Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
18-08-2009
Bijna 31 weekjes
Zolang vertoef jij al gezellig in mijn buikje lieve sprot!!! Dat begint te tellen hé?! Nog 9 weekjes. Het zal snel beginnen gaan, vooral omdat ik binnenkort wat meer thuis zal zijn. Ik heb 11 daagjes verlof gespreid over de maand september om wat te kunnen bekomen van de drukte die eraan zit te komen op het werk. Ja ja, september en oktober zijn de druktste maanden van het jaar! Alleen al hiervoor zou het voor mezelf niet slecht geweest zijn, moest mijn uitgerekende datum voor halverwege september geweest zijn. Het zou nog eens erg lastig kunnen worden. Vandaag bijvoorbeeld was het nog eens een HELE drukke dag. Het is zo de periode dat het stilaan drukker begint te worden op het werk. Gelukkig voelde ik me redelijk goed vandaag en had ik een goede nacht achter de rug, dus ik kon er wel tegen, maar bij een zwangere vrouw is niet iedere dag hetzelfde en erg onvoorspelbaar. Het is niet simpel om die hormonen altijd de baas te kunnen! Zoals vorige vrijdag bijvoorbeeld. Ik denk niet dat ik in die toestand een dag zoals vandaag zou doorkomen. Echt niet! Dus ik ben wel een beetje bang eerlijk gezegd. Ik zie het niet zitten om zulke dagen mee te maken, maar ik zal het niet kunnen vermijden vrees ik! Ik zal blij zijn met die daagjes verlof hier en daar, zodat mijn werkweken niet te lang zijn en ik op tijd kan bekomen. Volgende week woensdag ben ik bijna 32 weken. Die avond zien we elkaar terug op het schermpje mijn kleine lieve schat. Telkens opnieuw is het zo spannend en maakt het mij ZO nieuwsgierig naar hoe je er weer zal uitzien. De laatste echo's geven een alsmaar duidelijker beeld weer van hoe je er zal uitzien. Ik heb echt een vermoeden dat jij een mini-kopietje zal worden van papa. Ik denk dat echt. Een echte bleekscheet! Hiihi! Mja, het heeft ook zijn charmes hoor. Maar het zal ofwel donker of bleek worden hé. Donker zoals jouw mama of bleek zoals jouw papa. Ik zou enorm fier zijn moest je op onze papa lijken. Maar we zullen zien hé. Jouw karaktertje zal ook al niet min zijn, want zowel De Groot als Van Audenhove zijn niet te onderschatten Ondertussen zal ik wel blijven sukkelen met mijn rug tot het einde van mijn zwangerschap. Het is zeker al verbeterd hoor, maar dat is ook van dag tot dag. De kine zal ik dan waarschijnlijk ook blijven volgen. Jammer genoeg verzacht het alleen maar de pijn en neemt het het niet weg. Da's massage hé. Tegenwoordig, sinds een week of 3, heb ik een nieuwe kwaal ontwikkeld, namelijk vergeetachtigheid. Ik had het nog niet direct door, maar op een gegeven moment is het mij wel beginnen opvallen dat ik soms wel erg verstrooid kan zijn hoor. Onlangs ben ik mijn afspraak bij de kiné vergeten en een andere keer dan, was ik een uur te vroeg op mijn afspraak. Dan nog een andere keer was ik mijn steunband bij de kiné vergeten en zo zijn er nog wel meer zaken hoor. Ik heb echt moeite met het onthouden van zaken en nochtans moet ik niet echt zoveel onthouden hé. Ik moet wel altijd hier en daar van die kleine zaakjes afhandelen, maar toch kosten ze mij moeite. En zeker ook om ze uit te voeren. Niet altijd, maar toch wel veel. Soms lijkt het mij een ENORME karwei om iets te doen. Mja, de energie is soms ver te zoeken. Wat zal ik ook erg blij zijn als de werken hier voorbij zijn. Mijn mama en papa zijn hier druk bezig met het één en ander. Jouw kamertje is bijna af. Komende donderdag en vrijdag gaan ze jouw kamertje behangen. Jippie! Dan is het af en dan is onze kamer aan de beurt en als dat gedaan is, dan zitten we eindelijk proper. Ole!!!!!!!! Nu ja, er is nog veel werk te doen hoor hier en daar, maar dan zullen we eindelijk alle luxe hebben die we willen. En dan hebben we eindelijk ook wat meer ruimte en kan ik alles mooi beginnen ordenen (met de energie die ik nog op overschot zal hebben natuurlijk ) En het allerbelangrijkste: dan kan ik jouw kamertje klaarstomen voor jouw komst. En dat zal gewoonweg de kers op de taart zijn. Wat zal ik genieten als ik jouw kleertjes mooi zal kunnen rangschikken in jouw kleerkastje. Wat zal het leuk zijn om jouw bedje op te maken, om een knuffeltje hier en daar neer te zetten en om er gewoonweg naar te zitten kijken en te dromen van de dag dat jij effectief in dat bedje zult liggen en ik dan jouw gezichtje kan bewonderen, jouw huidje kan strelen en jouw schattige voetjes zal kunnen kussen ... Hmmm, smelt ...
Wat ben ik blij dat ik op mijn gemakje thuis ben nu!!!!!!!!! Het was een zware dag vandaag op het werk!!! Amai! Ik moest me echt voortslepen met momenten. Ik was zo slap én ZO vermoeid. Ik had zelfs moeite met praten. Ik versprak me en lalde! Ik had echt geen energie. Ik wou gewoon slapen en thuis zijn. Het was allesbehalve druk op het werk, maar het kleinste dingetje dat moest gedaan worden, leek me onoverkomelijk. Elk telefoontje leek me enorm veel moeite te kosten. Ik had het erg lastig. Ik had ook zo'n beetje een bevangen gevoel. Ik ben op een gegeven moment op een collega afgestapt, die dokter is (ik werk momenteel op een arbeidsgeneeskundige dienst heh pruts) en ben beginnen huilen. Jah, de emoties stapelden zich blijbkaar ook op. Als je al zo vermoeid bent en dan nog zwanger bent, dan kan het niet anders dan dat de traantjes snel vloeien. Jammer genoeg natuurlijk, want da's niet altijd plezant hé. En wie weent er nu graag in het bijzijn van 'vreemden'. Tussen mijn tranen door, snikte ik, 'er niet op letten hoor, 't zijn de hormonen'. Toen ik bekomen was, heb ik gevraagd aan die collega of ze mijn bloeddruk eens wou meten, omdat ik mij zo moe en slap voelde. We zijn apart gaan zitten en zo gezegd, zo gedaan. Mijn bloeddruk was in orde, maar toch voelde ik me niet zo. Mja, zwanger zijn zeker hé! Daarna ben ik terug naar mijn bureau gegaan. Eén van mijn collega's had me koekjes klaargelegd. Ik heb die naar binnen gespeeld en daarna nog een cola en dat heeft wel geholpen hoor. Ik beurde weer een beetje op. Waarschijnlijk had ik zo'n snelle kick nodig, maar mijn vermoeidheid bleef wel hoor. Maar ik was al erg blij dat ik me veel beter voelde. Dus ik kon het wel nog uithouden tot 17u! Gelukkig! Ik moet zeggen dat ik een paar keer gepanikeerd heb ook. Ik dacht aan de weken die nog moesten volgen, die waarschijnlijk alleen maar zwaarder zullen worden. Aangezien ik het nu al redelijk zwaar heb en al zo vroeg, vermoed ik dat ik sneller zal uitvallen op het werk. Het zijn er wel meer die dat zeggen hoor! Iedereen denkt dat ik snel thuis zal belanden en dat schrikt me eerlijk gezegd enorm af. Vooral omdat ik bang ben om die dagen kwijt te raken na mijn bevalling, want het is wel zo dat als je in de 7 weken voor je bevalling ziek valt, die dagen van je zwangerschapsverlof afgetrokken worden. Dus da's niet leuk. Niemand wil dat meemaken hé! Man toch! Maar ik ben vandaag dan toch te weten gekomen van mijn collega dat er een mouw aan te breien valt, in het geval dit toch mocht gebeuren. Dus ik ben enorm opgelucht. Joepie, er bestaat een manier om dit op te lossen. Ik ben echt, echt, ECHT ZO blij hé, des te meer omdat het er naar uitziet dat dit mij zal overkomen. Ik hoop natuurlijk van niet hé, want ik heb liever die poespas niet. Laat me gewoon maar gaan werken en er nog van genieten ook, zowel van het werk als van de zwangerschap zonder te veel kwaaltjes. We zullen zien ...
