Vertalen, vertaalbureau, vertalingen, vertaler, literatuur, Ezzulia, forum
Vertalen, vertaalbureau, vertalingen, vertaler, literatuur, Ezzulia, forum
19-03-2008
Arthur C. Clarke overleden
De man die de geostationaire baan voor communicatiesatellieten uitvond is overleden. Het stierf in Colombo (Stri Lanka). Hij werd bekend doordat hij de inspiratie leverde voor de film "2001, A Space Oddyssey" van Stanley Kubrick, maar hij presteerde veel meer dan dat. Zijn bekendste prestatie is de geostationaire satellietbaan, waardoor we nu bliksemsnel op de hoogte zijn van wat aan de andere kant van de wereld gebeurt, maar ook heel snel met elkaar de hele aardbol rond kunnen communiceren. Van velen onder ons is het leven en de manier van werken grondig veranderd door Clarkes geniale inval van de geostationaire communicatiesatellietbaan. Daardoor is het met Clarke zoals met het water: vissen zijn continu met water omgeven, en beseffen daardoor niet hoe belangrijk dat voor hen is. Net zou beseffen veel mensen niet hoe belangrijk die communicatiesatellieten zijn. Niet alleen het belang van de geostationaire baan wordt onderschat. Velen beseffen in het algemeen niet dat de mens een technologisch wezen is, dat alles wat hij is te danken heeft aan de technologie, die mogelijk wordt gemaakt door onze hersenen. Dat is al het geval sinds we het eerste beest hebben gedood en met vuistbijlen in stukken hebben gesneden om het te kunnen opeten. Clarke besefte het belang van die technologie echter wel. Hij wees bijvoorbeeld op het belang van de bril, die het actieve leven van intellectuelen met vele jaren verlengde, maar uiteindelijk het leven van iedereen leefbaarder maakt. Maar net zoals alle kunstenaars wordt hij wel eens verkeerd geïnterpreteerd. Sommigen denken dat "2001, A Space Oddyssey" gaat over een computer die gezag over de mens probeert te verwerven, terwijl dat helemaal niet waar is. Wie de film ziet, weet dat het hoofdpersonage pas op het moment dat hij de opstandige computer uitschakelt, het ware doel van zijn expeditie ontdekt. Wie het boek leest, ontdekt ook wat er in werkelijkheid met de computer verkeerd liep. Maar het belangrijkste is nog dat de opstand van de computer hoe dan ook mislukt, en dat de mens zijn expeditie verder kan zetten, tot hij de volgende stap in de evolutie bereikt.
Vandaag is het pi-dag. Hiernaast een foto van Larry Shaw, de 'stichter' van pi-dag. Hij was een medewerker van het San Francisco Exploratorium, waar in 1988 de eerste pi-dag werd georganiseerd. Shaw is nu gepensioneerd, maar helpt nog altijd mee aan de viering op pi-dag. Tijdens die eerste viering in 1988 liepen het personeel en de aanwezigen rond een van de cirkelvormige ruimten van het San Francisco Exploratorium, waarna ze fruittaartjes aten. Ronde, neem ik aan. Het museum heeft sindsdien pizza toegevoegd aan het menu van pi-dag.
Wat kan er gebeuren tegen alternatieve geneeswijzen en alternatieve geneesheren? Weing, naar het blijkt, want: "Wie beschermt de patiënt eigenlijk tegen kwakzalvers, vraagt Willem Betz* zich af. De bonafide arts niet, want die mag van zijn orde geen collega's bekritiseren. De ziekenfondsen niet, want die ruiken geld. En de overheid kan alleen repressief optreden na een klacht. En de rechtbank? 'Als je per jaar 1.500 nepbehandelingen kunt verpatsen voor 30.000 euro per stuk, dan kun je al eens een dure advocaat inschakelen.' " bron: de website van De Standaard. *Willem Betz is emeritus hoogleraar Ik citeer dit vooral wegens de eerste zin: "De bonafide arts niet, want die mag van zijn orde geen collega's bekritiseren."
