Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
16-06-2019
Supercompensatie
Slechts negen Placora's aan de start, ondanks het perfecte fietsweer. Vakantie of werk belemmeren een aanzienlijk aantal om de rit naar Lo-brug mee te rijden. Met zijn geboortestreek als doel hoeft het ons niet te verwonderen dat Leo een groot deel van het kopwerk voor zijn rekening neemt. En dat er flink wordt doorgereden.
In Leffinge zijn we genoodzaakt om van het klassieke parcours af te wijken omwille van een gesloten brug. Dus volgen we maar het woensdagavond-traject en rijden we via het Spaarbekken naar Schoorbakkebrug om daar rechtsaf te slaan en zo via Stuivekenskerke de Westhoek binnen te rijden.
Vlak voor we de tussenstop bereiken voelen we regendruppels; aanvankelijk wordt er gedacht aan zweet dat van Geert Pirelli komt, maar gezien de aanzienlijke hoeveelheid moet deze veronderstelling worden bijgewerkt. Gelukkig is de bui maar van korte duur en schijnt de zon alweer wanneer we ons op het terras aan de Lo-brug kunnen neer vleien.
Onder het nuttigen van een Petrus Blond volgen we de esbattementen van onze poulain Remco. Wim Evenepoel kan er jammer genoeg niet bij zijn wegens Middelkerkse bierfeesten maar houdt ons WhatsApp-gewijs op de hoogte van het wel en wee van zijn beschermeling. De discussie over wie er nu beter is (Wout of Remco) blijft aanhouden, zeker als we de waarde van het deelnemersveld van de Ronde van België vergelijken met die van de Dauphiné. Dit neemt niet weg dat Remco op de Roche au Faucons een kabinetstukje aflevert. Eventjes wordt er overwogen om Wim een bezoekje te brengen in Middelkerke, maar het vele volk én de verplichtingen jegens lokaalhouder Samir doen ons afzien van dit plan. Het zal voor een andere keer zijn.
U zult begrijpen, waarde lezer, dat al deze gesprekken de mond droog maken, en dat er dus een tweede Petrus Blond van doen is alvorens de terugweg aan te vatten. Op aangeven van Leo volgen we de Lo-vaart naar Veurne, om dan zo via het kanaal naar Oostende te rijden. We blijven er goed de pees op leggen; tussen Oostduinkerke en Nieuwpoort wordt de gashendel eventjes helemaal opengedraaid. Een oefening die tussen Slijpe en Leffinge nog eens herhaald wordt.
Wanneer we even over vijven het lokaal bereiken hebben we 83 km aan 30+ gemiddeld op de Strava staan. Niet slecht gereden dus. We vinden een plaatsje op het terras en de PDF komt er ook bij. Onze pater familias onderstreept de topprestatie van Remco en kan bij deze tot het kamp van de believers worden gerekend. Het belooft een interessant BK te worden!
Voor volgende week zal Steve Flitser een route van zo'n 140 km uitstippelen via Ploegsteert naar West-Vleteren waar we de traditionele pater zullen degusteren. We vertrekken om 9u en hopen rond 16u in het lokaal te zijn voor de maatjes! Gelieve via WhatsApp uw deelname te willen bevestigen zodat de nodige logistieke maatregelen kunnen getroffen worden.
Wanneer op woensdagmiddag rond 17u WhatsApp berichten binnen komen kan ieder Placora er donder op zeggen dat het de buienradar betreft. Zo was het gisteren niet anders. Een zeer vage weersvoorspelling met een buienlijn die rakelings ons parcours passeert, het doet velen twijfelen. Uiteindelijk zijn we met zes op de afspraak, waaronder Wim Evenepoel die net op tijd terug is van het Phil Collins-optreden in Lyon.
We vertrekken onder licht gedruppel, maar een klarende west-einder doet ons geloven dat dit van korte duur zal zijn. Edoch, Pluvius is doortrapter dan Aolus, die vandaag overigens afwezig is. Het gedruppel gaat langzaam over in gemiezer en wanneer we het Spaarbekken in Nieuwpoort bereiken is bij velen de goesting om de volledige rit uit te rijden ver te zoeken.
Het is tenslotte Ric(h)ard die ons gedachten onder woorden brengt en voorstelt om aan de Unie-brug richting Oostende te rijden. Alleen Denis laat zijn Flandrienhart spreken en besluit door te rijden naar Stuivekenskerke. De overige vijf houden even halt om het regenhesje aan te trekken en rijden onder een nu bijwijlen plenzende regen huiswaarts. Dit houdt hen niet tegen om er een strak tempo op na te houden, wat niet altijd even veilig is.
Oh ironie wanneer bij aankomst aan het lokaal Pluvius het ook welletjes vindt. Enigszins ontstemd over deze cynische regengod plaatsen we ons aan de toog om er de gebruikelijke hydratatie en pizza tot ons te nemen. Denis laat via Strava weten dat hij huiswaarts is gereden. Wanneer we denken dat het uur om huiswaarts te trekken geslagen is, merken we dat Pluvius zich opnieuw in alle hevigheid manifesteert. Het noopt ons om nog een consumptie te bestellen, en dat zullen er uiteindelijk nog enkele worden, want de regen houdt maar niet op.
Uiteindelijk moeten we dan toch door de stortvloed huiswaarts, het is dan al rond tienen!
Maar iedere wolk heeft een zilveren rand. Zo is er het voorstel ontstaan om de dagrit naar West-Vleteren via Ploegsteert te laten passeren, geboorteplaats van VDB. Het wordt dan een etappe van zo'n 120 km; indien we rond 8u30 vertrekken kunnen we dit mooi halen en zijn we rond 16u00 terug aan het lokaal voor de maatjes!
Na de stage in de Baie de Somme is het uitkijken wie er nog over de benen en de goesting beschikt voor de zaterdagse rit. Rich, Steve en uw dienaar zien het zitten, samen met Renaud, Leo en Geert G. Hoewel! Wanneer schrijver dezes om 13u10 zijn huiselijke woonst wil verlaten, stelt hij tot zijn ontstentenis vast dat zijn fiets achteraan plat staat. Een WhatsApp-berichtje en een vlugge bandenwissel stellen hem in staat om alsnog aan de rit deel te nemen. Maar wanneer hij op de startplaats verschijnt wordt hij er door zijn ploegmakkers op gewezen geen helm op te hebben. In alle haast vergeten ... Er wordt dan maar besloten om via de huiselijke woonst van uw dienaar te passeren zodat hij zich op correcte en veilige manier in het peloton kan bewegen.
