|
Bij
afwezigheid van de menselijke GPS, Rudy Rogiers, en geen ingerichte tochten in
de buurt, stel ik een ritje richting Kruiskapel voor. Om onze uitstap een didactisch tintje te
geven, zullen we afkomen via Zele-Heikant, waar we de bouwterreinen van de
nieuwe windmolens kunnen bezichtigen.
Iedereen gaat akkoord, maar als Mario als laatste aankomt, zegt hij dat
hij toch liever richting Lede zou fietsen, om daar tal van nieuwe, mooie wegeltjes
te gaan verkennen Als ik zie dat zijn
pruillipje lichtjes begint te trillen, laat ik mijn oorspronkelijke voorstel
varen. Die molens zullen er tenslotte
nog wel een paar jaar zijn. Waren
ook aanwezig op het kerkplein: Rudy V, Jo, Danny F, Dirk DB, Patje, Axel en
ikzelf. Axel is van plan een hoofdrol te
spelen in het verslag van vandaag, en begint al met een lekke band nog voor we
vertrokken zijn. Na de nodige
herstellingswerken kunnen we vertrekken richting Kalkense meersen. Danny en Patje nemen de leiding, en houden er
een pittig tempo op na. Zelfs een beetje
te pittig voor Axel, die af en toe een gaatje moet laten vallen. Ook in zijn banden vallen gaten, want we zijn
nog maar net op de Scheldedijk als hij voor een 2e keer lek rijdt.
Voor de tweede depanage krijgt hij een binnenband van Dirk, en gebruikt
hij het pompke van Rudy , dat hij vakkundig de nek omwringt. Na
veel 5555555555 en 66666666 kunnen we eindelijk verder richting wegeltjes van Mario. Op een van deze schoone wegeltjes
zorgt Axel voor een volgende verrassing. Bij gebrek aan reservebanden, gaat hij dit
keer gewoon op zijn zij liggen. Alles om
toch maar in t verslag te komen hé. Het
valt niet altijd mee om het parcours zonder fouten te volgen, want als Mario
van achteraan (met een vod in zijn mond) LINKS roept , en Jo dat vertaalt als
RECHTS, rijden we een paar keer verkeerd.
Het is ondertussen lichtjes beginnen dooien, en de schoone wegeltjes
beginnen een vettig bovenlaagje te krijgen.
Bij indraaien van zon wegeltje is het even zoeken naar het best berijdbare
spoor, waar ik blijkbaar het snelste traject vind. Iets te snel blijkbaar, want in flauwe bocht
schuiven mijn wielen onderuit en ga ik tegen de vlakte. Ne ferme stuik met als
gevolg een pijnlijke schouder en heup (en een ferme deuk in het imago). Terwijl
ik nog even zit te bekomen, komt Mario bezorgd vragen waar het zeer doet.
Sebiet op uw kin, antwoord ik een beetje
geprikkeld. Later zal blijken
dat mijn val, en die van Tom Boonen in De Ronde Van Vlaanderen bijna simultaan
gebeurden. Ik begin zelfs een beetje gelijkenis te zien met Tom. Hij viel ook al een paar keer, ik 2 weken
geleden ook al. Groot verschil is dat
ik, in tegenstelling met Tommeke wel verder rij. Ik moest wel, want mijn volgwagen was in geen
kilometers te bekennen. De rest van de
rit verloopt zonder noemenswaardige problemen, een occasioneel
sneeuwbuitje buiten beschouwing
gelaten, dat zijn we tenslotte al
gewoon. In De Beize moeten we snel van
de gelegenheid gebruikmaken om een woordje te placeren voor de madammen aankomen,
wan dan is het met de rust gedaan. Die
madammen waren Annemie, Els, Karine, Linda, Nancy, Nadine en Ronny, die ook
uitpakten voor een plaatselijk ritje.
Ivan.
Daags nadien,
paasmaandag, toertocht te Zele
Aanwezig : Axel, Gert, Patrick, Jo, Dany , Rudy DC, Carlo
G, Els, Karine, Linda, Nancy , Annemie
Te vermelden : 2
platte banden van Axel
.
|