Mijn borsten doen goed hun werk. Momenteel toch en hopelijk zal dat zo blijven tot na de geboorte van ons zoontje, zodat hij er lekker veel gebruik kan van maken! De bewijzen dat mijn borsten functioneren, zijn meermaals op mijn slaapkleed terug te vinden Regelmatig sta ik 's morgens op met plekken op mijn slaapkleed ter hoogte van mijn borsten. En da's al sinds een maand of twee. Jawel, vroeg hé. Sommigen die het weten, schrikken ook wanneer ik dit zeg. Nu ja, da's zeker geen probleem, tot op vandaag ... Deze morgen op het werk, merkte ik toch wel niet een plekje op mijn T-shirt zeker?!?! Oh my god! Ik snel naar het toilet. Ik heb stukjes WC-papier in mijn bh gestoken om te voorkomen dat het erger werd. Gelukkig bleef de schade beperkt maar ik heb wel de hele tijd moeten opletten dat het niemand zag. Ik heb het tegen mijn naaste collega's gezegd en die vonden het natuurlijk wel grappig. Gelukkig heb ik lang haar en kon ik het over mijn borsten laten hangen om de plek te verbergen. Na het werk ben ik dan gauw bij de apotheker om compressen geweest, want nu het zover al gekomen is dat het door mijn bh gaat en door mijn T-shirt, denk ik dat dit niet de laatste keer zou kunnen zijn! Zwanger zijn hé! Hihi, 't is me soms wel wat. Omdat ik zo last heb van mijn rug, heeft een collega een buikband meegebracht om mijn buik te ondersteunen. Ja, mijn GROTE buik begint me toch wel parten te spelen als je weet dat ik naar de kiné ga. En die buikband is ook zo'n prachtig ding hé! Het lijkt wel een bh voor een buik ipv borsten maar dan wel SUPERGROOT!!! Amai, echt sexy hoor. Pfew Maar ja, we zullen het eens testen hé en misschien helpt het wel. Het is te hopen hé, maar ik zie er wel tegenop om dat nog 3 maanden te moeten aandoen, want 't is toch wel een vervelend ding hoor rond je heup! We zullen zien wat het rugje ervan denkt hé. Kleine spruit, jij ondervind er niet zoveel last van me dunkt hé? Gelukkig maar! Ik ben blij dat je het daar naar je zin hebt in mijn buik. Plaats zul je ook wel genoeg hebben hé. Ik heb ervoor gezorgd Hihi! Je beweegt volop en dat maakt me gelukkig. Het is echt plezant om je te voelen én zien bewegen. Mijn buik puilt soms volledig uit. Wel een beetje weird zenne Raar hoor dat dat kan! Papa heeft het nu eindelijk ook eens gezien en schrok ook echt. Hij kon het bijna ook niet geloven dat jij dat echt deed! Doe zo verder zou ik zeggen. Het stoort me zeer zeker niet! Dikke kus, kleine sus!
Hij is al een flinke baby, zei de gynae, maar da's zeker niet slecht, integendeel: 1,2kg. Ola, dat beloofd! Het gemiddelde ligt rond de 1kg. Maar jongens zijn meestal zwaarder dan meisjes. En het kan nog alle kanten op gaan, zei de gynae. Nu zou hij rond de 32 cm moeten zijn, maar dat kon de gynae niet bevestigen, want nu kunnen ze dat gewoonweg niet meten. Toch heb ik de opmerking gekregen om mijn gewicht een beetje in de gaten te houden. Ik denk dat ik in totaal zo'n 13kg ben bijgekomen. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, want ik ben vergeten om mij te wegen van bij het begin. Maar ben het wel voor 90% zeker. Oeps! Ik zeg altijd dat ik niet veel meer eet dan anders, maar als ik eerlijk ben met mezelf en er eens goed over nadenk, dan zou ik de zoetigheden toch wat meer achterwege kunnen laten. Ik zal er een beetje op letten. Ik heb altijd gezegd dat ik het veel schattiger vind om een mollig baby'tje te hebben dan zo'n klein fragile dingetje, maar het moet nu ook geen monstertje worden hé Ik vind die mollige billetjes altijd zo schattig hé. Die plooitjes in die billen ... ik zou er in willen bijten De molligaards zitten wel in de familie. Papa was ook een flinke en mijn papa nog flinker: rond de 4,5kg. Van papa weet ik het niet, maar het was toch boven het gemiddelde. Het ziet er veelbelovend uit Nu ja, het was leuk om je terug te zien. Ik zie dat je daar goed ligt, in mijn buikje. Ik heb vandaag een fragment gezien op de Rode Loper over Joyce De Troch en Deborah Ostrega die 7 en 4 maand zwanger zijn. Het ging over een fotoreportage en plots besefte ik dat ik echt moet genieten van mijn buikje, want weldra is het weg. Ik heb nog even naar de foto's van de evolutie van mijn zwangerschap gekeken. Ik slikte toch wel even toen ik dat zag. Hoe snel het eigenlijk wel gaat! Ik zie die buik groter worden en kwam weer eens tot het besef dat ik echt gelukkig mag zijn, dat ik mijn buikje meer moet koesteren. Raar toch dat een mens dikwijls eens moet wakker geschud worden? Ik vind dat vreselijk! Waarom beseft een mens meestal iets wanneer het (bijna) te laat is? Ik ben ook zo! Domme toch! Een mens leeft te snel en er gaat soms zoveel onder onze neus voorbij dat we het zelfs niet doorhebben. Da's die malle draaimolen van de moderne tijd zeker hé! Dus ik hou van mijn buikje (maar soms is het wel lastig, da's nu eenmaal de realiteit) en besef het niet altijd, maar diep in mezelf prijs ik mij de gelukkigste vrouw ter wereld!!!
Plots wordt ik overmand door spanning en stress. De laatste dagen begin ik plots te denken aan wat er nog allemaal moet gebeuren vooraleer jij daar bent, kleine pruts!!! Tjah, we hebben nog wat verbouwingen te doen, ik moet het geboortekaartje en het doopsuiker nog kiezen, we moeten het kraamgeld nog aanvragen, we moeten jou nog aangeven bij de gemeente, we moeten nog onze auto zien te verkopen en een nieuwe kopen, we moeten nog dit, we moeten nog dat, ... We moeten dus nog heel veel! Vooral die verbouwingen zijn niet te onderschatten hé. Pas op, als ik zeg wat er nog moet gebeuren, dan zul je denken: ma da's niet zo lang werk meer! MAAR wij weten al uit ervaring dat het in de praktijk meestal anders loopt! Echt wel!!! Er komt meer bij kijken dan je denkt! Veel meer! En natuurlijk is 's avonds in mijn bed HET moment om daar over te peinzen hé. Hoe kan het ook anders? Mijn gedachten slaan dan op hol. Allerlei scenario's spelen zich af in mijn hoofd. Van het ene op het andere dwalen mijn gedachten af. Ongelooflijk! En zo gaat dat soms toch wel een paar uurtjes door. Pff! De volgende morgen zie ik er niet uit. Meestal valt het wel nog mee hoor eigenlijk, maar tegen dat ik van het werk naar huis kom, is dat mannetje met de hamer daar. Bang! Na het eten kan een dutje geen kwaad. Ik hoop dat het niet elke avond zo zal zijn hoor. Zodat ik toch een beetje uitgerust zal zijn tegen dat jij geboren wordt. Die spanning en stress zal wel typisch zijn zeker in de laatste maanden van de zwangerschap. Ik ben ook tot het besef gekomen dat het ECHT niet zo lang meer is hé. Oh my god! Nog 12 weken. Jawel 12 weken!!! Bim bam beieren ... Hoho! Ma ja, langs de andere kant vind ik het dan wel weer lang. Mijn verlangen naar jou is ZO GROOT, dan mijn geduld erg op de proef wordt gesteld. Mja, lang en niet lang. 't Is te zien hoe je het bekijkt hé. Maar in elk geval, we hebben nog het één en ander af te werken. Maar alvast tot vanavond lieve schat. Ik ben benieuwd naar jouw gezichtje op het schermpje bij de gynae. Zoooooooooooo benieuwd ..... jippie XXX
