is the name, biking is the game

9 uur : Kerkplein Kalken. 10 man en 1 vrouw (Els), (staat niet in dikke Van Daele en is ook niet het soort haakjes dat ik bedoel) aanwezig in modderfokkertenue en 2  mannen met een ander pakje.
Die twee zonder pakje zijn Bart VH en Steven DM. De andere zijn Rudy R en Rudy DC, Dirk DB, Jan W, Frank VDS, Ivan R, Luc K, Davy P, Filip D, Danny F en Stefan I.  Ivan ziet in zijn rush naar de trofee van meest aanwezige al weer een concurrent sneuvelen. Maar ongeveer ter hoogte van de Colmanstraat neemt Axel zijn positie vooraan in de groep in waardoor de stand op plek 1 nog steeds door drie man bezet wordt.
Enfin, door het  “veurte” (op dit soort haakjes heb ik het) weer van de voorbije dagen opteren de meeste voor een rit op de baan. Danny neemt het initiatief en in de hoop op nog “nen” “ tettenrit” volgen ikzelf en Jan zijn voorbeeld. Uiteraard volgt de rest ook anders vallen we in herhaling en zou het maar een kort verslag zijn.  Wat verder komt het voorstel van “even” naar  de muur van Geraardsbergen te rijden.  Zoek “even” maar al op want ik denk niet dat “even” voor iedereen “even” duidelijk is.  Op de “langen End” merken de trekkers dat de hartslag tussen de 160 en 170 ligt en besluiten daaruit dat er toch wel wat tegenwind moet zijn.  Even voorbij Wetteren nemen Jan en Frank de kop over en rijden om het tempo goed te regelen een hele lange tijd op hartslag 140. Allez: dat zien zij dan toch op “ulder” scherm. Hier en daar zit er bij de anderen al eens iemand tussen met “wa mier of wa meinder  wasure as een ander” (meer info bij moeder Rogiers want dat staat ook niet in Van Dale).  
We rijden langsheen provinciaal domein de Gavers om rond 10u30 de muur langs de achterkant op te  rijden. Veel muur is dat niet meer op die manier en sommigen hebben de afdaling langs trapjes of kasseitjes nodig om overtuigd te geraken dat ze wel degelijk op die legendarische heuvel zitten.  “Nu zo snel mogelijk terug” wordt er gezegd al wordt dat niet overal op gejuich onthaalt. We besluiten dan maar te genieten van het Vlaamse landschap, van dorpjes als “Smeerebbe-Vloerzegem” (vrij vertaald naar de titel), Steenhuyze-Wijnhuize, Trippen, enz.
Voor de rest gebeurt er eigenlijk niet veel; alleen: als ze bij een splitsing achteraan “RECHTS” roepen en ne mens is aan het genieten van het landschap en kijkt niet naar de wijzertjes dan lachen ze u uit als ge als enige ook rechts afslaat, Danny die vooral de kop doet  en hierbij regelmatig wordt teruggefloten wegens te snel omdat ze achteraan het aantal “nuudigvannekiergedaugtteworden” steeds zien groeien, Els die geen nieuwe fiets meer wil maar nen nieuwen Bart (ze rijdt daar minstens even goed door zegt ze zelf), Danny die “noarzijnpuuten” krijgt omdat hij zonder snelheid te verliezen een baantje zonder  kasseitjes neemt, Boeverken en Rudy R die onderweg de snelle benen eens testen en afklokken op 56 km/u, verplichte voedingssuplementen voor de behoeftigen enz.

12u15: cafe de Beize: “ten elven te vroeg en ten twaolven te loate”
Na net geen 80 km en 650 hoogtemeters worden de resterende 6 man en Els opgewacht door Annemie, die solo heeft gereden. We berekenen snel, allez dat computerke doet dat voor ons, dat we 2560 calorieën hebben verbrand en dat we omdat weer aan te vullen minstens 8 duvels mogen drinken.  Ik weet dat niet alles in mijn schrijfsel klopt maar als ik zie hoe er in vorige verslagskes met cijfergegevens werd omgesprongen dan hoef ik me niet te schamen. Ik ga die 8 spreiden over de hele week en denk dat de meeste van ons na zo een rit in die omstandigheden en zo vroeg op t seizoen, da dubbel en dik hebben verdiend.  En nu volhouden.

O ja: vertalingen naar het West Vlaamse zijn helaas niet te bekomen, maar toch Mario: de moed niet laten zakken he man. 

Stefan