Over smijrige
leppen met veloers en broers met meer en minder wasure. tip: wie nog ergens een Dikke Van Dale heeft van een iets oudere druk, neem die
gerust bij de hand, ik weet ook niet de betekenis of herkomst van alles wat ik
ga schrijven, tes van uren zèggen of geschreven heb maar gemakshalve zet ik
alles voor u tussen haakjes.
9 uur : Kerkplein Kalken. 10 man en 1 vrouw (Els), (staat niet in dikke Van Daele en is ook niet het
soort haakjes dat ik bedoel) aanwezig in modderfokkertenue en 2mannen met een ander pakje.
Die twee zonder pakje zijn Bart VH en Steven DM. De andere zijn Rudy R en Rudy
DC, Dirk DB, Jan W, Frank VDS, Ivan R, Luc K, Davy P, Filip D, Danny F en
Stefan I.Ivan ziet in zijn rush naar de
trofee van meest aanwezige al weer een concurrent sneuvelen. Maar ongeveer ter
hoogte van de Colmanstraat neemt Axel zijn positie vooraan in de groep in
waardoor de stand op plek 1 nog steeds door drie man bezet wordt.
Enfin, door hetveurte (op dit soort
haakjes heb ik het) weer van de voorbije dagen opteren de meeste voor een rit
op de baan. Danny neemt het initiatief en in de hoop op nog nen tettenrit
volgen ikzelf en Jan zijn voorbeeld. Uiteraard volgt de rest ook anders vallen
we in herhaling en zou het maar een kort verslag zijn. Wat verder komt het voorstel van even
naarde muur van Geraardsbergen te
rijden.Zoek even maar al op want ik
denk niet dat even voor iedereen even duidelijk is.Op de langen End merken de trekkers dat de
hartslag tussen de 160 en 170 ligt en besluiten daaruit dat er toch wel wat tegenwind
moet zijn.Even voorbij Wetteren nemen
Jan en Frank de kop over en rijden om het tempo goed te regelen een hele lange
tijd op hartslag 140. Allez: dat zien zij dan toch op ulder scherm. Hier en
daar zit er bij de anderen al eens iemand tussen met wa mier of wa
meinderwasure as een ander (meer info
bij moeder Rogiers want dat staat ook niet in Van Dale).
We rijden langsheen provinciaal domein de Gavers om rond 10u30 de muur langs de
achterkant op terijden. Veel muur is
dat niet meer op die manier en sommigen hebben de afdaling langs trapjes of
kasseitjes nodig om overtuigd te geraken dat ze wel degelijk op die
legendarische heuvel zitten.Nu zo snel
mogelijk terug wordt er gezegd al wordt dat niet overal op gejuich onthaalt.
We besluiten dan maar te genieten van het Vlaamse landschap, van dorpjes als
Smeerebbe-Vloerzegem (vrij vertaald naar de titel), Steenhuyze-Wijnhuize,
Trippen, enz.
Voor de rest gebeurt er eigenlijk niet veel; alleen: als ze bij een splitsing achteraan
RECHTS roepen en ne mens is aan het genieten van het landschap en kijkt niet
naar de wijzertjes dan lachen ze u uit als ge als enige ook rechts afslaat, Danny
die vooral de kop doeten hierbij
regelmatig wordt teruggefloten wegens te snel omdat ze achteraan het aantal
nuudigvannekiergedaugtteworden steeds zien groeien, Els die geen nieuwe fiets
meer wil maar nen nieuwen Bart (ze rijdt daar minstens even goed door zegt ze
zelf), Danny die noarzijnpuuten krijgt omdat hij zonder snelheid te verliezen
een baantje zonderkasseitjes neemt,
Boeverken en Rudy R die onderweg de snelle benen eens testen en afklokken op 56
km/u, verplichte voedingssuplementen voor de behoeftigen enz.
