuisgrond even verlaten om ons enkele nummers ten beste te geven. 74 jaar en nog steeds vol vuur. Ed Kooyman en Herman Van Haeren (en Fred Birque) speelden, in volmondig Antwaarps de ziel uit hun lijf. Simpele teksten op een simpele melodie, wa moet da mier zein. Al zingen ze zelf dat nie meer gewest is wa dat was, het was voor ons een blij weerzien. Lang geleden dat we hen nog aan het werk gezien hadden. Afsluiter, van dit geslaagde, simpele festival, Johan Verminnen . Zelfs zijn Frans (Brel, Brasens) klinkt voor ons als muziek in de oren. Met een ode aan Shaffy en Vermeulen en zijn eigen repertoire wist hij het publiek een goed uur schitterend te bespelen. Wij komen volgend jaar terug Olen.
Het minste wat we kunnen zeggen (of schrijven) is dat dit weekend wel letterlijk in het water is gevallen. 4 Dagen fietsen en wandelen, het vooruitzicht klonk ons als muziek in de oren. Het enige geluid dat we waargenomen hebben was dat van liters water, vallend uit de hemel, uiteenspattend op het betonnen wegdek of op de bladeren van de bomen en plonsend in de Molse meren. Ondanks deze minder prettige toestanden zijn we er toch in geslaagd om veel tijd in de natuur door te brengen. Vrijdagmiddag zijn we met onze fiets (via de knooppunten) een lekker Posteltje gaan drinken (Postel kaas, boter en speculoos sloegen we in als proviand). Via een ommetje door Nederland, we hadden het bijna niet gemerkt, en een stukje langs het water bereikten we na ongeveer 35 km terug Mol Rauw, waar we de nacht zouden doorbrengen in het huis van onze dochter. We maakten ons klaar voor een fikse fietstocht langs de Kempische kanalen, maar jammer genoeg viel dit alles in het water. We hebben dan maar onze wandelschoenen aangetrokken voor een stevige wandeling langs de Molse meren. Het is er schitterend, vertrekkend aan het ecocentrum, onmiddelijk het bos in en dan ongeveer een 12km rond de Molse meren. Via de Blauwe Kieldreef (http://www.sibelco.be/Web/Sibelcobe/Site.nsf/Lwp/News-News20070502?EditDocument&P1=02&P2=01), een stukje langs het kanaal Bocholt-Herentals kom je in natuurgebied "De Maat" (http://www.gemeentemol.be/product/1568/default.aspx?_vs=1_N&id=958). Langs de nieuw aangelegde haven (Port Aventura) bereik we moe, nat maar voldaan terug het ecocentrum "De Goren".
Maandag, nationale feestdag, maar niet echt veel van gemerkt. Sire, zijn er nog Belgen, ja maar elke dag enkele minder. Daar Beringen niet echt ver van Mol gelegen is wij met 3, samen met de hond van onze dochter, op weg. Het weer was nog een beetje behoorlijk, spijtig genoeg zou dat niet zo blijven.
BERINGEN (LIMBURG)
Zomertocht 4-6-12-20km
Organisator: DE MIJNLAMP BERINGENMIJN (L 072) Start: Sint-Denijsgildezaal, Beverlosesteenweg, Beringen-Mijn. Wandeling door bosrijke omgeving, 4 km is toegankelijk voor rolstoelgebruikers. Zij die de 12 en 20 km doen hebben de mogelijkheid om over de mijnterril te wandelen.
Na een korte aanloop door enkele wijken van de stad (langs de Grote Moskee), mochten we binnen op de mijnterril van Beringen. Hoe hoger we klommen, hoe mooier, ondanks het miezerige weer, het zicht. Naeen korte afdaling werden we de bossen in gestuurd om er bijna niet meer uit te komen. Het regende steeds harder en Sado, onze labrador, steeds meer in zijn sas, maar met steeds meer verandering van vachtkleur (van bruiblond naar slijkzwart). En wij ... wij ploegden dapper voort. Nadat we het bos eindelijk achter ons hadden en we de laatst km door Beringen-Mijn wandelden, was het eindelijk opgehouden met regenen. Maar dit kon ons weinig opbeuren, een warm bad dat hadden we nodig en wij niet alleen. Onze hond was duidelijk de winnaar van het meest slijkerige figuur. Hopelijk vindt onze volgende wandeling plaats met een ietsje betere weersomstandigheden.
Na een BBQ-tje links (ditmaal vervangen door een binnenhuisgrill) en een tuinreceptie rechts, was het de hoogste tijd om wat aan het verbruik te denken. Wij dus zondag naar Aarschot voor de 50km van het Hageland (sorry wij hebben er maar 12 gedaan).
