Cobaea scandens                      

Botanische naam  :  Cobaea scandens                      

Nederlandse naam :  Klokwinde                            

Herkomst         :  Midden-Amerika                       

Bijzonderheden   :  vroeg zaaien!                        

Grondsoort       :  alle

Vochtbehoefte    :  normaal

Licht            :  half schaduw, zon

Wind             :  weinig gevoelig

Groep            :  1 jarig

Gebruik          :  klimplant/slingerplant

Hoogte           :  > 0.90 m

Bloeikleur/vorm  :  wit/créme, paars

Bloeitijd        :  september

Blad             :  groen

Standplaats:

De klokwinde wordt in België en Nederland vaak als eenjarige plant gehouden. De plant kan niet tegen vorst en kan als kuipplant overwinteren boven de 10 ºC

Kenmerken:

De klokwinde (Cobaea scandens) is een klimplant uit de vlambloemfamilie (Polemoniaceae). De plant is afkomstig uit tropisch Amerika op hoogtes rond de 2000 m. De soort wordt in België en Nederland veel als tuinplant toegepast.

Het is een grote, kruidachtige klimplant die 20 m lang kan worden. Per jaar kan de plant 3–8 m groeien. De verspreid staande bladeren zijn geveerd samengesteld met aan het einde een vertakte rank. De bladeren bestaan uit twee tot drie paar deelblaadjes. De deelblaadjes zijn toegespitst, 3,5-13 cm lang en 1,3-6 cm breed. Het onderste paar heeft geen steel. De andere paren hebben een tot 2 cm lange steel.

Bloemen :

De bloemen groeien solitair in de bladoksels. De kelk is 2,5-3,5 cm groot en paars gekleurd. De bloemkroon is 4,5-6,5 cm lang en groenachtig-wit. De stijl en de meeldraden zijn gekromd en steken naar buiten. De bloemen worden in hun oorspronggebied bestoven door vleermuizen. De doosvrucht is langwerpig, 5-9 cm lang en klapt volrijp driekleppig open.

Planten :

Bemesting Klokwinde

Klimplanten hebben een snelle en krachtige ontwikkeling, laten we verrijken de bodem, aan het einde van de winter of in de herfst, met mest of langzaam werkende meststof; in het voorjaar, een keer per maand, kunnen we geven een meststof voor groene of bloeiende planten, rijk aan stikstof en kalium aan het irrigatie water.

Eigenschappen:

Cobaea scandens is een klimplant die zich door middel van bladranken aan draden, takken en ander klimhulpen vasthoudt en zo tot grote hoogten kan klimmen.

Deze planten zijn struiken.
Deze plant in de zomer gaat uit van een paarse kleur, het is van gemiddelde grootte en kan een hoogte van 5 meter bereiken .
Hij houd  zijn bladeren in de winter niet.
De Klokwinde heeft een klimmersteun nodig.

Vermeerderen :

De plant kan vanaf februari achter glas worden gezaaid, waarna deze na IJsheiligen buiten kan worden gezet.
De plant bloeit van juni tot september.

Soorten :

De cultivar Cobaea scandens 'Alba' heeft volledig witte bloemen.

Weetjes :

Watering Klokwinde

Deze plant heeft een klimmer ontwikkeling, soms zeer krachtig en daarom is het goed te bedenken dat de meer ontwikkelde planten meer water nodig hebben in vergelijking met de meer beperkte exemplaren. Laten we voorkomen dat het water de Klokwinde overspoelt, altijd de bodem droog houden  ,een paar dagen tussen laten met het geven van water, dus laten we irrigeren de ondergrond diep elke 2-3 weken met 1-2 emmers water.

Jatropha podagrica

Naam: Jatropha podagrica

Nederlandse naam: flessenplant

Familie: Euphorbiaceae

Standplaats:

Verlangt veel zonlicht

In de winter een koelere plaats geven (15°C).

Vermijd felle middagzon.

Kenmerken:

de flessenplant is afkomstig uit Zuid-Amerika.

Het is een vrij gemakkelijke en eenvoudige kamerplant.

Deze vetplant dankt zijn Nederlandse naam aan de stam die de vorm van een fles aanneemt.

In de vroege zomer kunnen rode bloemen verschijnen die aan lange stengels staan.

Jatropha heeft mooie, gelobde, schild-vormige bladeren.

Bloemen :

De plant draagt felrode koraal-achtige bloemen het hele jaar. De plant bevat giftige curcin, waardoor het giftig.

Planten :

Het is heel gemakkelijk te verzorgen.

Ze eist niet veel water en een zonnige locatie in een pot of in de grond in vorstvrije gebieden.

Is beter met ten minste een paar uur zon.

In de winter zal het zijn grote, gelobde bladeren verliezen maar de koraal rode bloemen zal ze houden.

verminderen met het water geven in de winter

Zo zal ook de zaaddozen “ ontploffen”, de lancering van de zaden een aantal meter ver.

Verzorging :

Water: Tamelijk droog houden. Alleen in de bloeiperiode (zomer) regelmatig wat water geven.

Laat de potgrond tussen twee gietbeurten in licht opdrogen.

In de winter minder behoefte aan water en bijna droog houden.

Eigenschappen:

De steel is gezwollen in botaniseertrommel aan de basis en gevuld met dunne sap.

Dit is een van de coolste planten die bijna overal kan  groeien.

Jatropha podragrica wordt geteeld voor haar gezwollen buik. U ziet ook bloemen bijna het hele jaar door, meer in de warmere maanden van het jaar.

Vermeerderen :

Wanneer de zaaddozen open springen, kan men de zaden  gebruiken om te planten.

Ze kiemen bij een temperatuur van ongeveer 23-24°.

Vergeet niet dat ze giftig zijn

Soorten :

Jatropha bestaat uit ongeveer 175 soorten, de meeste in de tropen en subtropen van Amerika.

Weetjes :

Let op: Alle delen van de plant zijn giftig bij inname

Podagrica Jatropha is een plant bekend door verscheidene Engelse gemeenschappelijke namen, waaronder Boeddha buik planten, jicht plant, purgeren-moer, Guatemala rabarber.

Het is inheems in de tropische Amerika, maar het is gekweekt als sierplant in vele delen van de wereld.

Jatropha is afgeleid van het Griekse iatros = arts en trophe = voeding, wat resulteert in het geslacht "gemeenschappelijke naam, Physic moer. De term jicht plant, gebruikt voor deze specifieke soort, komt uit onderscheidend opgezwollen stengel van de plant.

Inheems in Midden-Amerika, heeft Jatropha podagrica op grote schaal verspreid in de hele tropische wereld, met name China en India. Niet anders dan andere leden van de familie Euphorbiaceae, is het giftig, met een enkel zaad genoeg om een ernstige vergiftiging te veroorzaken.

Gloriosa

Naam :

Gloriosa superba ´Rothschildiana´

Nederlandse naam: prachtlelie, klimmende lelie

Standplaats:

Bij aankoop als kamerplant zal u meestal een bloeiende plant worden aangeboden. Zet de plant op een plek waar hij zoveel mogelijk licht krijgt, in de zon of halfschaduw en bij een temperatuur van 18-22°C. Tegen zon hoeft u niet te schermen.

Algemeen de potkluit tijdens de groei- en bloeifase voldoende vochtig houden.

Giet met lauwwarm regenwater.

Zorg voor een voldoende hoge luchtvochtigheid in de kamer.

Van maart tot augustus wekelijks een voedingsoplossing geven aan een concentratie die maar half zo sterk is als op de verpakking staat.

Kenmerken:

Gloriosa moet geplant en gehouden worden in een goed doorlatende, licht humeuze grond. Leg onder in de pot een flinke hoeveelheid potscherven als drainage. Waar de plant absoluut aan kapot gaat, is gietwater dat te lang blijft staan. Door te lang vasthouden van water verrot de knol. Tijdens het groeiseizoen van de late lente tot het begin van de herfst: geef de plant wekelijks een beetje vloeibare mest met het gietwater mee. Gloriosa stelt geen eisen aan een bepaalde luchtvochtigheid, maar wel aan de temperatuur. Een minimumtemperatuur van 16 °C is nodig om een gezonde plant te houden. Te lage buiten- en grondtemperatuur veroorzaken bladluis.

 Bloemen :

Gloriosa is te koop als snijbloem en als potplant. Het karakter van de bloemen is uniek. De eerste indruk is dat het hier om een plantaardig vurig vlammetje gaat. De bloembladen staan omhoog en zijn sterk gegolfd. De bijzondere combinatie van vorm en kleuren wekt heel sterk de indruk van omhoog likkende vlammen.

 Planten :

In de herfst verkleurt het blad geel en sterven de planten af.

Geef duidelijk minder water nu.

Zet de planten op een plekje bij 10-12 ° C

Eigenschappen:

De Gloriosa als snijbloem is vrijwel enig in zijn soort. Er zijn immers nauwelijks snijbloemen in de vorm van bloeiende ranken. Dat maakt de Gloriosa bijzonder aantrekkelijk voor het ikebana, Een mooie Gloriosa-rank in een Oosters getint vaasje roept meteen het beeld van Aziatische distinctie op. Onwillekeurig doen de krullerige maar toch krachtige vormen daarbij ook aan Jugendstilmotieven denken.

Vermeerderen :

Door zaaien of delen van de knollen.

Bij zaaien zullen de planten pas na drie jaar bloeien.

Gloriosa is te vermeerderen door jonge uitlopers in het voorjaar los te snijden van de knol. Plant de uitloper(s) in een pot van vijftien centimeter doorsnede. Jonge planten hebben een aanlooptijd nodig om uitbundig te kunnen bloeien. Wie erin slaagt zaad te winnen, kan in het voorjaar zaaien bij een temperatuur van constant 24 °C. Beschut jonge planten tegen wind en bindt ze aan bamboestokken. Zet de bamboestokken in de pot in de vorm van een omgekeerde piramide, zodat scheuten de ruimte hebben om goed uit te groeien.

Weetjes :

Gloriosa superba ´Rothschildiana´ is de meest gebruikte cultivar. De plant heeft grotere bloemen dan Gloriosa superba. Ze zijn rozig rood zijn met prachtige geel gerande kroonbladen en golvende randen.

De naam is afkomstig van het Latijnse gloriosus, wat roemvol betekent. De Gloriosa is een heel bijzondere verschijning. Wij noemen hem klimmende lelie. Internationaal spreekt men ook van kruipende lelie. Anderen noemen hem vlammende lelie of glorielelie of erekroon. Hoe verschillend ook, het zijn allemaal namen die bij het zien van de Gloriosa heel toepasselijk lijken.

Aankoop van bollen

De langwerpige knollen worden tegenwoordig in de handel vlot aangeboden. Plant ze in mei loodrecht in een voldoende grote pot of kuip gepoot, die gevuld is met een grond mengsel van compost, gazonaarde, turf en zand. Geef ze voldoende mest.

Als potplant worden de ranken vanzelfsprekend aan een rekje of andere ondersteuning omhoog geleid.

Naast de toepassing van één rank in een vaas is de Gloriosa ook heel geschikt om in een boeket of in een andere schikking tussen andere bloemen door te slingeren. De exotische uitstraling van de Gloriosa, gecombineerd met donkerrode rozen, geeft het boeket een mystieke Oosterse uitstraling. Door een combinatie van roden is het ook zeer bruikbaar om het kerstfeest een actuele uitstraling te geven.

Ziekten en plagen

- na de herfst duidelijk minder water geven.

De planten moeten bij 18° C overwinteren.

Als de planten te koud staan kan er droogrot optreden.

Vraag & Antwoord :

Vraag
De bladeren van de gloriosa zijn verdord, en nu moeten de knollen overwinteren. Mogen deze in de aarde blijven zitten, of moeten ze eruit gehaald worden? Omdat ze een minimuntemperatuur van 17 graden moeten hebben, blijven ze in de woonkamer staan.

Antwoord

Achimenes

Standplaats:

Hou de plant redelijk warm en zorg ervoor dat de aarde nooit uitdroogt.
Stop met water geven wanneer de plant is uitgebloeid. 
Deze plant houdt van veel licht, maar vermijdt direct zonlicht.
Voorkom ook tocht.

Kenmerken:

Het is een bossig groeiende plant, met veel onvertakte stengels.  De donker- tot bruingroen gekleurde bladeren zijn ei– tot lancetvormig en zacht behaard.  De moderne variëteiten produceren een massa aan trompetvormige bloemen. Deze bevinden zich in de oksels van de bladeren en komen in verschillende kleuren voor: roze, karmijnroze, rood, blauw, paars, wit...

De stam van sommige soorten (cascade = waterval) achimenes zijn week, waardoor ze uitermate geschikt zijn als hangplanten.

Bloemen :

De vijftallige bloemen bestaan uit met elkaar vergroeide bloembladen die in een buis eindigen. De kleuren variëren van wit via roze tot paars, maar er bestaan ook gele soorten. Onder de grond zitten geschubde wortelstokken, die wit, roze of lila getint zijn.

