We doen terug mee. Verschrikkelijk was dat de vorige dagen. Een jaar lang getraind en dan op minder dan twee weken voor je enige belangrijke wedstrijd van het jaar geen puit kunnnen berechten.Vandaag gaat het een stuk beter, gisteren was ook al te doen maar ik voelde me nog zeer loom en moe. Deze zwemtraining met Christophe was wel niet beter dan de vorige, en ik ben het gewend om elke keer sneller te zwemmen. Half weg moest ik even uit het water omdat het aan het regenen was en mijn loopkleren werden nat. Interessant hé om dat hier allemaal te lezen...niet veel gebeurt dus.
Lopen - 0:38:19 -6.8 km - 10.6 km/u - gem HR 145
Tja, nog niet zo goed hé maar het gevoel was er. Ben gestopt op een ogenblik dat ik nog zin had om te lopen en vooral ik had ook zin om een beetje sneller te lopen. Negatief was het feit dat mijn hartslag zeer snel naar boven de 145 ging en ik zou niet boven de 145 lopen. Het is bij mij meestal wel zo dat mijn loophartslag altijdredelijk hoog ligt na het zwemmen. Waarom weet ik niet.
Een ding weet ik wel zeker, ik ga het de komende dagen zeer moeilijk hebben om niet nog eens door te trainen en eerlijk gezegd vraag ik me af of het zelfs niet nuttig zou kunnen zijn. Nog eens ver fietsen of een paar dagen na elkaar korte loopjes? Ik ben er nog niet helemaal uit.
Redelijk loom naar Gent en terug gefietst en op het werk veel te hard moeten werken. Twee professionele keukens gekuist van boven tot onder, met rubber handschoenen, mondmasker en veiligheidsbril op. Plezant is iets anders.
Soms als ik naar Gent fiets heb ik het gevoel dat ik aan het meespelen ben in een computerspel waarin iedereen mij moet proberen omverrijden. Af en toe kan het eens een paar kilometer
Soms vraag ik me af hoe ik het in mijn hoofd haal om binnen twaalf dagen een marathon te gaan lopen. Laat staan een marathon in een ironman. Ik stapel de ene barslechte looptraining na de andere op. Het moet ondertussen geleden zij van in de tijd dat de bomen nog spraken dat ik nog eens bevredigend heb gelopen. Ik dacht echt dat het vandaag de wederopstanding zou worden na mijn buikgriep van vrijdag - zaterdag - zondag en had een licht loopje voorzien van een half uurtje. Een half uurtje is al zeer weinig en als je dan ook nog eens na 15 minuten voelt dat het weer voor vandaag niet zal zijn. Als je na 15 minuten al 'aandrang' krijgt en visioenen van glanzend geëmaleerde toiletpotten dan is het echt om de ...van de krijgen.
Ik heb voorlopig geen energie, geen honger, geen kracht, ... het zal moeten keren. Nog twaalf dagen, dat is niet veel meer.
Ook 'mentaal' moeilijk is het feit dat ik mijn trainingsperiode niet heb kunnen afsluiten met bevredigende trainingen. Van mijn laatste goede fietstraining van vrijdag onthou ik enkel het kotsen dat er op volgde. En nu mag ik niet meer intensief of lang trainen en kan ik enkel nog wachten.
Deze ochtend op de weegschaal. 74.6 kg droog gewogen. Dat is een BMI van iets meer dan 20, bij minder dan 19 spreekt men al over anorexia. Dit kan niet ideaal zijn op 2 weken voor Frankfurt. Mijn maag en darmstel speelt nog wat op maar vanaf nu ga ik beginnen eten...eten en nog eens eten. Aan de start wil ik minstens 77 en liefst 78 kilogram wegen. Ik zal waarschijnlijk vandaag nog niet trainen. Al zou ik eens kunnen gaan zwemmen en dan morgen lichtjes lopen en naar het werk fietsen. Dat is nog het ergste aan ziek zijn hé, het niet kunnen trainen. Die verslaving toch...