AARSCHOT ZONDAG 13 JULI: 50 KM VAN HET HAGELAND School SIBA Pastoor Dergentlaan 4-8-12-15-20-30-42- 50 km Het was, alweer, een schitterende wandeling. Na ongeveer een kleine km, stapten we rechtsaf het bos in en op enkele plaatsen na, zijn we er niet meer uitgeweest (nee we zijn niet verloren gelopen). Wij moeten beiden toegeven dat de organisatoren er werk van gemaakt hebben om ons zo goed mogelijk op het recht pad te houden. Niets hebben ze aan het toeval overgelaten. Het Hageland bezit nog een groot aantal boomkwekerijen dat hebben we met eigen ogen kunnen aanschouwen . De organisatie had zelfs een ijskar voorzien, waarvan gretig gebruik werd gemaakt (ja ook door ons). Na goed dik 2u stappen bereikten we terug het beginpunt. En nu naar huis want het is Tour de France en dat willen we niet missen. Ondertussen was het zonnetje wel vervangen door een wolkendek, spijtig.
LIER - Dertig Lierenaren sprongen zondag in de Nete. Ze kwamen met deze actie op voorproper water. De actie was vooral gericht naar minister van Leefmilieu Hilde Crevits (CD&V).
Hoewel maar een dertigtal 'waterratten' aan de ludieke actie zelf deelnam, toch bracht de Big Jump honderden ecoliefhebbers en nieuwsgierigen op de been. 'Is het niet geweldig?' zegt organisator Dirk Van Laer. 'Hier in het publiek in de Nete te kunnen springen op enkele meters van het standbeeld van Timmermans, een man die als geen ander het Netelandschap heeft gepromoot en met smaak over natuur en water heeft geschreven.'
Jong en oud, die aan de Peerdendrink het donkere Netewater zijn ingestapt, sommigen joelend en hevig water opspattend, weten precies wat ze komen doen: ijveren voor proper water.
Kristel De Roovere is een kinesiste met grote zwemvliezen aan. Ze is voorzichtig gaan pootjebaden en ze heeft zichzelf omgord met een vuilniszak van de stad. 'Ik pleit voor gezond water', zegt ze. 'Maar ons water is vervuild. Dat wilde ik hier maar even aantonen.'
Rony Van Oosterwijk is de lokale voorzitter van Groen!. 'Nee, ik heb er niet van gedronken', grapt hij. 'Ik geloof niet dat het Netewater klaar is om op flessen te trekken. Maar toen ik jong was, zaten hier aan de overkant nog rijen vissers. Deze actie is prima om de mensen te tonen hoe vervuild ons water is. Hier ziet het zelfs niet donkergroen, maar zwart.'
Dirk Van Laer spoot zich af met de waterslang. 'Ik ben tevreden', zegt hij en zijn ogen glinsterden. 'Er was een heel gevarieerd publiek, jong en oud. Ik hoop dat de boodschap is overgekomen en dat we hier volgend jaar mogen terugkomen. Het is toch een symbolische plaats, niet?'
De Bond Beter Leefmilieu, Green vzw en Natuurpunt organiseren de Big Jump om de aandacht te vestigen op de problemen die er zijn rond water, zoals de vervuiling en de soms twijfelachtige beschikbaarheid van gezond water in de wereld. (Het Nieuwsblad 08/07/08)
07/07Actievoerders duiken in Binnennete Enkele deelnemers aan de zogenaamde Big Jump plonsen aan de Lantaarnstraat in Lier in de Binnennete. Met hun opvallende daad vroegen de actievoerders zondagnamiddag aandacht voor proper water waarin kan worden gezwommen.De actie paste in de internationale campagne van het European Rivers Network, die in Vlaanderen door Bond Beter Leefmilieu, Green en Natuurpunt wordt gesteund. In Lier dook gisteren een dertigtal enthousiastelingen het water in. (GvA 07/07/08)
Waarom meespringen? Voor propere rivieren, kanalen en meren Onze waterlopen worden nog dagelijks vervuild. Door de industrie, de landbouwsector én door huishoudens door ons allemaal dus. Wij springen in het water om te vragen of iedereen zijn bijdrage wil leveren aan het verbeteren van de waterkwaliteit - door zelf minder water te vervuilen. Voor levende rivieren, kanalen en meren Watervervuiling aanpakken is niet voldoende. Heel wat waterlopen zijn nog altijd gebetonneerd, ingedamd of rechtgetrokken. Daardoor verliezen ze hun schoonheid en verdwijnt de kans op een bloeiende rijkdom aan planten en dieren. We springen in het water omdat we vinden dat waterlopen een groener en ruimer jasje moeten krijgen in de plaats van hun betonnen harnas. Voor rivieren, kanalen en meren waar je kan van genieten Wandelaars, fietsers, kanovaarders, roeiers, duikers, vissers, natuurliefhebbers, booteigenaars, buurtbewoners, zwemmers en andere waterdieren moeten allemaal kunnen genieten van propere en levende rivieren. Ieder zijn plekje, maar allen samen voor proper water. Wij springen in het water voor het recht om om van waterlopen te kunnen genieten. Een propere en levende rivier brengt heel veel soorten mensen plezier.
Waar?
Waar? Er wordt geprongen (lopen kan ook) in de Binnennete ter hoogte van "de peerdendrink" Dit is een straatje dat schuin de Binnennete in loopt!. Dit is aan de Lantaarnstraat. Verzamelen doen we op het Felix Timmermansplein.