Planten :

In het voorjaar worden de bolletjes ingelegd onder een laagje teelaarde van ongeveer 1 cm.  Bij kamertemperatuur beginnen de plantjes reeds na één week te groeien.  De planten worden ongeveer 25 tot 30 cm groot en bloeien heel de zomer lang.  Ze zijn een pracht in uw living of veranda.

Eigenschappen:

Het zijn bladverliezende, overblijvende planten, rechtopgaand en meestal behaard. De groeiwijze is bossig met over het algemeen onvertakte stengels. De bladeren zijn ei- tot lancetvormig, gekarteld en donkergroen.

Vermeerderen :
In de zomer door scheutstekken,deze bewortelen na 2 à 3 weken
In april worden tijdens het verpotten de schubjes of rhizomen dan in nieuwe aarde gelegd en weer aan de groei gebracht.
Het beste in een warme kas.
De planten verlangen veel licht maar verdragen geen ongetemperde zon.
De stengels zonodig steun geven.

Soorten :

Achimenes-soorten en -hybriden worden veel gebruikt als kasplant, kamerplant of (vooral in subtropische regio's) als tuin- of terrasplant. Er zijn een groot aantal hybriden ontwikkeld, vooral van de soorten Achimenes grandiflora en Achimenes longiflora, die grote bloemen hebben. Ook zijn Achimenes-soorten met soorten van andere geslachten (Smithiantha, Eucodonia ) gekruist.

Enkele soorten

Achimenes admirabilis

Achimenes antirrhina

Achimenes cettoana

Achimenes dulcis

Achimenes erecta

Achimenes grandiflora

Achimenes heterophylla

Achimenes longiflora

Achimenes mexicana

Achimenes patens

Achimenes pedunculata

Van dit plantje zijn er meer dan 1 200 soorten bekend.

Weetjes :

Deze bloemen komen nog steeds in het wild voor in de tropen en subtropen. Een opmerkelijke concentratie vinden we in Zuid– en Midden-Amerika en in Mexico.

Achimenes is een geslacht van tropische bloeiende planten. De naam is afgeleid van het Griekse acheimenos. A houdt een ontkenning in en cheimon betekent storm of winterkoude. De planten hebben inderdaad een hekel aan koude.

De ca. 50 soorten komen voor in Midden-Amerika, het Caribisch gebied en Zuid-Amerika. Het grootste deel stamt uit Brazilië, Mexico en Guatemala.

Familie Gesneriaceae

Omschrijving De uit het Grieks afgeleide naam betekent: verdraagt geen koude.

Wanneer ik u daarbij nog vertel dat do plant dol is op vochtige lucht, dan begrijpt u wel dat dit eigenlijk een warme-kasplant is. In de zomer kan hij echter een hele tijd in de kamer bloeien, waarbij vrij veel water en voeding gewenst is.

Onderhoud

Na de bloei droger houden, tot al het blad afsterft. De Achimenes overwintert namelijk met zijn geschubde wortelstokken, die bij 12-16°C in praktisch droge turfmolm moeten worden bewaard.

Groeien De knolletjes 1 cm diep en luchtige, turfachtige grond steken. Iets vochtig houden, en warm en licht zetten. Pas meer gaan gieten als de planten bovenkomen. 

Tips Ook hangend te kweken.

Opmerkingen
In cultuur zijn vooral de Achimenes-hybriden, variërend in kleur van lichtroze tot paarsblauw.
Liefhebbers kunnen nog allerlei botanische soorten kweken.

Schefflera

Standplaats:

Standplaats: Vermijd felle zon.

Lichte standplaats maar geen direct zonlicht.

De bontbladige soorten hebben meer licht nodig.

Hou de temperatuur best op zo'n 16-18°C.

In de winter de temp. niet onder 12°C laten zakken.

In de zomer kan de plant naar buiten.

De Schefflera houdt van een temperatuur rond de 20-22 graden Celsius, en komt het best tot zijn recht als hij op een luchtige en lichte plek staat. Belangrijk is dat de plant niet op de tocht komt te staan.

De luchtvochtigheid dient matig tot hoog te zijn, zodat de plant zich goed thuis voelt.

Kenmerken:

Schefflera is een geslacht uit de klimopfamilie (Arialiaceae). Schefflera heeft een groot verspreidingsgebied, van de tropen tot in de warme gematigde gebieden van de hele wereld.

De planten zijn bomen, struiken of lianen. De lengtes kunnen variëren van 1-30 m. De stengels zijn houtig en dragen samengestelde, leerachtige bladeren. Er is geen hechte overeenstemming over de omschrijving van het geslacht: bij de ene auteur kan het veel groter zijn dan bij een andere.

 Planten :

De verzorging van Schefflera is niet bijster moeilijk. Houd de temperatuur bij voorkeur constant op 16 tot 18° C. In de winter is 12° C het minimum, in de zomer 30° C het maximum. De plant kan ´s zomers kan ook naar buiten. Een zonnige plek heeft de voorkeur. Vermijd alleen de felste zomerzon. De potkluit mag nooit helemaal uitdrogen. Maar geef liever te weinig dan teveel water, op kamertemperatuur graag. Geef tijdens de groei eens per maand plantenvoedsel. Schefflera is ook een prima hydroplant. De planten groeien vrij snel. Een keer per jaar verpotten is daarom aan te bevelen. Geef de plant een steun in de vorm van een bamboe- of mosstok.

Water: De potkluit mag nooit helemaal uitdrogen. Geef liever te weinig dan teveel water. Laat de potgrond tussen twee gietbeurten in licht opdrogen.

Gebruik water op kamertemperatuur.

 Eigenschappen:

Schefflera is familie van de klimop en groeit van nature in bergbossen met een gematigde temperatuur. In de tropische gebieden van Taiwan, Nieuw-Zeeland en Zuidoost-Azië komen ca. 150 verschillende soorten voor.

Vooral de bontbladige soorten worden aangeboden.

Geef de plant een mosstok of bamboestok als steun.

Vermeerderen :

Oude planten worden onderaan makkelijk kaal. Dit kan je verhelpen door de plant zo'n 50cm boven de grond af te snijden zodat zich nieuwe scheuten vormen.

Soorten :

Verscheidene soorten worden geteeld in potten als kamerplanten, het vaakst Schefflera actinophylla. Tal van cultivars zijn ontwikkeld, vaak met bont of paars gebladerte.

Weetjes :

behoort tot de familie van de Arialiaceae. De Schefflera heeft een groot verspreidingsgebied: van de tropen tot in de warme gematigde gebieden van de hele wereld.

De Schefflera Amate is in zijn geboorteland Australië een tot 40 meter hoge groenblijvende boom, maar zal in de huiskamer veel kleiner blijven. De plant heeft langgesteelde langwerpige bladeren die leerachtig aanvoelen.

Het geslacht is genoemd ter ere van Jacob Christian Scheffler, een negentiende-eeuwse Duitse plantkundige.

Schefflera is een natuurlijke luchtzuiveraar.

Tip: Regelmatig benevelen bij een kamertemperatuur van 18°C. Gebruik gedistilleerd water of regenwater.

Euphorbia pulcherrima

Naam :

De kerstster of poinsettia (Euphorbia pulcherrima), behoort tot de wolfsmelkfamilie (Euphorbiaceae) en wordt voornamelijk gekocht voor de kerst

Wordt vaak verkeerdelijk "kerstroos" genoemd. De latijnse naam: Euphorbia pulcherrima of Poinsettia pulcherrima.

Standplaats:

Om de plant voor de tweede keer in bloei te krijgen heeft de plant een kortedagbehandeling nodig. Hiervoor moet de plant eerst minstens 40 dagen gedurende 14 uur per dag in het absolute donker staan en 10 uur per dag in het licht. Ook moet de plant na de zomer niet meer bemest worden.

De kerstster is inheems in de vochtige bergstreken van Mexico en Midden-Amerika.

In onze kille Hollandse winter heeft hij dan ook speciale verzorging nodig. De temperatuur moet minimaal 15 °C zijn. De kerstster houdt van een lichte standplaats, maar verdraagt tijdens de bloei geen direct zonlicht. Zorg voor voldoende vocht. De droge lucht van de centrale verwarming is vaak de oorzaak van voortijdig bladverlies. Geef uw kerstster regelmatig lauwwarm water en één keer per week een beetje kamerplantenvoeding.

Kenmerken:

In tegenstelling tot de oorspronkelijke plant uit Mexico, zijn de planten die hier in potten gecultiveerd worden weinig giftig. Het sap van de planten is irriterend. Bij contact met de huid of met de ogen kan een locale irritatie of een allergische reactie ontstaan:

Bloemen :

Er zijn rassen met helderrode, donkerrode, zalmrode, witte en gele schutbladen (bracteeën), die stervormig gerangschikt zijn om de bloemknoppen.

De eigenlijke bloemen zijn klein en geel van kleur.

Werkzame bestanddelen:

Het sap van de kerstster zou giftig zijn en op de huid rode vlekken en bij opname door de mond vergiftigingsverschijnselen en spijsverteringsproblemen veroorzaken. Dit wordt tegenwoordig betwijfeld. In experimenteel onderzoek bij ratten is van giftigheid niets gebleken.

Een kind van 25 kilo zou meer dan een halve kilo van de bladeren moeten eten om doses te bereiken die hoger zijn dan de doses die bij ratten geen effect hadden.

Ook uit consulten van vergiftigingen-informatiecentra bleek nergens dat de kerstster ooit symptomen had veroorzaakt

Eigenschappen:

Op de huid: roodheid, uitslag of netelroos (urticaria)

In de ogen: bindvliesontsteking met roodheid en tranende ogen

Kinderen worden aangetrokken door de felle rode kleur en hebben de neiging van de blaadjes te proeven. Dit kan aanleiding geven tot irritatie van de mondslijmvliezen met misselijkheid, braken en diarree. Soms treden koorts en reacties ter hoogte van de huid op. Nochtans vertonen de meeste kinderen na inname van blaadjes geen enkel symptoom.

Bij katten en honden geeft het eten van de bladeren van de kerstster vaak meer ernstige symptomen. Dieren hebben de neiging grotere hoeveelheden te eten. Men ziet braken, diarree (soms bloederig), apathie en veralgemeend beven.

Na contact van plantensap met de huid of de ogen, moet u overvloedig spoelen. Als de irritatie van de huid of de ogen blijft duren, raadpleeg dan een arts.

Na inname van plantenmateriaal verwijdert u de resten uit de mond, eventueel met een nat washandje, en geeft u water te drinken. Na inname van grote hoeveelheden neemt u best contact op met het Antigifcentrum.

Vermeerderen :

De kerstster is een zgn. kortedagplant. Hij krijgt méér gekleurde bladeren en bloemknopjes naarmate de dagen korter worden. Uiteindelijk zullen de schutbladeren groen kleuren of afvallen. Als dat gebeurt, kunt u de scheuten tot de helft terugsnoeien en de plant iets koeler zetten 12 - 15 °C). In de zomer kan hij naar buiten, maar haalt u hem half september weer binnen. Om hem weer in bloei te krijgen, mag hij nu twee maanden lang maar 10 uur licht per dag hebben. De overige 14 uur moet de plant volkomen in het donker staan.

Soorten :

De bloemen van de kerstster zijn vrij onopvallend. Zijn populariteit dankt hij aan zijn gekleurde schutbladeren. Naast de bekende rode en witte variëteiten zijn er tegenwoordig ook kerststerren met geel, crème en roze schutblad. Ook qua vorm heeft u de keuze. Zo vindt u bij uw tuincentrum kerststerren op stam en mini-kerststerretjes, die u bijvoorbeeld in kerststukjes kunt verwerken.

Weetjes :

De soortaanduiding pulcherrima betekent in het Nederlands 'de schoonste'.

De Duitse plantkundige Willdenow heeft de botanische naam aan de plant gegeven vanwege de mooie kleur. De naam poinsettia is vernoemd naar de Amerikaanse ambassadeur Joel Poinsett in Mexico, die de plant in het begin van de 19e eeuw in de Verenigde Staten invoerde.

De schutbladen trekken insecten aan.

De echte bloempjes van de kerstster In het wild in Mexico en Midden-Amerika vormt de plant een struik die tot 4 m hoog kan worden. De plant bloeit daar van november tot januari/februari. In de zomer is de struik kaal.

De kerstster werd door de Azteken "Cuitla-xochitl" genoemd. Het was de lievelingsplant van Motecuhzoma II. In 1804 bracht natuuronderzoeker Alexander von Humboldt de plant voor het eerst naar Europa.

In de 14e, 15e en 16e eeuw werd het sap tegen de koorts gebruikt en werd van de schutbladen rode verf gemaakt.

Legende

Een Mexicaanse legende verklaart de verbintenis van de kerstster met Kerstmis.