Vanaf nu is het trouwens afbouwen met trainen. Terwijl we de laatste weken steeds tussen de 15 en de 20 uur trainden valt het nu terug naar 10 uur en volgende week slechts 4 uur. Er zitten wel nog enkele intesieve stukken in maar ik overweeg om die te laten vallen ten voordele van nog een extra lange fietsduurtraining. Het is me ondertussen al duidelijk geworden dat snelheid ginder niet aan mij zal besteed zijn. In Frankfurt zolang mogelijk op vetverbranding rijden en de koolhydraten zoveel mogelijk opsparen/aanvullen tegen het loopnummer is de boodschap.
Op minder dan 14 dagen nog eens een prognose. Dan kunnnen jullie me na Frankfurt alweer zelfoverschatting aanwrijven. Mijn geschatte tijd is voorlopig: 12:05:00.
Deze morgen ben ik gaan werken. Het is te zeggen, ik heb me naar het werk gesleept en heb daar heel de ochtend op een stoel gehangen. Ik heb dus gisteren alles van energie uit mijn lichaam verbrand tijdens de fietstraining en normaal gezien heb je na zo een training een gezonde honger. Gisteren niet dus, integendeel ik kon niets eten. Ik had dus al niets meer van koolhydraten in mijn lichaam en heb dan ook nog eens 24 uur niets gegeten. De vermageringskuur bij uitstek maar niet voor een toekomstige ironman.
Op mijn eentje naar Damme - Breskens - Terneuzen - Axel. Ik denk dat ik van de meer dan 5 fietsuren toch minstens 4 uur op mijn stuurtje gelegen heb en dan gaat het vooruit zoals te merken aan het gemiddelde. Tot in Damme was het nog overwegend tegenwind maar dan naar het noorden en later naar het oosten was het vol wind in de rug. Tussen Damme en Terneuzen moet mijn gemiddelde rond de 38 km/u gelegen hebben. Weinig moeten stoppen behalve 54 rode lichten op de baan Terneuzen - Sas van Gent. Van in het begin goed gedronken en mezelf voldoende gevoed. Hierover later meer.
Terwijl ik tijdens het fietsen nog een licht euforisch gevoel had was het snel over tijdens het lopen. Pijn in mijn kuiten, niet op mijn scheenbeen, maar echt in mijn kuitspieren (voorwaartse zadelpositie?). Die pijn/stijfheid ging wel snel over maar in de plaats kwam een gevoel van algemene malaise. Ik heb echt moeten doorbijten om op snelheid te blijven. Toen ik thuiskwam brak het koudzweet me uit en neergezakt in de zetel bleef mijn hartslag rond de 90 slagen per minuut hangen. Nadien kreeg ik maagpijn en een uur later was ik aan het kotsen. Mijn twee gellekes, twee bananen en een powerbar die ik tijdens de fietsrit had genuttigd kwamen er terug uit. Daar had ik dus niet veel aan gehad. Heel de avond lamlendig rondgezwalpt. Ik kan me niet voorstellen dat dit door de training komt. Eerder zal het een stuk buikgriep zijn geweest door ons kindjes meegebracht van school vorige week.
Tekst raakte niet verzonden en heb geen zin om alles opnieuw in te tikken. Het komt er op neer dat ik vandaag geweldig goed heb gezwommen en nog slechter heb gelopen. Groetjes David
Super rustige keuveltraining met Peter VdS naar de Vlaamse Ardennen en Le Pays des Collines. Alle hellingen rustig opgereden, een eclairken in Sint Lievens Houten. Nog fris en monter bij thuiskomst. Goed trainen hoeft niet lastig te zijn.
Zonder problemen na de 4500 meter van gisteren. Van het zwemmen lijk ik bijzonder goed herstellen. Of was die 4500 meter van gisteren geen voldoende lastige training. Moet ik sneller en met intervals beginnen zwemmen om nu nog vooruitgang te boeken of moet ik eens 10000 meter zwemmen? Ik zit soms 6 uur en meer op mijn fiets dus waarom niet eens een uur of 3 zwemmen.
