Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
02-06-2009
Onze zoon heet ... en zijn meter is ...
Dag kleine lieve ?
ja, ik zet een vraagteken, voorlopig nog, want jouw naam mogen we niet verklappen hé. Mama en papa waren het er snel over eens hoe we jou zouden noemen, maar niemand mag dat al weten hé. Da's voor met de geboorte. Zoiets moet een verrassing blijven hé, want jouw naam kunnen ze moeilijk raden hé. Het kan vanalles zijn ... Ik heb hem gevonden op het internet. Hij komt niet veel voor en hij is wel niet typisch vlaams, maar tegenwoordig zijn alle mogelijke bedenkingen vlaams hé. Een Timo of een Michael behoort ook al tot de 'vlaamse' namen hé, zeg maar. Ik wou eigenlijk een typische klassieke vlaamse naam, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er geen enkele mooi vond. Maar de jouwe is gewoonweg prachtig. Ik was zo blij toen ik hem voorstelde aan onze papa. Die was meteen verkocht! "Ja, dat is het", zei hij. Ik had niet gedacht dat hij zo snel akkoord zou gaan. Ik dacht dat hij deze naam echt niet graag ging horen, maar zie, hij heeft me verrast en ik was enorm opgetogen!!! Leuk! Er zijn ondertussen al een paar weken voorbijgegaan sinds de laatste keer dat ik hier iets neerschreef, maar ik heb dan ook niet zo veel tijd meer over. Maar alles gaat goed! Onze kleine pruts stelt het wel. En hij laat zich al goed voelen ook. Elke dag een beetje meer. De stampjes en de schopjes zijn wel nog niet zo hevig natuurlijk, maar dat komt wel. Da's zo plezant! Ik kan al niet wachten op zo'n hevige stomp waarvan ik zal achterover vallen van het verschieten. Dat moet zo raar zijn. Haha! En mijn buik, die groeit en groeit ongelooflijk. Ik vind het zo leuk dat hij zo flink groeit. Mijn wens om een grote zwangerschapsbuik te hebben, lijkt zich te zullen vervullen, want hij is al goed op weg. De mensen uit mijn omgeving merken het ook altijd op en ik vind die opmerkingen echt plezant. Mijn borsten volgen dezelfde evolutie. Die zetten ook alsmaar uit. Hopelijk blijven ze deze grootte dan ook aanhouden na de bevalling én de borstvoeding, maar daar zal ik niet te veel op moeten hopen, vrees ik. Daar ben ik wel bang voor, maar bon, 't is voor jou hé, lieve pruts, want dat verdien jij. Trouwens, ik vind het maar doodnormaal. Mijn borsten dienen ervoor hé. Beter dan dat kun je niet krijgen en hopelijk lukt het ook hé, want da's ook nog afwachten natuurlijk! Het voorbije weekend was ik in mijn badkamer bezig met een persoonlijk onderhoud van kop tot teen en plots merkte ik op dat ik op mijn billen natte plekken had. Ik dacht: van waar komt dit nu in godsnaam??? En toen zag ik dat mijn tepels nat waren. Potverdorie seg, mijn borsten waren aan het lekken. Goh goh, wreed é seg. Allé ja, ik had er nu geen last van op dat moment. Hopelijk val ik eens niet in het belachelijke in het openbaar of zo, zonder dat ik het opmerk en dat ik met 2 ronde vlekken op mijn T-shirt rondloop. Ik zal één dezer misschien maar eens naar de apotheker gaan om zo van die speciale doekjes voor 'het lekken'. :roll: te kopen. En toch vind ik het zo tof dat mijn lichaam zo verandert. Ik geniet ervan. Ik vind het zo mooi en voel me alsmaar meer een moedertje. Die buik is gewoonweg prachtig. Hopelijk blijft hij ook zo en blijf ik gespaard van striemen. Ik smeer alvast (bijna) iedere dag preventief mijn buikje