Man, man, man, hemels gewoon die massage bij de kiné!!! Genoten dat ik heb gedaan heb!!! Amai! Ik ben met een smile tot achter mijn oren buiten gestapt. En da's niet figuurlijk bedoeld, maar echt letterlijk! Goh goh ... Ik kwam thuis en bij papa viel het ook op. Hij zei: 'amai, gij ziet er gelukkig uit! Vertel ne keer ... hoe wast bij de kinesist?' Ja ja, ik ben enorm positief. Ik moet gewoon een half uurtje liggen genieten van de massage. Geen oefeningen of niks! Als dat geen welgekomen luxe is. Jongens toch! Hihi! Het is ook nodig hoor, zegt de kiné. Ze zei dat mijn linkerkant volledig geblokkeerd zit van boven tot beneden en ik voelde af en toe de pijn ook wel hoor tijdens het masseren. Bij de tweede massage bleek mijn rechterkant plots ook stram te zijn. Ik had het ook wel gemerkt hoor, want ik begon daar plots ook pijnscheuten te krijgen. Soms ga ik al scheufelend vooruit. Ik kan soms gewoon niet sneller stappen van de pijn. Zolang het niet verergert, ben ik al blij. Van zodra ik geen centimeter meer vooruit geraak, is het pas echt alarm! Pff! Alstublieft, dat wil ik niet meemaken hoor. Binnen een paar daagjes volgt mijn derde relaxbeurt. Ik kijk er al naar uit. Diezelfde avond ontmoeten wij jou weer eens op onze maandelijkse rendez-vous. Ben ZO benieuwd! Goh goh ... Ik ben al enorm blij dat je zoveel beweegt. Het is echt veel meer geworden. En soms doet het heel even pijn, maar lichtjes hoor. Ik weet niet waartegen je dan aanbotst of zo hoor. Ik zou dat wel eens willen zien, hoe jij daarbinnen leeft en zweeft. Zo van dichtbij. Ik zou er met een cameratje willen inkruipen, haha, maar ik zal het zo maar laten zeker hé Dat is jouw domein. Geniet er maar naar hartelust van! Deze week ben ik het behangpapier van jouw kamertje gaan kopen. Het is een zachte lichtgroene kleur geworden. Daarop komen dan leuke stickers van allerlei diertjes die ik in de Weba gekocht heb. Het zal prachtig worden! Hihi De geboortelijst begint ook al goed vorm te krijgen. Stapje bij stapje geraak ik er, maar het is niet gemakkelijk hoor. Papa zegt dat ik overdrijf en teveel pietje precies ben, maar wat weet hij daar nu van. Het is ook niet simpel hoor, als je ziet wat een aanbod je hebt en hoeveel soorten producten er bestaan, waarvan ik nog geen verstand heb of ik ze echt wel nodig heb of niet, of ze wel efficiënt zullen zijn, ... En dan heb je nog eens al die verschillende modellen, waardoor je achteraf nog eens iets mooiers tegenkomt of zo ... Het is ook mijn eerste keer hoor dat ik een kindje koop Maar ik moet wel toegeven dat het plezant is! Haha, productje selecteren van op het internet en in het winkelmandje gooien. Olé! En dan moet je sommige producten eens gaan bekijken in de winkel ook hé, want in het echt is nog altijd anders dan op het scherm of course! Maar ik loop daar graag rond zenne in die winkel ... Vanavond moeten we naar een inbranding van vrienden. Ik heb zin en geen zin. Geen omdat het mij niet echt interesseert en ik het niet zie zitten om lang recht te staan en zo. Je bent zowiezo al beperkt als zwangere vrouw: kan niet dansen, niet drinken en een ganse avond babbelen begint ook al snel te vervelen! En langs de andere kant zal ik toch wel genieten van de aandacht (maar liefst niet te lang ook!). De complimentjes over mijn buik zullen me weer doen stralen. Ik hoor wel meer dat ik mooi zwanger ben en dat ik een echt mooi rond buikje heb. En het leukste vind ik nog altijd wanneer ze zeggen dat ik al zo dik ben, dat ze denken dat er nòg een broertje of een zusje bij zit. Haha, zo grappig. Onbekenden schrikken zelfs soms dat ik pas rond 22 oktober moet bevallen. Hihi, da's pas lachen!!! Ik merk ook meer en meer dat vrouwelijke onbekenden me op straat nogal bekijken, maar goed bedoeld dan hé. Ze knikken vriendelijk of glimlachen even. Je ziet dat ze respect tonen. Begrijpelijk hé, want welk wezen op aarde weet beter als geen ander hoe het is om zwanger te zijn. Ik wou dat mannen dat eens goed beseften, want het is zeker geen pretje. Handig is anders zou ik zeggen! Ik heb het altijd al gezegd en zal het mijn ganse leven blijven zeggen: de vrouw is het sterkste geslacht! Daar ben ik van overtuigd! Go ladies! RESPECT! N'em!
Olé, we hebben een kamertje voor jou. Grootmoeder Brigitte was de gulle schenker. En het is een mooie hoor. Ja ja, maar vooral praktisch, want eigenlijk heb ik er nog veel mooiere gezien, maar de jouwe is toch wel handiger. Dus we moeten ons verstand gebruiken hé dan De accessoires en zo om in te richten zijn jouw mama'tje en jouw meter vorige zaterdag ook gaan shoppen bij Ikea. Maar mooi gerief dat wij gevonden hebben!!! Echt waar! Het zal in orde komen hoor. Geloof me! Gewoonweg prachtig! Ik kan al niet wachten om jouw kamer in te richten. Plezier dat ik daaraan zal beleven. Hihi! Jippie! Maar ik zal nog een goeie 2 maand en een half geduld moeten hebben hoor, want op 30 september leveren ze de kamer pas, maar dat hebben we zo gevraagd, want papa moet eerst nog het één en ander verbouwen. We denken en hopen dat alles tegen de levering af zal zijn. Heel veel werk is er nu ook weer niet, maar we hebben al geleerd om realistisch te zijn, want altijd miscalculeren we ons daarmee hé. Dat gaat zo hé bij verbouwingen. Er komt soms meer bij kijken dan je eigenlijk verwacht. Maar papa is goed bezig. Hij doet flink zijn best hoor. Echt waar. Hij heeft altijd wel een soort van aanloop nodig om in gang te schieten, maar eens hij vertrokken is, dan is hij ook echt weg hoor. Dus daar ben ik wel blij om en vooral ook fier, want papa'tje heeft al HEEL VEEL verwezenlijkt en al HEEL VEEL op zijn eentje gedaan. Papa is een slimme hoor. Een echte plantrekker! Die slimme genen zul je ook wel erven van hem. Zeker en vast! Dan mag je op je beide oortjes slapen (in jouw babykamertje, hihi ), want dan ben je al een eindje op weg. Allé, nu nog wachten tot alles af is en ik kan genieten van de rust die me nog eventjes gegund is vooraleer jij er bent. En dan is het er opnieuw invliegen, maar hoogstwaarschijnlijk in de zevende hemel met jou erbij, kleine pruts. Dus lekker met ons drietjes: papa'tje, mama'tje en JIJ!!!