(foto : www.lierinbeeld.com) Zaterdag ging voor de 24ste maal de "Pallieterjogging" door. Een evenement dat jaarlijks in mijn agenda met stip is aangeduid. Als Lierse loper kan je je niet permiteren (!!!) om niet mee te doen. Ik sta dus voor de 23ste keer aan de start. Maar mijn vooruitzichten zijn niet schitterend, de Roparun zit nog altijd in mijnen lijf ende leden. Cathy (en haar vriend) en Winy deden me de ongelooflijke eer aan om naar Lier af te zakken. Zo waren er toch 3 van de 8 lopende Roparunners aanwezig. Na tientallen handjes schudden en ontelbare goeiedagjes was het enkele minuten na 4 uur dat Bart de officiele start gaf voor alle 5 en 10km lopers. De kids hadden hun metertjes al afgelegdom 3u. Zoals de laatste jaren mijn gewoonte is start ik bij de laatsten en laat me gewillig met de massa meedrijven. Trouwens tot aan de Berlaarstraat kan je toch bijna niet voorsteken. Zo legden we rustig keuvelend onze eerste kilometer(s) af. Mijn rechterhand deed meer pijn van het wuiven dan dat, op die moment, mijn benen pijn deden. We bleven met 4 rustig samen tot km 6 en toe begon Winy het tempo op te drijven. Ik bleef rustig naasthem lopen, maar op een kleine km van het einde was mijn pijpje uitgeblazen en heb ik al mijn "slecht karakter" moeten aanspreken om aan te komen. Iedereen vondt dat ik er nogal vermoeid uitzag, nu niets was minder waar. Man, man, man wat heb ik afgezien!!! Maar na een weldeugend douchje en enkele glazen Duvel was ik weer helemaal de oude.
Reeds voor de 35ste keer werd er in Nijlen de traditionele halve marathon gelopen. De Nijlense atletiekvrienden, een bont allegaartje echte vrienden, stellen alles optimaal in het werk om deze traditie staande te houden. Als één van de vrienden (allé dat hoop ik toch hahaha) draag ik mijn steentje (klein maar van harte) bij en engageer ik me om aan de inschrijvingstafel te zitten. Meestal neem ik samen met Luc de halve marathon omdat we de meeste atleten ook nog persoonlijk kennen. Dit jaar was er echter concurrentie in Oostmalle (de Parel der Kempen) en dat was toch wel te merken. Maar ondanks alles namen meer dan ruim 200 atleten deel aan de 1/2 marathon. Neem er nog de 5 en de 10km bij en men komt aan een totaal van meer dan 600 atleten en atletes. Mijn tafelgenoot Luc Bax was de concurrentie te sterk op de 5km, hij moet volgende week presteren tijdens de interclub met Ac Lierse. Katrien Goyvaerts (Ac Hulshout) nam alle dames op sleeptouw. Chris Gommers won zeer afgescheiden de 10km voor mijn goede vriend Gilles (Coeckelberghs) die terug op de goede weg is na een slepende blessure. Bij de vrouwen was Anouk Bongaerts de beste. Op de halve was er normaal geen kruid gewassen tegen Stefan Van den Broeck, maar hij nam Lierenaar Eric Calewaert gedurende 16km op sleeptouw om hem te leiden naar een nieuw persoonlijk rekord, wat nog lukte ook. Eerste dame werd Maria Vranckx, die ondanks haar mastersleeftijd de eerste seniore met meer dan 6 min. voorafging. Het was weeral een schitterende organisatie die afgesloten werd met een daverende prijsuitreiking en het nuttigen van ettelijke liters trappist en andere soorten drank. Op naar de volgende editie op 7 juni 2009, maar ik denk dat het dan ook verkiezingen zijn.
Vanavond is de laatste activiteit van het eerste gedeelte "Lier Kermis 2008", op 7 juni is er de gewoontegetrouwe Pallieterjogging en 14 dagen later de verenigingenmarkt en De Préhistorie. Vrijdagavond verklaarde onze burgemeester de nieuwe kermis plechtig voor geopend. Daarna werd er duchtig geveild voor het goede doel (opbrengst 2600 euro tvv "Palliatieve zorgen") om spontaan over te gaan in het billenkletsenfestival gebracht door de "Gipfelfreunde". Zaterdagmorgen was het al even traditionele "Kaffe en koekeconcert". Koffie was er nog genoeg maar de koeken waren al lang in de Lierse magen verdwenen. 's Avonds hebben we genoten van een fantastisch optreden van Eddy en de Schellekens, een groep die er in slaagt om Vlaamse en Nederlandse smartlappen nog smartiger te doen klinken dan ze al waren. Wij hebben er van genoten en ook duchtig meegezongen. Na nog een Cavesje (echt Liers bier) genuttigd te hebben keerden we met een voldaan gevoel naar huis. Zondagmorgen werd de "Dag van het park" geïntegreerd in het Lier Kermisgewoel. Ondanks de mindere weersvoorspellingen was er toch wat volk opgedaagd, maar Lierenaars zijn toch zo moeilijk uit hun kot te lokken. Eten en drank genoeg, jazzy muziekje op de achtergrond en enkel gezelschap van leden van het vrouwelijk geslacht, wat wil een m(a)ens nog meer. Met nog een wandelingetje naar het begijnhof werd mijn Lier Kermis afgesloten. Het was iets minder zwaar dan vorig jaar, maar dat had zijn redenen, maar daarom niet minder plezierig.
