Het was
alweer een tijdje geleden dat we ons klimbenen nog eens uit de kast mochten
halen, maar vandaag komen de liefhebbers van het genre ruimschoots aan hun
trekken. We vertrekken om 8 u met den otto naar Opwijk. De opkomst is ondanks
het goede weer maar magerkes. Rudy DC, Axel, Patrick, Danny F, Carlo, Rudy R, Jo,
Els en ikzelf. Danny is
er niet gerust in, want zijn schoonbroer Rudy had hem nochtans beloofd zeker
van de partij te zijn. Een onbeantwoord telefoontje later, zegt hij dat we toch
niet langer moeten wachten, want dat Rudy waarschijnlijk nog in zijn bed zal
liggen, den sukkelaar. Bij aankomst in Opwijk worden we echter opgewacht door
diene sukkelaar, die samen met Dirk DB efkes met de fiets naar ginder gereden
was bij wijze van opwarming. Bij de inschrijving hebben we een overvloedige
keuze van te volgen afstanden. De A-kes gaan voor de 65 km, ikzelf kies voor de
55 en Patje maakt er op zijn eentje 95 van. Tot aan de eerste splitsing
proberen we zo goed en zo kwaad als we kunnen samen te blijven, maar de pittige
klimmetjes zorgen keer op keer voor verbrokkeling. Gelukkig krijgen we de
verhoopte splitsing al na een 15-tal km, waar Axel, Els en RudyDC ook besluiten
voor de iets kortere pijn. Els is hare nieuwe velo al goed gewoon, en rijdt op
haar gemakske mee. Af en toe wel eens een kreet of schreeuw als we een
technische passage krijgen, maar ze rijdt zij toch maar overal op en af. Een
keer loopt het bijna verkeerd af, als een of andere Pipo een biet???? verliest
die we maar op het nippertje kunnen vermijden. Wij vragen ons af wat die gast
met een biet tijdens een MTB-toer doet. Waarschijnlijk was het zijn bedoeling
om onderweg de beestjes te voederen, maar hij had ze beter zelf opgegeten, da
kalf. Het parcours ligt er, op een paar modderpoelen, gelukkig droog bij. Nadeel
hiervan is dat bepaalde stukken keihard liggen, en vree neig stampen, wat niet
meevalt als je met een pijnlijke rib zit. De laatste stukken beginnen dan ook
serieus door te wegen, en een 5-tal km van het einde krijg ik een serieuze
upperkut ( vraag maar aan Els). Na aankomst kunnen we genieten van een
verfrissend drankje, en als even later de fanfare begint te spelen, zit de
sfeer er goed in. De organisatoren hadden goed hun best gedaan. Goed
uitgepijlde toer, en cadeautjes voor en na de rit. Gratis busjes deo, voor wie
zich stinkend in het zweet gereden heeft, en bij inschrijving kreeg iedereen
een scarf (een soort sjaal, muts, bandana). Hierop stond de leuze van de club:
Straf in bergaf, en nen bleken achteraf. Al heb ik er wel een paar opgemerkt
die de spreuk omkeerden: Straf achteraf, en bleek in den bergaf. Nadeel van
zon rit op verplaatsing is het late uur van terugkomst, waardoor bij aankomst
in De Beize de plaatselijke rijders één voor één naar huis beginnen gaan. Of
zou den deo niet straf genoeg zijn. Via een plaatselijke informant krijg ik wel
de namen van de thuisrijders doorgespeeld en brengen zij het totaal op 23
sportievelingen. Ivan.
Reacties op bericht (0)
klik op de groepsfoto voor alle fotoalbums
Gastenboek
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