Dag lieve schat, alles okido? Ja zegt! Nu weet ik het zeker, want ik twijfelde vorige week een beetje. Ik werd al een beetje ongerust omdat ik jou niet veel meer voelde schoppen. Jouw ritme was volledig gewijzigd, je schopte zo hard niet meer en bijlange niet zo veel meer. Je zou toch wel voor minder hé!!! Maar gelukkig was er niks aan de hand. Sinds een dag of vier ben je weer volop bezig. Mama'tje is dus blij. Anderzijds krijg ik opnieuw kwaaltjes. Ik begin weer moe te worden. Ik moet ook zeker vroeger in mijn bed kruipen, want ik kan niet zo lang meer opblijven zoals gewoonlijk. Ik voel dat de volgende morgen goed! Mijn rug ziet ook af. Ik krijg regelmatig pijnscheuten in mijn onderrug. Ik zak dan zelfs even door mijn knie van de pijn. Ik heb wijselijk de beslissing genomen om bij de kinesiste te gaan, alhoewel ik er tegenop zie. Als ik iets niet graag doe, dan zijn het zulke dingen wel hé. Pff, da's ZO tijdverlies, maar ik zal wel moeten hé, als ik niet plat wil komen te liggen gedurende de laatste maanden van mijn zwangerschap, want da's pas erg! Laat me daar AUB van gespaard hé!!! Morgen is mijn eerste afspraak trouwens. Ben wel benieuwd wat ik zal moeten doen, als zwangere vrouw althans. En als ik wat tijd, en vooral energie overheb, zal ik een paar keer gaan zwemmen met jouw meter. Dat zal ook deugd doen en zeker ontlastend voor mijn rug. En natuurlijk zitten we weer met die rompslomp van het verbouwen hé. Papa en ik leven weer een beetje op een bouwwerf. Samen met mijn papa is jouw papa onze badkamer aan het verbouwen. Dus ja, het is overal stoffig en vuil, hier en daar ligt er een hamer of een emmer of iets anders ... We moeten ons gaan wassen bij papa zijn mama of bij mijn ouders en daar verlies je ook veel tijd mee. Dus echt op mijn gemak zitten doe ik nu ook niet hé. Ik moet nu wel niet veel huishouden doen zoals opruimen of kuisen en koken, maar relaxen is het ook zeker niet. Het ziet er wel naar uit dat ik het erg lastig zal krijgen hoor. Die buik blijft nog groeien, ongelooflijk. Zelfs vandaag nog! Ik voel dat gewoon hé! Pas op, ik vind dat wel leuk hoor, maar ik ben wel bang dat ik veel last ga krijgen. Om te slapen is het al niet gemakkelijk. Ik slaap geen enkele nacht meer door. Af en toe wordt ik wel eens wakker om me te draaien en dat gaat niet erg soepel Vandaag heb ik redelijkwat krampjes in mijn buik gehad, bijna de ganse dag. Ik maakte me geen zorgen hoor, want ik heb meer krampjes, maar deugd deed het ook niet. Het was vooral lastig. Ja ja, het begint zwaar te worden. Ik voel het! Met jou in mijn buik, zo'n schattig lief klein dingetje, maar toch een heel gewicht al om mee te slepen, is het niet altijd gemakkelijk. Vandaag merkte ik ook op dat ik al lichtjes begin te waggelen zoals een pinguïn. Hihi! Da's pas grappig! Een pinguïn! Mja, de catwalk lopen is niet meer weggelegd voor een zwangere vrouw. De lenigheid en de sierlijkheid is volledig weg. Bye elegante jongedame Maar ik geniet er wel nog van hoor. Ik ben ZO fier op mijn dikke buik en jou kleine spruit. 28 juli hebben we weer'onze date'. Wat zal ik blij zijn, want nu duurt het toch lang hoor. Er zit meer dan een maand tussen de echo's nu. Pff! Het zal weer spannend en plezant zijn. Het is toch altijd leuk om te weten hoe je er nu uitziet, hoeveel je weer geëvolueerd bent, hoe groot je al bent, hoeveel je al weegt enz ... We zien mekaar dus binnenkort en ik krijg op dit moment wel een soort van bevestiging van jou, door jouw schopjes en zo. Je bent weer woelig bezig en het leuke is dat het harder is. Ik zie mijn buik zelfs soms bewegen en lichtjes uitpuilen wanneer je een schopje geeft. Go go go LUV YA
was naar Gran Canaria, Arguineguin!!! Vorige week zaten wij daar met ons drietjes te genieten van de Spaanse zon. Welgeteld 7 daagjes lekker niks doen. Zaterdag 27 juni vertrokken we met het vliegtuig en zaterdag 4 juli vlogen we terug. Meer hoefde dat niet te zijn om voor een laatste keer, in waarschijnlijk hééééééééééééééél lange tijd, onder ons tweetjes te zijn. Nou, jij was er ook bij hoor kleine lieve spruit, maar dan wel nog lekker veilig in mijn buikje. Mijn lichaam deed het werk wel voor jou. Papa en ik hoefden ons daar niks van aan te trekken. Alhoewel niet alles evident en gemakkelijk was natuurlijk. Het was er veel te warm naar ons zin, maar zwanger of niet, dat maakte geen verschil eigenlijk. Papa en ik zijn zowiezo al niet voor de warmte. Veel te plakkerig en zweterig allemaal. Pff! En natuurlijk kan een zwangere vrouw zich al niet zoveel permitteren als een gewone vrouw hé. Ik moest toch een beetje opletten wat het eten betrof en te veel wandelen was te vermoeiend. In de zee duiken was ook geen optie, want veel te gevaarlijk aan die rotsen. Zonnen was ook niet aan de orde, wegens ongezond, maar dat deerde me zeker niet, want daar had ik totaal geen zin in. Actieve uitstapjes waren ook niet aan mij besteed, maar daar waren we ons allemaal van bewust. We zijn met het idee naar ginder gegaan om gezellig van mekaar te genieten op een rustige manier. Gewoon relaxen en genieten van de luxe van het hotel. Misschien hadden we toch wel beter uitgekeken naar een bestemming waar het minder warm is. Papa en ik zijn tot het besluit gekomen dat we later als we nog eens op reis gaan, de zon meer in de winterperiode gaan opzoeken in plaats van in de zomer. Want hoe raar ook, maar iedereen doet het, trekken alle Belgen weg van hun land tijdens de mooiste periode van het jaar. Vreemd toch! Terwijl we in de kille wintermaanden meer zouden hebben aan een straaltje zon. Natuurlijk zal dat ook wel liggen aan het feit dat de schoolvakanties in de zomerperiode valt, maar toch, in de winter zijn er ook vakanties hé! Da's iets wat we in ons achterhoofd gaan houden hoor. Dom eigenlijk dat we daar zo laat op komen hé. Hoewel we van zodra we konden, de zon meden en snel de schaduw opzochten, heb ik toch een kleurtje opgedaan. Papa ook hoor, weliswaar miniem Door de zon zijn mijn pigmentvlekken op mijn handen nog meer beginnen opvallen. Raar hoor. Eigenlijk vind ik het nog wel cool hoor die vlekken. Het doet me denken aan mijn zwangerschap. Ik vind het wel wijs om dit er aan over te houden, alhoewel ..., ik zou wel liever hebben dat ze weer verdwijnen na mijn zwangerschap. Papa en ik hebben nogal zitten fantaseren en filosoferen over jou, kleine pruts. Over hoe het zal zijn, hoe we jou gaan opvoeden, wat we ervan verwachten ... Het was leuk om daar zo over uit te wijden. Ik denk dat we bijna zo één bepaalde dag niks anders gedaan hebben dan zitten babbelen over jou. Plezant hoor Ik heb toen ook gezegd dat ik een tattoo zal laten zetten dat verwijst naar jou. Dat zeg ik eigenlijk al van mijn 20 jaar of zo en nu zal ik dat dus ook doen, hoewel ik nog geen flauw idee heb van waar en wat. Maar daar heb ik nog genoeg tijd voor om over na te denken. Ondertussen zit jij daar maar acrobatische toeren uit te halen in mijn buik en ik vind het gewoonweg geweldig. Zo leuk! Mijn buik die blijft maar groeien, hoewel het minder snel gaat, maar dat komt ook doordat je nu zelf minder snel groeit hé pruts. Ik zal toch nooit vergeten hoe snel mijn buik wel uitzette. Op dit moment zijn we al 6 maanden en 4 daagjes met mekaar verbonden, maar mijn buik lijkt al een langere band te verraden. Mijn collega van op mijn werk die even ver is, zit bijna nog altijd niet aan de helft van wat ik heb. Hihi en ik vind het grappig. Ik vind het leuk om de grootste te hebben Natuurlijk heb ik enkele presentjes meegebracht van Gran Canaria voor jou. Kleertjes, wat anders Op een marktje heb ik zo'n superleuk T-shirtje gevonden met de tekst "I'm the boss. No questions. No arguments. We'll just do things my way". Hihi, dat kon ik niet laten liggen. Zo plezant toch! Naar kleren voor mezelf heb ik niet gezocht. Babykleertjes interesseerden me meer. Naar het schijnt maken alle mama's dat mee. Eerst de kleine, dan jezelf en dan de papa. Dat heb ik al meerde keren horen zeggen en ik ben al goed op weg. Ik zal moeten opletten dat ik papa niet te min doe Maar ja, da's wel een beetje normaal zeker ook, vooral in het begin dan. Als mama draai je zowiezo het meest op voor de verzorging van de baby. We doen niks liever, dat klopt, maar het zit ons ook in de genen. Groei ondertussen maar lekker verder in mijn buikje! Doe zoals je bezig bent, dan ben je héél flink hoor lieve schat. Waren we maar al 4 maanden verder. Ik wordt toch zo ongeduldig. Ik wil je knuffelen, je zien, je voelen en ruiken ... Ik wil je bij mij pruts!!! Kusknufjes van jouw mama'tje