Van het ene sportief sociaal engagement naar het andere. De Roparun ligt al enkele dagen achter ons en deze zaterdag had in Lier de 9de editie van de Pallietercup plaats. De Pallietercup een vriendschappelijk treffen met zeer diverse ploegjes, wijkverenigingen, caféploegjes, allochtone verenigingen en familiale clubs nemen het tegen elkaar op. De sportdienst, de dienst welzijn, de preventiedienst en de jeugddienst zetten zich in om van dit toernooi een kleurrijk samenspel van verschillende ploegen te maken. 12 Clubs hadden zich ingeschreven. Ikzelf had dankzij enkele allochtone vrienden een degelijk voetbalploegje bij elkaar getrommeld. Er was volk genoeg dus ik kon mij sportief geheelonthouden (mijn beentjes waren er echt niet klaar voor). In de voorronde eindigden we op de eerste plaats in onze reeks en waren zodoende geplaatst voor de finaleronde met de 6 beste ploegen. Nadat we 2 wedstrijden gewonnen werden we met onze voetjes terug op de wereld gezet na een verliesmatch en een gelijkspel. Uiteindelijk behaalden we een onverwachte 2de plaats, waar ieder van ons zich kon in vinden. Spijtig genoeg moest de regen het laatste uur wat roet in het eten gooien. Maar de organisatoren kunnen tevreden terugblikken op een geslaagde Pallietercup 2008. En nu op weg naar een 10de (feestelijke) editie.
Eigenlijk was ik zinnens om mijn verhaal te brengen. Hoe heb ik de Roparun beleefd? Wat heb ik beleefd? Waarom doe ik dit? Hoe hard heb ik gelopen? Allemaal vragen waarop de antwoorden ook met ik beginnen. Maar dit was geen ik-belevenis hier overheerste het wij-gevoel. De één zou niet zonder de ander kunnen en natuurlijk zijn er die enkelingen die de kar getrokken hebben, zonder hen zou er geen Roparun 2008 geweest zijn met dit dubbel elftal waarvan de meesten elkaar nog nooit gezien hadden. Maar hier heb ik even geleerd dat er nog zoiets bestaat als groepsgeest, samen voor hetzelfde doel door hetzelfde vuur gaan. Hier is geen onderhuidse hypocresie (zoals op mijn werkplaats) geen jaloezie tegenover elkaar. We weten met zijn allen perfect waarvan we komen, maar wat we nog niet wisten : hoever kunnen we gaan? Laat het ons over het antwoord niet discussiëren, tamelijk ver als je't mij vraagt. Sommigen (of moet ik zeggen allen) hebben zich overtroffen, zij wisten hoegenaamd niet dat ze tot zulke prestaties in staat waren. Dit zal voor sommigen een nieuwe overwinning zijn op weg naar een nog bijzonder gevarieerd leven. Na de Roparun heb ik zoveel prachtige woorden ontvangen dat mijn getokkel op mijn PC nu ophoudt en ik iedereen wil laten meegenieten (namen heb ik bewust achterwege gelaten, zij die deze woorden uitgesproken hebben blijf ik voor eeuwig dankbaar) Bedankt voor die geweldige inzet! Die ochtend na de roparun ... op wolkjes na onze krachttoer, Allemaal een dikke merci, alleen had ik dit niet gekund net een sms gekregen van de minister-president : 'Een dikke proficiat voor de prachtprestatie aan het hele team. Kris Peeters.' Geluk zit in kleine dingen, Het wordt groots doordat we het samenvoegen. Hallo vrienden van ons "verwenweekendje" Parijs-Rotterdam, ik ben hier bezig alles terug een plaatsje te geven, de wasmachine te vullen (dank u, Anniek), te bekomen van de emoties... Krijg nog steeds kippevel als ik eraan terugdenk, aan die 3 prachtige dagen!!! Winy man; hopelijk ben je snel weer op krachten! Almera, verzorg je knappe man maar wees baas... Aan de rest van ons super-team; bedankt voor alles!!! Ik ben op stap gegaan met mensen-lotgenoten die ik amper kende of gezien had. Maar na deze 3 dagen heb ik er een ganse familie bij... (Rony, bedankt om uw 30ste vriend te mogen zijn!) Ja er is nog leven na de ROPARUN maar toch heb ik het gevoel dat dat er anders gaat uitzien. Ik heb op gezondheidsgebied ook al het één en ander meegemaakt en vaak was het moeilijk en toch moet men steeds de kracht terugvinden om door te gaan .Maar wat ik van het weekend gezien heb en ervaren heb is niet te beschrijven.Jullie gaan door een dal , al vanaf jullie het slechte nieuws kregen, en dit weekend was het ook vaak zeer zwaar en toch vinden jullie steeds weer de kracht om terug op te staan en dat éne doel te