Het arme kind Pepita, dat geen cadeau kon kopen om op kerstnacht aan Christus te geven plukte enkele onkruiden in de wegberm en maakte er een klein boeket van. Het kind was verteld dat een nederige, maar liefdevol gegeven gift aanvaardbaar was in de ogen van God. In de kerk begon het boeket te bloeien met rode en groene bloemen en de kerkelijke gemeente beschouwde dit als een kerstwonder. Vanaf dat moment werd de kerstster in Mexico 'Flores de Noche Buena' genoemd.

Algemeen

De populaire kerstster behoort tot de wolfsmelkachtigen en is verre familie van de cactus. De officiële naam (Euphórbia pulchérrima) is volgens de overlevering afkomstig van Euphorbos, de lijfarts van koning Juba II van Numidië. Die ontdekte de geneeskrachtige werking van planten uit het wolfsmelkgeslacht.

Cissus is zeer gevoelig

Cissus is zeer gevoelig

'Vraag: De Cissus in mijn woonkamer kreeg lichtgroene bijna witte bladeren die na korte tijd bovendien bruin werden en afvielen. Ik nam de plant mee naar mijn kantoor en daar groeit hij prachtig. Kunt u voor dit verschijnsel een verklaring geven?

Cissus geldt als uiterst gevoelig met betrekking tot allerlei chemicaliën. De verschijnselen zoals u beschrijft kunnen zeer goed veroorzaakt worden door dampen die afgegeven worden door verf of iets dergelijks. Probeer eens na te gaan of dit in uw huiskamer inderdaad het geval is.

Vriesea Astrid

Standplaats:

De wortelkluit moet tijdens de groei (april tot oktober) goed vochtig worden gehouden. In de winter moet de watergift worden gehalveerd. Zet Vriesea in een goed gedraineerde pot. In de koker moet een beetje water staan, behalve in de winter, tenzij de plant in een warme ruimte staat. Gebruik bij voorkeur lauw en kalkvrij water.

Kenmerken:

Vriesea is zeer gevoelig voor droge lucht. Houd daarom steeds een luchtvochtigheid aan van meer dan 60 procent.

de plant vormt een rozet van drie tot zes scheuten met evenveel bloemen. Dat is bij Vriesea nog niet eerder vertoond. De plant oogt daardoor lekker losjes. Minder stijf, zou je ook kunnen zeggen. De bladeren krullen sierlijk om. De pijlvormige bloemen zijn zacht rood van kleur. Andere kleuren zijn nog in ontwikkeling. De houdbaarheid is prima: zeker vier maanden.

Bloemen :

Bloeiende planten gedijen ook in meer schaduwrijke omstandigheden.

Planten :

De plant wordt aangevoerd in een 12 cm pot met minimaal drie bloemen. De hoogte bedraagt 30 tot 35 cm. Vriesea 'Astrid' is vrijwel jaarrond verkrijgbaar.

In de handel is speciale Bromelia-pot-grond verkrijgbaar. Men kan ook een mengsel van naaldbosgrond, bladaarde en turfmolm gebruiken.    

Geef de plant tijdens de groei om de veertien dagen een beetje voeding via het gietwater. Voeg ook aan het kokerwater een beetje voeding toe.

Eigenschappen:

Vriesea is niet winterhard. Men dient de plant warm te houden bij een temperatuur die 's nachts niet onder de 18 tot 20 graden Celsius daalt.

Weetjes :
Verklaring van de naam
Is genoemd naar W.H. de Vriesea (1807-1862). Een Amsterdamse bioloog.
In Nederland wordt Vriesea ook wel 'zwaardbromelia' genoemd. Deze naam dankt de plant aan haar helderrode, zwaardvormige bloem. Deze naam is echter voornamelijk van toepassing op de cultivars 'Favoriet' en de 'Splenriet'.

Anigozanthos

Naam                            : Anigozanthos

Nederlandse naam       : Kangoeroepoot

Familie                          : Haemodoraceae

Herkomst                     : Australië -(Zuidwesten)

Standplaats:

Lichte, zandige goed doorlatende grond

Kenmerken:

De kangoeroepoot groeit ondergronds met lange weinig vertakte vlezige wortels die op zoek gaan naar vocht (grondwater).In droge tijden neemt de kangoeroepoot vocht op uit het wortelgestel.

De bloem van de kangoeroepoot bestaat uit een vruchtbeginsel (ovarium) aan de basis met daarop een bloembuis.

Bij het vruchtbeginsel bevindt zich ook de honingklier,waar de vogels op afkomen.

Aan het einde van de bloembuis staan de meeldraden omgekruld naar achteren.

Uit de buis steekt een betrekkelijk lange stijl met stamper

Bloemen :

Zeer lange bloei met bloemen in diverse kleuren: rood, geel, oranje,roze,...

De bloemen zijn rijk aan honing en trekken veel bijen en insecten aan. In Australië ook specifieke

vogels.

In het thuisland bloeien soorten kangoeroepoot voornamelijk in de maanden oktober tot en met

december. Sommige soorten bloeien tot wel zeven maanden lang.

Planten :

Planten in potten regelmatig water geven (vooral tijdens de bloeiperiode) maar zorgen dat overtollig

water steeds goed kan afvloeien.

Voor planten in potten moet je steeds gebruik maken van een kwalitatieve potgrond die goed doorlatend is, maar daarenboven toch voldoende het water kan vasthouden.

Gebruik :

De Anigozanthos die geschikt is voor gebruik in potten op het terras of in volle grond worden

Eigenschappen:

In Australië groeit de plant op uiteenlopende bodems die wel allemaal de eigenschap van goed doorlatend te zijn hebben.

De planten zijn niet winterhard maar verdragen wel lage temperaturen (+2°C). De Bloemkleur wordt dan intenser.

Licht is erg belangrijk voor een goede groei en bloei.

Anigozanthos verdraagt goed regen en wind.

Vermeerderen :

U kan de plant vermeerderen door ze te delen in het voorjaar of door zaaien.

Afgesneden stengels met bloemen kunnen een aantal weken op water worden gehouden.

Weetjes :

Anigozanthos is van oorsprong uit Australië.

De naam is afgeleid van de Griekse woorden 'anises', wat ongelijk betekent en 'anthos' wat bloem betekent.

De specifieke bloemen vertonen een zekere gelijkenis  met de voet van een kangoeroe, vandaar ook de

Vooral in de snijbloementeelt was deze plant voorheen bekend.

Het blad kan wel aangetast worden door slakken!

Verzorging :Voorkom vooral teveel water.

Verzorging winter :Overwinteren op een lichte, koele plaats (+2°C).

Aangezien Anigozanthos van een stabiele vochtigheid in de gehele potkluit houdt, is een goed

potgrond mengsel van essentieel belang. Het moet voldoende doorlatend zijn, maar tegelijkertijd ook

wel wat water vast kunnen houden. Een goed voorbeeld mengsel is:

15 % Perlite nr. 3

30 % Baltisch Veenmosveen Fijn

30 % Brokken Fractie 1

25 % Ierse Coarse.

3,5 Kg dolokal per m3

0,5 Kg Pg mix 12-14-24

20 Kg Poederklei per m3

Ziekten en plagen

Specifieke ziekten en plagen in Anigozanthos:

· Zwarte vlekken ziekte; Het is een kenmerk van Anigozanthos dat celsterfte resulteert in zwarte

vlekken op het blad. Er zijn daarom diverse factoren die deze symptomen kunnen veroorzaken:

vorst, hoge luchtvochtigheid, droogte, overmaat water, voedingsproblemen, mechanische schade

of schimmels (vooral Pucinia haemodori = roest en Alternaria).

· Roest: Werk hygienisch en zorg voor goede preventieve bestrijding.

· Luis: In het begin van de teelt preventief spuiten, zorg voor afwisseling in de middelen vanwege

eventuele resistentie.

· Alternaria: Zorg voor goede ventilatie en voorkom dat planten te lang nat zijn.

· Hart- en wortelrot: Wordt veroorzaakt door diverse schimmels zoals Pythium, Phytophthora &

Rhizoctonia. Voorkomen middels handhaven goed klimaat en geen overmatige watergift.

· Botrytis: Vooral oude bloemen zijn gevoelig tijdens natte omstandigheden.

Anigozanthos is weinig gevoelig voor trips en spint.

Aeschynanthus

SCHAAMROOD EN /OF LIPSTICKPLANT

Standplaats:

Aeschynanthus verlangt een nogal zure grond,vermoedelijk geeft u kraantjeswater waardoor de ph waarde van de potgrond gestegen is, een tweede reden kan zijn dat door het regelmatig bemesten het zoutgehalte gestegen is aan de oppervlakte van uw potgrond waardoor wortelverbranding ontstaat, of een kombinatie van beide, deze geven aanleiding tot verkleuren en afvallen van de bladeren.

Kenmerken:

Aeschynanthus kan in vochtige, tropische en subtropische klimaten probleemloos buiten groeien en prefereert een plek in de halfschaduw. De beste plaats is een hangmand. In koudere gebieden zijn het mooie kamerplanten die zich goed aan de omstandigheden binnenshuis aanpassen, al hebben ze veel licht nodig. Tijdens de groeiperiode royaal water geven.

Bloemen :

mei-augustus De rode bloemen zijn lang en tubulaire, en groeien in clusters.

Planten :

Normaal worden planten in het voorjaar verpot maar als de bladverkleuring ernstig is kan je misschien best nu reeds verpotten, dit gebeurt normaal in bromeliapotgrond, indien niet ter beschikking gebruik dan universele potgrond waar je extra turf aan toevoegt.
Een ander tijdelijk hulpmiddel is uw potgrond flink doorspoelen met regenwater om de zoutkoncentratie weg te werken.Tijdens de winterperiode de potgrond bijna droog houden en geen plantenvoeding meer geven,plant in vochtige omgeving zetten.

Eigenschappen:

Aeschynanthus lobbianus is een kruipende soort, een epifyt uit het Indonesische regenwoud met vrij breed blad en felrode bloemen van bijna 10 cm lang in paren, die in de bladoksels verschijnen en waarvan de basis is omsloten door een lange, dofpaarse kelkbuis. Wordt vooral gekweekt om de fraai gevormde, rode bloemen. Deze staan in groepjes aan het eind van de stengel of in de bladoksels. Het meest aangeboden in bloemenwinkels.

Vermeerderen :

Topjes nemen van een 7 cm, alle bladeren verwijderen,enkel de blaadjes aan de top aanlaten,stekjes in potje met stekgrond planten, mogen er meerder in een pot zijn, licht bevochtigen, folie zakje erover, licht wegzetten op warme plaats.

Stekken is makkelijker, neem niet-verhoute delen van krachtige stengels en zet ze in een vochtige maar niet te natte omgeving in luchtige grond. Als je wilt kun je stekpoeder gebruiken maar het is niet echt nodig. Het kan even duren voor ze zichzelf redden want ze krijgen geen krachtige wortels. Controleer wel regelmatig op schimmelvorming.

Soorten :

Enkele soorten

Aeschynanthus hildebrandii

Aeschynanthus lobbianus

Aeschynanthus micranthus

Aeschynanthus radicans

Aeschynanthus speciosus

Weetjes :

Aeschynanthus is een geslacht van kruidachtige planten uit de familie Gesneriaceae. De naam komt van het Griekse aischyne, wat schaamte of schande betekent, en van anthos, dat voor bloem staat. Het geslacht wordt in het Nederlands ook wel schaamrood genoemd.

De soorten lijken veel op die van het verwante geslacht Columnea.

Deze epifyten, waarvan circa 185 soorten bekend zijn, komen van nature voor in de vochtige bossen van Azië, van de Himalaya tot Indonesië. Ze kunnen zeer rijk bloeien met scharlakenrode, oranje, gele of groenige bloemen, die eind- of okselstandig zijn. De kelk is ingekort, vijfdelig. De kroonbuis is verlengd, buikig of van boven uitlopend, vaak naar binnen gekromd. De kroonzoom is tweelippg en vaak scheef. De bovenlip heeft twee slippen en staat overeind of is naar achteren gekromd. De onderlip heeft drie slippen die uitstaan of waarvan de middelste teruggebogen is. De vier meeldraden steken bijna altijd naar buiten. De bladeren zijn tegenoverstaand, vlezig of leerachtig, groen of gemarmerd.

Sommige soorten worden gebruikt als kamerplant, waaronder

Aeschynanthus hildebrandii,

Aeschynanthus lobbianus en

Aeschynanthus radicans.

Aeschynanthus radicans moet veel licht, maar niet direct zonlicht.

Ze bloeien in de zomer warmte en temperaturen in de winter mag niet dalen onder de 60 graden. De compost moet bestaan uit 2 delen veenmos tot 1 deel zand.

Water en bevruchten de plant vaak tijdens het groeiseizoen en mist het regelmatig.

Het kan lichte droogte tolereren in tussen WATERINGS.