Lopen - 9.2 km - 0:51:21 - 10.8 km/u
Onmiddelijk na het zwemmen beginnen lopen rond de Nieuwdonk. Rustig aan zonder de hartslag boven de 70% te laten komen. Ik overweeg om woensdag eens een loop/snelheidstraining te doen maar, zou ik dat wel doen? De schrik voor een nieuwe (of dezelfde) blessure zo kort voor Frankfurt zit er goed in. Dat kan ik me nu niet permiteren dus twijfel en twijfel ik maar. Enfin, nu helemaal geen pijn aan deze lage snelheid dus misschien moet ik het maar houden zo. Als ik zoals vandaag aan een hartslag van 140 loop, rondje na rondje, dan heb ik niet echt het gevoel dat ik snel moe wordt maar het is wel zo dat mijn tempo er om achteruit gaat. Lichtjes welliswaar maar je zou toch mogen verwachten dat je aan deze hartslag tenminste aan eenzelfde tempo kan blijven lopen. Loop ik dan zo slecht? Aan welke hartslag moet ik lopen om geen verval te hebben? Was het toevallig? Zou ik wel aan die marathon beginnen in Frankfurt? Al die vragen, al die twijfel.
Fietsen - woon/werk
De twee rustdagen kort na elkaar (donderdag en zaterdag) en de enkel zwemdag (zondag) hebben me goed gedaan. Zeer lichte benen en veel zin om eens op de Muur van Geraardsbergen te vlammen of om eens een uur aan 45 km/u te rijden maar inhouden David, inhouden jongen...het komt nog. Morgen terug een fiets LSD van een uur of 6. Ge kunt niet geloven hoeveel goesting ik nog heb na al die zware trainingsweken.
In het naar huisrijden, op de donk wou een auto die uit de andere richting kwam in de brielstraat inslaan. Enkele meters geslipt, achterwiel omhoog en met mijn spel op mijn bovenbuis tot net voor die auto geschoven. Geluk ligt op een klein plaatsje naar het schijnt (maar nu lag het op mijn bovenbuis)
Mijn langste zwemtraining ooit en wel zonder verlies van snelheid. De laatste overtocht even snel of sneller dat de eerste. Samen met Christophe in het water en dat steekt minder snel tegen. Je kunt wel niets zeggen tegen elkaar maar toch ! Raar. Het was ook wel plezant dat ik Christophe kon inhalen tijdens de 5de overtocht al moet ik zeggen dat hij mooi weerwerk bood. Spijtig dat ik niet wat meer vet heb anders was mijn volgende uitdaging iets met kanaal en overzwemmen.
Oh ja, ik had ook moeten lopen vandaag maar ik voelde me veel te moe en mijn benen deden zeer van al het getrain. En als je moe bent moet je niet trainen. Een vermoeid lichaam is niet trainbaar.
Fietsten 5:42:04 - LSD training @ 124 HR gem. - 162 km
Pittige en lange training in de Vlaamse Ardennen met o.a Ladueze, Valkenberg, Kappelberg en nog eens zoveel die ik niet ken. Draaien en keren op ne zakdoek. Duidelijk geen route voor de famillie die Adriaan Brouwer route. Het ging toch niet zoals ik het wou. Normaal zijn dit ritten waarin je moeite moet doen om je in te houden en met dat inhouden had ik vandaag geen probleem. Dus ! Er is iets mis met mijn snelheidsmeter. Thuisgekomen gaf die 28.4 km/u aan maar na inlezen in de pc gaf hij slechts 27.9 aan. Vreemd?
Lopen 0:40:33 - 11.4 km/u - 7.7 km - 73% gem.
