03-06-2018, 00:00 geschreven door Peter Motte  

02-06-2018, 00:00 geschreven door Peter Motte  

Brief van Eddy C. Bertin (2.6.78):

To be hard core or not, m.a.w. je commentaar op mijn brief van l0.12 in Rigel 62: natuurlijk is er een groot verschil, mijn beste, dat hoor jij toch te weten! Hard core is sf gebaseerd op zuivere 'harde' wetenschap (astronomie, ruimtevaart, biologie, enz) met verwerking (én kennis) van door de wetenschap aanvaarde feiten en theorieën: dus het soort sf dat geschreven werd door bv Asimov, Clarke, om de twee grootsten te noemen op dat gebied; het genre dat voortgezet wordt door bv Larry Niven om bij de recentere auteurs te komen. Natuurlijk dient dit te gebeuren in een avontuurlijk en boeiend verhaal, maar dat maakt het nog geen 'space opera'.

Space Opera is bv wat Edmond Hamilton, Leigh Brackett e.d. ons leverden in de jaren waarover ik sprak, en meer recent zelfs auteurs zoals Vance, Carter (die mengt het dan weer met Sword & Sorcery). Soft core sf is die sf die steunt op de wetenschappen die niks met 'hard core' te maken hebben, bv. sociologie, psychologie, futurologie, extrapolatieve biologie, enz. Star Wars is zuivere Space Opera, maar ondanks het feit dat er veel met sterretjes en hardware (dwz: ruimteschepen, computers) gesold wordt is het geen hard-core sf. CE3K daarentegen is zuivere soft core. De oude SF (1920-1935) had overwegend twee kenmerken: space opera en hard core, dus ofwel avontuurtjes met ruimtepiraten en BEM's ofwel wetenschappelijk verantwoorde zeurverhaaltjes waar weinig actie en nog minder psychologie bij te pas kwam .

Precies in de Golden Age (1940-55) kwam een verandering door introductie van zowel de soft core, als het menselijke aspect. De meeste goede verhalen uit die periode zijn precies een vermenging van hard core, soft core en psychologisch-menselijke tintjes. (...)

re: Holland's FLOATING WORLDS. Natuurlijk vergelijkt iedereen Holland met Leguin... maar Leguin schrijft BOEIEND. Wat Holland niét doet. Leguin schept personages waarin je gelooft en die je IETS TE ZEGGEN HEBBEN. Hollands vrouwelijke hoofdpersonage twijfelt het hele boek door aan wat ze zelf wil (de lezer twijfelt mee), en op het einde weet ze eigenlijk zelf nog niet wat ze wil. Nu is het misschien wel leuk een dergelijk dik boek te schrijven over een personage dat zich zo maar laat meedrijven met de stroom, er dat misschien ook wel eigen ideeën erop nahoudt...maar als auteur dien je dat dan ook AAN DE LEZER TE COMMUNICEREN. Cecelia Holland faalt omdat ze 1e een boek durft te leveren dat boordevol gaten zit wat wetenschap, sociologie, psychologie en logica betreft; als ik een dergelijk absurd brouwsel voor de neus krijg kàn ik het niet meer serieus nemen; 2e omdat ze gans het boek door nergens ook maar probeert haar personage zélf uit te diepen, haar motieven uit te leggen; we worden als lezers verondersteld alles uit te maken door contacten met andere personages, maar dat loopt helemaal in de war. Kortom, een enorme zeur van een boek, waar ik twee volle weken aan geworsteld heb om het uit te krijgen.

Smets bespreekt CATHOLICS? Kon je wel even vermelden dat het reeds in 1973 in het Nederlands verscheen als KATOLIEK (Contact), hetgeen de meeste lezers beslist interessanter zullen vinden dan de vermelding van een Penguin uitgave van 1972. Blij dat je tenminste akkoord bent met mij over het afschuwelijke ROCKET SHIP GALILEO

(bron: Rigel Magazine, nr. 66, februari 1979, p. 19)

30-05-2018, 00:00 geschreven door Peter Motte  

We wisten wel dat hij ziek was – hij had immers een probleem met kanker – en dat was onrustwekkend. Maar het leek genoeg onder controle te zijn. In elk geval leek hij er niet veel last van te hebben, want hij was op vakantie in Kreta.
En daar kreeg hij een hartaanval.

Vreemd genoeg wordt zijn overlijden alleen vermeld in de regionale katern van Het Laatste Nieuws, terwijl hij toch heel wat prijzen heeft gekregen en in de loop van de jaren 70 en 80 een tiental boeken en bundels heeft gepubliceerd.
Hij schreef al heel jong verhalen. Eind de jaren 60 verschenen zijn eerste sciencefiction- en horrorverhalen voor volwassenen.
Het bekendste werd hij door zijn verhalen over de membraancyclus, met bundels zoals “Eenzame bloedvogel”, “De sluimerende stranden van de geest”, en “Het blinde, doofstomme beest op de kale berg”.
In 1984 verscheen zijn eerste kinderboek, en daarmee had hij misschien nog het meeste succes, al was hij voor mij daardoor onder de radar verdwenen.
Zijn kinder- en jeugdboeken brachten hem zelfs tot op de ABC-eilanden om er enkele schoollezingen te houden.

Eddy at en ademde griezel en sciencefiction. Daardoor gaf hij jarenlang zijn eigen blad “SF-Gids” uit, en werkte mij aan diverse andere bladen. Hij loopt als een rode draad door de hele geschiedenis van de horror, sciencefiction en fantasy vanaf de jaren 70 in Vlaanderen en Nederland. Hij verscheen in bijna alle bladen, gaf er zelf enkele uit, en was bij een massa bijeenkomsten betrokken. Er verschenen zelfs drie verhalen van Eddy in “De Tijdlijn” en hij was gast op de eerste sf-conventie die ik organiseerde. Hij was ook gastschrijver van mijn bundel “Atlas” in 2013.
Hij werkte intens mee aan bladen en organisaties van Alfons J. Maes, die enige tijd geleden overleed. Van 1994 tot 2003 was Eddy secretaris van het Griezelgenootschap, acht schrijvers van griezelverhalen voor de jeugd, die bij uitgeverij Elzenga jaarlijks een bundel naar een specifiek jaarthema samenstelden.

Hij zal gecremeerd worden in het crematorium Westerlede.

29-05-2018, 00:00 geschreven door Peter Motte