Water spaarzaam in de winter rusttijd

Bergenia cordifolia

Botanische naam  :  Bergenia cordifolia                  

Nederlandse naam :  Schoenlappersplant                   

Herkomst         :                                       

Bijzonderheden   :  drachtplant                          

Grondsoort       :  alle, humeus, veen

Vochtbehoefte    :  normaal

Licht            :  schaduw, half schaduw, zon

Wind             :  gevoelig

Gebruik          :  groepen/vakken, randen, bodembedekker, borders, insecten

                    , rotstuinen, bostuinen, waterkant

Hoogte           :  0.20-0.40 m

Bloeikleur/vorm  :  roze, tros

Bloeitijd        :  maart, april, mei

Aucuba japonica                      

Botanische naam  :  Aucuba japonica                      

Nederlandse naam :  Broodboom                                     

Herkomst         :  Japan                                

Bijzonderheden   :  goed tegen stadsklimaat              

Grondsoort       :  kalkarm

Vochtbehoefte    :  normaal

Licht            :  schaduw, half schaduw

Wind             :  gevoelig

Groep            :  (sier)heesters

Gebruik          :  groepen/vakken, randen/hagen, solitair, onderbeplanting

Hoogte           :  2.00-3.00 m

Vorm             :  opgaand

Bloeikleur/vorm  :  geurend, wit/créme

Bloeitijd        :  maart, april

Blad             :  wintergroen

Vrucht           :  rood/bruin

Twijg/stam       :  kleurig

Standplaats:

zonnig- halfschaduw

Op een zonnige plaats moet de bodem voldoende vochthoudend zijn.

Wintervocht en stagnerend vocht vermijden.

Kenmerken:

Een wintergroene, laagblijvende heester met groen blad.

Aucuba is een sterke heester die zelden last heeft van ziektes. Ze laten zich ook makkelijk snoeien.

Lange tijd vond men deze planten ouderwets maar deze soort is toch 'specialer' met zijn effen groen blad dat zich makkelijker laat combineren met andere planten.

Kan ook als solitair en als lage haag gebruikt worden.

Ook geschikt voor toepassing in potten en bakken.

Bloemen :

Purper, in trossen. Tweeslachtig (elke plant vormt dus bloemen),Helderrode bessen

Planten :

De struik is goed te gebruiken op plaatsen waar zelfs gras niet meer wil groeien. Onder linde, kastanje en beuk is de groei zelfs goed. Plant Aucuba bij voorkeur op een humusrijke of lichte kleigrond. In feite groeit de struik op alle gronden.

Eigenschappen:

Bij vorst gaan de bladeren hangen en krullen naar buiten om. Zelden bevriest Aucuba, zodat je gerust mag stellen dat de struik volkomen winterhard is.

Aucuba is tweehuizig: je moet een manlijke en vrouwelijke struik planten om vruchten te krijgen

De bessen zijn rood, wit of geel en verschijnen al in december.

Vermeerderen :

Vermeerderen door het nemen van stekken.

Soorten :

Van de japonica zijn veel variëteiten gekweekt:

Aucuba japonica 'Crotonifolia' kenmerkt zich door grotere bladeren dan de andere variëteiten, terwijl deze leerachtige bladeren ook nadrukkelijker getand zijn.

Aucuba japonica 'Dentata' heeft een donkergroen glanzend blad; de bladeren zijn aan het buiteneinde getand, de bessen zijn rood.

Aucuba japonica 'Fukurin' valt op door een gele (later witte) rand.

Aucuba japonica 'Grandis' heeft geheel groene, grote bladeren.

Aucuba japonica 'Hillieri' is gekweekt door de Engelse kweker Hillier te Winchester. Kenmerken zijn een glanzend groen blad en karmijnrode bessen.

Aucuba japonica 'Longifolia' heeft lange, smalle bladeren, de bessen zijn rood.

Aucuba japonica 'Picturata' heeft een grote gele vlek in het midden van het blad.

Aucuba japonica' Rozannie' is de enige tweeslachtige variëteit in het geslacht; van jongsaf aan draagt ze veel rode vruchten.

Aucuba japonica 'Variëgata' is de variëteit die wij het meest in Noordwest Europa aantreffen. De bladeren zijn fraai geel gevlekt. De soort groeit op vrijwel alle gronden en onder alle schaduwsituaties. Hoewel de plant vaak als kamer- of kuipplant gekweekt en aangeboden wordt, kan ze heel goed in heggen en tuinen gekweekt en overgehouden worden.

Weetjes :

Aucuba japonica is afkomstig uit Japan, en de enige soort die veel in West-Europa wordt aangeplant. De soort werd in 1856 door Philipp Franz von Siebold in Europa ingevoerd. Hoewel waarschijnlijk John Graeffer in 1783 de eerste struik invoerde, werd hij pas na von Siebolds actie populair. De bloeitijd is voor sommige variëteiten maart-april, voor andere variëteiten juli-augustus. Bij de vrouwelijke plant ontwikkelen zich uit de kleine purperen bloemetjes rode besjes. Een voorwaarde hiervoor is wel, dat er zich ten minste één mannelijke plant op korte afstand van het vrouwelijke exemplaar geplant staat. De hoogte kan iets meer dan twee meter zijn, hoewel de plant onder minder optimale omstandigheden gemakkelijk op 1 meter hoogte blijft steken. In het Belgisch-Nederlandse klimaat kan de plant als goed winterhard worden beschouwd.

In de tuin kan de Aucuba uitstekend gebruikt worden op schaduwrijke plaatsen, waar weinig anders wil groeien.

Humusrijke of lichte kleigrond is uitstekend, al groeit de plant ook op armere gronden: ze is absoluut niet kieskeurig.

Op schaduwrijke plaatsen is de bessenproductie zelfs beter dan in volle zon.

Door het mooie contrast tussen de groene, geelgevlekte bladeren en de rode besjes vormt de plant een welkome opvulling voor de schaduwplaatsen in elke tuin.

De plant zal niet gemakkelijk door vruchtvorming vermeerderen, meestal wordt ze gestekt. Het voorjaar is hiervoor de beste periode.

In de pot kan ze 's winters beter binnen worden gehaald. Bespuit haar af en toe om verdroging van de bladeren te voorkomen, en zet haar binnen op een koele maar bij voorkeur vorstvrije plaats. Tijdens de koele periode komt de plant met zeer weinig water toe; de grond mag echter niet helemaal droog zijn. Ga in maart weer meer water en ook mest geven. Knip dan ook alle verdroogd, zwak en ziek materiaal weg om aantasting van de plant te voorkomen.

Hamamelis Mollis

Botanische naam  :  Hamamelis mollis                     

Nederlandse naam :  Toverhazelaar                        

Herkomst         :  Centraal-China                       

Bijzonderheden   :  zeer rijkbloeiend                    

Grondsoort       :  alle, humeus, kalkarm

Vochtbehoefte    :  normaal

Licht            :  half schaduw, zon

Wind             :  gevoelig

Groep            :  (sier)heesters

Gebruik          :  groepen/vakken, solitair, tuinen

Hoogte           :  2.00-3.00 m

Vorm             :  breed

Bloeikleur/vorm  :  geel

Bloeitijd        :  januari, februari, maart

Blad             :  bladverliezend

Standplaats:

Een zonnige of licht beschaduwde plek op een humusrijke maar goed doorlatende grond.

Neutraal tot zuur. Liefst op een beschutte plaats.

Kenmerken:

Een winterbloeiende, bladverliezende heester.

De twijgen en knoppen zijn viltig behaard.

Deze breed uitgroeiende heester wordt best als solitair aangeplant.

Traaggroeiend. Kies de locatie met zorg want hij houdt niet van verplanten.

Harig blad, eirond. Aan de onderzijde grijs behaard.

Mooie herfstkleur.

Bloemen :

De bloemen bestaan uit vier lijnvormige, gele kroonblaadjes en verschijnen in de winter aan de kale takken. Niet gekruld, geurende bloemen.

Bloeitijd :December- februari

Planten :

De grondsoort moet het liefste neutraal tot zuur zijn. Ze verdragen ook kalk als er maar genoeg humus in de grond zit.

Hamamelis heeft het op kleigrond gewoon niet naar zijn zin. En staat ook het liefste op een plaats in de zon, eventueel met lichte schaduw.

Dus beschikt u niet over voldoende ruimte en bestaat de grond van uw tuin uit vette klei, dan moet u gewoon niet aan de toverhazelaar beginnen

Gebruikte delen:

Van oudsher werden schors en bladeren onder vorm van een pleister toegepast bij pijnlijke kneuzingen en zwellingen.

Werkzame bestanddelen:

Net zoals andere looistofrijke kruiden kan de thee gebruikt worden als een ondersteunend middel bij bijvoorbeeld diarree, maar ook als gorgeldrankje bij ontstekingen van mond of keelholte. Een zalf op basis van een extract van de schors kan worden toegepast bij bloedende aambeien.

Bij alle problemen van de aderen, spataderen, aambeien, aderontsteking, couperose, bloeddoorlopen ogen, open benen, in - en uitwendige bloedingen. Sterk wondhelend, bloedstelpend, vaatvernauwend en desinfecterend.

Eigenschappen:

In feite is de struik het geschiktst om als solitair te worden geplant.

Er moet permanent veel ruimte rond de struik vrij zijn, wil de karakteristieke vorm zichtbaar worden.

Een toverhazelaar groeit breed vaasvormig met veel, bijna horizontaal groeiende takken.

Vermeerderen :

Stekken nemen.

Hamamelis wordt vooral vermeerderd door te enten op een onderstam van H. virginiana.

Soorten :

Enkele cultivars:

H.mollis 'Boskoop'

H.mollis 'Brevipetala'

H.mollis 'Coombe Wood'

H.mollis 'Goldcrest'

H.mollis 'James Wels'

H.mollis 'Pallida'

H.mollis 'Princeton Clone'

H.mollis 'Superba'

Snoeien :

De snoei moet beperkt blijven tot een minimum.

Snoeien na de bloei in maart.

Rechtopgroeiende takken vanuit de onderstam mogen altijd worden weggenomen.

Om een mooie compacte Hamamelis te vormen knip je de toppen van eenjarig hout af in de winter of na de bloei.De typische vertakkingen van de Hamamelis zijn Y-vormig, vandaar de vaasvormige groei, en de bijnaam Whitch Hazel die volgens sommigen verband houdt met de wichelroede-vorm van de vertakking!! Houdt er rekening mee dat toverhazelaars relatief traag groeien, en dus ook moeilijker en trager herstellen van zware snoei.

Weetjes :

Dit is een vrij zeldzame plant in de natuur.

Hij werd in het westen geïntroduceerd door Charles Maries in opdracht van de Veitch- kwekerij.

H.mollis is beter bestand tegen kalk dan H. japonica.

Door H. mollis en H. japonica te kruisen is de H. x intermedia ontstaan, waaruit een groot aantal cultivars werden ontwikkeld.

TIP:

Elk jaar kan u in het Arboretum van Kalmthout een schitterende en unieke collectie Hamamelis bewonderen tijdens de Hamamelis-feesten

Bloeien zonder blad

De naam 'toverhazelaar' (in het Engels witch hazel) is eigenlijk heel goed gekozen. Hamamelis schijnt namelijk in Japan, waar de toverhazelaar vandaan komt, gewoon in het voorjaar te bloeien; zelfs nadat het blad is verschenen. Buiten Japan en China echter bloeien H. japonica, mollis en H. intermedia al in de winter, zonder dat er een spoor te bekennen is van blad. En juist dat laatste aspect, bloemen die verschijnen, terwijl er op dat moment nog vrijwel niets te zien is, zorgt ervoor, dat deze heester populair is. Waarom dit zo gebeurt? Niemand weet het. En zo is Hamamelis ook een van de onopgeloste geheimen van de natuur.

Toverhazelaar wordt al lang gebruikt als wichelroede. De bast en de twijgen werden ook gebruikt als bescherming tegen kwade invloeden. Gedragen helpt het ook bij een gebroken hart en om de passie wat af te koelen.

Rosa rugosa                          

Botanische naam  :  Rosa rugosa                          

Nederlandse naam :  Japanse bottelroos,rimpelroos                   

Herkomst         :  Japan, Oost-Azie                     

Bijzonderheden   :  opslag, borstels, herfstkleur geel   

Grondsoort       :  alle, humeus, lichte klei

Vochtbehoefte    :  normaal

Licht            :  zon

Wind             :  ongevoelig, zeewind bestendig

Groep            :  heesterrozen

Gebruik          :  groepen/vakken, randen/hagen, kust/zeewind, tuinen

Hoogte           :  1.00-2.00 m

Vorm             :  breed

Bloeikleur/vorm  :  geurend, rood/bruin

Bloeitijd        :  juni, juli, augustus

Blad             :  bladverliezend, herftskleur

Vrucht           :  rood/bruin, eetbaar

Twijg/stam       :  doorns/stekels

Standplaats:

Een plaatsje in de vol zon is aan te raden, maar ze doen het ook nog goed in de halfschaduw. Vraagt een ruime standplaats daar de stuiken veel ondergrondse uitlopers vormen

Kenmerken:

De rimpelroos (Rosa rugosa) is een roos die van oorsprong afkomstig is uit Noordoost-China, Japan, Korea en Zuidoost-Siberië, waar de soort langs de kusten groeit, veelal in de duinen. Ook in België en Nederland komt deze roos in de duinen voor. Ook elders komt hij verwilderd door aanplant voor.