12u15: cafe de Beize: ten elven te vroeg en ten twaolven te loate
Na net geen 80 km en 650 hoogtemeters worden de resterende 6 man en Els
opgewacht door Annemie, die solo heeft gereden. We berekenen snel, allez dat
computerke doet dat voor ons, dat we 2560 calorieën hebben verbrand en dat we
omdat weer aan te vullen minstens 8 duvels mogen drinken. Ik weet dat niet alles in mijn schrijfsel
klopt maar als ik zie hoe er in vorige verslagskes met cijfergegevens werd
omgesprongen dan hoef ik me niet te schamen. Ik ga die 8 spreiden over de hele
week en denk dat de meeste van ons na zo een rit in die omstandigheden en zo
vroeg op t seizoen, da dubbel en dik hebben verdiend. En nu volhouden.
O ja:
vertalingen naar het West Vlaamse zijn helaas niet te bekomen, maar toch Mario:
de moed niet laten zakken he man.
Zaterdag
2 februari 2013. Wetteren ten Ede. Jan Willems gaf een feesje voor zijn 40 jaar. Het verstand komt
met de jaren zeggen ze, maar in Jan zijn geval wordt dat blijkbaar nog wat
wachten. Want: Wie legt er nu zijn feesje net op de moment dat het
wereldkampioenschap cyclocross wordt uitgezonden op den TV!!?? Vandaar dat de
modderfokkers maar tegen 10 uur toestekken op Jan zijn feesje, als de koers
gedaan is. Op Jan zijn feestje is er ook een schepen van Kalken (niet moeilijk,
want alle schepenen van Laarne zijn nu van Kalken, haha!), maar er is een mens
die dat niet gelooft. Daarom vraagt die schepen mij om te bevestigen dat hij
wel degelijk schepen is. Wat kan ik anders doen? Maar ik voeg er aan toe: Ja,
meneer, inderdaad, die is schepen, maar vraag mij ook niet hoe zoiet mogelijk
is. Mensen doen zotte dingen in het stemkotje!
Zondag 3 februari
2013. Ritje op de weg naar Oosterzele (een km of 50). Ivan houdt nu een
stand bij van wie er de zondag komt rijden. Natuurlijk omdat hij zelf nog geen
enkele rit gemist heeft en aldus op kop staat, voor de eerste keer in zijn
leven dat hij ergens op kop staat. Broer Rudy en whiskykenner Axel T staan mee
op kop. Ik sta 1 rit achter, want verleden week was het echt te zot weer. Met 7
zijn ze toch gaan rijden, t is te zeggen 35 kilometerkes en ze waren doorweekt
tot op het bot. Ik vind dat die rit niet zou mogen meetellen, wegens te kort,
maar ik ga niet flauw doen, want Ivan mag ook eens een klassement winnen. Ik
denk van vandaag toch op 1 van die 3 mannen een streepje in te halen, maar nee
hoor, ze zijn er alle 3. Hebben die echt niet anders te doen?
Karel had gezegd dat hij op de weg ging rijden, want te
smerig voor het veld. Nee, Karel, zeg ik, op mijn pensioen kan ik nog zoveel op
de baan rijden als ik wil, maar ik ga mee met de bende en in het veld rijden.
Op het kerkplein zet ik mijn banden wat zachter om in het veld wat meer grip te
hebben. En dan, ja dan, dan beslissen ze om op de weg te gaan rijden! En geeneen
die iet zegt als ik mijn banden slapper zet.
Het is koud, er is veel wind, en het tempo ligt bijwijlen
zeer hoog. Dus merk ik op (bij wijze van grap, jaja): Hoe leuk toch, geen
windje, lekker warm, gezapig tempootje en goei companie. Waarop Ivan antwoordt:
Mario, dat de companie voor jou best meevalt, daar kan ik inkomen, maar ge
moet dat ook eens van onze kant bekijken, hé.
Danny F trekt het hele eind naar Oosterzele, bergop en
windop, kop. Als we omkeer maken, komt Rudy R op kop. Ja, zo is het niet
moeilijk, zegt Danny. Rudy heeft echter Els wat assistentie moeten verlenen,
onder andere om het eindeloze vals plat met klimmekes van de Geraardsbergse
Steenweg te overleven. Bij de passage in Oosterzele moeten we nogal veel wind
gemaakt hebben, want 2 dagen later lagen er daar een paar daken tegen de grond.
