is the name, biking is the game

Kloven worden geslagen en uitgediept.  Na 11 ritten in 2013 zijn er nog maar 2 rijders met een ongeschonden palmares.  De rest moest al minstens 1 keer  verstek laten.  Toch valt het op de grootste groep, deze is met 0 deelnames.  Hopelijk krijgen we rap een beetje lenteweer, zodat de povers en krempers ook de weg naar hun fiets terugvinden, en zo die beschamende nul kunnen wegwerken.  Een paar vaste klanten zijn op weekend naar D’ardennen, en andere buitenlandse oorden, waardoor we vandaag maar met z’n 7 zijn.  Ik rij als eerste een verlaten kerkplein op, even later gevolgd door Dirk De Boever, Axel Troch, Rudy Rogiers, Kenneth De Paepe, Peter Rottier ( Den Hollandse schoonzoon van Eddy De Clerq ) en Luc Krick.  Rudy vraagt of er iemand een voorkeur heeft voor de rit van vandaag, waarop ik antwoord dat het ritje van enkele weken geleden richting Waasmunster wel leutig was.  Rekening houdend met de vrij strakke Zuid-Oostenwind zoekt Rudy toch liever een alternatief, want de terugweg met wind op kop is geen leuk vooruitzicht.  Dan zegt Peter met zwaar Nederlands accent, “ missjchien kunne we richting ’t beloofte land rij’je, effe naar Neejterlant”.  Ja, veel zegt hij anders niet, en als hij dan al eens wat zegt, komt er nog zoiets uit.  Als we hem dan vragen waar volgens hem Nederland ligt, duidend op de wind die vanuit de Kalkense meersen waait, wijst hij zo ongeveer richting Wetteren.  We vroegen ons al af hoe deze jongen uit Terneuzen in Kalken verzeild was.  Nu blijkt gewoon dat hij hier verloren gereden is, en nooit meer terug geraakt.  Anders wel ne toffe gast diene Peter, en hij kan nog goed uit de voeten ook, met zijn, eh, … voeten,… en benen ook natuurlijk.  Het wordt uiteindelijk een aangepaste Midsummerride, richting Wichelen, Schellebelle, Lede, Serskamp, enz, waarbij we de superslechte modderpoelen bewust links laten liggen.  Of rechts, of gewoon rechtdoor als het van Rudy afhangt, want op een gegeven moment geeft hij aan op links af te slaan. Ik kijk naar rechts om te zien of er geen aankomend verkeer te zien is, en begin al af te draaien maar zie niet dat Rudy even twijfelt en gewoon rechtdoor rijdt, waardoor ik tegen zijn achterwiel rij, en onderuit ga.  ’t Is van uw broer dat ge’t moet hebben hé.  Na het likken van de wonden vervolgen we richting Erpe, Erondegem, Sint-Lievens-Houtem, Bavegem, om zo via Massemen en Wetteren terug richting Kalken af te sluiten.  Bij het opdraaien van het Vaartplein gaat Luc er op een diefje vandoor, maar door het feit dan niemand reageert op zijn uitval, verliest zijn solo toch een beetje van zijn glans.  Even later komen ook de 2 fietsende dames aan in De Beize:  Carla De Cock en Annemie Van de Voorde.  Bij ons drankje worden we getrakteerd op gehaktballetjes.  Op mijn vraag of balletjes met paardenvlees zijn moet Koen het antwoord schuldig blijven.  Geen probleem  hoor, wij zijn al blij dat het hoe dan ook iets van vlees inzit.

Ivan