Aan dit alles had al een korte discussie voorafgegaan over de oord van bestemming. Uw dienaar had Lo-brug in gedachten, Geert G. sprak zijn voorkeur uit voor Hooglede. Steve Flitser, grapjas zijnde als hij is, stelde dan maar voor om de twee met elkaar te combineren en er een ritje van 121 km van te maken. Er waren er die dachten dat Steve last had van de eerste warmte, anderen dat hij het slachtoffer was van vroegdementie. Hoe dan ook, het laatste voorstel wordt verticaal geklasseerd. De definitieve keuze valt op Hooglede, met het argument dat we zo eens niet langs vaart of kanaal zullen rijden.
De heenreis verloopt probleemloos, buiten het feit dat we bijna drie keer van de weg worden gereden door roekeloze landbouwvoertuigen; via de Moerdijk - dit een gracht, geen kanaal - rijden we het binnenland in. Geert G. heeft een zeer mooi parcours uitgekiend, dat nu en dan leuk golvend is en ons op plaatsen brengt waar we al lang niet meer geweest zijn. Rond 15u30 komen we aan in Hooglede waar we een mooi en zonnig terras vinden. Ook de bieren zijn niet te versmaden en Steve Flitser kiest voor een zomerse Sangria!
Op de terugweg zijn er ook al geen incidenten vermeldenswaard; Steve Flitser zorgt zoals gewoonlijk voor het beeldmateriaal dat u op de FB-pagina kunt bewonderen. In de Schorre etaleert Leo nog maar eens zijn supervorm door een splijtende demarrage te plaatsen. Rich en uw dienaar voelen de vele kilometers van de afgelopen week in de benen en laten lopen.
In het lokaal komt de PDF nog langs om zo een perfecte dag af te sluiten en zien we Remi en eega op de elektrische fiets langs flaneren. Er is ook minder goed nieuws: Stene Koerst gaat niet door omwille van te weinig belangstelling. Misschien de gelegenheid om de gouden 999m opnieuw in het leven te roepen en op 15 juni deze tijdritproef op de wielerpiste te rijden. Dit wordt nog bevestigd.
U hebt enige tijd geduld moeten oefenen, waarde lezer, om het relaas van onze wielerstage in de Baie de Somme te kunnen bekijken. Dit was echter buiten de wil van uw dienaar. Cayeux sur Mer blijkt niet de metropool van de digitale vloedgolf te zijn; 4 G is er een super luxe, laat staan dat Wifi een gekend fenomeen is. Hoe dan ook, uw patience wordt beloond met een dag op dag verslag van wat toch wel een zeer geslaagde uitstap mag genoemd worden.
Op maandag staan zes Placora's om 8u op de afspraak om de heenreis naar het Franse badstadje met de fiets af te leggen. Steve Flitser, Zorro, JP Bakker, Geert Pirelli, Wim Evenepoel en uw dienaar zien het zitten om 216km te peddelen. De overige zes ploeggenoten vertrekken later met camionette, aanhangwagen en mondvoorraad (later zal blijken dat dit voornamelijk uit bier bestaat). Het betreft Christje, Noël, Danny G., Butler Ronny, Remi en Richard. En dan is er nog een ongenode gast, met name Aolus, die besloten heeft om ons te vergezellen en de hele reis nadrukkelijk aanwezig zal zijn.
De lange fietstocht verloopt aanvankelijk probleemloos. Er wordt in Veurne gestopt om mondvoorraad op te doen en dan gaat de tocht verder langs het kanaal naar Ghyvelde tot aan Bourbourg. Een eerste koffiestop en even op adem komen. De volgende etappe voert ons door de vallei van de Course, een verborgen pareltje dat zeker een bezoekje waard is. Op de eerste helling van betekenis heeft Wim Evenepoel af te rekenen met een gebroken spaak. Naar het voorbeeld van zijn idool blijft sympathieke Wim evenmin van tegenspoed gespaard. Ervaring is alles, weet Steve Flitser, die het euvel kan herstellen zodat we verder kunnen.
Na zo'n 100 km stoppen we dan voor de lunch. De broodjes en rijsttaartjes gaan vlot naar binnen en een half uurtje later zitten we alweer op de fiets. Even voor Etaples houden we nog een koffiestop. We zijn nu zo'n 160 km gevorderd en uw dienaar is eventjes door de muur moeten gaan. Het tempo draait zo rond de 27 per uur, maar de kilometers beginnen te wegen.
De finale etappe dan wordt een gevecht tegen de nukkige Aolus die ons nu krachtig pal in het gezicht waait. We zijn dan ook heel blij wanneer we eindelijk de Rue des Hirondelles indraaien en door Danny G. enthousiast worden verwelkomd. De rest van het ontvangscomité laat zich verontschuldigen, want ze zijn naar de supermarkt om nog meer mondvoorraad op te doen. Men was tot de vaststelling gekomen dat een hele week leven op Jupiler misschien niet het beste idee was.
's Avonds gaan nog lekker eten op de promenade van Cayeux, om dan moe en voldaan in ons bed te vallen. De kamerverdeling is gebeurd op basis van lengte en snurkvermogen. Voor dat laatste is belangrijk argument.
Op dinsdagmorgen verrast Butler Ronny ons met een prachtige ontbijttafel. En dit zal hij voor de rest van de stageweek doen. We worden echt in de watten gelegd. Steve Flitser heeft een routetje van zo'n 81 km uitgestippeld, die er uiteindelijk 96 blijken te zijn. Maar niet gezeurd, het weer valt mee en we genieten van het glooiende landschap. In Rue houden we halt voor een pizza en in Saint-Valérie doen we ons tegoed aan een (dure) Ciney. 's Avonds heeft Butler Ronny opnieuw een restaurantje uitgekiend; een minder gelukkige keuze deze keer, niet in het minst door een wel bijzonder bitsige serveuse. Maar ook hier niet getreurd: het lamsvlees smelt in de mond.