Het was een echte familieuitstap! Deze keer was niet jouw papa erbij, kleine pruts, maar mijn mama en jouw meter Bibi! Dat mijn mama zou meegaan, lag al vast, maar plots kon mijn zus ook meegaan en dus zo gezegd, zo gedaan. Ik moest wel eerst gaan werken. Om 11u20 had ik een afspraak. We hadden bij de gynae afgesproken. Daar aangekomen, stonden mijn ouders en mijn zus mij op te wachten. Mijn mama stond te springen van enthousiasme. We zijn dan met ons drieën binnen gegaan. Mijn papa ging niet mee. 't Zou natuurlijk een beetje teveel van 't goeie geweest zijn hé De gynae was te laat en toen het mijn beurt was, was ze dan ook erg zenuwachtig en gehaast. Dat was minder natuurlijk. Da's niet plezant hé. Maar ja, daar was niet veel aan te doen hé. De gynae vroeg wel een paar keer of ik er zeker van was dat mijn familie erbij zou zijn, want dat in het geval van slecht nieuws over jou, prutske, het er nogal hevig aan toe zou kunnen gaan. Ik had geen bezwaar, maar kreeg al lichtjes schrik toen ze daar zo op aandrong. Ik wist trouwens ook niet wat de gynae van plan was. Ze heeft jou uitvoerig bestudeerd en gemeten en gezocht naar afwijkingen. Jouw ganse lijfje was prima in orde, lieve schat. Geen mankementjes! Goed hé!!! Natuurlijk zijn we superblij hé met zulk goed nieuws! En zoals ik de vorige keer al dacht en dus juist dacht, geraakte je niet meer volledig op het schermpje. Je bent er al te groot voor geworden. Ja ja, zover zijn we al Het was weer à volonté genieten hé om jou terug te zien. We hebben zelfs een echo van jouw gezichtje. Maar ja, dat zal nog veel anders zijn in het echt hé, dus we kunnen er niet echt op voortgaan, denk ik. Na de echo vroeg mijn gynae aan mijn ma en zus om ons alleen te laten omdat ze nog wat verdere info moest geven. Die info was niet echt privé eigenlijk. Het ging over yoga, zwemlessen, info-avonden enz. Ik heb haar ook nog gevraagd of ik zou mogen vliegen met het vliegtuig, omdat jouw papa en ik voor de laatste keer eens willen genieten met ons tweetjes. Dat zou geen slecht idee zijn hé! Het was geen probleem, zei de gynae. Het kan nooit kwaad voor het kindje, alleen kunnen sommige vliegtuigmaatschappijen het verbieden om te vermijden dat ze een noodlanding moeten maken. Dus dan gaan we eens kijken hé op het inernet voor een last minutje. Jippie! Ik heb die dag 's avonds een kleine zelfgemaakte 'fotoshoot' gedaan van 'ons'. Mama'tje en jij, kleine pruts. Van mijn mooie grote buikje, waar ik zo fier op ben. Hij is echt groot! Ongelooflijk! En hij is zo mooi bol. Hij heeft echt een mooie vorm. Daar ben ik erg blij om, want daar hoopte ik op hé: een mooie grote buik!!! Je begint ook alsmaar meer en duidelijker te schoppen. Het wordt leuker en leuker. Mijn allergie is ook HEEL VEEL verbeterd. Echt waar! Dus ik geniet ook meer. Ik ben ook al veel bezig geweest met het shoppen op het internet voor jouw geboortelijst. Amai, da's zo plezant. En maar kiezen en kiezen en hop in het winkelmandje werpen. Hihi! Maar dat kost nogal geld zenne allemaal. Jawadde! De tekst voor het geboortekaartje heb ik ook al opgesteld. Het is gewoon perfect. En allemaal zelf bedacht hé! Mama is nogal creatief hoor. De adressenlijst ben ik ook al aan het samenstellen en heb al leuke adresjes opgezocht en ideeën voor het doopsuiker. De cadeaus voor jouw meter en peter heb ik ook al in mijn hoofd en ik weet ook al waar ik ze kan bestellen. Dus dat komt wel goed hé. Ik zal er allemaal vroeg mee klaar zijn, dan zal ik ook gerustgesteld zijn en rustig jouw geboorte kunnen afwachten. Ik wil me niet op het laatste moment nog opjagen of zo. Dat zou niet goed zijn. Al 5 maandjes en een half ver. Amai! Nu denk ik voor de eerste keer dat het eigenlijk wel snel gaat, nu ik dit zo neerschrijf. Ik ben al over de helft hé!!! Papa die schrok zich ook een bult deze week. Hij dacht dat het nog maar 4 maanden en een half was. Hij schoot even in paniek. Ik zei hem nog: waar zit jij met jouw gedachten jong??? Hoe dichter het komt, hoe banger hij wordt. Eerlijk gezegd, papa'tje heeft wel een beetje schrik. Mja, 't is ook niet niks hé, een kindje kopen. Ik ben totaal niet bang en denk ook niet dat ik bang zal worden. Misschien wel een beetje voor de bevalling - een kindje door je lijf duwen, is ook niet niks natuurlijk - maar dat zal het ook zijn, denk ik. Ik ben er gerust in en zie het volledig zitten. Papa daarentegen ... Ik denk dat het ook iets typisch mannelijk is. Bij een vrouw zit dat er van nature in hé. Bij een man niet. Dat zorgzame zit er veel minder in. Ze hebben ook nog geen band met het kind. Maar dat komt allemaal wel goed. Dat loopt wel los. Tot binnenkort lief klein schattig zoontje van ons!!!
Onze kleine pruts heeft al een beetje aan kracht gewonnen. Sinds vandaag voel ik de stampjes een beetje beter. Hihi, zo leuk. Echt plezant zo! Dat vind ik tof, want dan wordt ik meer bewust van jouw aangezigheid in mijn buik, kleine pruts. Ik zie het natuurlijk wel aan de buitenkant, maar die stampjes vind ik toch veel plezanter zenne. Voorlopig nog! Waarschijnlijk zal ik het me nog beklagen wanneer je alweer een beetje gegroeid bent en alsmaar sterker wordt. Haha Maar ja, vandaag deed je me toch binnenpretjes krijgen hoor. 't Was echt leuk!!! Mijn weekje rust is alweer voorbij, maar het heeft me echt waar ENORM deugd gedaan. Goh goh, echt waar! Genoten heb ik hoor. En ik zag er gisteren en vanmorgen echt tegenop om terug te gaan werken, maar het viel eigenlijk heel goed mee. Gelukkig! Mijn collega's hebben me niet te veel lastig gevallen of overvallen met vanalles en nog wat. Er was geen stress en daar had ik schrik voor. Ik dacht dat ik pompaf zou thuiskomen, maar dat was zeker niet zo! Ik blij natuurlijk Oef! Thuisgekomen stond het eten op tafel en was mijn huis gepoetst. Hihi! Mijn ouders waren hier en hadden hier hun handen uit de mouwen gestoken. Ze hebben hier de laatste dagen al het één en ander uitgespookt hoor en daar zijn we heel dankbaar voor, maar de hulp is meer dan welkom. Plezant zenne om thuis te komen en te zien dat de 'kaboutertjes' al het werk gedaan hebben We moeten er ook een beetje van profiteren hé nu ze in het land zijn, want dan is het weer gedaan voor de rest van 't jaar. En zeker ik kan het goed gebruiken met mijn dikke buik. De karweitjes worden al een beetje lastiger en er moet hier nog heel veel gebeuren vooraleer ons stampertje (zoals op dit huidige moment, hihi) er is. Papa is gisteren trouwens de held gaan uithangen 4 km boven de grond. Hoe? Met een parachute hé. Hij is met enkele kameraden gaan parachutespringen in Spa. Hij heeft er een film van. Die is gewoonweg de max. Echt super! Het was papa zijn 2de keer al. De eerste keer was samen met mama'tje hé. Ja ja, de mama is een zotte zenne. Ik was eigenlijk wel jaloers op de papa hoor. Als ik dat zie, dan wil ook wel springen hoor. Ma ja, wie weet, misschien ooit nog eens, als ik het dan nog durf, want met het ouder worden, krijgt een mens toch al vlugger schrik hé. Maar pas op, mama'tje laat haar niet rap kennen hoor! No way! Ma bon, kleine pruts, donderdag is het weer zover hé. You and me on the screen I'll be watching you. Hihi! Kijk er weer naar uit. Deze keer zal het niet onze papa, maar 'mijnn' mama zijn die me zal vergezellen. Ik wist dat ze daar graag eens zou bijgeweest zijn en dus heb ik haar een voorstel gedaan. Ze zei meteen ja op mijn vraag of ze wou meegaan bij de gynae. 't Zal ook eens een tof moment zijn hé. 't Is trouwens tijdens de middag, dus papa kan er niet bij zijn. En tijdens de zomermaanden ga ik jouw meter eens meevragen, want zij ziet dat ook wel zitten om eens kennis te maken met jou via de 'tv'. Sinds een drietal weken heb ook pigmentvlekken gekregen op mijn handen. Dat blijkt ook een 'kwaal' te zijn. Typisch voor zwangeren zeker. Gelukkig beperkt het zich tot mijn handen. Net boven mijn bovenlip heb ik ook een vlekje. Hopelijk komt mijn gezicht niet vol te staan Mijn buikje vertoont ook nog geen sporen van striemen. Houden zo! Ik zal wel mijn smeerschema weer een beetje moeten bijschaven, want heb de laatste dagen al een paar steekjes laten vallen. 't Is voor een heel goed doel hé mama, dus smeren die handel
Ik ben allergisch aan de pollen en ik mag niks nemen hé, behalve homeopathische brol dat niks helpt. Ik heb een flesje met poeder en 10 pillen gekregen die elk 10 euro kostten. Dat helpt me voor geen meter vooruit en het is nog duur ook! Ik heb dan maar naar de gynae gebeld om te zeggen dat ik erg afzie van mijn allergie. Dus dan heeft ze me maar andere pillen voorgeschreven. Ze zei dat ik het me maar een beetje comfortabeler moest maken, want ja, eerlijk gezegd putte het me nogal uit hoor. Ik moet veel niezen, heb jeuk en tranende ogen en da's erg vermoeiend hoor! Ik zie er wel een beetje tegenop om die pillen te nemen, want natuurlijk ben je beter af zonder die chemische brol hé, maar het zal me wel even deugd doen. Dan kan ik even bekomen. Ik zal pas volgende week die pillen nemen, want deze week zit ik de ganse week thuis. Ik zag het niet zitten om te gaan werken, omdat ik zo moe was. En aangezien ik toch bijna een ganse week niet buitenkom, kan ik die pillen beter voor later bewaren. Je moet er logisch over nadenken en ze goed spenderen hé Dat weekje rust zal me in elk geval deugd doen!