bereiken. Is er nog leven na de roparun?Voor mij in ieder geval wel! Ik heb hier een voorbeeld gekregen van sterke, positieve lotgenoten, mensen die ook na kanker op een mooie, positieve manier verder gaan. Ik kan er weer tegenaan... Met tranen in de ogen de beelden terug bekeken...zo mooi. Aan Ronny: geen excuses, het is een genoegen om met mensen als jij om te gaan. Aan Winy: een voorspoedig herstel Aan iedereen: bedankt voor deze fantastische ervaring, ik ben blij dat ik jullie mocht leren kennen! Ik ben bijzonder onder de indruk van de manier waarop wij als lopers gepamperd, gekoesterd en verzorgd werden door onze teamgenoten. Ik zei het al : het is geleden van toen ik nog luiers droeg dat ik nog zo gesoigneerd werd. Nee, alleen hadden we dit nooit gekund, zoveel is zeker. Winy, heel erg bedankt om dit in gang te zetten. Het is ons niet ontgaan dat jij met zeer grote voorsprong het leeuwendeel van het voorbereidende werk op je schouders genomen hebt, en dan nog eens tijdens de run naast het lopen voortdurend in de weer was om het beste voor ons te voorzien en alles georganiseerd te krijgen. Dat moet loodzwaar geweest zijn. Je bent letterlijk doorgegaan tot je erbij neerviel. Je zou voor minder... Je gedrevenheid is bewonderenswaardig. Ik hoop dat we de komende jaren nog velen zullen kunnen inspireren. En als er hierdoor één lotgenoot minder hervalt, dan zijn we al geslaagd in ons opzet. Ben even naar de site gaan kijken en heb jullie zien finishen . We hebben gezamenlijk een fantastische prestatie neer gezet. Bij al die mailtjes van jullie kwamen de tranen weer boven, zoveel lovende woorden. Maar jullie hebben er mede voor gezorgd dat wij als Lotgenoten Vlaanderen deze prestatie hebben geleverd. Dank zij jullie is deze Roparun voor Lotgenoten Vlaanderen geslaagd. De blijdschap, glimlachen maar voor al ook de emoties van jullie drukt al genoeg dankbaarheid uit. Ik ben dan ook trots op jullie allemaal, en laat dit jullie helpen tijdens moeilijke tijden. Speciaal voor Kristien, Phara, Simonne, Julia, Cathy, Hilde, Nicole, Kris, Rony en Ivan voor jullie was deze Roparun nog veel meer, nadat je lichaam al zo'n zwaar gevecht heeft moeten aangaan, en waar enkele nog dagelijks of geregeld de gevolgen van ondervinden, hebben jullie wederom getoond over extra wilskracht en doorzettings vermogen te beschikken, hiervoor mijn oprechte bewondering. Daarom nogmaals voor het gehele team een hele dikke proficiat. Dit was fantastisch ! Ik heb 19 nieuwe sterke mensen ontmoet, de 20e kende ik al. Uitputting en uithouding liggen toch tamelijk dicht bij elkaar heb ik de indruk. Ik heb met plezier gezien hoe jij elke dag weer meer zelfvertrouwen hebt gekregen in je sportieve kunnen. Ik ben er zeker van dat je nog veel verder zal geraken en weer die uithouding en kracht zal ontwikkelen die je zal toelaten .... nog vele blondjes in te halen... ;-) Ik kan helemaal niet zo snel lopen als jij en op mijn leeftijd denk ik dat mijn limiet wel bereikt is. Maar als ik zo mag blijven lopen tot mijn 70 ben ik al content, ik beleef er veel plezier aan. Het was me echter voornamelijk een groot plezier om deze drie dagen (dag en nacht) samen te kunnen doorbrengen. Rony, je bent een sportman in hart en nieren. Geef dat nooit op . Ik heb al vanalles meegemaakt maar deze vier dagen en de prestatie die jullie allen geleverd hebben is onwezenlijk, hallucinant. In Parijs vertrekken en 'eventjes' later, op tempo 'te voet' in Rotterdam staan. Ge gaat voor minder bleiten. Den eerste den beste die nu nog komt zagen dat hij "wat last heeft van zijn spiertjes" of "ik ben zo moe tegenwoordig", die krijgt een ticket naar Parijs en een ticket van Rotterdam naar huis. Team building. Ik heb het zelf georganiseerd, meegewerkt links en rechts. Samen met jullie heb ik het summum van teambuilding mogen meemaken. Heeft er soms iemand onder jullie mijn toiletzak gezien? Het is een zwarte met daarin een scheermachine (merk Philips, Williams F1), shampoo (Bodysol), zonnecrème (Bodysol), een nagelknipper, enkele Dafalgans, tandenborstel en -pasta... Indien hij terecht komt, loop ik voor de gelukkige vinder/-ster wel eventjes van Parijs naar Rotterdam...
