Vertalen, vertaalbureau, vertalingen, vertaler, literatuur, Ezzulia, forum
Vertalen, vertaalbureau, vertalingen, vertaler, literatuur, Ezzulia, forum
04-05-2007
Stadsdichter van Geraardsbergen
Er is geen stadsdichter van Geraardsbergen. De functie of titel of benoeming of blamage bestaat niet. Ze staat niet open, is niet vacant, of oningevuld, of leeg. Ze is evenmin vacuümgezogen of -getrokken, want ze heeft zich niet voorgedaan op een vroeger punt op de tijdlijn zoals wij die ervaren, als de min of meer driedimensionaal vrije en vierdimensionaal gevangen wezens die wij zijn. Maar als we mattentaarten in een vat zouden stoppen, met in elke taart een naamkaartje, welke namen zouden dan op die kaartjes staan?
We geven hieronder alfabetisch de mogelijkheden:
Hugo De Rijck
Marleen De Smet
Luc De Winde
Leen Dhaenens
Dirk
Maurice Geeroms
Eric Lancksweerdt
Theo Maes
Peter Motte
Wim Schrever
Wivina Steenput
Johan Van Cauwenberge
Rik Van Damme
Sommigen hopen dat verderop op de tijdlijn de lijst wordt uitgebreid, en dat sommigen wat meer over de verschillende namen willen vertellen.
Sinds het 10e deel van Capricornus zijn de scenario's van Andreas veranderd.
Er zijn nu 3 albums met de nieuwe aanpak verschenen: - Capricornus 10: De Chinezen - Capricornus 11: Patrick - Quintos.
C10 & C11 horen, duidelijk, thuis in zijn reeks over de 'astroloog' Capricornus.
Quintos is een apart album: het hoort in geen enkele reeks thuis. Het vertelt het verhaal van een groep idealisten die in Spanje de fascisten willen bestrijden, maar daarbij allemaal ten onder gaan. Of: dat wordt tenminste gesuggereerd. Andreas werkt een sterke symboliek uit over het fascisme dat zich over Europa verspreidt.
Wat de drie albums met elkaar gemeenschappelijk hebben, is dat Andreas het fantastische element zou sterk naar de achtergrond duwt, dat het de facto verdwijnt. Nochtans valt dat niet op.
C10 en C11 hebben nu eenmaal bizarre personages.
Van Quintos wordt geen fantastisch element verwacht, zodat het verhaal volledig kan steunen op de karakters van de personages. Dat wil zeggen dat de lezer tijdens het verhaal hun karakter leert kennen, door de manier waarop ze tegen elkaar en tegen hun omgeving reageren. Andreas verzamelde een bonte groep, waarvan elk lid zijn eigen redenen heeft om in Spanje ten strijde te trekken.
Ook opvallend is dat Andreas' tekenstijl is veranderd. Het zijn nog altijd duidelijke tekeningen, maar hij experimenteert minder met in het oog springende elementen. Zijn stijl is subtieler geworden. De tekeningen dragen nog altijd betekenis aan, maar doen dat nu voor de betekenis van het verhaal. Opvallend daarbij zijn de laatste pagina's van Quintos en Capricornus 11: Patrick.
Niets zo leuk als in een cabrio met open dak door het landschap suizen. Met de haren in de wind, de natuurlijke airco, genietend van het landschap; in laag motortoerental om het geluid te beperken; met een soepele maar krachtige motor om desnoods weg te kunnen schuren van mogelijk gevaar.
Maar dat gevaar komt soms uit onverwachte hoek. Zelfs uit de hoek van de mode.
In strips en films zie je wel eens in cabrio's elegante mensen omwikkeld in lange, zuiverwitte sjaals. Die sjaals hebben echt bestaan, namelijk in de Dolle Jaren Twintig - wanneer anders?
Ook de danseres Isadora Duncan droeg wel eens zo'n vaandel, dat vrolijk achter haar aan wapperde als ze in haar cabrio rondtoerde.
