De dubbel van Marre in de woensdagrit van gisteren werd overschaduwd door een ontevreden secretaris
die na het ventileren van zijn grieven het lokaal prompt verliet.
De aanleiding van de onvrede was uiteraard niet ver te zoeken en was terecht.
Als mede-schuldige kan ik enkel het volgende daarover zeggen :  als je vooraan rijdt met de wind pal op
de kop is het niet altijd gemakkelijk in te schatten wat er achteraan gebeurt en dringen geroep en gefluit meestal
niet tot in de voorste gelederen door.
De beste opmerkingen in deze context kwamen van Richard en onze voorzitter :  de sterkhouders van de dag hoeven zich niet per sé
te bewijzen vooraan in de groep maar nemen beter in een tweede of derde waaier de renners die het iets moeilijker hebben
op sleeptouw.
Dus Jean, het is inderdaad niet leuk dat steeds dezelfde persoon de troepen tot de orde moet roepen (en niet altijd gehoor krijgt), en je
hebt gelijk je ongenoegen te uiten  MAAR JE HAD GROOT ONGELIJK het lokaal boos te verlaten want :

* je hebt de tourné general van Georges gemist (zelfs Renaud VDW was speciaal doorgereden !)
* je hebt de collectieve vreugdeuitbarsting (exclusief de voorzitter) omtrent de overwinning van Janina moeten missen
* je hebt de bbq overschotten van de voorzitter aan je neus zien voorbijgaan (alhoewel Richard daar niet rouwig om was)
* je hebt de smaak van die 3de of 4de Stella (evengoed of beter als die 1ste ) niet kunnen ervaren
* je hebt met een slecht gevoel de troepen verlaten terwijl dat na een aantal rondjes bij Andrea altijd heel anders aanvoelt

De groep is gesterkt uit deze ervaring gekomen en zal dat bewijzen met een klinkende prestatie op "Oostende koerst" van komende zondag !

renaud

ps  net bericht gekregen van de Secretaris dat de Cava voor vrijdagavond al op het ijs staat ... 

Jammer van de gemiste tournées en bbq, maar ik ben - een dag na de feiten - nog steeds dwars. Niets persoonlijks, maar wat ons zou moeten onderscheiden van anderen (lees Douchy) is precies dat we met elkaar rijden, en niet tegen elkaar.

Al van bij de aanvang van de rit had ik gevraagd om het ook met wind mee kalm aan te doen; de ervaring leert dat velen zich vergalopperen en dan met wind op de rekening gepresenteerd krijgen. Niet dus, want op sommige momenten vlamden we aan 40 per uur en keken niet op of om.

En de voorspelling werd waarheid: eens voorbij Stuivekenskerke was het van dat en vloog de ene na de andere naar achteren. De tweede en derde waaier bestond dus opnieuw uit de zwakkeren, terwijl de eerste waaier lustig rond draaide.

Ook ik had aanvankelijk niet gemerkt dat Paulino de rol had moeten lossen (ook Sven G. was er in Schore uitgewaaid). Wanneer ik dit wel zag heb ik geroepen en ben ik gestopt. Toen er na enkele minuten nog geen spoor was van Paulino vind ik het niet meer dan normaal dat er terug wordt gereden om  te kijken wat er aan de hand is (plat gereden, mechanische pech, ongeval ...?). Bleek dat hij gewoon niet meer kon volgen, wat geen schande is! Hij was wel zo boos dat hij zelfs met mij niet wilde verder rijden (ik weet niet of hij dat verteld heeft). Aan St Pieters Kapelle heb ik dan geprobeerd om Renaud V. op te bellen om te melden dat er niet meer gewacht moest worden, maar ik kreeg enkel zijn voice mail.

Ik heb er dan maar een doorgedreven training van gemaakt en ben alleen in de achtervolging van Paulino gegaan. Even voor Slijpe had ik hem te pakken; de gemoederen waren dan al wat gezakt, en we zijn dan met z'n tweeën verder gereden.

Wat mij vooral stoort is dat er sommigen in de eerste plaats aan zichzelf blijken te denken. Misschien ware het een goed idee om de spurt op de brug te schrappen, want er wordt al van in Stuivekenskerke positie gekozen. Wanneer het te vlug gaat voor een lid dan moet de rest zich aanpassen, zo simpel is het.

Ik rij bijzonder graag met de fiets en dit jaar hebben we schitterende uitstappen gemaakt,  maar zoals het er gisteren aan toe ging hoeft het voor mij echt niet. Dan rij ik liever op mijn eentje.