Vertalen, vertaalbureau, vertalingen, vertaler, literatuur, Ezzulia, forum
Vertalen, vertaalbureau, vertalingen, vertaler, literatuur, Ezzulia, forum
26-06-2005
Perceptie en publiceren
Op een forum merkte iemand op: "In boekvorm waren die hoofdstukken ineens stukken leuker om te lezen. Vreemd wat perceptie met een mens doet."
Waarop ik het volgende antwoordde:
Sterker nog: jaren geleden kreeg ik een fanzine, eigenlijk een personalzine: een amateurblad uitgegeven door iemand die het volledig zelf vult.
Terwijl ik het las, kreeg ik zo langzamerhand het gevoel met een gek te maken te hebben. Hij had het over allerlei religieuze verenigingen, over hoe de vereniging die hij leidde gesplit was of zo en iemand uit de vereniging was gestapt, en hoe hij een nieuwe was begonnen.
Soit: het leek het geraaskal van een godsdienstwaanzinnige die aan grootheidswaanzin leed en kerken wou stichten.
Een jaar of zo later kreeg ik een ander fanzine. Dat was geen personalzine, en er stonden bijdragen in van verschillende mensen. Ook daarin had iemand zijn ervaringen met religieuze groeperingen en opvattingen uitgetikt, en ik nam die ernstig op, en vond ze zelfs interessant.
Langzamerhand bekroop me het gevoel dat die tekst me bekend voorkwam, en in een ingeving nam ik dat blaadje dat ik eerder had ontvangen.
En jawel hoor: het was dezelfde auteur. Sterker nog: het was dezelfde tekst!
Die tekst in zijn eigen blad gaf de indruk dat hij een of andere malloot was, terwijl opgenomen in een ander blad dat niet het geval was. De verschillende perceptie ontstond waarschijnlijk doordat ze als bijdrage aan een ander tijdschrift extra gezag kreeg doordat iemand ze had goedgekeurd.
Waar je publiceert is dus wel degelijk van belang.
Samen met een verhaal van Peter Motte en dichtwerk van HOFstadNAR en Alexander de Bruijn, gaf uitgeverij Het Zinkend Schip ook het tweeluik Memoires van een boekverkoper uit van Hans Kilian.
Beide verhalen vertellen Kilians wedervaren in het begin van zijn carrière als... nou ja, boekverkoper dus. Het eerste verhaal is zijn periode in Den Haag, toen hij pas begon, en de tweede is de periode in Antwerpen, tot hij daar vertrok.
Maar dat is niet belangrijk.
Belangrijk is dat de verhalen vlot lezen en een beeld scheppen van de tijd: Den Haag midden de jaren zestig en Antwerpen eind de jaren zestig.
Aangezien Kilian zich in het boekenvak bevond, ontmoette hij nogal eens schrijvers en ander artistiek gedierte, niet in het minst omdat hij dat milieu ook zelf wel eens opzocht. Zulk ooggetuigenverslag is gekleurd door van alles en nog wat, van fouten in de herinnering tot het vermooien ervan, maar het is wel een gepaste anti-dosis voor de vele romantische onzin die over de jaren zestig wordt verteld, alsof het een paradijselijke periode zou zijn geweest.
De seksuele moraal werd inderdaad een stuk losser, maar wat uit het boekje ook bijblijft is het geldgebrek van het hoofdpersonage, een aspect van die periode dat nogal eens over het hoofd wordt gezien en wat het leven een stuk minder onbezorgd maakte dan uit de losbol-liedjes van The Beatles blijkt.
Memoires van een boekverkoper mag best wel eens gelezen worden.
Memoires van een boekverkoper, Hans Kilian, 2005, Dendermonde/Amsterdam, Fernand Ronsmans, Het Zinkend Schip, Sint-Gillislaan 177, 9200 Dendermonde, http://www.hetzinkendschip.com, rekeningnummer binnen België: 737-0149131-85, voor Nederland giro 1280570 t. n. v. H Galle, paperback met omslag, 21 x 14,5 x 0,4 cm, 32 p's, 10 euro, ISBN 90-77798-01-3.
Een paar jaar geleden nam ik deel aan een schrijfwedstrijd met het verhaal "De verkoop".
Het eindigde laag, vond ik, alhoewel het nog flink hoog zat: 24e op 80 inzendingen of zo. Door het teleurstellende resultaat nam ik het verhaal niet op in De Tijdlijn.
Toen ik het echter naar een uitgever stuurde, bleek hij er wel wat in te zien, en hij gaf het uit.
Het heeft een jaar of twee geduurd voor de editie klaar was, maar nu is het er eindelijk: De verkoop door Peter Motte bij uitgeverij Het Zinkend Schip, een naam die hopelijk niet profetisch is.
Het Zinkend Schip past wel bij de tekst: De verkoop speelt zich af in de omgeving van Antwerpen, waar de waterspiegel sterk is gestegen door de opwarming van de aarde. Er ontstond een intelligente amfibiesoort die een bedreiging voor de mens vormt.
De verkoop vertelt over de manieren waarop deze soort een bedreiging vormt, al staat ze niet vijandig tegenover de mens. Hij heeft het ondanks zijn betere technologie gewoon aan zichzelf te danken dat hij ten onder gaat.
Het is een verhaal over de catastrofale gevolgen van klimaatveranderingen.
De uitgever zelf schreef er deze merkwaardige tekst over (maar van hem verwacht ik niets anders dan merkwaardige teksten, het doet me plezier dat zo'n originele geest als Fernand Ronsmans het wil uitgeven):
De Verkoop is het eeuwig geeuwen, wat plaats vindt verhindert dat er iets gebeurt; waarover de auteur het niet heeft, heeft ieder ander het wel.
Zoals in andere teksten van Peter Motte is ook hier de taal weer het vangnet dat de lezer vrijheid biedt, het woord van de schrijver nestelt zich in de woordeloosheid van de lezer, aanwezigheid in afwezigheid. De Verkoop is in alle opzichten een verbond dat gesloten wordt, ook tekstueel en zeker gevoelsmatig. En waarom niet: een samenzwering."
Het verhaal verscheen in een reeks waarin ook werk van Hans Kilian, HOFstadNAR en Alexander de Bruijn werd uitgegeven.
De verkoop, Peter Motte, 2005, Dendermonde/Amsterdam, Fernand Ronsmans, Het Zinkend Schip, Sint-Gillislaan 177, 9200 Dendermonde, www.hetzinkendschip.com, , rekeningnummer binnen België: 737-0149131-85, rekeningnummer voor Nederlands: giro 1280570 tnv H Galle, paperback met omslag, 21 x 14,5 x 0,4 cm, 17 p's, verkoopprijs binnen België tot juni 2005: 7,50 euro, na juni 2005: 9 euro; verkoopprijs buiten België: 7,50 euro + verzendkosten, ISBN 90-77798-00-5.