Steve Flitser moet op zijn communiezieltje beloven zich deze keer aan de vooropgestelde kilometers te houden. Na enig avondlijk overleg wordt besloten om via het hinterland naar Le Tréport te rijden. Opnieuw een heel mooie toer die ons rond de middag op het doel van onze bestemming brengt. Er worden foto's op de zeedijk genomen met de hulp van een vriendelijke dame, waarna we nog Mers les Bains en Ault aandoen. Na een koffietje moeten we ons naar huis reppen want er hangen dreigende regenwolken boven ons hoofd die nu en dan een deel van hun lading lossen.
De neerslag is maar van korte duur zodat we het plan om 's avonds te barbecuen toch kunnen uitvoeren. Butler Ronny heeft de plaatselijke slager naar zijn hand kunnen zetten en versiert er lekkere lappen entrecôte. Uw dienaar demonstreert zijn pyrotechnieken en het is smullen geblazen. Ondertussen entertaint Christje het gezelschap met tal van verhalen, onder meer over ene Polle Berlayemont die bril en snor nog al eens met elkaar verwarde!
Dag drie wordt gekenmerkt door minder weer: veel wolken en de party pooper van dienst, Aolus laat zich opnieuw gelden. Le Crotoy wordt het doel in een uitstap die voornamelijk culinair getint wordt. In het havenstadje trakteren we onszelf op bouchot-mosseltjes. Vandaar rijden we naar Saint-Valéry waar Butler Ronny zijn netwerk gebruikt om het hele gezelschap in de plaatselijke Yachtclub binnen te loodsen. We ontdekken er Tarte Tatin op de menukaart, u kunt de gevolgen ongetwijfeld raden.
Terug thuis na een kleine 60 km wordt de bbq, gezien het succes van de vorige avond, opnieuw in stelling gebracht. Het is de laatste avond en de restjes moeten op. Remi, Geert Pirelli, Christ, Steve Flitser en uw dienaar doen een verdienstelijke poging om door de voorraad bier te raken, maar slagen er jammer genoeg niet in.
Steve Flitser en JP Bakker hebben het gekke plan gemaakt om ook de terugreis te fietsen; de acht overige ploegmaten danken voor de eer. Het verslag van dit laatste kabinetstukje hebt u nog te goed. Op het moment van dit schrijven zijn de twee nog onderweg. Alles wijst er echter op dat ze probleemloos Oostende zullen bereiken.
Zo, beste lezer, dit was het dan. Dank aan de elf kompanen die voor een onvergetelijke reis hebben gezorgd. Uitgebreid beeldmateriaal vindt u op de FB-pagina, met dank aan Steve.
Met de stageweek in de Baie de Somme in het vooruitzicht staan de Placora's op scherp. Met twaalf eenheden staan we klaar voor onze zaterdagrit. Veel discussie over het einddoel is er niet: Picon! Wel moet er nog een afspanning gekozen worden waar we het donkerbruine nat zullen nuttigen. Uiteindelijk valt de keuze op de Pannepot, een afspanning die door Leo wordt aangeprezen en waar Sandra achter en voor de toog staat.
Het is uitstekend fietsweer en dus zijn er op de heenweg weinig of geen incidenten te melden. We volgen de klassieke route over Veurne en Adinkerke, om dan de schreve over te steken. In Ghyvelde slaan we rechtsaf, rijden door Bray-Dunes en zwaaien even naar de locatie waar in een niet zo ver verleden het Palais du Picon stond. Tussen Bray-Dune en De Panne nemen JP Bakker en Zorro het commando over en zetten de gashendel even open. De pauze is dus welgekomen.
Het dient gezegd: Leo weet waarover hij spreekt. De Picon Maison is meer dan voortreffelijk en wordt in grote hoeveelheid aan de klant bezorgd. Ondertussen heeft Denis zijn broer gecontacteerd die op Oostende Voor Anker een stand heeft met Spaans bier en paella. De après zal voor één keer niet in het Vliegpleintje doorgang vinden.
Ook de terugreis verloopt zonder problemen, tot we in Oostende aankomen en er daar in slagen om elkaar kwijt te spelen! Uiteindelijk vinden we elkaar terug aan de Sabor d'Or waar we op tal van lekkers worden getrakteerd. De laatste voorbereidselen voor de komende week worden getroffen en ik kan u verzekeren dat de sfeer er goed in zit.
En nog goed nieuws: op 22 juni vindt de klassieke Maatjesrit plaats: dagrit naar West-Vleteren en bij terugkomst maatjes en een druppel!
Een nieuwe lente, een nieuw geluid. Dit openingsvers van de gevierde Nederlandse dichter Herman Gorter schiet ons te binnen wanneer we aan de start staan van de woensdagavondrit. Het is dan ook uitstekend fietsweer, en dat vinden tien Placora's samen met schrijver dezes. Toch enkele afwezigen omwille van uiteenlopende redenen.
Renaud is terug van een fel gesmaakte vakantie en neemt samen met Geert Pirelli resoluut het commando. De snelheidsmeter geeft heel lang 30 aan, maar eens aan het Spaarbekken wordt dit allengs 33 om uiteindelijk rond 35 te stranden. Iedereen rijdt vlot mee, ook Christ die meteen bewijst de vorm voor de stage van volgende week te pakken te hebben.
1u38'23" later staan we opnieuw aan het lokaal, niet nadat uw dienaar een spectaculair uitwijkmanoeuvre moet uitvoeren langs de Torhoutsesteenweg voor een chauffeur die zonder kijken uit een parking komt gereden.
Op het buitenterras kunnen we genieten van de avondzon. Remi is er nu ook bijgekomen zodat de laatste voorbereidingen voor de trip naar Cayeux-sur-Mer kunnen worden getroffen. Wie de heenreis met de fiets wil maken zorgt dat hij om 8u op de startplaats staat; bagage wordt afgegeven bij Remi of Danny G. Wie met de auto rijdt is om 11u in het lokaal. Maar eerst wordt er nog zaterdag gereden; de lokroep van de Picon is nu al hoorbaar!