Verder in het weerkeren, vlamt Stefan Imschoot de pannen
van het dak. Naar het schijnt doet hij elke dag 72 km (36 heen en 36 terug)
naar zijn werk. Daarvoor krijgt hij een maandelijkse fietsvergoeding van 1600
Euro (ik wil er een nul van af zijn), zonder te klappen van de naft die hij
uitspaart en daarenboven ishij met al
de files nog 5 minuten rapper thuis dan met de auto, en volledig ontspannen. En
vaneigens dat ge de zondag dan kunt uitpakken met uw form. Ik ga veranderen van
werk, peins ik. En toen gebeurde het onvermijdelijke: Stefan Im-schoot uit zijn
klikpedal. t Is eigenlijk gene waar, maar ik vond het een goeie woordspeling, die
ik de lezer niet wilde onthouden, maar waar ik echter verder eigenlijk ook geen
weg mee weet.
En o ja, proficiat aan onze voorzitter en zijn eega. Al
de tweede grootvader onder ons, de tweede Rudy. Kleinzoon Sebe was nog maar 2
dagen ter wereld of hij stond ook al in de gazet, een aartje naar zijn
grootvaartje. Nee, verjongen gaan we er niet op doen Mario
Herman De Landtsheer, assistent trainer Club Brugge en videoanalyst
Rode Duivels.
Zaal
Breugel, Kalkendorp 28, 9270 Kalken
Maandag 25/02/13 van 19:00 tot 22:00
Herman De Landtsheer en Tom
Boudeweel,
twee sportieve Kalkenaren op één avond
Herman heeft zich geleidelijk aan opgewerkt in de voetbalwereld. Door een
blessure vroegtijdig moeten afhaken als speler, maar als trainer en analist
ondertussen de absolute top. Hij had als hoofdtrainer verschillende ploegen uit
de regio onder zijn hoede. Daarna vond hij zijn weg in het nationaal voetbal
bij Sporting Lokeren en KAA Gent. Momenteel werkt hij als sporttechnisch
assistent bij Club Brugge en als gewaardeerde videoanalist van de Rode Duivels.
Herman geeft ook les aan de trainersschool als specialist multimedia en hij is
actief als jeugdprospector Oost-Vlaanderen
Tom herkent u zeker als
sportverslaggever van Sporza Radio.
Zijn stem toch.
Als commentator op de voetbalvelden in de eerste klasse en tal van
internationale wedstrijden weet hij als geen ander de luisteraar te boeien.
Tom is ook thuis in andere sporten, hij tekende present op de Olympische Spelen
van Peking en London.
Een avond om naar uit te
kijken.
De toegang is gratis, maar
een vrijwillige bijdrage blijft welkom en zal besteed worden aan een goed doel.
Op een winterse zondag te Uitbergen, meer bepaald in de
Strijpwegel, doet zich volgende conversatie voor: Jo, zou het veel
bijgesneeuwd hebben deze nacht?. Maar Els toch, hoe kan ik dat nu weten? Al
die sneeuw heeft dezelfde kleur, zunne!.
Op nog 8 andere plaatsen in Kalken en omgeving worden er
mensen wakker met het vaste voornemen de koude wind, de striemende
sneeuwvlagen, de vriestemperaturen, de gladdigheid, kortom het winterse gevaar
en de winterse pijnen, te trotseren. De gebroeders Rogiers in het Hussevelde,
de jongste van de Poelmans, den Danny, Axel Troch tussen de whiskyflessen,
Geert Schepens in Laarne, Jan Willems in Schellebelle, Stefan Imschoot wie weet
waar nu weer, en ondergesneeuwde, euh getekende, in de Zomerstraat begot. Ik
heb wel 20 minuten nodig voor het aankleden. Twee lagen truikes bovenop mijn
onderlijveke met daartussen mijn overlevingsdoek (zilverpapier, zeg maar) en
daarboven mijn regenvestje dan toch maar, mijn fietsonderbroek (want in het
verleden zijn er al geweest wiens edele delen vastgevroren raakten aan hun zadel;
ik zal geen namen noemen, maar sindsdien is Danny Fack toch nooit meer helemaal
dezelfde geweest), mijn lange broek met daaronder mijn beenovertrekken, mijn
winterkousen (dubbele met plastiek tussen), schoenen en schoenovertrekken, mijn
mouwovertrekken, mijn nekverwarming die ik ook over mijn kop kan trekken en mijn
hoofdband en helm. Banden goed zacht gezet en hupsakee. Ha ja, mijn dikke
winterhandschoenen nog, natuurlijk. Eer ik aan de Woesten ben, is mijn gezicht
al vervroren. Nochtans ingewreven met Nivea kinderpoepekescrème, wat volgens
mij toch nog iets deftiger is dan uierzalf, zoals door Els gebruikt wordt. Ik
peins bij mijzelf, wijl ik al aan het afzien ben van de kou op mijn bakkes: ik
ga gewoon eens kijken wie daar aan de kerk staat. Dan heb ik al bewezen dat ik
er was, en dan gaan we toch allemaal naar huis gaan, dat peins ik, want de
weinige die er gaan zijn, die gaan ook wel zien dat het veel te koud is. En dan
weer rap achter de stoof kruipen, dat hoop ik.