Zeker uitgeverij Dupuis (Marcinelle, België) zal daar veel aandacht aan besteden, maar we zullen ook elders activiteiten zien, niet alleen in België, maar in heel Europa..
De Smurfen zijn de geesteskinderen van o.a. Peyo, die o.a. het uitstekende album "De Smurführer" leverde, waarin hij op zijn manier, net als Franquin met "De Z van Zwendel", de zwarte periode in Euorpa van de jaren 30 en 40 verwerkte.
In de Bozar te Brussel werd het activiteitenjaar 2008 van desmurfen officieel ingezet. Ze maakten een website daarover in 12 talen.
Vanmorgen belde de postbode aan, en overhandigde een platte, rechthoekige doos. Ik wist direct wat het was: het woordenloze twaalfde album uit de reeks "Capricornus" van Andreas.
Alhoewel... voor de volledigheid moeten we toegeven dat er toch wel letters in staan. Maar Andreas heeft wel vermeden er genoeg letters op te zetten om een volledig woord te krijgen. Wie de puzzelende Andreas kent, weet dat het woord cruciaal kan worden voor de volgende afleveringen.
En werkt dat, zo'n woordenloos album?
Er waren moment dat ik dacht: het wordt niks.
Maar toch: zonder woorden vertelt Andreas een volledig verhaal, met begin, midden en slot. En zoals het einde van elk verhaal moet doen, wekt ook dit emoties op.
Toen ik dacht: "Dit wordt niks,", zat ik ergens middenin, in dat deel waarin een verhaal gewoonlijk alleen maar ontwikkelt, en waarin elk verhaal al gauw niets anders doet dan opeenvolgende gebeurtenissen vertellen.
Een zwak punt? Nee. Maar in een leuter-de-leuter-verhaal wordt de lezer afgeleid door het... leuter-de-leuter. De geest wordt beziggehouden doordat hij die lettertjes moet ontleden, en vergeet dat er weinig te zeggen valt.
Of weinig te zeggen lijkt. Want je kunt in een verhaal niet zomaar een brok overslaan en het toch blijven volgen. Doordat deze "Capricornus 12" alleen maar een kijk-album is, valt het wat sterker op. Dat is alles.
Maar nee: "alleen maar een kijk-album" is verkeerd uitgedrukt. Het is een "kijk-en-denk-album".
Zoals we weten stopt Andreas in zijn albums puzzels. Elke tekeningen kan aanwijzingen bevatten over de intrige. Die aanwijzingen worden niet altijd gezegd. Dat is een sterk verschil met bijvoorbeeld de reeks "Death Note", de mangareeks van Ohba & Obata: zij leggen erg veel uit.
Bij Andreas daarentegen mag de lezer het genoegen beleven zelf de puzzelstukjes samen te spronkelen en in elkaar te passen. Onder andere daarom blijven ze bij herlezen boeiend, en hoe langer Andreas' reeksen worden, hoe meer ze bij herlezen bieden.
Maar Andreas blijft altijd Andreas. Hij zei ook al eens geïnspireerd te worden door Amerikaanse strips, maar wie zijn oeuvre vergelijkt met de reeks van over de grote plas, merkt meer verschillen dan overeenkomsten.
Overigens sluit dit boek duidelijk aan bij de voorafgaande 12 delen. De woordenloze aanwijzingne, de grafische puzzelstukjes, verwijzen naar eerdere gebeurtenissen. Het is de ineenschakeling van de motieven en leidmotieven die zorgt voor de dramatische hoogtepunten. Net als je denkt: "Dit wordt niks," duikt er een element op waardoor dit ene verhaal stevig in de hele reeks wordt ingeplant, en waardoor Capricornus plots weer in een net verstrikt wordt. De lezer wordt altijd meer herinnerd aan de onopgeloste raadsels van de vorige albums, en Capricornus kan zelfs in de sneeuw niet vluchten voor de hete maanden die vooraf gingen aan zijn reis sinds de dood van Goth.
Wanneer? 30 november 2007 - 17 februari 2008, 10.00-18.00, behalve op maandag (sluitingsdag); gesloten op 24, 25 en 31 december 2007 en op 1 januari 2008
Prijs: individuen: 4 euro; groepen vanaf 15 personen: 3 euro/pers., gratis tot en met 12 jaar, korting voor 50+-ers.