Toen ik thuis kwam van het fietsen had ik een serieus dipje, veel te weinig gegeten en gedronken tijdens de lange fietstraining. De reden? Na een tijdje gaat een mens denken dat 6 uur fietsen peanuts is. Enfin, snel wat crusly in mijn muil gepropt en een liter sportdrank uitgedronken en de deur uit. Het ging al snel beter, de honger verdween en ik kon een mooi tempo aanhouden. Toen ik thuis kwam leek ik zelfs een beetje gerecupereerd. Het is te zeggen, mijn benen deden zeer en het was genoeg voor vandaag maar ik had geen honger meer. Met een zak ijs op mijn been en 'Bon Iver' in de hoofdtelefoon in slaap gevallen tot ons Nel mij brutaal wakker maakte. Dan naar de Colruyt, nog een beetje gekookt en voor de rest heel de avond in de zetel gelegen. Het is niet van het trainen dat je beter wordt maar van de rust na de arbeid.
Het was toch wel nodig deze rustdag want na de triathlon van zondag heb ik nog niet echt stil gezeten. Ik had deze rustdag beter maandag al genomen want ik heb het gevoel dat ik deze week wat aan het aanmodderen ben. Morgen nog eens een echte fietstraining. Met Christophe een uur of zes in de Vlaamsche Ardennen en dan een uurtje lopen. Mijn geliefde moet 's avonds weg, de kindjes zullen moe zijn, de benen omhoog en zaterdag is terug een rustdag.
Rustige looptest, ik durf niet harder te lopen uit vrees voor mijn scheenbeen. Vrijdag na mijn lange fietstraining ga ik eens voluit maar voorlopig is het rustig joggen en nadien ijs en iets ontstekingsremmend op mijn boterham. Kon wel zonder pijn lopen maar nadien voel ik toch, het zal tot Frankfurt balanceren worden om nadien eens 3 weken te rusten en dan terug langzaam op te bouwen.
Fietsen - woon/werk
Deze week nog geen enkele fietstraining gedaan en toch al 160 km gefietst.
Alweer sneller en nog geen klein beetje. Enkel door te letten op een zwemtechnisch punt. Ik merk al een tijdje dat er in mijn onderwaterbeweging nogal veel luchtbellen achter mijn hand zitten. En dat geeft turbulentie. En als er iets is waar we niet tegen kunnen ! dan is het turbulentie. Wat opzoekingswerk in mijn 'hoe leer ik zwemmen boek' en op het net leerde me dat ik mijn hand te ver insteek. Ik plets teveel. Ik moet vroeger mijn hand in het water insteken en de hand 'onder water' verder strekken. Dan schep je minder lucht mee. Inderdaad, je merkt het onmiddelijk. Ook nog om luchtbellen te voorkomen moet je hand een omgekeerde kom vormen maar dat kan ik hier niet uitleggen. Dan hebben we daar maar eens op gelet en ziehier: minstens 3 minuten sneller dan mijn vorige besttijd op deze afstand en in deze omstandigheden. En geloof het of geloof het niet, ik had er nog 2000 kunnen doen aan dezelfde snelheid.
Fietsen - woon/werk
Goe weer, jammer dat mijn lange fietstraining donderdag of vrijdag op het programma staat.
Een bijna rustdag na de intensiteit van gisteren. Van een naar school met mijn kortere en steilere stuurpen. Nu is het perfect. Ik rij 33 km/u zonder een trap teveel te geven.
Vandaag mijn eerste triathlon, het relaas in volgorde van uitvoering
Ik dacht dat de wedstrijd om 14 uur was vandaag maar toen ik gisterenavond ging slapen en nog eens keek bleek het 11 uur te zijn. Toch wel een beetje paniek want ik had ook een medisch attest nodig. Zonder attest kon ik absoluut niet starten vertelde men mij aan de inschrijving, strikte orders hadden ze gekregen maar ...ik kon er altijd zelf eentje schrijven. Na een kort onderzoek heb ik dan verklaard dat ik klaar was voor deelname aan een sportmanifestatie. Dat was dan ook weer opgelost.