Rosa rugosa is te herkennen aan de zeer stekelige stengels en de diepliggende nerven in het blad en wel zodanig dat het blad gerimpeld lijkt (rugosa betekent 'gerimpeld'). De hoogte van Rosa rugosa bedraagt circa 2.0 meter. De roze bloemen verschijnen medio mei en ruiken aangenaam. Na de bloei, maar vaak ook tijdens de bloei, verschijnen de helderrode bottels. De roos wordt in Nederland vooral gebruikt als vakbeplanting in bijvoorbeeld gemeentelijke plantstroken. De roos kan goed tegen zeewind en wordt om deze reden ook vaak aan kust gebruikt.

Bloemen :

Ideaal voor een heg, het zijn dichte, doornige struiken met geurende enkele of dubbele bloemen die de ganse zomer bloeien tot eind augustus en nadien krijg je de glanzende rode bottels die eerder op kleine appeltjes lijken .

Planten :

Botanische rozen worden gebruikt in parken en tuinen, vooral in windkeringen of voor versteviging van taluds en steile wanden. Het zijn uitstekende uitwijkplaatsen voor vogels, die er in de herfst een rijke voedingsbron (rozenbottels) aantreffen.

Ideaal voor aan de kust of taludbeplanting, ze verdragen veel wind

Gebruikte delen:

De zoet ruikende bloemen worden in Japan en China als potpourri gebruikt. De roos wordt in deze landen al duizenden jaren gekweekt.

De rozenbottel is de vlezige vrucht van een roos. Botanisch gezien is de bottel niet alleen opgebouwd uit het endocarp, het exocarp en het mesocarp, maar vormt de opgezwollen bloembodem, net zoals bij de appel, het vruchtvlees.

Afhankelijk van de soort en variëteit van de roos kan de kleur rood, oranje, purper of zwart zijn. De vorm varieert van rond of langwerpig tot flesvormig. Een rozenbottel bevat veel geelwitte, harde zaden.

Werkzame bestanddelen:

Van rozenbottels wordt onder andere jam bereid. Deze is rijk aan vitamine C en is onder meer afkomstig van de vrucht van de hondsroos (Rosa canina). Verder bevat een rozenbottel ook vitamine A, B1 en B2.

Eigenschappen:

Bottelroos is al lange tijd in zwang vanwege de heerlijke en gezonde jam of siroop, die ervan kan worden gemaakt.

Wat ook goed meegenomen is, ze hebben geen verzorging nodig

De rimpelroos wordt wereldwijd als sierplant gebruikt.

Vermeerderen :

Uit zaad of door het nemen van worteluitlopers

Soorten :

Rosa rugosa is een botanische roos. De meer dan honderdvijftig bekende soorten rozen bevolken al meer dan vijfendertig miljoen jaar de aardkorst. Al meer dan zevenentwintighonderd jaar zijn rozen in cultuur. Aanvankelijk voornamelijk als aanvulling op het menu, later meer voor de sier.

Variëteiten

Rosa rugosa 'Alba', bloeit wit, kroonbladen hebben een roze blos.

Rosa rugosa 'Blanc Double de Coubert', dubbele witte bloemen. Weinig bottels.

Rosa rugosa 'Dagmar Hastrup', met helderroze bloemen en dieproze bottels.

Rosa rugosa 'Roseraie de l'Hay', met karmijnroze bloemen, geurt geweldig. Oranjerode bottels.

Onderhoud

Een bottelroos heeft weinig onderhoud nodig.

Snoei in het najaar oude en zwak gegroeide scheuten weg. Eventueel lange uitschieters innemen. Soms komt zwarte luis in de struik voor. Dit is te bestrijden met Spruzit van ECOstyle of Decis van Bayer. Wees er tijdig bij.

Wie te lang wacht, zal zien dat struik en vruchten anders overdekt raken met eerst een kleverige stof (honingdauw), later gevolgd door een zwarte, roetachtige stof.

De rimpelroos laat zich vrij gemakkelijk met andere rozen kruisen. Kwekers waarderen deze soort vanwege haar goede weerstand tegen schimmels als sterroetsdauw.

Wilt u de planten in een groep toepassen dan kunt u als plantdichtheid circa 3 planten per m2 als richtlijn gebruiken.

Snoei- en onderhoudsadvies:

Rosa rugosa wordt, in openbare beplantingen, vaak machinaal gemaaid. De roos kan het beste in de periode februari-medio april gesnoeid worden. Ieder jaar de oude takken wegnemen is de beste garantie op een herhaalde bloei op het 1-jarige en nieuwe hout.

Voor dieren is de rozenbottel een goede vrucht om de winter mee door te komen. Zo zijn in de Maasheggen, rozenbottels het voornaamste voedsel voor vogels, zoals de koperwiek en de kramsvogel in de maanden december, januari en februari.

Rozenbottelsiroop

Je eigen bottelstebeste rozenbottelsiroop of -jam maken heeft niets dan voordelen.

Was de bottels en hak ze in een sterke mixer die dit zware werk aankan. Je kan de bottels ook stuksnijden, maar dat is niet van de poes. Vooral de kleine bottels zijn soms hard. De pitjes mogen bij het vruchtvlees blijven.

Overgiet alles met water tot de bottels vijf centimeter onder zitten.

Laat even tot aan het kookpunt komen.

Laat de bottels een nachtje staan.

Doe alles door een neteldoek.

Neem 1 liter vocht en doe er 0,5 kg suiker bij.

Laat alles nog even opkoken en giet je gespoelde glazen bokaaltjes dan boordevol met dit vocht. Een geut van deze siroop is reuze lekker bij een glas droge witte wijn.

Rozenbotteljam

Je kan ook gelei maken van het rozenbottelvocht. Doe daarvoor 1/ kg speciale geleisuiker bij een liter rozenbottel aftreksel (zie hierboven). Volg de instructies op de verpakking.

Je kan gedroogde rozenbottels in een natuurwinkel of apotheek kopen. Maar neem dan liefst bottels met pitten. Die zijn goedkoper en je jam wordt vlugger dik. Hoewel, je jam blijft aan de platte kant. Je kan er je lepel niet in rechtzetten. Maar dat hoeft ook niet. Deze jam is heerlijk in yoghurt, op ijs, pudding, in fruitsla, glühwein, vinaigrettes....

Inula magnifica                      

Botanische naam  :  Inula magnifica                      

Nederlandse naam :  Alant                                

Herkomst         :  Noord-Azié, Europa                   

Bijzonderheden   :                                       

Grondsoort       :  alle, humeus, veen

Vochtbehoefte    :  droog, normaal

Licht            :  zon

Gebruik          :  randen, borders, rotstuinen

Hoogte           :  1,00 - 1,50 m

Bloeikleur/vorm  :  geel, hoofdje

Bloeitijd        :  juni, juli, augustus

Blad             :  donkergroen

Standplaats:

Een plaats in de volle zon geeft de beste resultaten.

De grondsoort doet weinig terzake.

Droogte wordt heel goed verdragen.

Kenmerken:

Inula's zijn dankbare probleemloze vaste planten.

Ze behoren tot de familie der Asteraceae.

Deze vaste plant bezit talloze grondstandige bladeren die wel 100 cm lang kunnen worden. Ze zijn gesteeld, breed elliptisch van vorm en onbehaard.

De kleur is donkergroen.

De bloemstengels kunnen 100 tot 150 cm hoog worden.

De bloemen zijn groot, wel tot 12 cm in doorsnede.

De kleur van het hart, bestaande uit bulsbloempjes is oranje, de smalle lintbloempjes zijn geel.

Bloemen :

Hun bloemen zijn steeds (oranje) geel van kleur.

De bloeitijd is juli-augustus

Planten :

De planten staan erom bekend dat ze heel lang op dezelfde plaats kunnen blijven staan en nauwelijks enige zorg nodig hebben.

Op winderige plaatsen zal enige steun onontbeerlijk zijn.

Eigenschappen:

Slijmoplossend, krampwerend, antiseptisch.

Gebruik Inwendig

Alant is voortreffelijk bij een droge hoest, chronische bronchitis, kroep en kinkhoest.

Het is ook goed bij neusverkoudheid.

Bij geringe eetlust, slechte spijsvertering, winderigheid, steken in de zij door indigestie, ziekte of ouderdom, algemene verzwakking, lusteloosheid.

Als spoelmiddel bij losse tanden en ontstoken tandvlees.

Gebruik Uitwendig

Plaatselijk bij korsten en puistjes.

Vermeerderen :

De alant kan door zaaien worden vermeerderd.

Scheuren behoort ook tot de mogelijkheden.

Soorten :

Het donderkruid (Inula conyzae) heeft bovenaan stengelbladen die hartvormig stengelomvattend zijn. De bloemhoofdjes zijn circa 1 cm breed en staan alleen of in kleine groepjes.

De Griekse alant (Inula helenium) heeft heeft meer dan 4 mm brede omwindselbladen.

De Engelse alant (Inula britannica) heeft niet glanzende, niet stijve stengelbladen, waarvan de onderste bij de voet steelachtig versmald zijn. De stengel is vaak maar niet altijd wollig behaard.

De wilgalant (Inula salicina) heeft stengelbladeren die wel stijf en glanzend zijn. De stengel is grotendeels kaal.

Inula crithmoides is een tot 1 m hoge overblijvende plant die in Europa en Azië voorkomt langs zoute moerassen en zeekliffen. De plant heeft smalle vlezige bladeren. De grote bloemhoofdjes hebben 6 schijnkroonbladen. De bloemen zijn hermafrodiet. Er kan zelfbevruchting optreden, maar bestuiving door bijen, kevers en vliegen is ook mogelijk. Jonge bladen kunnen gekookt en gegeten worden.

Geschikte buurplanten

Met name blauwbloeiende planten zoals Salvia nemorosa (Salie),

Veronica virginica (ereprijs),

Aconitum henryi 'Spark' (Monnikskap) zijn goede partners.

Weetjes :

Deze hoge plant heeft enorme bladeren en gele bloemen die lijken op dubbele, wat slordige zonnebloemen. Het helpt bij het herstel van ziekten en heeft een opwekkende werking.

Folklore

Alant wordt al heel lang toegepast. De Grieken en Romeinen kenden het al.

In 77 schreef Plinius dat Julia Augustus 'geen dag voorbij liet gaan zonder wat alantwortel te eten, ter bevordering van de spijsvertering en het humeur'.

Agelsaksische auteurs sloegen de plant hoog aan, vooral als middel tegen ziekten die veroorzaakt waren door boosaardige elfen.

De gesuikerde wortel werd op markten verkocht als snoep en middel tegen borstklachten. Op reis kauwde men erop tegen infecties.

In Rusland drinkt men wodka met alant tegen hoesten in de winter. In China gebruikt men om dezelfde reden alantbloemen (lnula japonica).

Lapageria rosea                       

Botanische naam  :  Lapageria rosea                       

Nederlandse naam :  Chileense Belbloem                                     

Herkomst         :                                       

Bijzonderheden   :  Nationale bloem van Chili                  

Grondsoort       :  veenachtige en kalkvrij

Hoogte           :  4,5 meter

Vochtbehoefte    : 

Licht            :  halfschaduw

Bloeikleur/vorm  :  roze trompetten

Blad             :  groen, groenblijvende klimmer

Vermeerdering    :  afleggen of door zaad

Voedingsbehoeft  :  

Overwintering    :  Licht en koel overwinteren

Standplaats:

De standplaats van de plant is in de warme schaduw omdat bij felle zonneschijn de vooral jonge bladeren verbranden.

Kenmerken:

Lapageria heeft de naam een niet gemakkelijk te houden klimstruik te zijn. Toch blijkt dat mee te vallen. Als de grond uit bladhoudende grond bestaat en permanent vochtig wordt gehouden, groeit en bloeit de struik uitstekend. 

De bloembladen hebben een wasachtig laagje over zich

De enige eis is dat de grond beslist niet droog mag worden.

Bloemen :

De bloemen blijven vrij lang aan de plant zitten

augustus - september

Planten :

De plant heeft matig water nodig en slechts om de maand mest wanneer U de plant in goede grond hebt staan. De plant wordt in een mengsel van goede kuipplantengrond, zure grond en bosgrond opgepot.

Eigenschappen:

Helaas is de struik niet winterhard en moet daarom binnen overwinteren. Aan de overwinteringstemperatuur wordt geen onmogelijke eis gesteld: minimaal 10° C., zodat de struik bij iedereen de winter kan doorkomen. De struik is een slingerende klimplant.