Het is er eindelijk van gekomen: de Keuneleute! Hoewel, de rit heeft aan een zijden draadje gehangen, want nog steeds blies Aolus ons van uit het noorden tegemoet. In tegenstelling tot de voorbije weken lijkt hij buiten adem te raken, wat ons, na enig gedebateer, toch doet besluiten richting Westrozebeke te rijden.
Met de wind in het voordeel is het niet ondenkbaar dat er al vlug te snel gereden wordt. JP Bakker en uw dienaar bewaken het tempo en zorgen dat de snelheidsmeter rond de 30 per uur blijft hangen. Het heeft ons de gelegenheid om de stage van volgende week aan de Baie de Somme voor te bereiden. Zo zijn er een viertal kandidaten om de heenrit met de fiets af te leggen. 196 km op één dag, dat moet te doen zijn. Daarnaast komen de foto's die Wim Evenepoel doorstuurt ter sprake. Wim moet toezicht houden op een groep dames in bikini en lijkt een nieuwe passie te hebben gevonden. Zal hij zijn collectie vintage wielertruien en -fietsen inruilen voor bikinitopjes en strings, vragen wij ons af?
Ondertussen hebben we Koekelare bereikt en volgt de eerste beklimming van de dag: de Poggio. Onmiddellijk wordt duidelijk wie de vorm van de dag te pakken heeft: Leo komt als eerste boven! Het parcours wordt nu glooiend, het tempo gaat omhoog. Met het keerpunt in zicht is Leo niet meer te houden. Hij heeft geen oog voor het Westrozebeekse slagveld waar in 1382 de Bourgondische hertog Filips de Stoute de opstandige Vlamingen onder leiding van Lodewijk van Male op hun doos gaf, tachtig jaar na de Guldensporenslag. Wanneer we de Westrozebeekse kerktoren bereiken wacht ons een kleine ontgoocheling: de afspanning die we in gedachten hadden om er een Karel V te drinken is over te laten. Gelukkig kunnen we aan de overzijde van de straat terecht op een zonnig terras. De waard blijkt dan nog over een uitgebreide bierkaart te beschikken, waardoor het leed vlug geleden is.
Postman Dan neemt de leiding op de terugweg zodat we niet verloren hoeven te rijden. Het is opnieuw Leo die de kat de bel aanbindt met Het Hooge in het verschiet. Iedereen en alles op een lint, en dat tot in Bekegem.
Voorbij Oudenburg gaat de gashendel volledig open, we bereiken het lokaal na 95 km met een gemiddelde van 28. Uw dienaar is helaas iets vroeger moeten afslaan omwille van gymnastiek-presentatieve verplichtingen. U kunt deze rit nog eens herbeleven op https://www.relive.cc/view/2378915627 . Een uitgebreide fotoreportage vindt u op de FB-pagina https://www.facebook.com/WTC-Placora-478362632222340/
Volgende woensdag is er vergadering voor wie mee op stage gaat. Afspraak na de rit of - bij slecht weer - om 19u30 in het lokaal.
Na de wanprestatie van vorige zaterdag vonden de KVO-sups onder ons meer dan aangewezen om de laatste thuiswedstrijd lijfelijk bij te wonen. Daarom wordt er 17u30 gestart.
De opkomst is meer dan behoorlijk, niettegenstaande een nadrukkelijk aanwezige Aolus die obstinaat uit het noorden blijft blazen. Met de wind in het voordeel nemen we een flukse start. Maar nog geen vier kilometer ver is er al een eerste oponthoud wanneer blijkt dat de weg onderbroken is. Een viertal besluit het er op te wagen en de geijkte route te volgen, de overige vijf slaan rechtsaf om door de Leffingse dorpskern naar de vaart te rijden. Trouw aan de ploegconsignes wordt er gewacht en zetten we gezamenlijk onze toch verder.
Langs het Nieuwpoortse spaarbekken worden we voor het eerste geconfronteerd met de kracht van de Koning der Winden. Er vormt zich een waaier en de onfortuinlijke Postman Dan waait er uit. Terwijl Rich en Denis het tempo aanhouden, wacht de rest om de materiaalmeester de kans te geven zich opnieuw in het wiel te zetten. Het zal verloren moeite zijn, want even voorbij Stuivenkenskerke moeten we definitief afscheid van hem nemen.
We draaien vlotjes rond onder het commando van Steve Flitser en Wim Evenepoel. Ook Geert Pirelli doet zijn duit in het zakje, net als uw dienaar. De twee vluchters komen even voor Schoorbakkebrug opnieuw in het vizier, wat Rookie Alain er toe aanziet om nu volop de achtervolging in te zetten. Alles op een lint en aan de kerk van Schore kunnen we opnieuw van "grutto compato" spreken.
Tussen Wilskerke en Leffinge is er nog opschudding wanneer een reuzentractor met oplegger ons bruusk te pas afsnijdt. Alle remmen dicht, boos geroep en kwade blikken. In de laatste kilometers moet Remi de rol lossen; uw dienaar staat hem bij terwijl de rest het op een spurten zet. Er rest ons dan nog tijd om twee pinten te drinken vooraleer naar de Versluys Arena te trekken. Via deze link https://www.relive.cc/view/2370131724 kunt u alles nog eens herbeleven.
Goed nieuws wat Stene Koerst betreft: Denis, Steve Flitser, Wim Evenepoel, Geert Pirelli en uw dienaar zijn bereid gevonden onze clubkleuren te vertegenwoordigen. Zaterdag is er een modale rit, volgende woensdag is er - voor wie naar de Somme trekt - nog een voorbereidende vergadering.
De meteorologische toestand mocht dan al beter zijn dan vorige woensdag, het wa s toch even afwachten hoeveel Placora's de roep van de fiets zouden beantwoorden. Uiteindelijk zijn we met z'n negenen, waaronder Wim. Hij is dan ook tevreden met de opkomst, zeker als we in acht nemen dat zowel Renaud als Geert Pirelli om stage in Spanje zitten.
Aolus is ons alweer niet gunstig gezind, aangezien hij pal van uit het noorden blaast. De nautische specialisten in de groep schatten de kracht van adem tussen 4 à 5 Beaufort. Er zit dus niets anders op dan opnieuw richting het Brugse Ommeland te rijden. Damme wordt het doel, Wim weet er een leuk terrasje.