Groepen: gids 75 euro per groep tot 20 pers. exclusief toegangstickets
Hij is een leerling van Frits Van den Berghe, en als kunstschilder won o.a. de schilderprijs Prix de Rome.
Als cartoonist signeerde hij met Buth, en onder die naam publiceerde hij vanaf 1946 in de krant Het Volk de stripreeks "Thomas Pips".
In 1947 begon hij met de wieleravonturen van Pips in de Ronde van Frankrijk. Dat leverde erg populaire sportcartoons, die tijdens de Tour verschenen in de sportbijlagen van "Het Volk".
In 1962 verscheen een afzonderlijk tourkrantje, het "Rondegazetje", dat in 's avonds op straat werd verkocht. Daarin werd telkens een gebeurtenis uit de Ronde in een cartoon verwerkt. Het waren tegelijk zoekplaatjes waarin een muisje zat verborgen. Die cartoons werden later in "Het Nieuwsblad" overgenomen.
In 2007 organiseerde de bibliotheek van Anzegem een poëziewedstrijd voor de jeugd met het thema "Avontuur". Thierry Deleu, bezieler van de "De 50 Meesterdichters van de Lage landen bij de zee", stuurde me een bericht door van Marianne Demets, bibliothecaresse, omdat ze op zoek waren naar juryleden. Ik zegde toe, en daardoor belandde ik op zaterdag 29 september 2007 in het verre Vichte, om aanwezig te zijn bij de officiële prijsuitreiking.
Op 21 maart 2007 stuurde ik dit bericht naar de discussielijst detijdlijn@yahoogroups.com:
"Door een armbreuk kan ik sinds 3 maart 2007 niets anders doen dan lezen.Van de 6 boeken die ik sindsdien heb gelezen, is deze ontegenzeglijk hetbeste: "Canopus in Argos: Aechives Re: Colonised Planet 5 Shikasta" door DorisLessing. Een waar meesterwerk."
Door die armbreuk blijk ik nu een Nobelprijs-winnaar Literatuur te hebben ontdekt: Doris Lessing kreeg de Nobelprijs voor literatuur van 2007. Er werden ongetwijfeld enkele flessen champagne in het sciencefictionmilieu gekraakt, want Lessing werd als sf-auteur erkend voor haar vijfdelige reeks "Canopus in Argos". Doris Lessing slaagt er niet alleen in om duidelijk verschillende personages neer te zetten, maar die personages ook hun eigen manier van spreken te geven, beïnvloedt door hun eigen manier van denken, en dat met grote diepgang. Ze reageert in haar boeken doorgaans tegen machtsmisbruik en onderdrukking door welke partij dan ook.
Op YouTube vind je muziekclips waar tienduizenden, honderduizenden en soms zelfs meer dan een miljoen keer naar is gekeken. En dan zijn er andere clips van muzikanten die minstens zo goed zijn als de populaire exemplaren, en waarvan zelfs de bekendste clip in vergelijking met de kaskrakers nauwelijks werd bekeken. Dit is er zo eentje: Melissa Auf der Maur. Haar clip "Head Unbound" telde bij het uploaden van dit bericht minder dan 7000 views. Geen flauw idee waarom...
Nu is "Head Unbound" niet echt een clip van Melissa Auf der Maur zelf, maar van een liefhebber die hem op basis van haar muziek in elkaar stak. En dat deed hij of zij trouwens uitstekend.
De clips van MadM zelf halen hogere cijfers, maar ze blijven laag in vergelijking met die van de succesvolle artiesten. Hoger dan 48.000 views komen haar clips op YouTube niet, en dat terwijl bijvoorbeeld de clip "Celebrity Skin" van Hole (de groep van Courtney Love, weduwe van Kurt Coubain van Nirvana), waarvoor Melissa Auf der Maur bassiste was, meer dan 450.000 views haalt. En er zijn clips van Madonna met anderhalf miljoen (!) views.