Jullie waren GEWELDIG! Never forget; PIJN IS TIJDELIJK, OPGEVEN VOOR ALTIJD!
Woensdagnamiddag, stralende zon, hopelijk blijft dit zo tot maandagavond en dan mag het warmer worden. Heb juist mezelf opnieuw laten testen en de resultaten waren, voor mij althans, verbluffend. Ik had niet verwacht dat na amper 5 weken ik zoveel zou kunnen bereiken. Natuurlijk zijn de eerste weken de makkelijkste maar toch ... . De zwarte lijn is mijn test op 3 april : verzuring ligt op 121 hf. Nu 5 weken (de rode lijnen) later ligt de verzuring op 154 hf. Hier ook duidelijk te merken, vorige test in verzuring met een wattage van 188, nu trapte ik een wattage van 254. Een absolutere verbetering is hier wel tot uiting gekomen. Dit wil niet zeggen dat de schrik er nu helemaal uit is maar ik voel me al een stuk geruster. De afwisselende training fitness-lopen heeft me dus duidelijk deugd gedaan. Dankzij mijn dieet is mijn gewicht ook in dalende lijn van 92kg naar 88kg en mijn vetpercentage van 19,3 naar 18,1. Vanavond mijn laatste duurloopje en dan goed uitrusten tegen zaterdagmiddag.
Lierenaar Rony Van Oosterwijck loopt van Parijs naar Rotterdam
Lierenaar Rony Van Oosterwijck (53) neemt op zaterdag 10 mei deel aan de Roparun een loopwedstrijd van 530 km tussen Parijs en Rotterdam. Rony maakt deel uit van Lotgenoten Vlaanderen, een team van (ex)-kankerpatiënten en dat maakt de deelname zo uniek. Lotgenoten Vlaanderen is opgericht in 2007 en telt (ex-)kankerpatiënten uit heel België. Voor dit jaar hebben wij ons een speciaal doel gesteld: de deelname aan de Roparun 2008. Door deze sportieve topprestatie willen we aantonen dat 'het leven' niet hoeft op te houden na de constatering van kanker, zegt voorzitter Winy Knippen. Een van de teamleden van Logenoten Vlaanderen is Rony Van Oosterwijck uit Lier. Ondanks mijn gezondheidsproblemen, vooral van fysieke aard heb ik me geëngageerd om me te lopen, de vooral in Nederland enorm gewaardeerde Roparun.Eigenlijk was ik vlug overtuigd om mee te doen. Zo kan ik mijn ervaring ten dienste stellen van mijn zeven medelopers die op één uitzondering na, totaal geen ervaring hebben met dit soort toestanden. Zelf heb ik onder meer vijf keer de Ronde van Bellgië, een duizend kilometer lange loopwedstrijd, uitgelopen Bovendien is deze Roparun misschien wel mijn laatste loopstunt, vertelt Rony onom- wonden. "Met acht lopers willen we de afstand in ongeveer 48 uren affleggen. Iedere loper loopt, verdeeld over verschillende sessies ongeveer 65 kilometer. Ik ben er toch wel wat bang van. Vroeger trainde ik 20 tot 25 uren per week, nu met moeite 2 tot 3 uur. Als alles goed gaat finishen we samen met de 250 andere teams op maandagmiddag 12 mei op de Coolsingel in Rotterdam", aldus Rony . Alle teams proberen naast deze sportieve prestatie ook zoveel mogelijk geld op te halen voor de Stichting Roparun. Die stelt het ingezamelde geld van de Bel- gische teams ter beschikking van Kom op tegen Kanker. Uit onze regio nemen ook nog Kristien Van den Bon uit Onze-Lieve-Vrouw-Waver en Dirk Pouliart uit Mechelen deel.
Vandaag op tijd uit de veren want het is een vrije dag en die moet zo goed mogelijk ingevuld worden. Na een rustig ontbijtje hebben we onze loopsloefjes aangetrokken en heeft ieder voor zich, ik in mijn eentje en mijn vrouwtje met haar vriendin, zijn km'tjes afgelegd. Na een kleine 50 min. had ik iets minder dan 10km op de teller staan. Ondanks de 3 dagen zonder lopen ging dit vrij (???) vlot. Laten we dit maar als een positief signaal beschouwen. Na een stevige douche zijn we in de auto gestapt, want we hadden afgesproken om te gaan wandelen. We moesten het niet al te ver zoeken :
RUMST (ANTWERPEN)
08.00-15.00
De drie rivieren - natuurtocht
6-10-13-16-22-30 km
Amper een kwartiertje rijden, onze auto geparkeerd (viel nog mee), inschrijven en voor we vertrokken een lekker warm kommetje soep. Eigenlijk viel op dat moment de temperatuur wel wat tegen, ook tijdens mijn loopsessie was redelijk fris. We hadden voor 10km geopteerd maar kozen terplaatse toch maar voor de 13km, 2 stops inbegrepen. Langs een stukje "Natuurpunt" bereikten we de Nete en wandelden richting (Lazaruskapel) Walem en Duffel. In één van de tussenstops deden we ons tegoed aan broodjes en soep Via de abdij van Roosendael http://www.roosendael.be/NL/algemene_info/toegankelijkheid en een gedeelte Netedijk bereikten we terug de kerk van Rumst. Na het verorberen van een stukje taart, de innerlijke mens moet eveneens verwend worden, en een praatje met Harry (een dove vriend uit mijn Van Hooltijd) reden we met ons Opeltje terug naar Lier. 10km lopen, 13km wandelen samen 23 extra kilometers op mijn teller ter voorbereiding van de Roparun.