We houden er een gematigd tempo op na; met de krachtige zijwind langs het kanaal Oostende - Brugge is het uitkijken dat niemand er uitwaait. Eens in Damme aangekomen ontstaat er een tweespalt in ons pelotonnetje: de keuze van het terras zorgt voor enige discussie met als resultaat dat er vijf Placora's op het ene en vier op het andere plaats nemen. We kunnen dus overgaan tot het maken van een vergelijkende studie.
Uw dienaar kiest voor het terras waar Viven van het vat geserveerd wordt, voorwaar een aanrader. Ondertussen kan hij genieten van een uiteenzetting door Wim gegeven over de kwaliteiten van het meditatieve denken in het brein van een monnik. Samengevat komt deze levenswijze er op neer dat je moet content zijn met de kleine dingen, wat ons doet besluiten om een tweede Viven te bestellen.
Dennis probeert ons nog via de telefoon te bereiken; hij beweert op tijd aan de start te zijn verschenen, wat we ten zeerste betwijfelen. Hoe dan ook, hij zit nu in Assebroek...
Ook van onze kompanen geen spoor, zodat we dan maar de terugweg aanvatten. In het eerste gedeelte is het beuken tegen de wind; ons vijftal draait voorbeeldig zodat we toch nog een deftig tempo aanhouden. Eens Dudzele gepasseerd voelen we de hand van de Koning der Winden in onze rug en zal de snelheidsmeter niet meer onder de dertig zakken.
We arriveren rond vijf uur aan het lokaal; een kleine tien minuten later arriveren de vier musketiers. De pizza's rukken aan, het was alweer een geslaagde namiddag. U kunt deze trip herbeleven met een eenvoudige klik op https://www.relive.cc/view/2359058078
De trip naar de Somme wordt het onderwerp van gesprek, zeker wanneer ook Christ er bij komt. Enkeln overwegen om de heen reis met de fiets te maken: 192 km, dat is nog te doen! Hoe dan ook op woensdag 22 mei is er om 19u30 vergadering in het lokaal (of na de woensdagrit). Iedereen op post!
De meteorologische toestand mocht dan al beter zijn dan vorige woensdag, het wa s toch even afwachten hoeveel Placora's de roep van de fiets zouden beantwoorden. Uiteindelijk zijn we met z'n negenen, waaronder Wim. Hij is dan ook tevreden met de opkomst, zeker als we in acht nemen dat zowel Renaud als Geert Pirelli om stage in Spanje zitten.
Aolus is ons alweer niet gunstig gezind, aangezien hij pal van uit het noorden blaast. De nautische specialisten in de groep schatten de kracht van adem tussen 4 à 5 Beaufort. Er zit dus niets anders op dan opnieuw richting het Brugse Ommeland te rijden. Damme wordt het doel, Wim weet er een leuk terrasje.
We houden er een gematigd tempo op na; met de krachtige zijwind langs het kanaal Oostende - Brugge is het uitkijken dat niemand er uitwaait. Eens in Damme aangekomen ontstaat er een tweespalt in ons pelotonnetje: de keuze van het terras zorgt voor enige discussie met als resultaat dat er vijf Placora's op het ene en vier op het andere plaats nemen. We kunnen dus overgaan tot het maken van een vergelijkende studie.
Uw dienaar kiest voor het terras waar Viven van het vat geserveerd wordt, voorwaar een aanrader. Ondertussen kan hij genieten van een uiteenzetting door Wim gegeven over de kwaliteiten van het meditatieve denken in het brein van een monnik. Samengevat komt deze levenswijze er op neer dat je moet content zijn met de kleine dingen, wat ons doet besluiten om een tweede Viven te bestellen.
Dennis probeert ons nog via de telefoon te bereiken; hij beweert op tijd aan de start te zijn verschenen, wat we ten zeerste betwijfelen. Hoe dan ook, hij zit nu in Assebroek...
Ook van onze kompanen geen spoor, zodat we dan maar de terugweg aanvatten. In het eerste gedeelte is het beuken tegen de wind; ons vijftal draait voorbeeldig zodat we toch nog een deftig tempo aanhouden. Eens Dudzele gepasseerd voelen we de hand van de Koning der Winden in onze rug en zal de snelheidsmeter niet meer onder de dertig zakken.
We arriveren rond vijf uur aan het lokaal; een kleine tien minuten later arriveren de vier musketiers. De pizza's rukken aan, het was alweer een geslaagde namiddag. U kunt deze trip herbeleven met een eenvoudige klik op https://www.relive.cc/view/2359058078
De trip naar de Somme wordt het onderwerp van gesprek, zeker wanneer ook Christ er bij komt. Enkeln overwegen om de heen reis met de fiets te maken: 192 km, dat is nog te doen! Hoe dan ook op woensdag 22 mei is er om 19u30 vergadering in het lokaal (of na de woensdagrit). Iedereen op post!
Wat doet een wielertoerist op Paasmaandag? Fietsen natuurlijk! Er is zelfs een dubbel aanbod: de traditionele paasmaandagochtendrit én voor de doeners onder ons de Peter Van Peteghem Classic met vertrek een aankomst in Brakel. Samen met Renaud en Denis kiest uw dienaar voor de laatste uitdaging. Enigszins overmoedig schrijft hij zich in voor de 107 km, maar alras komt hij tot het besef dat 77 km meer dan genoeg is. De andere Placora's met onder meer Rich, Rookie Alain en Danny G. kiezen voor het lokale parcours, maar daarover straks meer. Eerst naar De Croo-country.
Er staat een stralende zon, temperatuur rond de 20°, ideaal fietsweer dus. Al na enkele honderden meter krijgen we de Ten Bossestraat onder de wielen geschoven! We zijn dus gewaarschuwd voor wat komen zal. Renaud rijdt er met zoon Thibaut vandoor, met Denis in hun spoor. Uw dienaar besluit om de aanvangskilometers op eigen tempo te rijden en de motor van al bij het begin niet op te blazen.