Vermeerderen :

planten vermeerderde via zaad en afleggen. Het afleggen doen als volgt: Een half verharde stengel word voor de helft ingesneden en met stekpoeder behandeld. Deze aflegger word met een dik stuk draad onder de grond bij de moederplant gehouden.

Snoeien :

kan na de bloei worden gesnoeid. Alleen fatsoeneren is dan aan de orde. Bij een dichte klimstruik worden drie tot vijf opgaande stengels aangehouden; de rest kan worden weggesnoeid. Wanneer er maar één stengel is, dan deze met de helft van de lengte inkorten om zijscheuten te laten ontwikkelen. Zwakke scheuten altijd als eerste verwijderen. Sterke snoei is de ondergang van deze klimstruik.

Weetjes :

Eén van de botanici van keizerin Joséphine (1763 - 1814), vrouw van keizer Napoleon, bracht de struik uit Chili voor haar mee. De keizerin was een groot liefhebster van exotische planten.

De struik had nog geen naam en gaf zij er haar eigen meisjesnaam aan:

Tascher de la Pagerie. In het Latijn werd de struik Lapageria gedoopt.

Physostegia virginiana

SCHARNIERPLANT

Botanische naam  :  Physostegia virginiana

Nederlandse naam :  Scharnierplant                       

Herkomst         :                                       

Bijzonderheden   :  woekert, slappe steel                 

Grondsoort       :  alle, zand, kalkrijk

Vochtbehoefte    :  droog, normaal

Licht            :  half schaduw, zon

Gebruik          :  groepen/vakken, borders, verwildering, snijbloem

                    , bloemenweide, waterkant

Hoogte           :  0.60-0.80 m

Bloeikleur/vorm  :  roze, aar

Bloeitijd        :  juli, augustus, september

Blad             :  groen

Standplaats:

Zonnig en in elke normale tuingrond die voldoende vochtig is maar goed doorlatend.

Natuurlijke habitat: rivieroevers, natte weiden, onder vochtig kreupelhout.

Kenmerken:

De scharnierbloem heet in het Engels "obedient plant" (= gehoorzame plant).

De steeltjes van de bloemetjes van deze plant zijn namelijk te verbuigen en blijven dan in de nieuwestand staan!

De scharnierbloem is een winterharde vaste plant.

Bloemen :

Lange schijnaren, roze  Goede snijbloem.

De bloemsteeltjes zijn buigbaar waardoor ze in een andere stand kunnen worden gedraaid

(vandaar ook de Nederlandse naam: scharnierbloem).

Gebruikte delen:

De scharnierplant is inheems in Amerika en komt in ons land het meest tot zijn recht in grote groepen. Uitgebloeide bloemen regelmatig verwijderen om een langere bloei te bevorderen

Eigenschappen:

De bloem kan om z'n as worden rondgedraaid en veert daarna heel langzaam weer terug in de uitgangsstand. Duw je de bloem zijdelings, dan blijft die zo staan en komt niet meer terug in de oorspronkelijke stand. Vandaar de naam scharnierplant.

Vermeerderen :

Physostegia virginiana heeft geen bijzondere zorg nodig.

De scharnierplant kan in de voorzomer worden gestekt.

Aan het einde van de herfst worden de uitgebloeide stengels afgeknipt.

Vermeerderen door scheuren,na drie jaar de plant scheuren en opnieuw uitplanten

Wel even opletten dat de planten door hun wortelstokken niet teveel gaan woekeren.

Soorten :

P. virginiana roze 7 - 9 60 - 120 goede borderplant, goede snijbloem

P. virginiana 'Alba' wit 7 - 9 60 - 80 goede borderplant, goede snijbloem

P. virginiana 'Nana' donkerroze 7 - 9 40 - 60 goede borderplant, laagblijvend

P. virginiana 'Vivid' donkerroze 9 60 goede borderplant, zeer goed als snijbloem

Clethra alnifolia                    

Botanische naam  :  Clethra alnifolia                    

Nederlandse naam :  Schijnels                            

Herkomst         :  U.S.A.                               

Bijzonderheden   :  rijkbloeiend, worteluitlopers        

Grondsoort       :  humeus, veen, kalkarm

Vochtbehoefte    :  normaal, nat

Licht            :  schaduw, half schaduw

Wind             :  ongevoelig

Groep            :  (sier)heesters

Gebruik          :  groepen/vakken, kust/zeewind, tuinen, insecten

Hoogte           :  1.00-2.00 m

Vorm             :  opgaand

Bloeikleur/vorm  :  wit/créme

Bloeitijd        :  juli, augustus, september

Blad             :  herfstkleur, bladverliezend

Vrucht           :  opvallend

Standplaats:

geeft de voorkeur aan vochtige, zure bodem met organisch materiaal ,volle zon of gedeeltelijke schaduw .

Clethra´s houden van een voldoende vochtige grond op een licht beschaduwde plek met voldoende licht. Kies een licht beschutte plek. Houden van zure grond, dus niet kalken!

Kenmerken:

Het is een breed opgaande struik die zelden hoger wordt dan 2 m. De twijgen zijn eerst grijsviltig behaard, later geheel kaal. De omgekeerd eivormige tot elliptische bladeren zijn kort gesteeld en donkergroen.

Bloemen :

Verschijnen overvloedig in witte langwerpige trossen van ongeveer 6 tot 10 centimeter aan de struiken. Sommige cultivars en soorten hebben in de knop een roze zweem, maar bloeien later naar wit  uit. Restanten van de bloei blijven vaak de hele winter aan de struik. De geur die de bloemen verspreiden is heerlijk. Het is dan ook niet verwonderlijk, dat ook vlinders en andere insecten deze heester in de tuin zeer weten te waarderen.

Ze bloeit van juli tot en met september met geurende eindstandige, crèmewitte, opstaande trossen van 5 tot 15 cm lang. De geur doet denken aan Lelietjes-van-dalen. In de herfst verkleuren de bladeren geel en bruin en vallen de uitgebloeide bloemtrossen extra op.

Planten :

Sweet Pepperbush wordt meestal gebruikt als een struik voor natuurlijke tuinen, of wordt geplaatst naast een beek of vijver om erosie vertraging. Verschillende cultivars zijn geselecteerd voor tuin gebruik, waaronder 'die Ruby Spice' met sterk roze gekleurde bloemen, en 'September Beauty' bloemen in september.

Eigenschappen:

Het is een bladverliezende struik tot 2-4 m hoog. De bladeren zijn omgekeerd eivormig tot langwerpig, 4-10 cm lang en 2-4 cm breed, met een getande marge, ze zijn groen-geel gouden tijdens de herfst. De bloemen zijn wit of zeer licht roze, 5-10 mm diameter, en hebben een zoete, ietwat walgelijk geur, ze zijn geproduceerd in trossen tot 15 cm lang en 2 cm breed van juli tot september.

Vermeerderen :

Door zaaien, stekken of afleggen

Clethra alnifolia (Sweet Pepperbush, Anne Bidwell of Summersweet) is een plant uit het geslacht Clethra en komt van nature voor in oostelijk Noord-Amerika uit het zuiden van Nova Scotia en Maine zuiden naar het noorden van Florida en het westen naar het oosten van Texas.

Soorten :

Clethra alnifolia is bij ons de meest voorkomende soort.

Weetjes :

De zaden lijken wel op gedroogde zwarte peperkorrels. De Amerikanen noemen deze struik dan ook wel Sweet Pepperbush of Summer Sweet vanwege de geurende bloemen.

Het natuurlijk verspreidingsgebied loopt van Zuid-Maine en verder zuidelijk tot Florida langs de kust en tot het oosten van Texas in het binnenland, in moerassen en vochtige bossen.

De winterhardheid in Nederland en België is zeer goed en een extra pluspunt is dat de plant zout tolerant is en dus goed bestand tegen zeewind.

In de naam zien we een dubbele verwijzing naar de els: alnifolia betekent met het blad van een els.

Imperata cylindrica

Naam              : Imperata cylindrica 'Red Baron'

Nederlandse naam  : Japans bloedgras
Familie           : grasachtigen (Poaceae)
Bloeimaand        : juli, augustus
Bladkleur         : groen, rood
Hoogte            : 40 - 50 cm
Wintergroen       : Bladverliezend
Winterhardheid    : Matig winterhard
Standplaats       : Zon, halfschaduw
Soort gewas       : Siergras
Speciale kenmerken: Opvallende rode bladeren

Standplaats:

Wenst een droge, goed doorlatende standplaats en winterbescherming is gewenst het eerste jaar na aanplanten of bij stenge winters.

Heeft een humusrijke zonnige groeiplaats nodig.

Hoe zonniger de plant staat, des te meer roodverkleuring.

Kenmerken:

Imperata cylindrica 'Red Baron' of Japans bloedgras is met zijn rode kleur een zeer opvallend siergras.

Het is een grassoort met kruipende rhizomen of wortelstokken waarmee de plant zich vrij gemakkelijk uitbreidt indien ze op een goede standplaats groeit.

Smalle en scherp opgemerkt groene bladeren; groen en rood op de basis van buik naar tip

Imperata cylindrica 'Red Baron' of Japans bloedgras is met zijn rode kleur een zeer opvallend siergras. In het vroege voorjaar kleuren de grashalmen voornamelijk groen, maar naarmate het seizoen vordert kleuren ze steeds roder om tegen de herfst volledig bloedrood te zijn.

Bloemen :

Zilverwitte spike-achtige bloem clusters in de late zomer

Eigenschappen:

siergrassen worden gewaardeerd voor het scherpe contrast van gewoonte en textuur van andere vaste planten.

Zeer lage onderhoud en aanpasbaar aan een groot aantal locaties al zijn de meeste volle zon verkiezen.

Ze behouden hun waarde in de tuin gedurende de winterperiode.

Vermeerderen :

In maart snij je best de oude, verdorde grashalmen van het jaar ervoor af en kan je de plant ook delen of scheuren

Weetjes :

--Mooi te combineren met rood bloeiende vaste planten zoals Penstemon, Alchemilla, Sedum of met andere siergrassen.

-- Japans bloedgras (Imperata cylindrica) is een overjarige tropische grassoort die bekend staat als van de hardnekkigste onkruiden ter wereld. Er zijn schattingen dat ongeveer 500 miljoen hectare bedekt zijn met Imperata velden, waarvan 200 miljoen hectare zich bevinden in Zuidoost-Azië. De Indonesische naam voor dit grasachtige onkruid is alang-alang en de Maleisische naam is lalang.

Colchicum autumnale

Botanische naam  :  Colchicum autumnale                  

Nederlandse naam :  Herfsttijloos                        

Herkomst         :  Europa, Middellands zeegebied        

Bijzonderheden   :  droogbloeier, vensterbank            

Grondsoort       :  alle, humeus

Vochtbehoefte    :  normaal

Licht            :  zon

Groep            :  knol

Gebruik          :  borders, verwildering, giftig

Hoogte           :  0.15-0.30 m

Bloeikleur/vorm  :  roze, lila

Bloeitijd        :  september, oktober, november

Plantdiepte      :  0.05-0.10 m

Standplaats:

Een warme, zonnige plek in min of meer vochthoudende  maar goed doorlatende grond.

Het is een typisch bolgewas dat prima geschikt is voor verwildering.

Hoe langer ze op een plaats staan, des te mooier worden ze.

Standplaats lichtbehoefte: zon

geschikt voor gebruik in de vasteplanten border

geschikt voor gebruik in de rotstuin

geschikt voor gebruik in wilde tuinen of natuurtuinen

zijn min of meer veilig voor konijnenvraat

deze plant vraagt of gedijt goed op vochthoudende gronden

Kenmerken:

De herfsttijloos lijkt erg op een krokus, maar behoort tot een andere familie. Ze bloeit bovendien in de herfst.

Herfsttijloos leent zich uitstekend om op grote schaal te worden geplant. 

De bloemen worden voller en groter in omvang. Heel goed doet Colchicum het ook in de huiskamer. Het is een droogbloeier. Zonder water te geven, zonder grond en voedsel komt de plant tot bloei. De bollen worden in augustus tegen elkaar in een pot of bak gezet. Een niet te zonnige, maar lichte plaats is uitstekend om de bollen tot bloei te laten komen. De hoofdbloei valt tussen september tot en met november. Pas in april en mei vormt Colchicum toefen met glanzend groene bladeren.

Bloemen :

De fel oranjegeel gekleurde meeldraden steken mooi af tegen de lichtpurperen kelkbladen.

De planten bloeien vanaf het derde levensjaar.

Planten :

Augustus-september

In de tuin worden de bollen op 15 cm onderlinge afstand uitgeplant.

De plantdiepte bedraagt ongeveer 10 cm.

De bloeistengel wordt ongeveer 15 cm hoog.