Nog een 10-tal dagen en de weg tussen Parijs en Rotterdam zal geplaveid worden met duizenden enthousiaste atleten. Allen met hetzelfde doel voor ogen, Rotterdam bereiken. Ook ik zal één van hen zijn als er niets onverwachts om de hoek loert tenminste. De laatste dagen heb ik alle trainingen moeten terugschroeven omwille van de zware arbeidsactiviteiten in mijn tuin. Hopelijk kan ik vandaag of morgen de draad terug opnemen want het wordt vroeg dag. De week hiervoor ging het vrij goed, 2 tot 3 sessies in het fitnesscentrum en 2 tot 3 loopactiviteiten, ik heb zelfs voor de eerste keer in maanden (sinds september vorig jaar) een duurloop van 1 uur afgewerkt. Maar ik betwijfel of dit voldoende zal zijn om het er heelhuids van af te brengen. Vanmiddag nog een mailtje gehad dat er iemand zou afhaken omdat hij niet voldoende hersteld is (darmkanker). Met deze wens ik Hedwig toch het allerbeste. Maar wij weten allemaal dat dit kan gebeuren. Zaterdag ben ik, tussen het leggen van 2 stenen in, even gaan kennismaken met het grootste gedeelte van de bende waarmee ik 3 dagen zal opgeschept zitten, of zij met mij (hahaha). Veel tijd om wat te vertellen was er niet maar vanaf vrijdag (9 mei) hebben we tijd tot maandag om wat meer over elkaar te weten te komen. Morgen neem ik de trainingsdraad weer op, we zijn 4 dagen thuis, zodoende kan ik voldoende rust en recuperatietijd inbouwen.
, 3 helicopters, een journalist (Picavet) 
op de motor enz... . Natuurlijk blijven de renners de belangrijkste schakel om er een fantastische wedstrijd van te maken. Met oa Stijn Van den Berghe (onze grootste renner),
Stijn Devolder (Belgisch kampioen tijdrijden) 
Joost Posthuma kon de verwachtingen niet geheel verwezenlijken, maar de sportbestuurders 
zijn echt wel gekken achter het stuur van hun wagen. Hopelijk rijden zij in het dagelijks verkeer iets gedisciplineerder.
strandde spijtig genoeg op 4 luttele seconden om deze Eneco Toer (winnaar Ivan Guttierez) te winnen.
naar de binnenstad , geen enkele bezienswaardigheid 
werd weggelaten. Het VTI was de ideale halteplaats (te warm en overvol) om een drankje te nuttigen. De stadswandeling, het park, de gezellige Lierse straatjes, alles werd mooi in het parcours ingepast. Nieuwe ontdekkingen hebben we ditmaal niet gedaan. De mensen die we aanspraken waren allen enthousiast over wat ons stadje te bieden had en vermits ongeveer 3000 wandelaars deelgenomen hebben, mogen we besluiten dat Lier zeer goed in de markt (???) ligt. 
(werelderfgoed) terecht. Op het 
(top jazzmuzikant) en Kobe Poesman (toppercussionist oa Tattoo el Tigre). Voor mij het beste van Dranouter 2008, maar deze mening is zuiver persoonlijk. Uiscedwr , jong, goodlocking, muzikale top kortom Folk met een grote F. 3 Jonge mensen (fiddle-speelster, blue-grass gitarist en bodhran percussionist) in GB uitgeroepen tot young folk group 2007. Van GB naar Antwerpen, in Dranouter wil dit zeggen van het ene podium naar het andere. De Kring-tent (hier moet je aanschuiven om in een fauteuil te mogen genieten) was veel te klein om Axel Peleman zijn ding te laten doen. Zoals altijd was hij in supervorm, vooral verbaal zeer sterk, hij krijgt het publiek wel op zijn hand, hoe dan ook. 
sloeg meteen de vlam in de pijp en Astrid Nijgh zong uit volle (Nederlandse) borst haar meest gekende nummers. Zij heeft nog altijd een fantastische stem. Armand 
, de bijna-immer stoned zijnde Nederlander, stelde zijn nieuwe LP (jaja LP niet CD) voor (een 3-dubbele). Hij heeft er 6 jaar aan gewerkt. Hij zong zelfs in het IJslands, maar hij had er ginds niet echt succes mee, de titel was zwaar dubbelzinnig. Eigenlijk typisch Armand, net zoals zijn teksten die zijn en blijven pareltjes van woordenkunst. Het was genieten van die man. 