Het eerste deel is de oude finale van de Ronde van Vlaanderen; de wielerkenners weten dat dan de Muur volgt, met erna de Bosberg. Op de Muur treft schrijver dezes Denis terug, die met een te zwaar verzet heeft af te rekenen. We zullen de rest van de tocht gezamenlijk verder zetten. Na de Bosberg een nobele onbekende, met name de Congoberg. En in de mate dat een beklimming aangenaam kan zijn, wel die komt dicht in de buurt. Het is een lopertje.
De tocht leidt ons dan naar Tollenbeek, waar Urbanus thuis is. We kunnen er ons ook bevoorraden en zijn zo klaar om het tweede deel van de tocht aan te vatten. We steken de spoorweg en de taalgrens over en rijden in en om Lessines over landelijke wegen. We krijgen af te rekenen met de Hel van Oetingen, onmiddellijk gevolgd door de Bergstraat. Als afsluiter is er nog de Vloesberg. Daar krijgt uw dienaar af te rekenen met krampen in de linker dij. Het is even op de tanden bijten, maar uiteindelijk lukt het om aan een aanvaardbaar tempo de rit af te sluiten.
Het verfrissende pintje smaakt als godendrank bij de aankomst. En we krijgen er nog een Ename en een T-shirt bovenop! Het moge gezegd, een bijzonder aangename rit die u kunt nakijken op https://www.relive.cc/view/2309630564
Ook de thuisblijvers hebben blijkbaar voor een heuvelachtig parcours gekozen, aangezien ze richting Koekelare en Wijnendale zijn gereden. Details ontbreken, maar de route kunt u herbeleven op https://www.relive.cc/view/2309294863
Woensdag is er een nieuwe afspraak; hopelijk gunnen de weergoden ons een droge avondrit.
Uw dienaar wikt, maar Aolus beschikt. Het plan om Westrozebekewaarts te trekken botst om 13u30 op heel wat weerstand. De gedachte om op de terugweg met tegenwind te moeten afrekenen schrikt het merendeel van de Placora's af. Neem dan nog Noel's gezonde afkeer van hellingen in rekening en u beseft, beste lezer, dat er een alternatieve bestemming moet gevonden worden. Na enig gedebateer valt de keuze op De Bolzak. Deze aangename afspanning, gelegen aan de rand van het Bulskampveld, beschikt over een gezellig tuinterras en een ruim assortiment bieren. En volgens Butler Ronny zullen we de wind altijd in de zij hebben. Quod non, dus.
Rich is de gids met dienst. De rit gaat over Oudenburg, Bekegem, Aartrijke, Zedelgem en Ruddervoorde naar de pauzeplaats. Onderweg enig oponthoud wanneer Noel af te rekenen heeft met een weerspannige drinkbushouder. Er liggen heel wat wegenwerken op onze route, waardoor onze tocht bijwijlen een doorslag lijkt van de Strade Bianchi. Het mag een wonder heten dat er niemand plat rijdt.
In de Bolzak aangekomen waait ons feestelijke muziek tegemoet. Er is een familiefeest aan de gang en de muzikant van dienst trakteert ons op de ene schlager na de andere Vlaamse hit. Blonde Os is het bier van de maand en wordt naar waarde geschat.
De terugweg loopt langs het kanaal tot in Brugge, waar het opnieuw even zoeken wordt om de juiste route te vinden. Even voor Brugge moesten we even voet aan de grond zetten om Noel zijn ketting terug op het tandwiel te leggen. Uiteindelijk vinden we de Legeweg en kunnen we via een Varsenare en Jabbeke lokaalwaarts rijden. Het dient gezegd dat Aolus ons niet echt gunstig gezind is en bijwijlen met cynisch genoegen venijnig van hoek verandert.
We komen rond kwart voor zes in Oostende aan. In Het Vliegpleintje worden getrakteerd op bitterballen met friet, wat op gejuich wordt onthaald. Al bij al een aangename rit. Toch jammer dat ik u niet heb kunnen vertellen over de Slag bij Westrozebeke, die in 1382 plaatsvond en waar de Vlamingen door Filips de Stoute in de pan werden gehakt, 80 jaar na de Groeningheslag.
Paasmaandag kan er lokaal gereden worden, vertrek om 9u30. Uw dienaar trekt met Renaud en Dennis naar Brakel om er Peter Van Peteghem goeiedag te zetten. Wie zin heeft kan nog mee; vertrek om 8u00 aan Bel&Bo.
Slechts acht Placora's staan om 18u00 klaar aan Bel & Bo voor de traditionele woensdagrit. Het is moeilijk om er één gespreksonderwerp uit te lichten: het werelduurrecord van Victor Campenaerts, de miserie bij Anderlecht of de verbluffende prestatie van Mathieu Van der Poel. Het zijn hoogdagen voor de sportliefhebber.
Dit neemt niet weg dat er fiks gereden wordt. We leggen er van in het begin flink de pees op, zonder dat iemand in de problemen komt. Er wordt voorbeeldig rondgedraaid, precies zoals het in het boekje beschreven staat.
Geen incidenten te melden; na 1u39 minuten staan we opnieuw aan het lokaal. En de pintjes smaken.
Afspraak volgende zaterdag om 13u30. Indien de wind goed staat, en de voorspellingen wijzen toch in die richting, rijden we de Keuneleute. Noteer ook dat er maandagmorgen gereden wordt voor wie niet meegaat naar de Peter Van Peteghem Classic.
Met de schilderwerken achter de rug kan uw dienaar opnieuw van de partij zijn. Zoals eerder aangekondigd vaardigt WTC Placora een delegatie af naar de Noord-Franse kasseien. Groot is dan ook de verbazing wanneer Pilot Pascal en Renaud zich om 13u30 melden aan de klassieke startplaats. Afgeschrikt door de weersvoorspelling en de strakke noordenwind laten ze de Carrefour de l'Arbre voor wat hij is.
Ondanks hun aanwezigheid is de opkomst aan de magere kant.Het gure weer schrikt blijkbaar heel wat Placora's af. Gezien de windrichting gaat de rit opnieuw richting Brugge. Ons doel is Hoeke, waar zich een groot terras bevindt dat voldoende beschutting biedt. Bovendien zijn Pilot Pascal en Danny G. jarig, met een traktatie in het verschiet. Renaud en de twee feestvarkens bepalen het tempo; ondanks de matige snelheid moet Postman Dan nog voor Brugge afhaken. Hij geraakt er maar niet bovenop. Hoewel, hij zal toch nog 90 km vol rijden ...