In welke auto Duncan stierf, is niet duidelijk. Er zijn twee kandidaten. In het autotijdschrift 'Automobile Quarterly,', jg. 20, nr 3, schreef Carl Perk su over de kunstwerken van Rene Vincent: "He liked to get movement into his compositions through the uses of sashes and scarves which billow in the wind. This device lost its charm in 1927, When Isadora Duncan lost her life when her long scarf became entangled in an Amilcar's rear wheel."
Volgens Perk was het dus een Amilcar.
Echter, in een aflevering van "Oldtimer Markt" wordt gesteld dat een artikel in de "New York Herald Tribune" van 1 september 1927 dacht er anders over: "Isadora Duncan 50, famous American danseuse, died last monday evening in an automobile accident. Miss Duncan was driving a Bugatti, which she intended to buy, on the Promenade des Anglais, Nice. She wore, in the style she herself had made famous, a red silk scarf wound twice round her neck. While the car was in motion, one end of the scarf became entangled in the left rear wheel and it dragged the dancer out of the machine and onto the roadway where Miss Duncan died instantly."
Volgens hen was het dus een Butatti.
Het volgende citaat klinkt sterk voor het idee dat het een Bugatti was, omdat het zo veel details verschaft over Duncans dood: Isadora is accidentally killed in an automobile accident on Wednesday, Sept. 14 (She was in a Bugatti driven by Benoit Falchetto in Nice. Before getting into the car, she said to her friend, Mery Desti, "Adieu, mes amis. Je vais a la gloire! (Good-bye, my friends, I am off to glory)."(Duncan, Irma. & Macdougall: P353.))" bron
Maar dat de kwestie niet helemaal is opgelost, blijkt wel uit sommige discussies, zoals hier , waar de conclusie het toch vooral voor aan CGS Amilcar heeft.
Gisteren werd op Auto-tv een nieuwe type auto van BMW voorgesteld: een waterstofauto. Het is de eerste in productie zijnde auto die rijdt met een motor die draait op waterstof. Het programma wees erop dat vanaf 2020 de aardolieproductie zal dalen. Van doemdenken kunnen ze daarmee niet worden beschuldigd, want doorgaans hoor je 2018. Toen viel me wat op: dat is over 13 jaar. Hoe lang denken jullie met een nieuwe auto te kunnen rijden? Mijn Citroen CX is 18 jaar geworden. Mijn Citroën XM was 14 jaar toen ik hem doorverkocht. Mijn Mazda MX-5 is 10 jaar... Met andere woorden: wie nu een nieuwe auto koopt, moet ernstig beginnen nadenken. Een dure auto kopen, hem goed onderhouden en er je hele leven mee rijden is onmogelijk geworden. We kunnen niet meer doen wat sommige mensen doen die nog met hun geliefkoosde auto uit de jaren 60 rondrijden. Je ziet nog wel eens oude MG B's, Lotus Elan's, Jaguar E's, enz. Sommige van die auto's zijn eigendom van de oorspronkelijke eigneaar. Mits toewijding kan een auto je hele leven meegaan, maar wat als er geen brandstof meer voor is? Als je een groot ding hebt gekocht, zoals een Citroën XM, kun je die misschien nog ombouwen met een waterstofmotor, maar met de ranke sportmodellen zal dat niet lukken: je gaat nooit een waterstofmotor in een kleine Lotus Elan S3 krijgen. Wie nu een exclusief model koopt, en hoopt er zijn hele leven mee te kunnen toeren, kan al binnen vijftien (15!) jaar flink schrikken. Overigens geldt het probleem niet alleen voor dure auto's: ook gewone auto's gaan vele jaren mee. In de buurt rijdt iemand nog met een Citroën Ami, en ik zie regelmatig DS'en en 2 pk's. Sommigen zullen denken: geen probleem voor mij, want ik heb na 5 jaar een nieuwe auto. Maar ook zij vergissen zich: de waarde van hun 5 jaar oude auto dreigt in elkaar te zakken. De uitputting van de aardolievoorraden is een acuut probleem geworden.
