Na 14 dagen zonder fiets (een downhill
van Ax 3 Domaines op een step kan moeilijk fietsen genoemd worden), hoog
tijd om terug het aluminium ros te beklimmen. Eens kijken of de betere
conditie van voor het verlof nog intact is (3 kg extra laten anders
vermoeden). Weinig volk op deze zondagmorgen, 8 uur is dan ook vroeg.
Geert S en Davy P vonden dit nog niet vroeg genoeg en vertrokken om
7.30u naar de bergen van Vlezenbeek. Els VDP, Danny F, Patrick R, Rudy
R, Luc K en mezelf volgen Rudy Rogiers die duidelijk met méér conditie
uit Frankrijk gekomen is. Ik heb liever een strage start, maar Rudy ziet
het duidelijk anders. Op sommige momenten zie ik 37 op mijn tellerke
verschijnen. Meestal gaat Danny vooraan het tempo wat hoger jagen, maar
nu is het hem snel genoeg. Bij aankomst in Puivelde zou ik al liever
terugkeren. Op mijn vraag hoeveel km we ter plaatse gaan rijden zegt
Rudy: De 50km natuurlijk, op het gemakske. Allée dan. We rijden een
tamelijk strak tempo tot aan de bevoorrading en ik kan goed mee. Maar
daarna gebeurt het. Twee onverlaten die een beetje komen uitdagen en
zwaar trappend en zwoegend ons willen testen. Het tempo gaat
vliegensvlug de hoogte in en ik kan amper aanklampen. Een beetje verder
verlies ik mijn fietspomp, ik heb dit niet onmiddellijk door, maar een
vriendelijke medefietser maakt me dit duidelijk, efkes terugkeren is de
boodschap. Eenzame tocht staat me te wachten, denk ik. Niets is minder
waar, want mijn 5 gezellen staan me een beetje verder op te wachten J.
Rudy zegt me dat het niet het moment was om mijn pomp te verliezen,
ikzelf ben daar niet helemaal van overtuigd. Het tempo gaat weer de
hoogte in en ik heb mijn korte beentjes opgeblazen in de snelle herstart
na de bevoorrading. Gelukkig heeft Rudy een beetje compassie met mij en
heeft hij niet allen goede benen uit Frankrijk meegebracht, maar ook
goede armen. Zon duwke af en toe (oké, oké, soms een duw) houdt me bij
de groep. Op 500m voor het einde van de rit gaat een grote groep
wandelaars de wegel in die wij ook in moeten. We willen die niet
allemaal omverrijden en besluiten om terug te keren naar Kalken. De
terugweg wordt ietske trager aangevat en ik kan aanklampen, maar de
beentjes zijn leeg. In Lokeren valt Patje plat en een hoeragevoel
overvalt mij. Els, Danny, Luc en ik besluiten op het gemak verder te
fietsen. Kwestie dat Rudy en Patje zich na de herstelling van de lekke
band ook eens kunnen uitleven. Danny heeft een ander idee dan wij over
op het gemak verder rijden. Ik kan de moed niet meer opbrengen om nog te
volgen en laat me uitzakken en ook Els en Luc hebben het liever wat
trager. Op de laatste klim van de dag, de brug over de E17 perst Els er
nog eens alles uit. Wat Danny daarover te vertellen heeft, is niet
vatbaar voor publicatie. De traditionele eindsprint laten we aan ons
voorbijgaan. Moe maar voldaan komen we na 93 km op de teller aan bij De
Beize. Efkes later volgen Rudy en Patje die blijkbaar wat stoom
afgelaten hebben na de herstelling van de lekke band.
Daar zitten
nog wat modderfokkers die plaatselijk reden. Rudy DC, Ivan R met
vrouwtje Christine, Jo R en even later komen Rudy V , Dirk DB, Gunter B
en Ann P ook nog aan. Deze laatste met een gemeenschappelijke 29er. Dat
worden problemen bij een boedelscheiding. Jan W is wedstrijd gaan rijden
in Achouffe of zo en heeft daar dan nog gewonnen ook. Proficiat!
Axel
|