Onze kleine pruts kan al goeie tuimelingen maken, me dunkt! Ik voel hem al goed bewegen hoor. Geen enkele vrouw kan omschrijven hoe dat voelt, awel, ik dus ook niet. Echt waar! Soms kriebelt het zo een beetje en da's best grappig. Maar hoe het precies voelt, kan ik niet zeggen. De stampjes en zo zijn wel nog niet zo hevig hoor. Da's voor nog een beetje later. Alhoewel jouw papa jou toch ook al gevoeld heeft. We moesten allebei bij manier van spreken onze adem inhouden, want hij moest zich goed concentreren, maar toch heeft hij jou even kunnen voelen. Hihi!
Volgende week woensdag hebben we weer een echo. Dan ben ik 22 weken! Jippei jei! Laat het maar vooruitgaan. Dan zal jij zo'n 27cm groot zijn. Ja ja, groot, da's niet zo klein meer hé!!! Ik vraag me eigenlijk af of we jou dan nog volledig op het schermpje kunnen zien. Misschien wel hé, maar bij de volgende echo, een maand later dan weer, zal het misschien al iets moeilijker gaan. Maar da's het minste hé. Zolang alles in orde is, ben ik content. Gisterennacht, toen ik mijn bed lag en jou voelde bewegen, kreeg ik plots een lichte paniekaanval. Ik dacht: amai, wat ben jij al groot eigenlijk hé; goh, moet jij daar vanonder nog door? Hoe moet ik dat klaarspelen? Oh my god! Het was snel weer over hoor, maar ik denk dat hoe dichter jouw geboorte nadert, hoe meer ik wel eens zo van die paniekaanvallen zal krijgen, maar da's normaal hé. Het is ook mijn eerste keer! Maar alles komt in orde! Mama'tje kan jou wel aan hoor kleine pruts. Ik ben de coolheid zelve Alleen moet jij ook een beetje meewerken en lief zijn voor mama
Maar metertje, metertje toch! Zulke prachtige en adembenemende woorden dat jij hier neerschrijft over onze zoon!!! Het pakt me zo!!! Het is wel duidelijk dat je het ook goed kunt uitleggen. Je verbaast me en doet me versteld staan! Onze beslissing zal ons geen seconde berouwen. Jouw woorden doen me dat des te meer beseffen. Het belooft in elk geval een grote verandering te worden in ons leven, zowel in het onze als het jouwe. En onze zoon beseft nog niet wat hem te wachten staat met zo'n hippe jonge meter. Cool eh!!! Hihi
ja, ik zet een vraagteken, voorlopig nog, want jouw naam mogen we niet verklappen hé. Mama en papa waren het er snel over eens hoe we jou zouden noemen, maar niemand mag dat al weten hé. Da's voor met de geboorte. Zoiets moet een verrassing blijven hé, want jouw naam kunnen ze moeilijk raden hé. Het kan vanalles zijn ... Ik heb hem gevonden op het internet. Hij komt niet veel voor en hij is wel niet typisch vlaams, maar tegenwoordig zijn alle mogelijke bedenkingen vlaams hé. Een Timo of een Michael behoort ook al tot de 'vlaamse' namen hé, zeg maar. Ik wou eigenlijk een typische klassieke vlaamse naam, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er geen enkele mooi vond. Maar de jouwe is gewoonweg prachtig. Ik was zo blij toen ik hem voorstelde aan onze papa. Die was meteen verkocht! "Ja, dat is het", zei hij. Ik had niet gedacht dat hij zo snel akkoord zou gaan. Ik dacht dat hij deze naam echt niet graag ging horen, maar zie, hij heeft me verrast en ik was enorm opgetogen!!! Leuk! Er zijn ondertussen al een paar weken voorbijgegaan sinds de laatste keer dat ik hier iets neerschreef, maar ik heb dan ook niet zo veel tijd meer over. Maar alles gaat goed! Onze kleine pruts stelt het wel. En hij laat zich al goed voelen ook. Elke dag een beetje meer. De stampjes en de schopjes zijn wel nog niet zo hevig natuurlijk, maar dat komt wel. Da's zo plezant! Ik kan al niet wachten op zo'n hevige stomp waarvan ik zal achterover vallen van het verschieten. Dat moet zo raar zijn. Haha! En mijn buik, die groeit en groeit ongelooflijk. Ik vind het zo leuk dat hij zo flink groeit. Mijn wens om een grote zwangerschapsbuik te hebben, lijkt zich te zullen vervullen, want hij is al goed op weg. De mensen uit mijn omgeving merken het ook altijd op en ik vind die opmerkingen echt plezant. Mijn borsten volgen dezelfde evolutie. Die zetten ook alsmaar uit. Hopelijk blijven ze deze grootte dan ook aanhouden na de bevalling én de borstvoeding, maar daar zal ik niet te veel op moeten hopen, vrees ik. Daar ben ik wel bang voor, maar bon, 't is voor jou hé, lieve pruts, want dat verdien jij. Trouwens, ik vind het maar doodnormaal. Mijn borsten dienen ervoor hé. Beter dan dat kun je niet krijgen en hopelijk lukt het ook hé, want da's ook nog afwachten natuurlijk! Het voorbije weekend was ik in mijn badkamer bezig met een persoonlijk onderhoud van kop tot teen en plots merkte ik op dat ik op mijn billen natte plekken had. Ik dacht: van waar komt dit nu in godsnaam??? En toen zag ik dat mijn tepels nat waren. Potverdorie seg, mijn borsten waren aan het lekken. Goh goh, wreed é seg. Allé ja, ik had er nu geen last van op dat moment. Hopelijk val ik eens niet in het belachelijke in het openbaar of zo, zonder dat ik het opmerk en dat ik met 2 ronde vlekken op mijn T-shirt rondloop. Ik zal één dezer misschien maar eens naar de apotheker gaan om zo van die speciale doekjes voor 'het lekken'. te kopen. En toch vind ik het zo tof dat mijn lichaam zo verandert. Ik geniet ervan. Ik vind het zo mooi en voel me alsmaar meer een moedertje. Die buik is gewoonweg prachtig. Hopelijk blijft hij ook zo en blijf ik gespaard van striemen. Ik smeer alvast (bijna) iedere dag preventief mijn buikje in. Het voorbije weekend was ook een heel heftig weekend. Ik was een vat vol emoties. Ongelooflijk gewoon!!! Amai! Mijn hele familie kwam zaterdag bij ons eten voor het weerzien met onze ouders. Eerst vloeiden de tranen toen ik mijn ouders voor het eerst sinds maaaaaanden terugzag. Mijn moeder en ik stonden al wenend elkaar minuten lang te omhelzen. Ik had niet gedacht dat ik zo zou reageren, maar ik denk dat ik plots overwelmd werd van emoties en van het plotse besef dat er hier in ons huisje en met mij en onze papa zoveel gebeurd is op de tijd dat zij er niet waren. Papa en ik zijn zo fel geëvolueerd waarvan zij geen getuige waren. En daarnaast word ik nu zelf moeder en eigenlijk heb je jouw ouders, en vooral je moeder, nodig tijdens deze grote veranderingen. Maar ja, het is nu zo! Verder had ik nog een leuke verrassing in petto! Ik had een powerpointpresentatie gemaakt over papa en mij en over mijn zwangerschap. Op het einde van deze presentatie had ik een tekst geschreven waarin ik schreef dat we uitkeken naar de komst van onze kleine pruts en dat hij met veel liefde door iedereen zou omringd worden: door de opa en de oma's, de nonkels en tantes ... En ik had dus tante Bibi geschreven, maar haar wilden we meter vragen hé. Dus na die tekst verscheen er een foto van mijn lieve kleine zus waarop de volgende tekst verscheen: 'Of was het meter Bibi?', waarna de vraag volgde of zijn meter wilde worden van onze kleine pruts! Jouw meter zei "'t Is nie waar hé!" en ze begon te huilen. Ik volgde natuurlijk en mijn ouders en broer ook. Het was een onbeschrijflijk moment eigenlijk! Ongelooflijk! Ik heb haar nog omhelsd en een cadeautje gegeven. Het was een tenuetje en een tut voor onze