is the name, biking is the game

Als ik een paar minuutjes voor half-negen het kerkplein oprij, staat er mij nog maar 1 Modderfokker op te wachten.  Het is dan nog een –ster, Els Van de Putte.  De rest heeft er blijkbaar niet veel zin in, want de enige die nog voor het afgesproken uur aankomt is Rudy Vergeylen.  Al de rest krijgt al straftijd aangesmeerd.  Stefan Imschoot en Rudy De Clercq 1 minuutje, Dirk De Boever 2,  Luc Krick en Axel Troch 4, en Rudy Rogiers valt zelfs buiten tijd, want die komt ons pas tegengereden als wij net vertrokken zijn.  We beginnen met de gekende aanloop naar de Kruiskapel en breien er dan, onder leiding van Rudy DC een paar nieuwe wegeltjes aan vast.  Kwestie van op een deftig tempo, toch genoeg kilometers in de benen te krijgen.  De passage aan ’t Kapelleken in Doorselaardorp geeft dit keer geen problemen.  Twee weken geleden moesten Rudy en ik hier nog halt houden wegens technische problemen ( het vat Leffe was af ) en dat moeten we nu nog altijd horen.  De technische problemen komen er pas als na een 40-tal km mijn binnenband erdoor vliegt.  Het gat in de binnenband wordt geplakt, dat in de buitenband afgeschermd met een stuk rubber, en het combinatie-pompje van Rudy R ( Co-bommetje + pompje ) getest en goedgekeurd.  Het terugplaatsen van het achterwiel levert mij toch nog de nodige problemen op.  Een eerste keer zit de ketting niet goed, en bij een tweede poging gaat de remschijf niet tussen de blokjes.  Na een vlugge inspectie van specialist Rudy blijkt dat de remblokjes volledig afgesleten zijn en een stukje losgekomen is, nog een cadeautje van de helse rit van vorige zondag.  De schade wordt zo goed mogelijk hersteld, maar het achterwiel blijft een beetje slepen.  Ik zal maar een beetje neiger moeten terten.  Gelukkig hebben mijn fietsgezellen een beetje kompassie met mij, en beginnen ze op slag 5km/u rapper te rijden zodat ik  wa rapper van mijn miserie vanaf ben.  Els haar beste pijlen zijn ook al verschoten want waar ze in het begin alle oneffenheden sierlijk kon ontwijken, mist ze nu geen enkel putteke meer.  Ze moet tenslotte hare naam een beetje eer aandoen.  Volgende slachtoffer van dienst is Stefan, die op zijn beurt lek rijdt.  Hij probeert eerst nog een beetje bij te pompen, in de hoop dat het gat gedicht wordt door de specie in zijn band, maar moet even verder toch aan de kant om een binnenband te steken.  Na al dat oponthoud keren we terug richting Kalken.  Een blik op de windmolens leert ons dat we spijtig genoeg de verkeerde kant uitmoeten, maar dat beetje tegenwind nemen we er met plezier bij.  Voor de eindjump probeert Luc het wel van héél ver.  Halfweg de Gaverstraat gaat hij er al van door, maar zijn sprong reikte minder ver dan gedacht, want aan het begin van de Vromondstraat hadden de eerste hem al te stekken.  Wie er nu wel als eerste aankwam durf ik niet met zekerheid te zeggen, maar weet wel dat alle Rudy’s van voor zaten.  We komen om11u30 toe aan De Beize met zo’n 70km op de teller.  Stefan, die om 11u al moest thuis zijn ziet zijne aperitief aan zijn neus voorbijgaan.  Binnen worden we opgewacht door de dames en heren van de 9u starters:   Annemie, Nadine, Nancy, Guy en Johan P. die ook voor een plaatselijk ritje gingen.  Even later komt ook Jo nog aangereden.  Diene duts had zich overslapen, was te laat op het kerkplein, had iedereen proberen bellen maar kon niemand meer bereiken, en moest dan maar alleen op weg. Als even later zijn meeste frustratie een beetje doorgespoeld is, vraag ik hem of hij misschien kwaad is op mij, omdat hij iedereen gebeld heeft, behalve mij.  Zijn antwoord is even simpel als geniaal: “ Oe kannekik ou nou bellen azzek oune noemer nie hè “.  Volgende keer toch maar een extra wekkerke zetten en op tijd in uw bedje.

Ivan.