Deze dode morgen: Kokoro: de wegen van het hart, door Soseki Natsume
Kokoro: de wegen van het hart, door Soseki Natsume bespreking door Peter Motte 374 woorden
Eigenlijk zou je dit boek in tien dagen moeten lezen, niet in maar twee zoals ik deed. De reden daarvoor is in het boek verborgen, en wil ik hier niet onthullen.
Ik heb ook een truc toegepast: eerst heb ik de woordenlijst achterin het boek gelezen. Die is trouwens maar twee pagina's. Niet dat ik alles direct heb onthouden, want ik ben er tijdens het lezen regelmatig naar teruggekeerd.
Daarna las ik het Nawoord, geschreven door de vertaler, Luc van Haute. Hij is vooral bekend als vertaler van Haruki Murakami. Het Nawoord schetst de achtergrond van de schrijver, Soseki Natsume, en van het verhaal. Dat helpt in hoge mate om het boek te begrijpen.
Wie zou denken dat hier een onbegrijpelijke roman aan bod komt, gedrenkt in Japanse mysteries waar wij als Westerling nooit iets van zouden kunnen doorgronden, blijkt zich te vergissen.
Niet zonder reden is "Kokoro" ook in Japan beschouwd als een belangrijke klassieker. Het boek werd geschreven en verscheen op de overgang van het Meiji-tijdperk en het daaropvolgende tijdperk van Hirohito, en brengt waarschijnlijk precies daardoor de achtergronden van de omstandigheden en de personages voldoende naar voren om het voor iedere lezer begrijpelijke te maken. Natsume wist dat hij ook voor zijn tijdgenoten die verschillende tijdperken en opvattingen duidelijk moest maken.
Merkwaardig genoeg is het boek ook minder Japans dan je misschien zou denken. Luc van Haute ziet er in hoge mate een conflict in tussen de traditionele Japanse waarden, en de moderne waarden. Maar het afwijzen van de moderne waarden uit zich niettemin in een erg romantisch verhaal, waarin de personages uiteindelijk hun belangrijkste daden stellen door hartstocht. Je zou het ook een psychologische roman kunnen noemen. Het boek sluit dus op meerdere manieren aan bij de Westerse literatuur.
Dit boek is zeker een aanrader. Niemand onder ons zal duizelig door onbegrijpelijke Oosterse mystiek het boek als hermetische literatuur aan de kant moeten leggen. Het taalgebruik is ook nergens hoogdravend. Luc van Haute is er uitstekend in geslaagd om de zinsbouw naar een vlot leesbaar niveau te brengen. Het is ook niet zo lang dat je er ellenlange avonden aan moet besteden. Door de 260 p's heeft het een menselijke lengte.