in. Het voorbije weekend was ook een heel heftig weekend. Ik was een vat vol emoties. Ongelooflijk gewoon!!! Amai! Mijn hele familie kwam zaterdag bij ons eten voor het weerzien met onze ouders. Eerst vloeiden de tranen toen ik mijn ouders voor het eerst sinds maaaaaanden terugzag. Mijn moeder en ik stonden al wenend elkaar minuten lang te omhelzen. Ik had niet gedacht dat ik zo zou reageren, maar ik denk dat ik plots overwelmd werd van emoties en van het plotse besef dat er hier in ons huisje en met mij en onze papa zoveel gebeurd is op de tijd dat zij er niet waren. Papa en ik zijn zo fel geëvolueerd waarvan zij geen getuige waren. En daarnaast word ik nu zelf moeder en eigenlijk heb je jouw ouders, en vooral je moeder, nodig tijdens deze grote veranderingen. Maar ja, het is nu zo! Verder had ik nog een leuke verrassing in petto! Ik had een powerpointpresentatie gemaakt over papa en mij en over mijn zwangerschap. Op het einde van deze presentatie had ik een tekst geschreven waarin ik schreef dat we uitkeken naar de komst van onze kleine pruts en dat hij met veel liefde door iedereen zou omringd worden: door de opa en de oma's, de nonkels en tantes ... En ik had dus tante Bibi geschreven, maar haar wilden we meter vragen hé. Dus na die tekst verscheen er een foto van mijn lieve kleine zus waarop de volgende tekst verscheen: 'Of was het meter Bibi?', waarna de vraag volgde of zijn meter wilde worden van onze kleine pruts! Jouw meter zei "'t Is nie waar hé!" en ze begon te huilen. Ik volgde natuurlijk en mijn ouders en broer ook. Het was een onbeschrijflijk moment eigenlijk! Ongelooflijk! Ik heb haar nog omhelsd en een cadeautje gegeven. Het was een tenuetje en een tut voor onze zoon, maar dan wel om bij zijn meter Bibi aan te doen. Een kaartje met lieve woordjes zat er ook nog bij. Het was echt geslaagd! Iedereen vond het mooi! Hihi, zo leuk!!! Dus ja, de tijd heeft weer niet stilgestaan hé. Maar goed ook! Het kan niet snel genoeg gaan voor mij. De mensen zeggen me wel dat ik zo niet mag denken en ik weet nu al dat ik het mij nog zal berouwen, maar ik verlang zo enorm naar jou kleine pruts. Echt ongelooflijk! Die buik is wel zalig, maar eerlijk is eerlijk, zo neig geniet ik er nu ook niet van, denk ik. Ik had het mij nog veeeeeeeeeeeel zaliger voorgesteld. Misschien had ik er iets te veel van verwacht. Maar zeg nu zelf, allé vooral de zwangeren dan toch, aan zwanger zijn is toch niks comfortabels aan? Misschien verandert mijn mening nog als ik weer al wat verder ben en echt duidelijk onze zoon voel in mijn buik, zo die echte hevige stampen en zo. En dan nog, het zal er alleen maar zwaarder en lastiger op worden. Ik heb wel geen kwaaltjes of zo hoor, ik mag van geluk spreken, dat wel, maar ja, dat wachten duurt zo lang hé. Pff! Maar ik mag me wel gelukkig prijzen (ik ga hout vasthouden), ik heb een droomzwangerschap: mooie dikke buik, mooie grotere borsten :wink:, geen enkele kwaal meer en de kwaaltjes die ik had, waren enkel moeheid en zelden misselijkheid, maar da's al verleden tijd. Misschien klinkt het ondankbaar, maar dat is niet zo hoor. Er bestaat geen twijfel aan hoezeer jij gewenst bent lieve pruts, alleen wou ik jou nu al knuffelen. Maar blijf maar nog enkele maandjes in mijn buik, want daar hoor jij nu te zijn: veilig en warm en dicht bij mama'tje. Doe maar flink verder, pruts.