zoon, maar dan wel om bij zijn meter Bibi aan te doen. Een kaartje met lieve woordjes zat er ook nog bij. Het was echt geslaagd! Iedereen vond het mooi! Hihi, zo leuk!!! Dus ja, de tijd heeft weer niet stilgestaan hé. Maar goed ook! Het kan niet snel genoeg gaan voor mij. De mensen zeggen me wel dat ik zo niet mag denken en ik weet nu al dat ik het mij nog zal berouwen, maar ik verlang zo enorm naar jou kleine pruts. Echt ongelooflijk! Die buik is wel zalig, maar eerlijk is eerlijk, zo neig geniet ik er nu ook niet van, denk ik. Ik had het mij nog veeeeeeeeeeeel zaliger voorgesteld. Misschien had ik er iets te veel van verwacht. Maar zeg nu zelf, allé vooral de zwangeren dan toch, aan zwanger zijn is toch niks comfortabels aan? Misschien verandert mijn mening nog als ik weer al wat verder ben en echt duidelijk onze zoon voel in mijn buik, zo die echte hevige stampen en zo. En dan nog, het zal er alleen maar zwaarder en lastiger op worden. Ik heb wel geen kwaaltjes of zo hoor, ik mag van geluk spreken, dat wel, maar ja, dat wachten duurt zo lang hé. Pff! Maar ik mag me wel gelukkig prijzen (ik ga hout vasthouden), ik heb een droomzwangerschap: mooie dikke buik, mooie grotere borsten , geen enkele kwaal meer en de kwaaltjes die ik had, waren enkel moeheid en zelden misselijkheid, maar da's al verleden tijd. Misschien klinkt het ondankbaar, maar dat is niet zo hoor. Er bestaat geen twijfel aan hoezeer jij gewenst bent lieve pruts, alleen wou ik jou nu al knuffelen. Maar blijf maar nog enkele maandjes in mijn buik, want daar hoor jij nu te zijn: veilig en warm en dicht bij mama'tje. Doe maar flink verder, pruts.
Woensdag 13 mei was een spannende dag, want we hadden een afspraak bij de gynae. Ze kon ons dan vertellen of jij een piemeltje of een mieke had. And of course was de mama er bots op hé!!! Ja ja, ik wist het, al van in het prille begin. We krijgen een zoontje!!! Leuk hé! Des te leuker omdat ik het juist had. Ik zou zelfs eerlijk gezegd een beetje teleurgesteld zijn, mocht ik verkeerd zijn. Jah, ik had me al een tijdje gefocust op het feit dat jij een jongen bent. Ik keek zelfs meer naar de jongenskleertjes dan naar de meisjeskleertjes en bedacht af en toe jongensnamen. Nu, had jij een meisje geweest, geen probleem, dan waren we even blij geweest, maar ik zou het wel raar gevonden hebben. Ik had nu al aan zoveel mensen verkondigd dat ik het gevoel had dat jij een jongen bent. Dan zou ik toch een beetje voor aap gestaan hebben, niet? Ik vind het zo leuk dat ons eerste kindje een jongen is. Dat vind ik ideaal. Het tweede zou dan een meisje moeten zijn, maar dat hebben we natuurlijk niet in de hand hé. Dan kan onze zoon de stoere grote broer zijn voor ons (hopelijk) tweede kindje: een dochtertje. En ik ben blij voor onze papa, een flinke zoon. Voor papa was het ook eender hoor in feite, maar ik vind dat ons eerste kindje voor papa een zoon moet zijn. Dat beeld had ik in mijn hoofd! Papa heeft al zoveel verteld over zijn papa, waar hij zo fier op is, dat ik hem zo'n zoon gun die ook zo naar hem opkijkt. Bij een dochter is dat toch anders hé. Een zoon zal nog altijd vlugger te rade gaan bij zijn vader over jongenszaken, zoals een dochter bij haar moeder zou gaan. Ik zou het ook fijn vinden, mocht onze zoon veel eigenschappen hebben van papa en uiterlijk op hem lijkt. Zo'n mini-Petertje zou ik tof vinden. 't Zou zo grappig zijn ook! En natuurlijk moet onze dochter hierna dan, op mij gelijken hé: een mini-Marieke. Dat zou ik het tofste vinden, maar ja, enkel moeder natuur beslist dat hé. We zullen zien ... En dus, gisteren ben ik op shopjacht gegaan. Ah natuurlijk hé, nu ik weet dat we een zoontje verwachten, ben ik meteen kleertjes gaan kopen hé. Ik heb wat moois gevonden in de H&M en de JBC. Zo superschattig allemaal. Heel veel hing er wel niet uit hoor, want de zomer komt eraan en jij wordt geboren in één van de koudste maanden van het jaar. Maar dat heeft me niet weerhouden om toch al lichtere bloesjes en zo te kopen voor als je 6 maanden oud bent, want dan is de zomer er weer hé! Ik moet wel zeggen dat er voor meisjes VEEL meer keuze was aan verschillende tenues en zo. Mja, da's bij de volwassenen ook hé. Voor de vrouwen is er keuze te over en bij de mannen niet. Dat vind ik wel jammer! Maar goed, stralen zal je zowiezo doen hoor kleine pruts van mij! Ik kan echt niet wachten om jou te knuffelen lieve schat. Nog even en we zitten aan de helft, maar jij zal er zijn voor het we het goed en wel beseffen. Ondertussen kunnen we al beginnen denken aan een naam ...
Zo zie ik eruit en zo voel ik mij. Ik vind het leuk om met m'n dikke buik te pronken. Vrouwelijker dan dit, bestaat niet! Dit is het werk van moeder natuur, een wonder! Voortplanting bestaat zolang de mens al bestaat. Van in de oertijd! Dit vind al eeuwen plaats en zal nog eeuwen duren. Ook al leven we in zo'n moderne tijd, kinderen baren is van oudsher. Ook al bestaan er zoveel nieuwe technieken om zwanger te geraken en is alles veel hygiënischer en veiliger. Ook al is de wetenschap er zo op voouitgegaan, het blijft wondermooi. Het is de echte natuur en daar valt niets aan te veranderen. Dit is echte oerkracht! En het is zo leuk om daarvan deel te mogen uitmaken, om hier een steentje toe bij te dragen. Het is zo vreemd om een kindje te dragen, die je nog niet kent. Wie ik op de wereld ga zetten, zal ons tot de dag van de geboorte een raadsel blijven. Hoe zal het eruit zien? Wat voor iemand zal het zijn? Het zal een mengeling van ons twee zijn uiteraard, maar toch kan het nog alle kanten op. Het is zo spannend allemaal. Ik ben zo trots als ik in de spiegel kijk. Mijn lichaam verandert volop. Ook al lijk ik soms een olifant, toch is een zwanger lichaam mooi! Ik geniet ervan om een kindje te dragen en te laten groeien in mijn buik. Het zit daar veilig, dicht bij mij. Mijn geduld wordt wel op de proef gesteld, want ik verlang er al enorm naar om ons kindje in mijn armen te houden. Maar eigenlijk is het niet zo veraf meer. Nog 5 maanden en wat is een maand tegenwoordig! Het zal er vlug zijn en dan zal het mij nog spijten dat ik niet nòg meer genoten hebben van het zwanger zijn. Ons prutsje laat al regelmatig merken dat hij/zij ronddobbert in mijn buik. Ik voel af en toe, en nu ben ik het zeker, stampjes. Collega's bevestigen het dat dit niet anders dan stampjes kunnen zijn. Ik weet het gewoon zeker nu. Dat voel je gewoon. Ik heb ook gelezen dat het meer reflexen zijn van de baby. De baby doet dit zelf nog niet. Het gaat automatisch. De reflexen worden getraind, zeg maar. Vandaar ook dat ik bijna altijd 3 of 4 ritmische klopjes na mekaar voel. Hihi, zo raar! En het is ook vroeg in de zwangerschap. Onze pruts is ne rappen !!! En mijn buikje heeft hij/zij ook al vlug bewerkt, zeg maar. Ik vind het zo leuk en grappig dat dit mij overkomt. Dan denk ik, typisch een De Grootje. Papa zijn nicht heeft ook al gezegd dat een jongetje goed bij hem zou passen. Een kleine kapoen, een stoer klein ding. Volgende woensdag weten we het. Da's nog 5 daagjes ... hoho spannend!!!