David Bowie en tentoonstelling over Bertold Brecht
In 1982 bracht David Bowie de EP 'Bertold Brecht's Baal' uit, waarop hij liedjes van Brecht zong. Het bekendste daarvan is 'Alabama Song' (ook 'Whiskey Bar', ook 'Moon of Alabama'), dat soms als extra op andere albums verscheen. Het album is tegenwoordig zo goed als onvindbaar, maar af en toe duiken er sporen van op. Zo was er in december 2006 in het Koetsenhuis in Geraardsbergen een tentoonstelling over Bertold Brecht, waar onderstaande afbeelding te zien was. De tentoonstelling heette 'Muziekale expo - Lost in the Stars'. Ze liep van 24 november tot 3 december 2006, en was gratis toegankelijk. Bertold Brecht schreef de teksten voor de muziek van Kurt Weill. Weill stierf in 1950. De tentoonstelling toonde afbeeldingen van ongeveer 25 albumhoezen. 'Alabama Song' is van Bertolt Brecht. Hij scheef het ook in het Engels. Dat was voor Hauspostille, dat hij integreerde in zijn opera Mahagonny. Ook bij Duitse opvoeringen van Mahagonny wordt het in het Engels gezongen. De tekst is vaak veranderd. In Mahagonny stond "Show us the way to the next pretty boy", maar in de versie van The Doors werd dat "Show me the way to the next little girl", en dat werd in de versie van Bowie "Show us the way to the next little dollar". Daardoor keerde Bowie terug naar de oorspronkelijke versie uit Hauspostille van Brecht zelf. De volledige titel van Brechts Mahagonny is trouwens... Rise and Fall of the City of Mahagonny! In het oorspronkelijke Duits: Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny. Om de verwarring compleet te maken: het album "Bertolt Brechts' Baal" is een EP met liedjes uit het toneelstuk Baal van Bertolt Brecht waarin Bowie optrad. Maar dat optreden gebeurde niet in Berlijn, maar voor de BBC, en dus hoogstwaarschijnlijk in Londen. Bowie heeft de Alabama Song wel gebruikt als B-kant van de Duitse uitgave van de single 'Ashes to Ashes'.
Bertolt Brecht's Baal, gezongen David Bowie, 1982, EP
"Maar wat je daar in drie regels weet te verwoorden vind ik zeer mooi, soort kleine juweeltjes die je meerdere keren leest. Mooie uitgave met pakkende illustraties.Wat mij betreft een zeer geslaagde 'oefening' en denk dat je wel meer positieve reacties gehad zal hebben." Rob Boutmy
"Ik was verrast door "Ik ben geen boeddhist" omdat ook ik je alleen als prozaschrijver kende. Jouw tekenstijl herkende ik meteen uit De Tijdlijn. Mooie bundel! Mijn favorieten zijn 'De machete', 'De crashende schijf'en 'De vlinders.' Inderdaad is dit verhaal [= De Verkoop, red.] donkerder van toon dan je haiku's. De teneergang van de mensheid wordt tussen de regels door mooi neergezet. Mijn complimenten, Peter." Marco Knauff
Europa moet tegen 2020 20 procent energie besparen
Europa moet tegen 2020 20 procent energie besparen.
Dat is een goede zaak, natuurlijk, en zou de consument niet alleen energie maar ook geld kunnen besparen.
De Europese regeringen willen daarom dat fabrikanten hun elektrische apparatuur zuiniger maken. Ze willen vooral dat er geen sluipverbruik meer is door standby-staan van apparaten. Per gezien zou daardoor in België zo'n 100 euro worden bespaard.
Maar die kleine besparing zal volledig worden uitgewist door Windows Vista.
De Aero-interface eist videokaarten van minstens 128 Mb, en dat zijn energieslurpers. Momenteel zit in mijn pc een kaart van... 4 Mb.
Kaarten van 128 Mb zijn echter zelf kleine computers. Het hart ervan is een gpu: graphical processing unit. En er zit een pakket RAM op dat groter is dan wat in het begin van de jaren tachtig in een computer zat.
Door de grote warmteontwikkeling krijgen veel kaarten hun eigen ventilator mee.