Werkzame bestanddelen:

De gehele plant bevat een gifstof die ook na drogen werkzaam blijft. Deze stof is een stof die irriterend werkt op de huid en tevens remt hij de celdeling. Als vergiftigingsverschijnselen kunnen voorkomen: overvloedig speekselen, slikmoeilijkheden, darmkrampen, slijmerige diarree en hevige dorst. Als het gif eenmaal in het bloed doorgedrongen is leidt het tot circulatiestoornissen: verzwakte pols, overmatig zweten, onregelmatige hartslag, bloederige diarree en bloederige urine. Tenslotte leidt het tot uitvalsverschijnselen als flauwvallen, bewusteloosheid, en dood door ademhalingsverlamming of onvoldoende bloedcirculatie.

Paarden zullen de plant niet snel eten maar in het hooi is hij ook schadelijk dus let goed op dat je hem niet per ongeluk maait in je weiland waardoor hij in het hooi terechtkomt.

Eigenschappen:

De herfsttijloos is een plantje dat wel wat van een krokus wegheeft. Zoals de krokus de lente aankondigt, zo kondigt de herfsttijloos de herfst aan. Hij is lichtpaars tot paars en heeft oranje meeldraden. Hij kan 8-25 cm hoog worden. Je ziet hem meestal in parken en tuinen.

Vermeerderen :

Vermeerderen door knollen en of zaden

Bevruchting vindt plaats door allerlei soorten insecten zoals vliegen, zweefvliegen en bijen. De soort kan zich echter ook zelf bestuiven.

het begin van de maand augustus geschikt om herfstbloeiende bloembolletjes, zoals Colchicum autumnale (herfsttijloos)te scheuren en te planten

Doe dit op tijd, want als de bolletjes uitgelopen zijn, is het moeilijk ze zonder schade te planten.

Soorten :

De meest gekweekte herfsttijloos is de oosterse soort Colchicum byzantinum, die veel meer en grotere bloemen heeft.

Van de herfsttijloos zijn cultuurvariëteiten verkrijgbaar, die een verschillende kleur hebben.

Zo is er een wit bloeiende variëteit 'Albiflorum',

een donker purperkleurige 'Purpureum' en

een paarse met dubbele bloemen, 'Plenum'.

Een heel fraaie soort is de Colchicum bysanthinum.

De soort vormt verscheidene bloemen op één bol.

Hiervan zijn zeer veel hybriden in diverse kleuren te koop.

Weetjes :

--In de volksgeneeskunde werd de plant gebruikt tegen geelzucht. In de Middeleeuwen werd de plant gezien als een toverkruid. Het dragen van de knol zou bescherming bieden tegen tandpijn en de pest

--De bloembol kan verward worden met een ui, de bladeren met die van daslook (Allium ursinum). De plant komt niet erg vaak voor, maar is uiterst giftig. Een halve gram zaad kan een kind doden, drie bladeren een volwassene. De giftige stof, colchicine, tast de haarvaten aan en remt de celdeling. Daardoor kan ze heel veel verschillende symptomen veroorzaken, afhankelijk van hoeveel werd ingenomen. Meestal begint het na enkele uren met een branderig gevoel in mond en keel. Bij ook maar de kleinste inname moet je zo snel mogelijk naar het ziekenhuis.

--Colchicum autumnale is de Latijnse naam voor deze najaarspracht.

Van oorsprong is het bolgewas afkomstig uit het gebied Kolchis, een landschap aan de oostkust bij de Zwarte Zee. De Grieken noemden de plant Kolchicon en naar aangenomen wordt zijn zij de vinders van de plant.

De gifmengster Medea woonde in het gebied Kolchis. Misschien bediende ook zij zich van het gif dat in Colchicum voorkomt

--De herfsttijloos, Colchicum autumnale (Syn. Colchicum multiflorum Brot.), is een plant uit de herfsttijloosfamilie (Colchicaceae). De soort stamt oorspronkelijk uit West-Azië en het Middellandse Zeegebied, maar komt nu met uitzondering van het Noorden, in geheel Europa voor. De plant komt vooral voor in bossen, langs duinpaden en in vochtige weilanden. In Nederland is de soort zeldzaam in het wild en gaat achteruit: de soort staat op de Nederlandse Rode lijst en is in Nederland ook wettelijk beschermd.

De Nederlandse naam zou slaan op het nog geen bladeren hebben bij de bloei. De plant is zeer giftig en mag dan ook niet door dieren gegeten worden. Het is een bolgewas dat lijkt op krokussen. De plant bloeit in de herfst, maar de bladeren en vruchten komen pas in het voorjaar tevoorschijn. Het is een zogenaamde droogbloeier. Dat wil zeggen dat de bol geen water opneemt en geen wortels en bladeren vormt tijdens de bloei.

De bloem heeft drie stijlen en zes meeldraden en onderscheidt zich op deze wijze van de krokus. De stempels zijn gebogen en lopen af op de stijlen. Drie meeldraden zijn hoger geplaatst dan de drie andere

-- In allerlei plantsoenen en op rotondes wordt regelmatig de Droogbloeier (Colchicum byzantinum) aangeplant. Deze bloeit ook in de herfst, maar is toch duidelijk verschillend van de inheemse Herfsttijloos. Op de eerste plaats valt het enorme aantal bloemen op, bij de inheemse soort is dit een tot drie per knol, maar bij de Droogbloeier kan het van vijf oplopen tot twintig. Ook heeft Herfsttijloos stempels met paarse knoppen, terwijl deze bij de Droogbloeier helder paarsrood zijn. De bladeren van Droogbloeier zijn bovendien anders, ze zijn breed en meermaals gevouwen, terwijl de bladeren van Herfsttijloos smaller en ongevouwen zijn.

Een bijzonderheid is dat er geen zaden van Droogbloeier bekend zijn. Waarschijnlijk zijn alle exemplaren afkomstig van een kloon. Ze zouden afstammen van enkele knollen die in 1588 naar twee dames in Wenen werden gestuurd vanuit Constantinopel. Clusius, de beroemde botanicus uit Leiden en stichter van de Hortus in Leiden, ontving in 1601 enkele van deze bollen toen hij in Wenen verbleef. Hij gaf de soort ook zijn wetenschappelijke naam. Met de genusnaam byzantinum wilde hij aan de herkomst van de plant herinneren.

Brugmansia - Datura

Botanische naam  :  Datura                                

Nederlandse naam :  Doornappel - trompetbloem                           

Herkomst         :  Zuid-Afrika en Zuid-Amerika                                     

Bijzonderheden   :  vele soorten en rassen               

Vochtbehoefte    :  's zomers rijkelijk

Licht            :  half schaduw, zon

Bloeikleur/vorm  :  wit/crŠme, geel, oranje, roze

Blad             :  bladverliezend

Vermeerdering    :  stekken

Voedingsbehoeft  :  elke week

Overwintering    :  temperatuur 4- 8 ø, temperatuur 8-12 ø, licht, donker

Standplaats:

Deze plant kan echter ook in de volle grond staan, liefst beschut tegen regen en wind.

Kenmerken:

De Brugmansia is een langlevende houtachtige struik met groot vaak fluwelig behaard blad. De plant groeit eerst recht omhoog, vertakt zich en bloeit vanaf de vertakking. Door snoeien is een verdere vertakking te verkrijgen met als resultaat een bossigere groei. Brugmansia's hebben een brede variatie aan blad- en  bloemvormen, qua afmetingen en kleur.

Datura's zijn eenjarig of vorstgevoelige meerjarige planten, die 's winters tot de grond toe afsterven.

 Bloemen :

De bloemkleur kan namelijk afhangen van grondsoort, verzorging leeftijd en andere factoren. Bloemen zijn er in wit, wittig, geel en rood gekleurd. Voor zover bekend zijn er geen paarse en blauwe soorten. Brugmansia zaden van paarse soorten zijn altijd Datura's!

De bloemen zijn trompetvormig en hangend of knikkend. Er zijn enkelvoudige, dubbele, drie- en viervoudige bloemvormen.

Vermeerderen :

plant kan gestekt worden.

Deze planten, bloeien op nieuw hout, moeten vorstvrij overwinteren, en ze moeten elk jaar verpot

Worden

Zaden worden maar zeer beperkt gevormd. Vermeerdering gaat goed door te stekken.

De zaaddozen hebben diverse vormen maar zijn glad en gaan niet uit zichzelf open.

Brugmansia’s komen niet soort-echt terug uit zaad.

Vermeerderen kan door stekken, suaveolens, insignis en versicolor zijn bijzonder makkelijk te stekken. 

Sanguinea, x flava, vulcanicola, arborea, aurea, versicolor hybride flore plena, x candida zijn veel moeilijker of helemaal niet te stekken.

Een aantal Brugmansia's is dus vrij makkelijk uit stek op te kweken, van snoeihout kun je zelfs nieuwe planten te kweken.

Stekken kan in de zomer of in de herfst als er bij het op maat snoeien van de planten veel takken beschikbaar zijn.

Neem daarvoor een ontbladerde (op een paar jonge blaadjes na), 15 - 25cm lange verhoute (rijpe) tak uit de bloeizone, als er stekken genomen worden van jonge niet bloeiende delen van de plant zal het lang duren voordat er bloemen komen. Vaak zijn er al aanzetten van wortels op de takken in de vorm van kleine bobbels

Zet ze vervolgens in een pot met vochtige stek- of potgrond.

Dek dan de pot met plastic af en zet hem op een warme en lichte plaats. Houd ze vochtig en warm.

Als de stek geworteld is, pot je hem in een grotere pot en je geeft veel water en voedsel.

Een andere methode is om een langere tak horizontaal op de grond te plaatsen, verwijder het grote blad en druk de tak zo ver in de grond dat het kleine blad nog boven de grond uitkomt. Warm en vochtig houden.

Stekken op water kan ook, plaats de stekken in een glas met water zorg dat het water niet de koud of warm wordt en ververs het regelmatig. Oppotten kan als de eerste knobbels verschijnen, of als er al duidelijk wortels gevormd zijn

Soorten :

Er bestaan 6 soorten Brugmansia verdeelt in twee groepen. Binnen een groep kruisen de soorten makkelijk, tussen de groepen onderling lukt dat niet of zeer moeilijk.

aurea groep:

- aurea

- versicolor

- suaveolens

- x candida

- x insignis

 arborea groep:

- arborea

- sanguinea

- vulcanicola

Meer bijzonderheden :

Veel aangeboden soorten zijn Datura metel en Datura meteloides.

Vroeger werden Datura en Brugmansia tot 1 soort gerekend. Op basis van de verschillen is de groep opgesplitst.

Brugmansia is afkomstig uit tropische gebieden in Zuid-Afrika en Zuid-Amerika. Ook komt de plant in grote delen van Azië verwildert voor. In knopvorm zijn de bloemen van Datura omhooggericht, terwijl ze bij Brugmansia knikken of hangen.

Nog even voor alle duidelijkheid de verschillen tussen de Datura en Brugmansia op een rij:

- Datura: Kortlevende plant met relatief kleine ( t.o.v. Brugmansia ) bloem, die recht overeind staan. Bloemkleuren zijn variaties van wit, geel en licht tot donker paars. Er zijn geen rode Datura's. Datura's worden vaak als eenjarige gehouden, maar is eigenlijk een kortlevende vaste plant, een plant van 3-4 jaar is oud. Datura's vormen rijkelijk zaad dat makkelijk kiemt en binnen enkele weken uitgroeit tot een bloeiende plant. De zaaddozen zijn ovaal en stekelig en openen vanzelf. Datura's komen soort-echt terug uit zaad. Let wel, alle delen van deze plant zijn giftig!

De struik- en boomvormigen zijn leden van de Brugmansia-familie geworden.

- Brugmansia: Langlevende , meerjarige struik ( kleine boom)met grote, hangende trompetvormige bloemen.

Wanneer je nu van die typische Doornappel zaaddozen ziet (stekelig, zaden zijn giftig), dan heb je geen Datura suaveolens maar de naar Brugmansia suaveolens omgedoopte plant.

De namen van beide planten worden nogal eens door elkaar gegooid. Op zich is de verzorging van beide soorten ongeveer gelijk, met dat verschil dat de echte Datura meestal als eenjarige gehouden wordt.

Brugmansia is een giftig plant vol toxische alkaloïden. Let goed op bij het snoeien of stekken van deze plant. Draag handschoenen of was je handen erg goed na aanraking; eventjes in je ogen wrijven kan al opgezwollen ogen tot gevolg hebben. Alleen in grote hoeveelheiden kan brugmansia aanleiding geven tot hallucinaties, hartritmestoornissen, bewusteloosheid...

Overwinteren Datura:

Meerjarige Datura overwinter je door de wortelstok vorstvrij en tamelijk droog te houden. Alle oude uitlopers kunnen worden weggesnoeid, omdat de sterkste nieuwe scheuten uit de wortelstok komen. Op uiterst beschutte plaatsen zou hij buiten kunnen blijven, mits de grond goed afwatert en hij nog voor de eerste vorst een dikke mulchlaag krijgt van droge bladeren, stro of rietmat, maar Datura's zijn zo gemakkelijk uit zaad te kweken dat overwinteren alleen de moeite is bij een heel bijzondere varieteit.

