Over de schreve

U hebt eventjes voor het weekendverslag op uw honger blijven zitten, waarde lezer. Dit komt omdat uw dienaar gewacht heeft tot alle meldingen van de gereden ritten binnen waren. Immers, de Corona-cup behoort vanaf heden tot verleden! Vanaf woensdag worden de groepsritten hervat en zult u opnieuw van een gezamenlijk verslag kunnen genieten.

Tijdens de Corona-lockdown reed Placora-Het Vispaleis meer dan 21.000 km. Als dit geen prestatie is!.

Maar nu het ultieme Corona-verslag. Rich, Remi en uw dienaar hadden om 13u30 afgesproken aan Bel & Bo. In extremis staat ook Zorrootje op de afspraak. De richtlijnen in acht nemend verdelen we ons in twee duo’s met de nodige afstand.

De weerman had voor het eerst sinds langs een matige westenwind voorspeld. Sta ons toe, waarde lezer, hier toch enige terughoudendheid over te uiten. Aolus blaast ons toe van uit NNwestelijke richting. Het adjectief “matig” ervaren we als een understatement. “Stevig” beantwoordt meer aan de werkelijke toestand.

De rit gaat via Leffinge, Schore en de Lange Lis-route naar Veurne. Aan Booitshoeke probeert een US-Postaanhanger zich in de wielen te voegen. Social distance heeft voor de Armstrong-adept een Trumpiaanse connotatie. Het vergt uw dienaar enige overredingskracht, en een kort maar krachtig manoeuvre, om de roekeloze tot een ander inzicht te brengen.

Op aangeven van Rich rijden we tot voorbij Adinkerke om via het duikertje naar De Panne te rijden. De twijfels van uw dienaar worden werkelijkheid: de doorgang is met betonblokken versperd, want we moeten de grens over. En zo komt het, waarde lezer, dat uw dienaar – en hij verklaart dit met de hand op het hart – voor het eerst ‘buutn de schreve loopt’. Bij thuiskomst biecht hij dit dan ook onmiddellijk op aan vrouwlief die het voorval voor één keer met de mantel der liefde bedekt.

Op de terugweg is er eindelijke terugwind. Na 85 km staan we voor de gesloten deur van het lokaal. Een selfie voor de neergelaten rolluiken is de povere troost die we onszelf kunnen bieden.

Woensdag afspraak om 18u00 voor de traditionele Stuivekenskerkerit. En vergeet niet dat er donderdagochtend ook gereden wordt, want het is ‘oogdag’. Het einde van de coronatunnel is in zicht, maar we zijn er nog niet. In normale tijden hadden we deze week in De Veluwe gezeten voor onze jaarlijkse clubuitstap. Misschien kunnen we dit in september ….

Over bubbels en buddy’s

Het licht aan het einde van de corona-tunnel begint almaar feller te schijnen. Als we de kwaliteitskrant HLN mogen geloven kunnen wielerliefhebbers vanaf 18 mei met twintig de baan op. Tot zo lang worden de gruppetto’s beperkt tot drie.

Het dient gezegd, WTC Placora-Het Vispaleis houdt zich strikt aan de regels. Het buddy-systeem is op natuurlijke wijze gegroeid. Zo kan je de Vets (Ronny, Noël en Leo) tegenkomen, rijden Denis, Wim en Danny G. vaak samen, net zoals Kurt en Steve of Rich en uw dienaar. Pilot Pascal trekt de baan op met Renaud en dan zijn er nog de solo-artiesten Geert G. en Geert Pirelli, Postman Dan, Christ, …

Een blik op het ritoverzicht leert dat er ondanks corona flink gereden wordt. Bij een laatste controle stond de gezamenlijke kilometerstand op 19.027 km. Noteer hierbij dat er enkele ploegmakkers hun kilometers nog moeten invoeren en de kaap van 20.000 is niet zo veraf!

Ik weet niet of het ene aan het andere verbonden is, maar sinds het uitbreken van de pandemie waait de wind uit het oosten. En mag dit in het binnenland dan al gematigd zijn, aan de kust stuurt Aolus de zeebries dagelijks het veld in om ons het leven lastig te maken. 

Zo ook gisteren. De Vets tonen hun inzicht en ervaring door al ’s morgens op pad te gaan. Aan Nieuweghe-brug worden ze door de huisfotograaf gespot die hen stante pede op de gevoelige plaat legt.