Maar ja, er staat aan de kerk 10 man, waarvan zelfs 1
vrouw, en van naar huis gaan is er geen sprake. Er zijn er de eerste kilometers
die wat met kouw vingers rijden, en vooral Rudy R heeft er verder last van,
omdat het tempo volgens hem te laag ligt, en de helft van de tijd zwaait hij
met zijn armen gelijk molenwieken. Met zijn spijkerbanden rijdt hij alsof er
nergens ijs ligt, de ene keer zonder handen, dan van achter naar voren tussen
de dubbele rij en hard Boe roepen om de mensen te doen verschieten in de hoop
dat ze omvallen zodat er (uit)gelachen kan worden. Ah, ware het niet dat we
goed overweg kunnen met kinderen, anders zouden we daar toch niet mee kunnen
lachen, want het is zo al niet makkelijk om recht te blijven, en als er dan nog
een zot op spijkerbanden voorbij schiet, is het nog extra moeilijk. Langs een
kant een geluk van de poedersneeuw die bijna ononderbroken valt en alzo de
ijspistes bedekt en berijdbaar maakt. Anderzijds moet ge met een bril rijden en
die slaat soms aan of er komt ijs op en dus zien we maar de helft van de leute,
ook al omdat het de hele tijd oppassen is.
Er zijn 8 valpartijen te melden, ons aangeboden door
slechts 3 mensen. Ivan maakt de schoonste slipper. Ja, nee, ja, nee, en
eindelijk dan toch joepie: JA! Spijtig dat mijn fietscameraatje net deze opname
mist. Het is dan ook op een zeer verraderlijk stuk: het ziet er effen en
besneeuwd uit, maar het is één ijspegel onder een dun laagje poeder. Els schiet
met 4 grondbezoeken de hoofdvogel af. De eerste keer staat wel op film, de
tweede is in een diepe put, waardoor haar naam vanaf nu niet meer Els
Vandeputte, maar Els Indeputte is. Stefan is gelijk jaloers en probeert nog een
gelijkspel met Els uit de brand te slepen, want naar het einde van de rit maakt
hij nog 3 tuimelpertes, waarvan één in de pinnekensdraad aan de Valentinos.
De Konijnenberg in Berlare bezoeken we 2 keer want de
eerste keer was zo plezant dat we hem nog eens doen. Het is veel leutiger nu
het zand hardgevroren ligt. De klimmekes zijn beter te doen en de afdalingskes vereisen
wat extra-glijwerk om recht te blijven. De tweede keer wordt er echter een
alternatief parkoers gepakt en ik beland in een afdalingske in de decor. Els
doet me na, maar eindigt wel op de grond. Tuimelperte 3 was dat, geloof ik.