Met de Helleklassieker in gedachten nemen we in Damme er de kasseistrook bij, om dan een kwartiertje later in Hoeke aan te komen. Net op dat moment begint het te regenen! Gelukkig is er ook een afdakje en is de bui van korte duur. Er wordt Boskeun besteld. Uw dienaar heeft hier mooie herinneringen aan, want 35 jaar geleden vierde hij hiermee de geboorte van zijn oudste dochter. Deze keer houdt hij het bij eentje, en niet bij een halve bak zoals weleer. De eerste traktatie is op kosten van Pilot Pascal, en dus kan Danny G. niet onderdoen. Deze keer gaan we voor een Slurfke, geïnspireerd door de populaire televisiesoap.
Wanneer de dorst gelest is vertrekken we onder leiding van Noël huiswaarts. Hij beweert een een korte route binnen door te kennen. We hadden beter moeten weten, want na 500 m staan we stil voor de expressweg! We maken rechtsomkeer en nemen dan maar de klassieke route via Damme en Dudzele om dan via Wenduine en de Driftweg lokaalwaarts te rijden. In de Uitkerkse Polders is het bijwijlen harken, maar we houden stand!
In De Haan slaat Pilot Pascal linksaf en huiswaarts, in Bredene doet Noël hetzelfde. En zo komt het dat we slechts met vier het lokaal bereiken. Butler Ronny neemt de honneurs waar, de boek wordt ingevuld en de pizza verorberd.
Renaud stelt voor om op paasmaandag de Peter Van Peteghem Classic te rijden. Alle info vindt u op http://www.petervanpetegemclassic.be/nl/ . Wie interesse heeft wordt vriendelijk verzocht via de WhatsApp een seintje te geven zodat de nodige logistieke maatregelen kunnen getroffen worden. Voor volgende week wordt er mooi en warm weer voorspeld, haal de zonnecrème maar boven!
Geen voorzitter (schilderwerken) , Richard ( ezels filmen) , Steve (alles filmen wat em ziet) en nog enkele habitués op de afspraak.
De wind, ongunstig zowel qua richting of sterkte zal daar wel voor iets tussen gezeten hebben.
Op die manier werd aldus opnieuw automatisch het kaf van het koren gescheiden en nam ook Zorro het zekere voor het onzekere door
zijn volbloed stalen ros niet meer te vervangen door een exemplaar van de rommelmarkt .
Uit bovenstaande blijkt echter ook dat koren = verstand , want het wind-mee gedeelte tot aan de rattevalle werd aan een niet overdreven tempo afgemaald
beseffend dat ieder greintje kracht nodig zou zijn voor de laatste 20 k , wind pal op kop.
De inventiviteit kende geen grenzen want we besloten Bakker aan zijn oprit af te zetten en vervolgens via de Duineweg , goed beschut naar Den As te rijden.
Het eerste rondje was voor Dennis als verontschuldiging voor het niet-geleverde kopwerk.
Het werd met dank aanvaard hoewel niemand luidop durfde zeggen dat ze eigenlijk niet gemerkt hadden dat hij mee was.
Dreten was ons blijkbaar te verwachten want plots schotelde hij ons een flink bord belegde broodjes voor.
Wim wist ons nog te vertellen dat hij voortaan ook werkt voor een wereldbekende kunstenaar wiens naam ik alweer vergeten ben.
Tot zaterdag , t zal zonder mij zijn want ik probeer recht te blijven op de kasseien rond Templeuve .
Op de vooravond van Vlaanderens mooiste staan vijftien (!) Placora's paraat om hun Ronde te rijden. Niet in de Vlaamse Ardennen waar, als we de televisiebeelden mogen geloven, meer gewandeld dan gefietst werd, maar in en om de Uitkerkse Polders. Opmerkelijk is dat Geert G. en Zorro met hun mountainbike aan de start staan. Ze zijn in volle voorbereiding van volgende week wanneer Paris - Roubaix gereden wordt.
We vertrekken via de Oude Sarah-route. Hoewel het tempo niet extreem hoog ligt moet Postman Dan al gauw afhaken. Hij heeft nog steeds last van de luchtwegen en kan zich onvoldoende in het peloton verstoppen. Jammer; we wensen hem dan ook een spoedig herstel toe. Ook voor Zorro gaat het te snel. Zijn mountaintractor weegt nogal door en ook hij laat de groep verder rijden. Blijven trainen, Zorro! Zaterdag zal het wel lukken.
Ondertussen zijn we al in Varsenare. Het zijn vooral Wim Evenepoel, Steve Flitser, Renaud V(an Marcke) en uw dienaar die het tempo onderhouden, Butler Ronny doet dienst als GPS. We genieten van de mooie route die zich door een fris lentelandschap slingert. Even voor Blankenberge bevindt zich het keerpunt; Aolus geeft ons nu een duwtje in de rug, de snelheidsmeter schommelt rond de 34 per uur.
Pal om 16u arriveren we in het lokaal na 74,60 km gereden te hebben in 2u30'30" oftewel aan een gemiddelde van 29,7. Iedereen is dus in vorm.
De aandachtige lezer zal ook gemerkt hebben dat er geen tussenstop gehouden werd. Inderdaad, het Wereldploegsje moet om 18u de wei in, vandaar. Er volgt dus maar een korte hydratatie in het lokaal, waarna de meesten zich douchewaarts spoeden om op tijd in de Versluysarena te zijn.
Belangrijke dienstmededeling: woensdag is het lokaal gesloten want Samir is mee met de klokken om zijn eieren aan de paus te geven. De cooling down zal dus bij André en Linda in Den As zijn. Tot dan!
We leven opnieuw in de zomertijd. Een van de vele voordelen van deze maatregel is dat we vanaf nu opnieuw op woensdagavond ons klassiek ritje naar Stuivekenskerke kunnen rijden. Ondanks de weinig hoopgevende buienradar staan er tien Placora's klaar om de 50km+ af te haspelen.