Ik was daar natuurlijk veel te vroeg omdat ik niet wist hoe en waar enz...belachelijk is dat als je zowel als eerste aan het inschrijven bent, als eerste in de fiets/loop wisselzone bent en als eerste je fiets klaarstaan hebt. Ik heb wel gewacht om mijn wetsuit aan te trekken want eens je die aan hebt kun je niet meer terug.
Zwemmen 1500 meter - 0:24:13 - 16.08 min/km
Het is me idd wat die zwemstart, en niet enkel de start. Niet dat ik schrik had, dat hoor je ook soms vertellen, maar er valt gewoon niet deftig te zwemmen. Ik was veel te ver naar achter gestart, zowat in het midden schat ik. Ik had de indruk dat ik de eerste 200 meter wat werd voorbijgezwommen maar nadien kantelde het volledig. Ik kon nergens door en als je dan een gaatje ziet dan gaat het toe op het moment dat je aan het voorbijzwemmen bent. No hard feelings, iedereen geeft hier kloppen en krijgt hier kloppen . Plots was ik aan het eerste keerpunt, vlak bij de boei, korte bocht (ook daar was ik voor gewaarschuwd). Iedereen stond stil en ik had welgeteld 4 seconden om het water een eerste keer uit mijn rechterbrilglas te laten lopen. Na het eerste keerpunt had ik het schitterende idee om tegen de koord te blijven zwemmen, hier kon ik al helemaal niet meer verder, ik moest dus langzaam naar buiten wou ik er nog wat inhalen. Laat ons zeggen dat ik van de 1500 meter, 300 meter heb kunnen zwemmen zoals ik het wou en de rest was geploeter, met het hoofd boven zwemmen. Ik begon me af te vragen hoe dat in hemelsnaam in Frankfurt ging zijn met 2000 vertrekkers maar naar het schijnt maakt het niet veel uit of het er nu 50 of 2000. Je hebt toch enkel last van die die rond jou zwemmen. Als 70ste van 180 ben ik uit het water gekomen in een groot peleton.
Dan uit het water en snel naar de fiets, maar eerst moest ik eens pissen. Wetsuit uitdoen liep voortreffelijk maar toen ik mijn water aan het maken was begon het even te duizelen. Normaal naar het schijnt wegens de horizontale positie in het water.
Fiesten 35 km - 1:00:47 - (ongeveer 36.5 km/u, wissel in acht genomen)
Ik zat in een groepje van 7 en je raadt het al, ik was daar de beste fietser. In ieder geval de slimste want in groep rijden dat konden mijn gezellen niet. Veel te geweldig overnemen om dan na 20 seconden aan de kant te gaan. Ik heb me eens kwaad gemaakt en twee van hen laten rijden. Al snel merkten ze dat het geen zin had en moesten ze zich terug laten inlopen onder een niet mis te verstaan "en nu een beetje rustig" van mijnentwege. Wat ik ook merk is dat ik goed ben in het bochtenwerk als het snel moet. Twee keer heb ik het centrum van Hamme voor mijn rekening genomen en ook al reed ik toen niet geweldig door, ze konden mijn wiel niet houden. Had ik na elke bocht opgetrokken ik zat alleen maar dat was niet de bedoeling. Goed gevoel verder, goed kunnen drinken en af en toe eens rekken.
Lopen 10 km - 0:47:29 - 12.6 km/u
Ook al was er in het fietsen niemand achter ons te bespeuren. Bij het lopen waren ze daar plots allemaal. Man, man er zijn van die gasten die kunnen lopen dat het geen naam heeft. Tik tik tik alsof het niets is. Dat stuift je voorbij en laat je verweesd achter, een 40-tal zijn er zo voorbijgelopen. De winnaar in maar liefst 32 minuten,dat is bijna 19 km/u. Hoe snel moet je dan je ene been niet voor je ander zetten. In het begin had ik last van de milt maar na 2 kilometer ging het over en ben ik blijven lopen aan HR 162 - 168, net boven mijn overslagpols (84%) en dit was mijn enige tempo. Trager zou niet veel makkelijker geweest zijn en sneller zou veel te veel energie gekost hebben voor een klein beetje tijdswinst. Van mijn kuit geen last maar dat evalueren we morgen verder. Als ik ooit goed kan lopen ...dan...dan...awel, dan loop ik ze er allemaal af.