Over het Donkmeer rijden zit er nog niet in, want het
ligt nog niet dik genoeg. In de Gratiebossen is er een pauze. Geert S moet even
plassen, maar het lukt gelijk niet goed. Ja, wie al niet groot geschapen is, heeft
het bij vriesweer nog moeilijker om hem te vinden. Els wil ook een foto nemen
(euh, van de groep welteverstaan), maar ze weet nog niet goed waar haar
inzoom-knopje staat, zegt ze. Dus wat doet ze? Ze zet een paar stappen
achteruit! Kijk, ik probeer het al 40 jaar, en ik zal blijven proberen hoor, maar
vrouwelijke logica begrijpen, nee, het zal er in dit leven toch niet meer
inzitten, vrees ik. Geert heeft ondertussen zijn plasser toch gevonden en ook
een klisplant (maar niet op dezelfde plaats van zijn plasser, voor de mensen
die al ongerust begonnen te worden), zo een met van die kleverige bollen (de
klisplant dus). Rudy R is slachtoffer en plakt weldra vol klisbollen. Dom van
Geert, want dan weet ge zo dat Rudy tien keer meer wraak gaat nemen (Kinderen,
hé). In plaats van ook een paar klisbollekens af te trekken, trekt Rudy meteen
de hele plant uit. Geert en ik beginnen al rap weg te fietsen, maar ja, in de
sneeuw lukt dat niet meteen, en wie moeten ze weer eerst hebben? De enige
Westvlaming in het gezelschap natuurlijk. Maar Geert krijgt er van een lopende
Rudy met klisplant ook serieus van.
Dees pakken ze ons toch weeral niet meer af. Wat een kick
toch, zo een sneeuwritje. Voor de moddermietjes, die niet willen onderdoen voor
dappere Els, is er gelukkiglijk nog een herkansing, want de hele week wordt er
nog vorst voorspeld, dus over de Donk rijden zit er toch nog in. Afspraak om 27
januari 2013 rond 9 uur aan de kerk, veronderstel ik.
De Beize is gesloten, dus we eindigen met zessen in het Parochiehuis.
Het is nog altijd min 5. We plukken al onze kliskes van onze kleren en maken
een mooi stapeltje op tafel. En dan zegt Rudy dat hij zijn spijkerbanden weer
gaat afsmijten. Want eigenlijk is er zo geen leut aan, hé. Al peins ik dat hij
ze volgende week toch nog wel gaat laten opstaan om nog eens uit te pakken op Lake
Donk.
Ons vorstenhuis krijgt het
zwaar te verduren nu de miljoenenfraude van Fabiola aan het licht gekomen is, maar
toch was de milde vorst van vorige nacht wel gekomen.Die zorgde er namelijk voor dat de ondergrond
lichtjes opgesteven was, en we eindelijk nog eens in het veld konden rijden
zonder tot aan ons knoesels in de modder te zakken.Net als vorige week 14 deelnemers op t
appèl. Els, Rudy R, RudyDC, Cedric,
Thomas, Geert S, Boeverke, Bart, Mario, Patrick, Axel,Karel,ikzelf, en sinds lang geleden was er ook nog ne keer nen tweeden Troch
bij.Neen, niet den Eddy maar zijne zoon
Niels. Het voelt toch een beetje vreemd aan als de zonen van de vaders beginnen
mee te rijden, en zo ga je toch eens nadenken over uw eigen
houdbaarheidsdatum.Toch een beetje
nieuwsgierig wat dat jong geweld zal geven.Hij heeft wel al wat kilometers in de benen van een paar toerkes met wat
speelkameraden, maar nu den eerste keer met de Modderfokkers zal toch nog iets
anders zijn.Na de inschrijving in de
sporthal Kristalbad spreken de B-kes af om van bij t begin op te splitsen, en
ons niet laten meelokken door de rappe mannen.Dat is echter buiten Rudy gerekend die tussen ons komt staan en zegt dat
hij het vandaag ook op zijn gemakske gaat doen.Dus vertrekken we toch maar samen en zien wel waar het schip
strandt.En het moet gezegd, de eerste
20 km blijft het vrij rustig en wordt er gewacht als iemand achterop
raakt.Maar het bloed kruipt waar het
niet gaan kan, en beetje bij beetje gaat het tempo de hoogte in en is de tijd
rijp om de splitsing door te voeren.Als