Nochtans heeft Auf der Maur een goede stem, kan ze goede teksten schrijven, kan ze goede muziek schrijven, is ze een uitstekende gitariste, en heeft ze ook de looks mee; dus zogezegd alles om door te breken. En toch is ze niet doorgebroken.
Ik denk dat Melissa Auf der Maur ook verschillende problemen had:
a) ze wordt in het grunge-hoekje gezet, en toen haar cd in 2004 verscheen, was het met grunge al afgelopen (dat genre was vooral een succes begin de jaren 90)
b) ze bracht een cd uit, net toen de verkoopcijfers van cd's in het algemeen aan het dalen waren (door downloads, doordat tieners tegenwoordig liever met hun gsm pronken dan met de plaatjes die ze hebben gekocht, enz)
c) er is een enorme concentratie aan de gang voor alle cultuurproducten: als je verkochte titels en aantal verkochte exemplaren op twee assen zet, krijg je het volgende:
op de verticale as: het aantal exemplaren, met onderaan de nul
op de horizontale: de verkochte titels, met helemaal links de meest verkochte titels, en helemaal rechts de minst verkochte titels
Met andere woorden: een klein aantal titels gaat met bijna de volledige verkoop lopen, en zelfs de subtop stelt niet veel meer voor. Dat geldt voor alle cultuurproducten: films, audio-cd's, boeken, tijdschriften, enz. enz. Dat is een echte killer voor cultuur.
Waar het om gaat is dat iets inslaat of niet inslaat. Slaat het in, dan wil iedereen het. Slaat het niet in, dan wil bijna niemand het.
Nieuw boek van Umberto Eco: "De geschiedenis van de lelijkheid". Zelfde formule als "De geschiedenis van de schoonheid": relatief korte eigen tekst, maar de grote voordelen zijn de vele illu's en dat hij de teksten uitvoerig citeert die hij als bewijsmateriaal gebruikt.
Van het commentaar op YouTube bij deze videoclip waar de muziek van Pink Floyd (Us and Them) werd gezet op de reis door de sterrenpoort uit 2001 A Space Odyssee van Stanley Kubrick & A. C. Clarke: "why the fuck do you keep argueing with these guys on youtube. will anybody have trouble sleeping at night realizing some guy they will never meet or know "won an argument with them". you act all high and mighty because you know larger words than more people. the actual use of that nada zero zip. if i wanna say shut the fuck up theres no point in saying the same thing with bigger words"
Windows Vista blijft onder vuur, Linux krabbelt omhoog
Er doen nogal eens onheilberichten de ronde over Windows Vista, maar sommigevan die berichten dateren al van 2006 (o.a. de opmerking van Dell dat ze hunXp-aanbad gaan uitbreiden). Maar in informatica-land gaat alles snel, en dus is zo'n onheilstijding van2006 al oud nieuws. Alles gaat zelfs zo snel, dat PCPlus zijn jongste editie dateert met"October 2007"! En wat lezen we daarin over W Vista? Dittem: 'The future of Windows has fallen under recent scrutiny, with signs that thePC industry isn't happy with Vista. In an interview with Financial TimesDeutchland, Acer's President, Gianfranco Luca, said, "The whole industry isdisappointed with Windows Vista." ' bron: PCPlus, October 2007, p. 11 Linux lijkt daardoor nog altijd aan populariteit te winnen, net als Apple.
Geen Windows Vista op Olympische Spelen wegens onbetrouwbaar
zie: Geen Windows Vista op Olympische Spelen Het bericht verscheen echter ook al elders. Kort samengevat: De organisatoren van de Olympische Spelen in Peking hebben besloten om alle pc's te laten draaien met Windows XP in plaats van Windows Vista. Het nieuwe besturingssysteem van Microsoft blijkt nog steeds niet betrouwbaar genoeg.
Na een lange afwezigheid eindelijk nog eens een bijdrage voor mijn blog.
Er is immers onverwachts nieuws: uit een onderzoek blijkt dat het marktaandeel van Mozilla Firefox sinds jan. 2006 van 20% is gestegen tot meer dan 27%.