Uiteindelijk als 81ste gestrand van de 180 en vooral eindelijk triathleet ...toch vind ik die goede tijd en plaats niet onbelangrijk. Het geeft een goed gevoel en ik weet 'altijd na de wedstrijd' dat het nog beter moet kunnen. Als ik niet moet pissen schuif ik 8 plaatsen op, als ik geen drie keer het water uit mijn bril moet laten schuif ik nog 4 plaatsen op, als als als...het is altijd en met iedereen iets...
Omdat ik vooral getraind ben voor de lange afstand was ik ook niet leeg aan de aankomst, ik ben met mijn fiets naar Hamme gereden (15 km) en terug naar huis. Ik begrijp ook niet dat de meesten een koolhydraatgel op de fiets meenemen. Voor ocharme een inspanning van 2 uur heb je dat toch niet nodig als je 's morgens goed gegeten hebt.
Ik heb zo al eens zitten kijken naar de zwemtijden in Frankfurt en volgens mijn inschatting moet ik daar bij de eerste 300 uit het water kunnen komen. Misschien zie ik dingen over het hoofd en wordt de stress me fataal op de dag zelf, misschien vaart het van geen kanten of krijg een klop op mijn kop in de eerste 100 meter of misschien moet ik wel op de oever worden gereanimeerd. Het is op zich ook niet zo belangrijk op welke plaats ik uit het water kom. Uitlopen blijft de eerste doelstelling. Maar het is wel motiverend om te zien dat er meer zijn die trager zwemmen dan dat er zijn die sneller zwemmen.
Vandaag met Christophe 3900 meter gezwommen en dat terwijl ik morgen een kwart triathlon moet gaan doen. Morgen is echter een C-wedstrijd en ik doe enkel mee om het eens gedaan te hebben. Ik ga mijn ogen de kost geven en zoveel mogelijk fouten proberen te maken. Aanvankelijk lukte het niet zo goed vandaag, ik heb een paar keer 6 minuten/overtocht gezwommen terwijl ik vorige week nooit meer dan 5.45 zwom. Christophe doet het ook nog niet zo slecht (1:23:00), maar het moet voor hem wel frustrerend zijn om te zien dat ik het op korte tijd veel beter kan dan hem. Ik zie ook zoveel fouten bij hem, dingen die bij mij ondertussen logisch zijn. Omdat ik (relatief) goed zwem kan ik me nu ook nog meer dan vroeger concentreren op kleine dingen, terwijl Christophe voor Frankfurt het beste relax en met vertrouwen kan proberen, blijven zwemmen. Na Frankfurt pak ik hem eens onder handen al is er volgens mij niets frustrerender dan een volwassen man goed te leren zwemmen. Pas op, ik kan het ook niet hé, er zijn er veel die die 3900 meter 20 minuten sneller zwemmen en dat is zowat het verschil tussen 35 km/u en 42 km/u fietsen. Christophe kan er gerust nog tien minuten afkrijgen op deze afstand, ik van mijn hele leven niet.
Morgen mag ik eens een wedstijdverslag op mijn blog zetten, eindelijk...
Dit was een eerste echte test voor het scheenbeen. Tijdens het lopen niet echt zeer maar ik voelde het wel. Misschien let ik er ondertussen te veel op, ik weet het niet. Ik had eigelijk nog het meeste last in mijn goed been. Zoals mijn moeder altijd zegt 'als het verkruipt, is't aan't genezen'. Hopelijk wel. Zondag op de 1/4de in Hamme volgt de echte test. Als ik niets voel probeer ik daar eens door te lopen, als ik wel iets voel dan stop ik er meteen mee.