Er zijn zelfs kaarten waarvoor de fabrikant aanraadt om de computer te voorzien van voedingen van meer dan 600 Watt, waarvan minstens 300 Watt alleen nodig is voor de videokaart.
De energiemaatregelen van de overheid worden daardoor een druppel op een gloeiende plaat.
Je bent wel niet verplicht om Aero te gebruiken, maar zul je nog pc's kunnen kopen zonder grote videokaarten nadat Vista is ingevoerd?
Overigens betekent het ook dat de gebruiker zich ernstige vragen moet beginnen stellen over het energieverbruik van zijn computer. Dat konden we vroeger zonder problemen onder tafel vegen, maar de vraag is hoe lang dat nog kan.
Het hogere verbruik zal niet worden gecompenseerd met maatregelen zoals verplichte spaarlampen. Die spaarlampen zijn trouwens slechter dan gewone lampen.
Marco Knauff over "De verkoop" en "Ik ben geen boeddhist"
De eerste reactie op "De verkoop" en "Ik ben geen boeddhist" is binnengekomen. Ze is van de schrijver Marco Knauff. Ik mag ze van hem mis - euhh - gebruiken.
"Ik was verrast door "Ik ben geen boeddhist" omdat ook ik je alleen als prozaschrijver kende. Jouw tekenstijl herkende ik meteen uit De Tijdlijn. Mooie bundel! Mijn favorieten zijn 'De machete', 'De crashende schijf'en 'De vlinders.' Ook 'De verkoop'beviel me. Een bizar verhaal, Peter! Mooi van sfeer en stijl. Fraaie vondst: poseidonkreeftjes. Ik heb ook genoten van de poetische namen. Inderdaad is dit verhaal donkerder van toon dan je haiku's. De teneergang van de mensheid wordt tussen de regels door mooi neergezet. Ook de omgeving is behoorlijk benauwend. De ambifieen komen realistisch en sterk over. En of de onderhandelingen werkelijk tot iets leiden? Een somber en indringend verhaal. Mijn complimenten, Peter."
De Zondvloed IV 13 augustus 2003 om 14.30u In de Ristaertzaal van het Stadhuis van Dendermonde (B)
De dag is voorbij. Wat me vooral zal bijblijven, is de grote afwisseling onder de kunstenaars. Er waren sterk geëngageerde mensen zoals Joke Kaviaar, halve humoristen zoals Peter Motte, filosofen zoals Frank Roger, voordrachtkunstenaars zoals Tin Vankerkom, experimentelen zoals Peter Wullen, sterk metaforische zoals Eric Rosseel, met het dichterschap worstelenden zoals Mirjam Al, romanschrijvers zoals Robert Verhoeven, en bezadigde dichters zoals Merik van der Torren. Bovenstaande typeringen zijn niet alleen onvolledig, maar waarschijnlijk ook verkeerd. De zaal werd gedecoreerd door schilderijen van oude meesters, en wat doeken van Peter Motte. Er waren ook boeken verkrijgbaar, maar sommigen dachten dat ze deel uitmaakten van de tentoonstellling. Voor herhaling vatbaar, zeker door de afwisseling van het materiaal.
De Zondvloed stort zich over ons uit: gedichten en verhalen
De Zondvloed stort zich over ons uit
Dichters dragen gedichten voor
Schrijvers vertellen verhalen
GRATIS INGANG
"Ik nodig jullie met plezier uit op De Zondvloed, en hoop jullie daarallemaal te ontmoeten." Peter Motte
Gelieve via peter.motte@skynet.be te melden of en met hoevelen jullie komen.
Informatie: waar en wanneer stort De Zondvloed zich over ons uit?
datum: 13 augustus 2006 uur: vanaf 14.30 uur tot 18 uur plaats: de Ritsaert-zaal van het Stadhuis op de Grote Markt te 9200Dendermonde
Meerdere dichters en schrijvers zullen vanaf 14.30 uur gedichten en verhalenvoorlezen. Er zullen ook boekenstandjes zijn.