Ik weet het niet zeker, maar ik denk toch iets te voelen. Al een paar dagen voel ik iets in mijn buik, maar ik kan nog niet goed het onderscheid maken tussen mijn darmen die aan het rommelen zijn of onze kleine pruts die kabaal aan het maken is! Ik begin toch te vermoeden dat onze pruts de schuldige is. Vannacht heb ik het meer dan één keer gevoeld. Het was rond middernacht. Ik kan me echt niet voorstellen dat het mijn darmen waren. Het was anders! Maar ja, voor hetzelfde geld waren het andere organen die protesteerden, want er verandert zoveel binnen in mijn lijf. Alles moet een beetje plaats maken voor de nieuwe indringer. En de indringer wint met glans. Echt waar, vannacht was iets raar. Binnen de kortste keren zal ik het zeker weten hé. Als ik duidelijk een stamp zal voelen, waar ik niet van onderuit kan dat het onze kleine pruts is, zal ik het beter kunnen herkennen en misschien de link kunnen leggen met de eerste stampjes en stootjes die ik nu denk te voelen. Dus ik ga het nog niet met zekerheid zeggen dat ik ze voel, maar ik ga het nog een beetje afwachten. In elk geval, groeien doet hij/zij goed! In de boeken lees ik dat jij ongeveer 16 cm groot zult zijn bij week 16. Maar wat ik niet goed weet, is of het aan het begin van week 16 is dat je 16 cm meet of op het einde van week 16. Ik denk dat het aan het begin van week 16 is. Dus in ons geval zal dit volgende week donderdag zijn. Da's al redelijk wat hé kleine pruts! Dan zit jij al 4 maanden in mijn buik. En die buik groeit als kolen! Ik ben echt al redelijk dik hoor. Dat belooft! Zolang ik er maar niet te veel ongemakken van ondervind, ben ik blij met mijn dikke buik. Hij begint al in de weg te zitten bij het bukken hoor. Of als ik neerzit en ik wil voorover buigen om iets te nemen of zo. Maar da's allemaal niet erg! Volgens de boekjes zullen er nu ook nieuwe kwaaltjes gaan bijkomen, zoals krampen, striemen, rugpijn, bekkenpijn, ... Hopelijk blijk ik hiervan gespaard. Smeren tegen de striemen doe ik al, maar tegen de rest valt weinig te doen hé eigenlijk. Maar ik kijk gewoon enorm uit naar de dag dat je je voluit laat gaan binnenin mijn buik, zodat ik jouw aanwezigheid kan voelen Dat zal zaaaaaaaaaaalig zijn .....
Zo heet de 4de mama van onze kleine pruts (die trouwens nu ongeveer 12 cm zal zijn). Tante Pug is onze onthaalmama. Ze is een echte spraakwaterval! En ik vergeet nog te overdrijven . Bij haar zul je nooit enge stiltes meemaken, denk ik. We zullen soms niet altijd even snel buiten geraken bij haar, vrees ik. Het heeft zijn voordelen en soms waarschijnlijk ook wel zijn nadelen, maar niemand is perfect! Momenteel zie ik het alleen maar als een voordeel, maar ik weet nu al dat dit na een tijdje wel eens zal knagen, maar ja, verder heb ik (voorlopig) niks negatief te zeggen over Tante Pug. Het is een heel enthousiaste madam en ze klonk erg oprecht. Je ziet dat ze dit beroep met hart en ziel doet. En ze is niet fake! Dat zie ik zo! Haar worden zijn gemeend. Ik ben alleen maar vol lof over haar. Zij was de eerste onthaalmama die ik bezocht heb en ik was meteen verkocht. Na nog zo'n 5 of 6 onthaalmoeders bezocht te hebben, bleef ik iedere keer bij mijn eerste keuze. Het draaide telkens op een teleurstelling uit, behalve bij de allerlaatste. Toen heb ik eventjes getwijfeld, maar niet lang. Tante Pug stak er met kop en schouders bovenuit! Ik ben ervan overtuigd dat onze kleine pruts goed zal opgevangen worden. Ze heeft principes en is recht doorzee en daar hou ik enorm van bij de mensen. We zijn zelf ook een beetje van dat soort Haha! Er zal een hele nieuwe wereld opengaan voor ons. Onze sociale omgeving zal ook uitgebreid worden. Het contact tussen de andere ouders zal snel gelegd worden, want je hebt zowiezo al een gemeenschappelijk punt: de onthaalmama en kindjes. Ik ben benieuwd welk avontuur ons te wachten staat ...
) En het allerbelangrijkste: dan kan ik jouw kamertje klaarstomen voor jouw komst. En dat zal gewoonweg de kers op de taart zijn. Wat zal ik genieten als ik jouw kleertjes mooi zal kunnen rangschikken in jouw kleerkastje. Wat zal het leuk zijn om jouw bedje op te maken, om een knuffeltje hier en daar neer te zetten en om er gewoonweg naar te zitten kijken en te dromen van de dag dat jij effectief in dat bedje zult liggen en ik dan jouw gezichtje kan bewonderen, jouw huidje kan strelen en jouw schattige voetjes zal kunnen kussen ... Hmmm, smelt ...
maar ik heb wel de hele tijd moeten opletten dat het niemand zag. Ik heb het tegen mijn naaste collega's gezegd en die vonden het natuurlijk wel grappig. Gelukkig heb ik lang haar en kon ik het over mijn borsten laten hangen om de plek te verbergen. Na het werk ben ik dan gauw bij de apotheker om compressen geweest, want nu het zover al gekomen is dat het door mijn bh gaat en door mijn T-shirt, denk ik dat dit niet de laatste keer zou kunnen zijn! Zwanger zijn hé! Hihi, 't is me soms wel wat.
Maar ja, we zullen het eens testen hé en misschien helpt het wel. Het is te hopen hé, maar ik zie er wel tegenop om dat nog 3 maanden te moeten aandoen, want 't is toch wel een vervelend ding hoor rond je heup! We zullen zien wat het rugje ervan denkt hé.
Het gemiddelde ligt rond de 1kg. Maar jongens zijn meestal zwaarder dan meisjes. En het kan nog alle kanten op gaan, zei de gynae. Nu zou hij rond de 32 cm moeten zijn, maar dat kon de gynae niet bevestigen, want nu kunnen ze dat gewoonweg niet meten. Toch heb ik de opmerking gekregen om mijn gewicht een beetje in de gaten te houden. Ik denk dat ik in totaal zo'n 13kg ben bijgekomen. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, want ik ben vergeten om mij te wegen van bij het begin. Maar ben het wel voor 90% zeker. Oeps! 
Ik zeg altijd dat ik niet veel meer eet dan anders, maar als ik eerlijk ben met mezelf en er eens goed over nadenk, dan zou ik de zoetigheden toch wat meer achterwege kunnen laten. Ik zal er een beetje op letten. Ik heb altijd gezegd dat ik het veel schattiger vind om een mollig baby'tje te hebben dan zo'n klein fragile dingetje, maar het moet nu ook geen monstertje worden hé 
De molligaards zitten wel in de familie. Papa was ook een flinke en mijn papa nog flinker: rond de 4,5kg. Van papa weet ik het niet, maar het was toch boven het gemiddelde. Het ziet er veelbelovend uit 
We moeten er ook een beetje van profiteren hé nu ze in het land zijn, want dan is het weer gedaan voor de rest van 't jaar. En zeker ik kan het goed gebruiken met mijn dikke buik. De karweitjes worden al een beetje lastiger en er moet hier nog heel veel gebeuren vooraleer ons stampertje (zoals op dit huidige moment, hihi) er is.
Alleen moet jij ook een beetje meewerken en lief zijn voor mama 