De auteurs van het artikel geven verschillende redenen:
"veiligheidsproblemen met MS Internet Explorer, anti-Microsoft-gevoelens, sterke plaatselijke steun van netwerken ten voordele van Firefox, of gewoon het algemeen verspreide gevoel dat Firefox 2.0 gewoon beter is dan Internet Explorer".
Als we er rekening mee houden dat Mozilla Firefox en Internet Explorer niet de enige browsers zijn (er is ook nog bijv. Netscape Navigator en de browser van Apple), dan moet de Explorer van MS in sommige landen zijn meerderheid kwijt zijn.In Slovenië gebruikt immers 47,9% van de surfers Firefox, in Finland 45,4% en in Slovakije 40,4%.
In Slovenië en Zweden moet Firefox dus de meest gebruikte browser zijn. Slovakije is een dubbeltje op zijn kant.
Ook opvallend is de sterke groei in sommige landen, vooral als je ziet welke landen dat zijn.
Het echte Ierland is al lang niet meer het land van de Irish Pubs en Guinness of Quilkeney, maar van high tech jobs die een sterke economische groei ondersteunen.
En niet in Ierland zien we een sterke groei: van 24,9% tot 38,6%.
Een andere sterke groeier is Hongarije: van 27,2% tot 39,7%.
Die cijfers tonen aan dat Mozilla Firefox een heel breed publiek kan bekoren, want Ierland en Hongarije verschillen erg van elkaar, net als Finland en Slovakijke.
Overigens flirt Firefox in de volgende landen met de 40%-grens: Polen (39,5), Duitsland (38) en Bosnië-Herzegovina (39,5).
Wie een website maakt kan er dus maar beter voor zorgen dat de site goed draait onder Firefox.
Technische gegevens: "Aan niemand opgedragen, gedichten", 13 gedichten in oblongformaat van 15 x 21 cm, crèmekleurig papier, geniet in de rug, 20 bladzijden. Genummerde oplage van 20 exemplaren. Bij aankoop via de auteur ontvangt u een gesigneerd exemplaar. Bestellen via peter.motte@skynet.be. 5 euro.
"Aan niemand opgedragen" is een dichtbundel door Peter Motte. Door mezelf dus. Hij telt 13 gedichten en werd uitgegeven op crèmekleurig papier. Dat is aangenamer voor de ogen dan wit papier. Als er te veel licht is, wordt wit papier een lichtexplosie in de ogen. Er werd een oblongformaat gekozen, omdat het beter past bij de lengte van de gedichten. De bundel werd uitgegeven op een manier die comfortabel is om te lezen, en om te passen bij de gedichten. De oplage telt slechts 20 genummerde exemplaren. Nadat de verzen geschreven waren, wou ik ze gewoon ter beschikking stellen van het publiek. Maar ik wou niet veel tijd besteden aan verspreiding en dergelijke. Wie via mij bestelt, ontvangt een gesigneerd exemplaar. Het formaat is 15 x 21 cm. Het boekje telt 20 bladzijden. Bibliografische gegevens: Aan niemand opgedragen - gedichten -, Peter Motte, 2007, Geraardsbergen, De voormalige Tijdlijn, oblong, 15 x 21 cm, 20 bladzijden, crèmekleurig. Bestellen via peter.motte@skynet.be. Prijs: 5 euro.
"DE 50 MEESTERDICHTERS van de Lage Landen bij de zee"
De bundel DE 50 MEESTERDICHTERS van de Lage Landen bij de zee is een ludiek initiatief van Thierry Deleu. Hieronder volgt een uittreksel uit het persbericht verspreid door Thierry Deleu.
Uittreksel uit het PERSBERICHT DE 50 MEESTERDICHTERS van de Lage Landen bij de zee Al 39 Nederlandstalige dichters werden geselecteerd om lid te worden van de exclusieve club De 50 Meesterdichters van de Lage landen bij de zee. Sommigen onder hen hebben hun proefperiode als âsolliciterende Meesterdichterâ bijna achter de rug. Na deze periode worden zij âMeesterdichterâ. Deze eervolle titel kunnen zij dan dragen en voluit gebruiken.
Het zijn (in alfabetische volgorde en niet volgens de datum van hun selectie)