Een bijzondere vermelding voor de revaliderende Postman Dan is zeker op zijn plaats. Onze materiaalverantwoordelijke is volop bezig aan de heropbouw van zijn conditie; hij heeft al zeven ritten en  meer dan 400 km op het conto staan. Gisteren maalde hij opnieuw 60km+ en zal er ongetwijfeld staan wanneer we met zijn allen er op uit kunnen trekken.

Om 13u15 vertrekken Rich en uw dienaar aan Bel & Bo; een kwartiertje later zullen Denis, Wimco en Danny G. dit ook doen. Strava zal later op de dag tonen dat iedereen ongeveer hetzelfde parcours heeft gevolgd: richting Brugge, daarna Damme om zo via Lissewege en Dudzele terug naar Oostende te rijden. Een ritje van om en bij de 90 km., zonder terrasstop!

Vreemde kanttekening: Denis, Wimco en Danny G. trekken een verschillend tenue aan om zo de indruk te kunnen wekken dat ze niet in groep rijden… 

Zoals hierboven vermeld is de zeebries opnieuw nadrukkelijk aanwezig. Het is op de heenweg voortdurend beschutting zoeken tussen bomenrijen en hagen. Heel veel volk ook op de baan, de Vlaming lijkt de fiets opnieuw ontdekt te hebben. Op de terugweg passeren we enkele collega-Eastenders die met pech langs de kant van de weg staan. 

We zijn tevreden wanneer we in Wenduine de Driftweg bereiken en eindelijk kunnen genieten van enig windvoordeel. Zowel bij Rich als uw dienaar is de brandstof bijna op. De frisse pint bij thuiskomst zal meer dan smaken.

De weersvoorspelling voor begin volgende week zien er niet al te goed uit: wind, regen en frisse temperaturen.  Waarschijnlijk kan pas vanaf woensdag opnieuw gereden worden. Hou het veilig en misschien volgende week het eerste groepsverlag.

Het Corona-beest zit nog altijd onder ons; klassieke ritten blijven uit den boze. De uitdaging is om uitdagingen te vinden. Vorige woensdag luidde de opdracht om het woensdagparcours aan af te haspelen aan een gemiddelde van 27,5 km per uur. De winnaar wachtte een palet Maes-pils!

Niet zo eenvoudig, bleek uiteindelijk: zowel uw dienaar als Rookie Alain konden hun snelle benen niet in bedwang houden en eindigden met 28,5 gemiddeld ruim een kilometer te snel. Rich slaagt er uiteindelijk in om de 51 km aan een gemiddelde van 27,6 te rijden. Naar eigen zeggen viel hij bij momenten bijna om!

Zaterdag viel letterlijk in het water. Pluvius was na vele weken afwezigheid opnieuw present en bezorgde de tuinliefhebbers onder ons een aangename dag. Wat niet gezegd kan worden van de wielerhebbers die knarsetandend de regendruppels telden. Maar een mens kan niet alles in het leven hebben: een dik wijf en veel plaats in je bed. Deze uitspraak ons door de PDF toebedeeld straalt veel levenswijsheid uit.

Zondagmorgen is een ander verhaal. Uw dienaar wordt gewekt met een natte zoen van Raoul (dat is, voor alle duidelijkheid, de poes) en vroege zonnestralen. Een spurt naar de bakker, twee boterkoeken, een pistoleetje en een kop koffie later zit hij op de fiets. 

Het wordt een rustige rit. Gistel, Oudenburg, Bekegem, Snellegem, Jabbeke, Varsenaere, Stalhille, Klemskerke, Bredene en zo opnieuw via Oudenburg naar huis. Heel wat volk op baan. Op het jaagpad is er bijna sprake van file; een oproep aan de collega wielertoeristen om toch eens van het platgereden pad af te wijken…

Thuisgekomen staat de WhatsApp niet stil. Heel wat ploegmakkers zijn er ook op uit getrokken en posten tijdens het aperitief hun rit door . Positief nieuws van de Vets die ook hun kilometers afmalen.  Uit de commentaren leren we dat het solo-rijden bij velen begint te wegen. Hopelijk stuurt de Veiligheidsraad de maatregelen bij en kunnen we weldra opnieuw in groep rijden. Tot dan houden we het veilig.