Verzorging Brugmansia

overwinteren:

- De takken én wortels ,evenredig gelijk,van de plant worden na de eerste lichte vorst aan de grond sterk ingesnoeid.

- Als er meteen matige vorst wordt verwacht, haal dan de planten naar  binnen.

- De planten die in volle grond staan, zet je in een grote pot.

- Zet de plant in een vorstvrije, maar niet te warme plaats (min 15°C) om te overwinteren. Licht is niet nodig want de plant

  zal in 't voorjaar weer helemaal opnieuw uitlopen

- WEINIG water geven tijdens de rutstperiode, Om de 2 à 3 weken, afhankelijk van het aantal bladeren een  beetje.

- Tijdens de overwinteringsperiode krijgt de plant weinig water maar hij mag uiteraard niet uitdrogen. Pas ook goed op de

  temperatuur, als die boven de  15°C komt wordt de plant gevoelig voor schimmels en ziekten.

- Eind maart is het tijd om de plant nieuwe aarde en een nieuwe pot te geven en hem weer op een warme, lichte plaats te

  zetten. Zet de Brugmansia liever in een te grote pot dan een te kleine. Steeds met nieuwe potgrond aanvullen en mest

  geven (gedroogde koemestkorrels = beste methode) Of je zet de plant opnieuw in de volle grond.

Tot half mei nog voorzichtig zijn met direct zonlicht op de jonge bladeren daarna mag ie weer definitief buiten staan.  

Nu geef je alle dagen water en één keer per week voedsel.

Zorg wel voor een goede afwatering, en zorg ervoor dat de grond weer droogt tussen het gieten, er moet regelmatig lucht bij de wortels komen. Bemesten kan ook door in het voorjaar voedingspillen bij de plant te stoppen, die de meststoffen langzaam afgeven. Als de groei er echt goed inzit alsnog bijmesten, voor deze plant geld dat er niet vlug teveel bemesting gegeven wordt.

In augustus ga je dan weer minder mest geven en naar de winter toe helemaal afbouwen.

Snoeien

Doe je in de herfst, in de zomer mag je alleen wat vorm snoeien. Als de plant te groot is om binnen te zetten, wees dan niet bang om in te korten. hij groeit echt weer netjes uit.

Van de afgeknipte takken kun je gemakkelijk stekken maken

Phlox Subulata

Botanische naam  :  Phlox 'G.F. Wilson'                  

Nederlandse naam :  Vlambloem (subulata groep)           

Herkomst         :  Noord Aerika                                     

Bijzonderheden   :  vlinders, stapelmuur, zodenvormend   

Grondsoort       :  alle, humeus, zand

Vochtbehoefte    :  droog, normaal

Licht            :  zon

Gebruik          :  bodembedekker, kust/zeewind, insecten, rotstuinen

Hoogte           :  0.10-0.20 m

Bloeikleur/vorm  :  geurend, lila

Bloeitijd        :  april, mei, juni

Blad             :  halfwintergroen, groen

Standplaats:

Zonnig. Humusrijke grond, goed doorlatend

ze geven de voorkeur aan licht droge en doorlatende grond

Kenmerken:

Phlox vormen zoden van stervormige bloemen in donkerroze, violette of witte tinten, vaak met een wit hartje. De planten breiden zich in hoog tempo uit en hebben nauwelijks verzorging nodig.

Bloemen :

Phlox Subulata groep bloeit in april en mei met 1-1.5 cm grote bloemen.

Planten :

Koop jonge planten en plant deze zo spoedig mogelijk. Na het uitlopen geeft u de planten zuinig water en maar weinig mest. Zo worden ze minder gemakkelijk aangetast door schimmelziekten.

Dikwijls groeit er gras tussen de pollen , dat voedsel aan de planten onttrekt. Wied het gras.

Eigenschappen:

snij de planten na de bloei tot de helft terug . In veel gevallen bloeien ze dan in het najaar nog een tweede keer. Geef bij langdurige droogte regelmatig water.

In een strenge winter verdient het aanbeveling om de planten met een dikke laag bladeren of dennetakken af te dekken.

Vermeerderen :

Phlox kunt u gemakkelijk vermeerderen. deel een pol in twee of meer stukken en plant de afzonderlijke delen direct.

Soorten :

 'Atropurpurea': rood

 'Bavaria': wit met lila hart

 'Candy Stripes': roze met wit

 'Calvides White': wit

 'Emerald Cushion Blue': violetblauw

 'G.F. Wilson': blauw

 'Maischnee': zuiver wit

 'Moerheimii': roze

 'Purple Beauty': lila

 'Scarlet Flame': rood

 'Schöne von Ronsdorf': roze

 'White Delight': wit

 'Zwergenteppich': roze met rood oog.

Ziekten :

Stengelaaltjes zijn een gevaar voor lage en hoge soorten phlox. de 1 - 1.5 mm grote aaltjes dringen in de stengels, wat tot verkorte of verdikte scheuten en gekroesde of gedraaide bladeren leidt. aangetaste planten moet u uitgraven en direct vernietigen.

Episcia

Standplaats:

Dit plantje verlangt veel vochtige warmte en u zult het dus in een kamerserre moeten kweken. In de kamer gaat het ook wel, maar dan zult u de diepe bord methode moeten toepassen. Een diep bord met water vullen, daarin komt een omgekeerd ondertasje en wel zo dat de bodem juist boven het water uitkomt. Daar kunt u de pot op zetten, plaatselijk is de atmosfeer dan veel vochtiger.

Kenmerken:

Episcia is een allerliefst, uit Columbia afkomstig plantje, met fraai gekleurde blaadjes.

Bloemen :

Episcia dianthiflora met witte gefranjerde bloemen is ook een mooie kamerplant.

Planten :

Het plantje kan maar weinig zon verdragen en u zult het vanaf half maart tot half oktober tegen de zon moeten beschermen. Omdat de plant veel voedsel verlangt, zult u om de twee weken een weinig opgelost kamerplantenmest kunnen geven. Vooral geen vloeimest op de zachte blaadjes morsen.

Eigenschappen:

Het plantje kan een groot aantal uitlopers vormen en dat bepaalt met de fraaie, rode bloemen de schoonheid. De plant moet dus in de normaal verwarmde kamer gekweekt worden en de zacht behaarde blaadjes zult u regelmatig met lauw water moeten besproeien. Doe dat echter zo dat het blad tegen de avond is opgedroogd.

Vermeerderen :

Voortkweken is vrij eenvoudig. Als het plantje dus goed groeit, zullen zich vele jonge scheuten vormen. Die kunt u afnemen en afzonderlijk verder kweken. U zult dan voor de bekende bloemistengrond moeten zorgen, maar omdat ze van een zeer luchtige grond houden, er extra wat turfmolm doorheen moeten doen. Vergeet niet, dat onder in de pot een scherf moet komen. De potgrond moogt u daarom ook vooral niet te vast aandrukken. Luchtige grond drukt u niet te vast aan.

Weetjes

De Episcia groeit erg snel. De plant heeft de neiging om het gehele oppervlak van het mengsel koloniseren

De plant waardeert een goed licht om zijn prachtige kleuren behouden. Enkele uren zon per dag zijn van harte welkom mits zij niet bloot staat aan  de brandende stralen .

De Episcia reageert zeer goed op kunstlicht.

We kunnen  hem  geven 14 uur licht per dag.

De bladeren worden echter aangetast wanneer er te veel zon opstaat.

Het voornaamste doel van de Episcia zijn een genoeg licht , goede luchtvochtigheid en temperatuur aangepast.

Dit is niet een plant voor beginners, omdat zij veel zorg  vereisen en een goede kennis van hun fundamentele behoeften en symptomen

Het onderhoud van deze plant is meestal eenvoudig, dode takken verwijderen

Temperatuur overdag moet tussen de 16 en 29 ° C gedurende het hele jaar, waardoor een goede marge en vormt geen enkel probleem.

Maar idealiter is een lager de temperatuur van 3 tot 5 ° C 's nachts, in vergelijking met die van de dag.

Bovendien is de Episcia behoefte aan een uitstekende vocht de hele tijd. Dit is al een beetje meer delicaat.

Het mengsel moet zeer natte zomer gehouden, met warm water en niet-kalkhoudende. Maar laat geen water staan in de schotel, met uitzondering van E. 'Cygnet', die meer water dan andere soorten vereist.

In de winter, minder vaak gieten, alleen om te voorkomen dat het grond volledig uitdroogd.

Zorg voor het hele jaar door een grote luchtvochtigheid.

Als op enig moment de temperaturen dalen onder de 16 °, water aanzienlijk verminderen tijdens deze periode.

kunstmest om de twee weken en het hele jaar.

De Episcia te verpotten in maart-april in potten groot en ondiep.

Gebruik een bodem mix van heide, veen en zand.

Een mengsel van turf en perliet of vermiculiet moet worden ook.

Drainage moet uitstekend zijn

U kunt de plant verpotten in dezelfde pot, na het snijden van de onderste derde van de kluit.

Ziekten en fouten cultuur

Vlekken op bladeren kan het gevolg zijn kletsnat met water te koud.

Vermijd nat het loof van deze plant  met warm water in aanraking komt

Vergeling bladeren worden vaak veroorzaakt door overmatige bemesting met mineralen  die zich ophopen in de pot. In dit geval, verwijder de schotel, strooi gul en zonder kunstmest gedurende enkele weken met zeer warm water te verdunnen de zouten en maken hen uit stroming van de pot.

Parasieten

De jonge bladeren zijn gevoelig voor aantasting door bladluizen.

Molinia caerulea

Botanische naam  :  Molinia arund. 'Karl Foerster'       

Nederlandse naam :  Pijpestrootje                        

Herkomst         :                                       

Bijzonderheden   :                                       

Grondsoort       :  alle, humeus

Vochtbehoefte    :  normaal, nat

Licht            :  half schaduw, zon

Gebruik          :  borders, grassen

Hoogte           :  0.80-1.20 m

Bloeikleur/vorm  :  wit/créme, pluim

Bloeitijd        :  juli, augustus, september

Blad             :  groen

Standplaats:

De plant heeft een sterke voorkeur voor zure grond.

Hoewel de plant 'overal' groeit, komen ze in de natuur vooral op vochtige, zure en voedselarme gronden voor.

Pijpestrootje houdt van zon, enige schaduw wordt echter goed verdragen.

Kenmerken:

Pijpestrootje is een mooi, nietwoekerend siergras dat fraaie herfstkleuren vertoont.

Pijpestrootje is nogal variabel; soms is de bloempluim kaarsrecht, maar dikwijls meer uitgespreid. De kleur is bruin, soms paars aangelopen.

Een dichte pollenvormende grassoort dat vooral bij de vijver of rotstuin past.

Het blad is blauwgroen en de smalle bloempluimen grijsblauw tot paarsachtig.

Bloemen  :

De bloemstengels zijn alleen aan het onderste deel geleed. De bloeiaren steken een flink eind boven de bladmassa uit.

Tijdens de bloei, die in augustus-september plaats vindt, kan de plant een hoogte bereiken van wel 70 à 90 cm.

Planten :

De planten vragen geen bijzondere aandacht.

Prima plant voor heidetuinen en wilde tuinen in bosgebieden.

Toch ook mooi in de normale vaste-plantenborder ter accentuering van de verticale lijnen.

Eigenschappen:

Tengevolge van zure regen ontwikkelen ze zich In heidevelden heel sterk, dit ten koste van Erica en Calluna.

Het pijpenstrootje is een waardplant voor de rupsen van de kleine hageheld, rietvink, bont dikkopje, groot dikkopje, bont zandoogje, koevinkje, boserebia, blauwoogvlinder en witstipgrasuil.

De naam heeft te maken met de holle stengel, die gebruikt werd om de steel van een pijp schoon te blazen.

Gebruik :

De wortels van het Pijpenstrootje werden tot ongeveer 1950 toegepast voor het maken van bezems. Daartoe werden de pollen pijpenstrootje uitgestoken

Vermeerderen :

De soort kan gezaaid worden, maar de cultivars (die het meest in cultuur zijn) worden gescheurd, bij voorkeur in het voorjaar.

Soorten :

Er is een flink aantal cultivars dat nog betere eigenschappen heeft dan de wilde soort.

Groei Pijpestrootje vormt dichte pollen, bestaande uit smalle bladeren.

Cultivars

'Dauerstrahl' 70cm, 7/10, zwartbruine pluimen, blad rechtopgroeiend

'Edith Dudzuss' 80cm, bruine aren, dichte pol

'Heidebraut' 120cm, 7/9, gele aren

'Morhexe' 60cm, 7/10, zwarte bloemstengels, stijf blad

'Strahlenquelle' 100cm, 7/9, brede gele pluim op overhangende stengel

'Variegata' 60cm, 7/9, gele bloemstengel met paarsachtige pluimen, blad creme gestreept