De kunstenaars: Peter Motte, Tin Vankerkom, Frank Roger, Merik van der Torren, Mirjam Al,Joke Kaviaar
MET CADEAUTJE
Ik heb bij de uitgever wat aangedrongen (echt 'wat', hij vond het een prima idee): wie niet kon genieten van het aanbod om De Verkoop + Ik ben geen boeddhistaan slechts 10 euro te kopen, kan dat nog doen met contante betaling op dielezing op 13 augustus. Ik zal er ook met een boekenstand zijn met afleveringen van De Tijdlijn,afleveringen van nevenreeksen van De Tijdlijn, sf&f-boeken, en flinke VanDales aan verminderde prijs (met dank aan Van Dale).
Tin Vankerkom is de auteur van "Desdemona". Toen Peter Motte jurylid was van De Grote Prijs van de Nederlandstalige fantastische literatuur 2004" gaf hij haar het maximum van depunten. "Desdemona" eindigde op de 5e plaats, maar kon ondanks de voorkeur van de toenmalige hoofdredacteur van De Tijdlijn niet in het blad worden opgenomen: kort daarop stopte het tijdschrift.Maar het verhaal werd opgepikt door uitgeverij en geïllustreerd door Peter Motte. De tekeningen veroorzaakten hier en daar al wat commotie.Het verkrijgbaar zijn tijdens de lezing De Zondvloed.
Er zullen o.a. afleveringen van De Tijdlijn verkrijgbaar zijn, nevenreeksenvan De Tijdlijn (met oa verhalen van Peter Motte en Frank Roger, enillustraties van Michel van Breussel en Jimmy Carnier), en afgeprijsdenieuwe Van Dales.
uur: vanaf 13 uur, aankondigingen vanaf 14 uur, lezingen vanaf 15 uur einde: 18 uur
plaats: de Ritsaert-zaal van het Stadhuis op de Grote Markt te 9200 Dendermonde
MET CADEAUTJE
Ik heb bij de uitgever wat aangedrongen (echt 'wat', hij vond het een prima idee): wie niet kon genieten van het aanbod om De Verkoop + Ik ben geen boeddhist aan slechts 10 euro te kopen, kan dat nog doen met contante betaling op die lezing op 13 augustus. Ik zal er ook met een boekenstand zijn met afleveringen van De Tijdlijn, afleveringen van nevenreeksen van De Tijdlijn, sf&f-boeken, en flinke Van Dales aan verminderde prijs (met dank aan Van Dale).
Hij werd geboren in 1920 en werd terecht bekend omwille van "De komst van Joachim Stiller", en boek dat nog altijd meeslepend leest, en magische spanning en mysterie opwekt.Het is een van de absolute toppers van de fantastische literatuur, net zoals "De trap van steen en wolken" van Johan Daisne dat is.
Daisne & Lampo worden vaak samen genoemd, maar hun literaire ontwikkeling was heel verschillend. Lampo was heel erg een gevoelsmens met een voorkeur voor barokke zinnen, terwijl Daisne cerebraler was.
Zoals wel vaker met enigszins fantastische literatuur, werd het werk van Lampo niet altijd goed onthaald door critici. Gedeeltelijk had hij dat zelf wel in de hand gewerkt, door scherpe kritieken te schrijven toen hij bij een krant werkte.
Schrijver Hubert Lampo (85) overleden
Schrijver Hubert Lampo is op 85-jarige leeftijd overleden. Hij was al geruime tijd zwaar ziek.
Hubert Lampo werd op 1 september 1920 geboren op het Antwerpse Kiel. Hij groeide op in de jaren dertig, een tijd van economische crisis en opkomend fascisme, gevolgd door de oorlog. Lampo staat bekend als de grondlegger van het magisch-realisme in de Vlaamse literatuur, naast Johan Daisne. Tot zijn bekendste werk behoort "De komst van Joachim Stiller" uit 1960. Zijn boeken zijn in een tiental talen vertaald. In 2001 ontving hij de Prijs van het Vrijzinnig Humanisme. In 2003 werd het Vlaams-Nederlandse Hubert Lampo Genootschap opgericht. Het wijdt zich aan de studie en de promotie van hetoeuvre en het gedachtegoed van Hubert Lampo. (lim) (Belga 18:16)
Hubert Lampo overleden
BRUSSEL - De schrijver Hubert Lampo is vandaag overleden. Hij leed al een tijdje aan een zware ziekte maar toch komt zijn dood onverwacht. Lampo werd 85.