Begin volgende week wordt voorspeld dat Aolus nadrukkelijk aanwezig zal zijn. Geen prettig vooruitzicht…

De Corona-crisis blijft maar duren en dus blijven we op onze honger zitten: geen groepsritten en geen terrasjes. Dit wil niet zeggen dat de Placora’s bij de pakken blijven zitten. De Strava-meldingen blijven binnen stromen en op zaterdag gaan er velen voor een langere rit.

Velen spreken af met een ‘buddy’, zo ook uw dienaar die in Steve Flitser een compagnon de route vindt. En dat niet alleen; hij is ook een levende GPS en een bron aan fotomateriaal. Volgens WhatsApp trekt Remi samen met Denis op pad. Ook Zorro, Rich en Geert Pirelli trekken op pad. 

En dan is er nog Geert G. die richting De Paters is getrokken en er met beteuterd gezicht voor een gesloten Café De Vrede staat. Hoe dan ook niet slim, want iedere bierkenner weet dat de abdij tijdens de Goede Week gesloten is. Pater Trappist moet dan immers aan de klok trekken.

In eerste instantie overwegen Steve en uw dienaar om richting Hooglede te rijden, maar Aolus beslist om de rit dan toch maar richting Nederlandse grens te sturen. Via de Oude Sarah-route bereiken we Brugge, waarna we naar Moerbeke rijden om uiteindelijk in Middelburg te stranden. 

Geen Trumpiaanse muurtoestanden, wel Heras-hekkens die de weg richting Kaasland versperren. Het is een vreemd zicht… Erger is dat er in het pittoreske Middelburg twee terrassen zijn die in andere tijden door de Placora’s gefrequenteerd worden maar nu een desolate aanblik bieden.

We vatten dan maar de terugweg aan via Hoeke (nog een terras) en Oostkerke (nog een terras). Richting kust werkt Aolus geen beetje mee, wel integendeel. Het is bijwijlen skarten. Maar eens de Driftweg bereikt gaat het een stuk makkelijker en bereiken we zonder problemen de thuishaven.

Een bijzonder leuke rit en een unicum in het wielerleven van uw dienaar: meer dan 100 km gereden en nergens gestopt om een pint te drinken! Dit wordt thuis ruimschoots gecompenseerd met een heerlijke Margarita. De ploegmaten doen zich te goed aan schuimend gerstenat of zwoele Sangria. Het virtuele aperitief raakt stilaan ingeburgerd.

De weersverwachting voor volgende week kondigt zich in eerste instantie minder gunstig aan. Vanaf woensdag zal het dan opnieuw een stuk aangenamer zijn. 

 Wat doet een wielertoerist zoal in Corona-tijden? Uitdagingen zoeken, dus. En zo gebeurt het dat het voorstel wordt gelanceerd om de woensdagrit als een tijdrit te rijden. Er worden afspraken gemaakt over start en aankomst, uw dienaar gaat zelfs ter plaatse om foto’s te nemen. Er wordt ook een coëfficiëntentabel opgemaakt die uiteindelijk in de vuilnisbak zal verdwijnen; maar da’s voor later.

We staan allemaal op scherp, zoveel is duidelijk. Danny G. kan zich zelfs niet bedwingen en rijdt de rit een dag te vroeg! Triomfantelijk meldt hij op WhatsApp zijn gemiddelde van 29 per uur. De rest zal zijn tenen moeten uitkuisen.

Wanneer uw dienaar bij het ochtendgloren door het raam kijkt, stelt hij tot zijn genoegen vast dat er stralende zon aan de blauwe hemel staat. Na enkele boterhammen met choco is hij klaar voor de uitdaging.

De wind zit niet echt mee; je hebt nooit het gevoel dat je een duwtje in de rug krijgt. Tijdrijden is waarschijnlijk één van de lastigste wielerdisciplines. Het is dus zaak om niet te forceren en toch een goed gemiddelde te rijden.

Na 51,2 km stelt schrijver dezes tot zijn groot genoegen, en tot zijn verbazing, vast dat hij aan gemiddeld 32,1 per uur heeft rondgereden. Het tovert voorwaar een glimlach op zijn lippen.

