Veel
volk op de afspraak voor een ritje Waasmunster.15 man sterk:Luc, Mario, Stefan,
Axel, Gert, Geert, Jo, Jan, Dirk, Bart, Peter, Ivan en de 3 Rudys.Al was er eentje van de 3 die het kerkplein
niet haalde, je mag ne keer raden wie.Mario, die op een deftig uur terug thuis moet zijn, vraagt of er
liefhebbers zijn om een plaatselijk toerke te rijden, maar het vooruitzicht van
de Waasmunsterse bossen laat hem alleen met zijn plan.Hij besluit dan toch maar mee te rijden met
de rest van de bende.Zo hebben we ze
graag sie.Zelfs tegen zijn gedacht
meerijden om toch maar zijn makkers niet in de steek te laten.We vertrekken aan een gezapig tempo richting
Zele, maar we zijn nog maar net voorbij Overmere-Donk als Stefan lek rijdt.Na een beetje gefoefel en gepruts blijkt
uiteindelijk dat zijn sjoepappe ook nie veel meer waard is, alléé, die van
zijne band toch.Hij besluit dan maar
zijn ware aard te tonen, en terug te keren voor een plaatselijk ritje met de dames.Bij aankomst in Sombeke zijn we al goed
opgewarmd met een dikke 20km op de teller.Daar worden we opgewacht door Frank Vandesteen en vriendin, een prettig
weerzien na al die maanden van afwezigheid.Wie zoals gewoonlijk goed berijdbare zandwegeltjes en de Waasmunsterse
bossen verwacht komt serieus bedrogen uit, want al meteen na de start krijgen
we een ferm ploeterstuk voor de wielen.Axel, die met een beetje voorsprong vertrokken was, wacht net lang
genoeg tot we hem terug in het vizier hebben, om een sierlijke buiteling in de
modder te maken, en ons zo te laten meegenieten van zijn dolle capriolen.Een paar kilometer verder, op een volgende
modderstrook herhaalt hij zijn stunt, met dit verschil dat hij nu op zijn
andere zij gaat liggen.Even verder
worden we opnieuw een slijkwegel ingestuurd, maar een van ons ervaren gidsen
weet dat dit een lus is van een 2 tal km die er zeer slecht bij ligt.Hij stelt voor om deze beproeving aan ons te
laten voorbijgaan omdat we zonder dit stuk ook wel aan ons kilometers zullen
geraken.Iedereen is akkoord behalve
Axel, die naar eigen zeggen toch al vuil is en op zijn eentje verdergaat.Waarschijnlijk wilde hij zijn verdere duiken
in intiemere sfeer beleven.Bij momenten
is het zeer druk op het parcours, en zo nu en dan staan we echt in de file als
enkele minder technisch begaafde voorgangers er een wandelingske van maken.De nodige rustpauzen spelen wel in mijn
kaart, waardoor ik vlot meedraai in de voorste gelederen van de bende.Opeens horen we van achteruit geroep en
gefluit, het sein om even te wachten.Als ik vraag op wie, krijg ik het antwoord, ha op Ivan, zeker? Hawel, da vind ik nu wel straf sé.Meestal moet ik zeggen dat het een beetje te
rap gaat, en dat ik mij laat uitzakken, maar nu moet ik al beginnen zeggen dat ik
mee vooraan zit.Bij aankomst aan de
bevoorrading staat ons kilomtriekske al op 50km en het uurwerk op kwart voor
elf.Mario besluit van hieruit de
kortste baan naar huis te kiezen om toch nog voor de noen in Kalken te
zijn.De meesten onder ons durven de
wijsheid van een professor niet in vraag te stellen, en delen zijn
besluit.Enkel een paar die hards
besluiten de toer uit te rijden.Voor de
terugtocht krijgen we wind op kop, en van de goede benen in t begin van de rit
is niet meer veel te voelen.Als ik zeg
tegen Geert dat het schaop verre de prt af is, antwoord hij dat er nog wel een
paar schapen in de kudden zitten.Gelukkig kan ik rekenen op de compassie van mijne gebuur Clercksken, die
met een leegloper zit, zijn achterband dus.Hierdoor krijgen we toch noch 2 kleine rustpauzen om even bij te pompen
( Rudy zijn band, en wij, schapen ,ons krachten ).Een eindspurtje zat er niet meer in, maar we
waren toch al geklopt door de dames die ons al zaten op te wachten in De Beize
voor de vaste zondagmiddagaperitief.
Ivan.
Reacties op bericht (0)
klik op de groepsfoto voor alle fotoalbums
Gastenboek
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