Hubert Lampo, die geboren werd op 1 september 1920, wordt vooral onthouden als een van de boegbeelden van het magisch-realisme in de naoorlogse Vlaamse literatuur.
Hij debuteerde in 1943 met de roman ,,Don Juan en de laatste nimf''. Zijn bekendste boek is de roman ,,De komst van Joachim Stiller'' uit 1960, waarvan 44 drukken verschenen. Daarin duikt een archetypische Messiasfiguur op die getuigt van Lampo's belangstelling voor de theorieën van Carl GustavJung. Het boek werd verfilmd door Harry Kümel.
Lampo had een passie voor allerlei oude mythen en fantastische verhalen. Hij schreef daarover talrijke opstellen, die onder meer gebundeld werden in de succesrijke bundel ,,De zwanen van Stonehenge'' (1972). Hubert Lampo kreeg in 1963 de Driejaarlijkse Staatsprijs voor literatuur.
Van beroep was hij hoofdinspecteur van de openbare bibliotheken.
kld, jvh
Hubert Lampo rekent af met critici
,,Deze prijs is een waardig tegenwicht voor de onbenulligepseudo-intellectuelen die decennialang systematisch kritiek hadden op mijn werk. Het lijkt me het mooiste wat een vrijdenker in de glans van de ondergaande zon kan overkomen.'' Met die woorden heeft auteur Hubert Lampo (80) de Prijs van het Vrijzinnig Humanisme 2001 in ontvangst genomen.
Ik vond een interessant en verrassend interview met Peter Chung, en heb het op de website van De Tijdlijn geplakt: zie http://users.skynet.be/peter.motte/de.tijdlijn/artikelen.htm
Ik beleef het onverwachte genoegen dat een iemand op Yahoogroups een groep heeft opgericht om de liefhebbers van mijn literair werk te verzamelen. De groep zit op http://groups.yahoo.com/group/petermottefanZoiets is wel erg onverwacht.
Twee Vandaag zond op 15 mei 2006 een reportage uit over de nieuwe spelling (d.w.z. de spelling volgens GB05, niet GB95, en nog niet GB15 ;-) )
Wie de uitzending heeft gemist, hoeft niet te wanhopen, want je kunt de hele reportage ook op je pc bekijken.
Ga naar http://www.tweevandaag.nl
en kies in de zwarte balk links voor de ingang "De fel bekritiseerde nieuwe spelling, wie zit er achter?"Daarna klikken op het camera-symbooltje onder de inleidende tekst in de middenbalk.
Een adsl-verbinding is niet echt nodig. Wel nodig is dat je pc audio en video kan weergeven (RealPlayer of MS Mediaplayer)
Veel journalistiek materiaal is daar niet van ter beschikking, maar er is wel een link naar foto's on line: http://www.flickr.com/photos/86053184@N00/sets/72057594124224883/ Op deze foto ziet u Tin Vankerkom (rechts) en mij:
Geregeld wierook branden, kan kankerverwekkend zijn. Dat blijkt uit onderzoek van de Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek (VITO) op vraag van de federale overheidsdiensten Volksgezondheid en Leefmilieu, zo schrijft Het Laatste Nieuws."Wie een jaar lang twee keer per dag een wierookstokje brandt, zit in de gevaarzone", klinkt het. De hoeveelheden benzeen in de stokjes zijn te klein om ze uit de handel te nemen, maar de ministers Bruno Tobback en Rudy Demotte eisen overleg met de sector. VITO onderzocht ook een twintigtal spuitbussen, geurkaarsen en -blokjes. Maar daar blijkt geen vuiltje aan de lucht te zijn.(Belga 08:20)
Nog een 