En dan is het afwachten. Via WhatsApp stromen de resultaten binnen. We krijgen het gevoel van wat er in een duivenmelker moet omgaan. Iedereen geeft het beste van zichzelf en levert topprestaties. Wie zal uiteindelijk de zegepalm – of correcter het pallet Maespils – mogen in ontvangst nemen? Feit is dat enkele foto’s en uitspraken boekdelen spreken. “Choco” en “skarten” zijn veelgelezen uitdrukkingen.

Geert Pirelli is als laatste vertrokken en houdt er de spanning in. En ja, zoals het in ieder spannend verhaal hoort, zet hij de topprestatie neer met een gemiddelde van 32,3! Omdat de coëfficiëntenrangschikking niet klopt gaat iedereen akkoord met de rangschikking volgens gemiddelde. En dat geeft het onderstaande resultaat:

1. Geert Pirelli              32,3

2. Uw Dienaar              32,1

3. Steve Flitser            32,0

4. Wimco                     31,6

5. Rookie Alain             30,5

6. Danny G. (*)            29,0

7. Rich                         28,5

8. Remi                        28,4

We stellen, samen met u, vast dat er enkele grote kanonnen ontbreken in de uitslag. Zijn ze volgende week wel van de partij?

(*) Een dag vroeger vertrokken 

We kunnen ook melden dat onze collegae East Enders de uitdaging hebben overgenomen. Benieuwd naar hun resultaten.

Maar het beste nieuws van de dag is dat Postman Dan opnieuw zijn carbonnen ros van stal heeft gehaald. 54 km op de teller en naar zijn zeggen “zo stijf al seen plank”. Alle herbegin is moeilijk, dus even doorbijten Dan. Je hebt al voor hetere vuren gestaan!

Korte broek

Daar is de lente, daar is de zon. En eindelijk zijn we verlost van die gure noordooster! Uw dienaar hoefde dan ook niet lang te twijfelen over het antwoord op de vraag: lange of korte broek? 

Voor het eerst in de volledig nieuwe Placora – Het Vispaleis outfit klaar voor de traditionele zaterdagrit. Zoals de Corona-regels het voorschrijven gaat iedere Placora zijn eigen weg. U zult merken, waarde lezer dezes, dat er zeer verscheidene parcoursen werden afgelegd. U kon zowat over de hele provincie een lichtblauwe trui tegenkomen: van Knokke tot Torhout tot Veurne werd er gereden.

Op wat de vooravond van de Ronde van Vlaanderen had moeten zijn kiest uw dienaar voor een rit naar Knokke-brug. In korte broek en ingesmeerde kuiten gaat de tocht over Leffinge en de Zwarteweg naar Schore. Aan de brug over de autostrade staat er politiecontrole om mogelijke dagjesmensen heen te wijzen. De arm der werd zwaait mij supporterend toe.

Nog voor de IJzer gaat het linksaf richting Keiem. Even voor Beerst kruis ik Remi die ook aan zijn zaterdagtocht bezig is. Er wordt geïnformeerd naar de gezondheid, vastgesteld dat gesloten cafés en restaurants een positieve invloed hebben op de bankrekening en de toestand van KVO wordt onder de loep genomen.

Na deze korte babbel gaat het naar Diksmuide om dan via de IJzer naar het keerpunt te rijden. En nog altijd valt de tegenwind niet te onderschatten. Op de terugweg gaat het best vlot; de snelheidsmeter zakt niet meer onder de 30 per uur. 

Tussen Nieuwpoort en Westende kruis ik nog een ploegmaat; ik denk in eerste instantie dat het Denis betreft. Bij aankomst zal blijken dat dit niet het geval kon zijn  aangezien hij richting Knokke heeft gereden. Wie het dan wel was … ? Hallo, Antoine Allary…?

Thuisgekomen houden we ons aan de afspraak voor de gezamenlijke apero. Samen met de Strava-statistieken stromen de foto’s van schuimende glazen bier toe. Met de uitzondering van Steve Flitser die van zomerse Sangria geniet. Het is duidelijk dat individuele Corona-ritten een positieve invloed hebben op de fysieke conditie, zie de afgelegde afstand (allemaal 60km+ en de gemiddelde snelheid 26+)

Er is ook nieuws van de ‘oude garde’ die het goed stelt en zich op hun manier voorbereid op wat komen zal. De weersvoorspelling van de komende ziet er veelbelovend uit. Hou het Strava-klassement in de gaten! En hou het veilig.