we even later aan de bevoorrading aankomen zien we de A-kes nog net
vertrekken.Wij laten ons niet meer
verleiden om aan te pikken, en nemen op t gemakske een slok en een beet,
waarna we onze rit vervolgen, en genieten van het al bij al goed berijdbaar
parcours.Tot we even verder een stuk
voor de wielen krijgen waar de plassen te breed en te diep waren om toe te
vriezen, en we alsnog een ploeterstukske te verwerken krijgen.Thomas weet mij zelfs te zeggen dat ik in t
verslag mag schrijven dat het op dat stuk ferm vettig lag. Ter hoogte van
Laarne-Kasteel neemt Geert afscheid, want hij moet nog gaan nieuwjaren bij zijn
meter, en dan kan je maar beter op tijd zijn.Als we een 8-tal km voor het einde het Malterpark gepasseerd zijn,
vraagt Rudy DC wat we gaan doen, onze rit uitrijden, of van hieruit naar De
Beize?Els, die niet echt in forme zit
vandaag, is al vertrokken, en Niels, die zich tot nu kloek gehouden heeft,
kiest ook voor deze optie.We kunnen
deze jonge mensen toch niet moederziel alleen naar huis sturen, en Rudy, Cedric
en ikzelf offeren ons op om hen te vergezellen, enkel Thomas vervolledigt zijn
rit.Laterin De Beize weet Els ons nog te vertellen dat
zij nog wat last ondervond van een zware astma-aanval van vorige vrijdag.Ze zegt er nog bij dat ze al jaren
longproblemen heeft, en dat ze eigenlijk maar over 70% van haar longcapaciteit
beschikt. Wij kijken elkaar ne keer aan en vragen ons af wat dat zou zijn als
ze over 100% beschikte, dan reed ze er ons allemaal af.Zon 10 minuutjes later komt Rudy R ook
moederziel alleen aan.De rest is een
voor een afgeslagen omdat ze vroeg thuis moesten zijn (of een beetje moe
waren).De rest van het verslag heb ik
niet uit eerste hand maar ik weet dat mijn bronnen betrouwbaar zijn.De A-groep krijgt gezelschap van een jonge
gast die nog maar een paar maanden aan het fietsen is, maar van zichzelf vindt
dat hij goed bezig is, en dat ze hem er niet zullen afrijden.Dat had hij dus niet moeten zeggen hé.Voor de rest denkt Mario dat hij met een
platte band zit, maar volgens Rudy zijn het zijn benen, en wanneer hij even
achterop raakt had hij een spatje modder in zijn oog.Dirk raakte ook eens achterop, maar enkel
doordat zijn ketting niet op zijne grote plateau raakte.Rudy V zou zeker rijden, tenzij het -5° zou
zijn, maar zag waarschijnlijk het kommatje niet tussen de 0 en de 5, ofwel
bewaarde hij zijn themometer in de diepvries . Ivan
Ja,
toen ze het kaf van het koren scheidden, ter hoogte van de putten van Meganck
Callewaarwaartegij, waren ze één kafje vergeten, den dezen. Maar dat ge dan zo
moet lachen met een mens op leeftijd (de oudste modderfokker die meereed), die
door levenslang paffen maar over 10% van zijn longcapaciteit meer beschikt, die
eigenlijk zou moeten brillen omdat hij maar over 50% van zijn gezichtsvermogen meer
beschikt, die van kleinsaf over 0% fietstechniek heeft beschikt en die over 0%
verstandsvermogens beschikt om toch te proberen meerijden met de freaks en de
getalenteerden en de getalenteerde freaks, dàt vind ik er een beetje zwaar over,
Ivan. Pure nijd en jaloezie en afgunstigheid, zeg ik, en iets tegen
westvlamingen hebben ook nog. En jaloezie ook. En pure nijd. Ik ga deze week
niet tegen u klappen, voilà. Gelijk andere weken trouwens, want gelukkig zien
we mekaar alleen maar de zondag.En dan
nog maar tot halverwege de rit, want dan rijd ik nog efkes met de elite mee,
haha. In alle geval, tegen dat het BK veldrijden 3 uur later begon, had ik toch
al weer warm. En er won toch wel een westvlaming zeker. Mario
PS.
Nog zeggen dat Gert Vergult aan de bevoorrading aansloot bij de elite, want hij
was zich eerst misreden.