, koning van de Gentse fiesten, had zijn thuisgrond even verlaten om ons enkele nummers ten beste te geven. 74 jaar en nog steeds vol vuur. Ed Kooyman en Herman Van Haeren (en Fred Birque) 
speelden, in volmondig Antwaarps de ziel uit hun lijf. Simpele teksten op een simpele melodie, wa moet da mier zein. Al zingen ze zelf dat nie meer gewest is wa dat was, het was voor ons een blij weerzien. Lang geleden dat we hen nog aan het werk gezien hadden. 
. Zelfs zijn Frans (Brel, Brasens) klinkt voor ons als muziek in de oren. Met een ode aan Shaffy en Vermeulen en zijn eigen repertoire wist hij het publiek een goed uur schitterend te bespelen. 
Het minste wat we kunnen zeggen (of schrijven) is dat dit weekend wel letterlijk in het water is gevallen. 4 Dagen fietsen en wandelen, het vooruitzicht klonk ons als muziek in de oren. Het enige geluid dat we waargenomen hebben was dat van liters water, vallend uit de hemel, uiteenspattend op het betonnen wegdek of op de bladeren van de bomen en plonsend in de Molse meren. )
meren. Het is er schitterend, vertrekkend aan het ecocentrum, onmiddelijk het bos in en dan ongeveer een 12km rond de Molse meren. 
Via de Blauwe Kieldreef (
Na een korte aanloop door enkele wijken van de stad (langs de Grote Moskee), mochten we binnen op de mijnterril van Beringen. Hoe hoger we klommen, hoe mooier, ondanks het miezerige weer, het zicht. 
Reeds voor de 35ste keer werd er in Nijlen de traditionele halve marathon gelopen. De Nijlense atletiekvrienden, een bont allegaartje echte vrienden, stellen alles optimaal in het werk om deze traditie staande te houden. Als één van de vrienden (allé dat hoop ik toch hahaha) draag ik mijn steentje (klein maar van harte) bij en engageer ik me om aan de inschrijvingstafel te zitten. Meestal neem ik samen met Luc de halve marathon omdat we de meeste atleten ook nog persoonlijk kennen. Dit jaar was er echter concurrentie in Oostmalle (de Parel der Kempen) en dat was toch wel te merken. Maar ondanks alles namen meer dan ruim 200 atleten deel aan de 1/2 marathon. Neem er nog de 5 en de 10km bij en men komt aan een totaal van meer dan 600 atleten en atletes. 
voor het goede doel (opbrengst 2600 euro tvv "Palliatieve zorgen") om spontaan over te gaan in het billenkletsenfestival 
gebracht door de "Gipfelfreunde". 
en ook duchtig meegezongen.
van leden van het vrouwelijk geslacht, wat wil een m(a)ens nog meer. 
voetbalploegje bij elkaar getrommeld. Er was volk genoeg dus ik kon mij sportief geheelonthouden (mijn beentjes waren er echt niet klaar voor). In de voorronde eindigden we op de eerste plaats in onze reeks en waren zodoende geplaatst voor de finaleronde met de 6 beste ploegen. Nadat we 2 wedstrijden gewonnen werden we met onze voetjes terug op de wereld gezet na een 
verliesmatch en een gelijkspel. Uiteindelijk behaalden we een onverwachte 2de plaats, waar ieder van ons zich kon in vinden. Spijtig genoeg moest de regen het laatste uur wat roet in het eten gooien. Maar de organisatoren kunnen tevreden terugblikken op een geslaagde Pallietercup 2008. En nu op weg naar een 10de (feestelijke) editie. 
De één zou niet zonder de ander kunnen en natuurlijk zijn er die enkelingen die de kar getrokken hebben, zonder hen zou er geen Roparun 2008 geweest zijn met dit dubbel elftal waarvan de meesten elkaar nog nooit gezien hadden. Maar hier heb ik even geleerd dat er nog zoiets bestaat als groepsgeest, samen voor hetzelfde doel door hetzelfde vuur gaan. Hier is geen onderhuidse hypocresie (zoals op mijn werkplaats) geen jaloezie tegenover elkaar. We weten met zijn allen perfect waarvan we komen, maar wat we nog niet wisten : hoever kunnen we gaan? 
Laat het ons over het antwoord niet discussiëren, tamelijk ver als je't mij vraagt. Sommigen (of moet ik zeggen allen) hebben zich overtroffen, zij wisten hoegenaamd niet dat ze tot zulke prestaties in staat waren. Dit zal voor sommigen een nieuwe overwinning zijn op weg naar een nog bijzonder gevarieerd leven. Na de Roparun heb ik zoveel prachtige woorden ontvangen dat mijn getokkel op mijn PC nu ophoudt en ik iedereen wil laten meegenieten (namen heb ik bewust achterwege gelaten, zij die deze woorden uitgesproken hebben blijf ik voor eeuwig dankbaar)
(Lazaruskapel) 
van Rumst. 