Het is vooral onder leiding van Wim Evenepoel, Steve Flitser, Geert Pirelli en uw dienaar dat het eerste gedeelte onder de wielen gaat. Er wordt een strak maar best doenbaar tempo gereden. Iedereen kan vlotjes mee, er vallen geen incidenten te melden.
Aan het keerpunt kruisen we onze Eastend en Douchy collega's. Met de wind nu meer in het voordeel gaat de snelheid nog een beetje hoger. Hoewel, de batterij van uw dienaar zijn velocimeter heeft de ziel gegeven zodat hij op het gevoel moet rijden. En hij voelt dat het goed zit. Even is er nog oponthoud aan Sint-Pieters-Kapelle door wegenwerken. Het rood licht dwingt ons halt te houden, waardoor het ritme enigszins gebroken is.
Eén uur en tweeënveertig minuten na ons vertrek staan we opnieuw aan het lokaal. We nestelen ons onmiddellijk aan de toog, klaar om ons Wereldploegsje aan het werk te zien. Christ kom er ook bij; alle voorbereidselen voor de trip naar de Baie de Somme zijn getroffen!
De vreugde is groot wanneer KVO de winning goal scoort. Remi, Christ en uw dienaar drinken er nog een op; de afsluiter van een zo goed als perfecte dag!
Zaterdag vertrek om 13u30. Gezien er om 18u00 alweer geshot wordt, rijden we een eerder ingekorte rit zonder tussenstop. Tot dan!
Zeker geen voorjaarstemperaturen op de naamdag van Jozef. Had deze brave timmerman ooit kunnen vermoed hebben dat wielerminnend Vlaanderen, en bij uitbreiding de wereld, reikhalzend zou hebben uitgekeken naar zijn feestdag? Niet om hem te eren, maar wel om vol spanning de laatste dertig kilometer van Milaan - San Remo te volgen en de vlugste spurter op de Via Roma over de meet te zien flitsen?
Niet dat de dertien Placora's zich daar het hoofd over breken wanneer zij om 13u30 op de gekende startplaats verzamelen blazen. Windrichting, windkracht en het aantal kilometer dat zal worden afgelegd, hierover gaat het gesprek! Na het gekende overleg wordt het voorwiel richting Damme gewend. Het zijn vooral Renaud, JP. Bakker en Wim die het tempo aangeven. Er staat een redelijk strakke bries uit het noorden zodat we verplicht worden twee waaiers te vormen.
Iedereen zorgt goed voor elkaar, incidenten vallen er niet te melden, tenzij het vele oponthoud door wegenwerken en wielerwedstrijden. Als u op deze link klikt https://www.relive.cc/view/2234390976 kunt u zelf volgen langs waar de rit ons voerde. Het dient gezegd dat iedereen in goede conditie verkeerd en dat de winterwerking zijn vruchten heeft afgeworpen.
Op de terugweg hebben we de wind in de zeilen, en iedere ervaren fietser weet dat het dan wel eens te vlug kan gaan. Onze trekpaarden moeten enigszins in toom worden gehouden na enig gemor in de gelederen. Maar ook dit zonder veel gevolgd.
De aankomst verloopt nogal chaotisch: aan de rotonde van de Stuiverstraat en Gistelsesteenweg neemt niet iedereen dezelfde afslag zodat we in verspreide slagorde het lokaal bereiken. Daar aangekomen stellen we vast dat onze Eastender-vrienden ons aan de toog verslagen hebben en al met volle aandacht de finale van de koers aan het volgen zijn. Een gezellige drukte bij Samir!
Het worden nog spannende minuten, zeker voor Leo. Hij heeft immers een gokje op Wout Van Aert gewaagd en zou Anita kunnen verrassen met een mooi boeket mocht de veldritkampioen in de top drie eindigen. Helaas, in de ultieme hectometers laat Wout zich ringeloren door zijn medevluchters en moet Leo troost zoeken in een frisse Hoegaerden. Het boeket zal voor een andere keer zijn...
Uw dienaar kan weinig uitweiden over de rest van de après omdat hij nog andere verplichtingen heeft en vroeg de gelagzaal moet verlaten. Afspraak volgende zaterdag, of voor wie vrij is ergens in de week.
Met dank aan Steve Flitser voor het betere fotowerk!
Heel wat heen-en-weer geWhatsApp 's morgens: wat zeggen de voorspellingen? Uw dienaar's antwoord luidt "Oliver Naessen", maar dan blijkt dat men peilt naar het weer! Ook op dat vlak heerst er grote onzekerheid. De buienradar (of is het buienrader) wijzigt om de haverklap. Maar het kriebelt, en dus staan er elf Placora's om 13u30 aan Bel & Bo om het seizoen 2019 officieel in te fietsen.
We besluiten om richting Oostduinkerke - Veurne te rijden; een ritje van om en bij de 70 kilometer waarbij we ruim op tijd terug zijn om de finale van de Omloop te bekijken. Nog maar pas vertrokken vallen de eerste regendruppels op het wegdek - de buienradar voorspelde droog weer tot 22u! Het is miezerige nattigheid, aangenaam fietsweer is anders. Tussen Slijpe en Wilskerke verandert de miezer in Schotse mist. Een vijftal, waaronder uw dienaar, besluiten aan Middelkerke om rechtsomkeer te maken. De horizon zit helemaal toe, er zullen nog mooie dagen komen.
En zo komt het dat we na 15 km terug aan het lokaal staan. Na een koffietje om op te warmen vertrekt schrijver dezes huiswaarts om daar van uit de zetel de esbattementen van Stybar en co te bekijken.
Het overgebleven zestal zet dapper door. Naar verluidt houdt de nattigheid op eens Nieuwpoort bereikt. Men volgt de vooropgestelde route en rijdt de volle 70 km uit. Proficiat aan deze echte Flandriens!
Laat ons er van uit gaan dat het volgende week beter zal zijn!
Na de wanprestatie van vorige zaterdag vonden de KVO-sups onder ons meer dan aangewezen om de laatste thuiswedstrijd lijfelijk bij te wonen. Daarom wordt er 17u30 gestart.
