Aan de Berendrechtsluis in de haven van Antwerpen heeft de scheepvaartpolitie de handen vol met het takelen van een dode walvis. Het dier is een vinvis en hij is maar liefst 15m lang en 40 ton zwaar en is op zee in aanvaring gekomen met een schip. bekijk video
Twintig meter lang en zo'n veertig ton zwaar. De Antwerpse haven kreeg gisteren een onverwachte gast. Het fruitschip Summer Flower bracht maandagnacht rond 2 uur het karkas van een walvis mee de haven in.
De dode vinvis bezorgde de sleepdiensten en de Antwerpse brandweer een hele dag werk. Het vrouwtjesdier moest immers weggesleept worden uit de Berendrechtsluis, waar het de scheepvaart zou hinderen, en het moest ergens aan land gebracht worden.
Dat gebeurde pas rond negen uur gisteravond toen het hoogtij was op de Schelde en de brandweer het gigantische dier hoog genoeg op het strand van Sint-Anneke op de Antwerpse linkeroever kon trekken. Het eerste plan was om de walvis al rond 14 uur op het droge te trekken.
Maar het dier bleek daar veel te zwaar voor. Bovendien was het gevaar groot dat het karkas in stukken zou breken. De resten van de walvis blijven vandaag nog de hele dag op het Antwerpse strand liggen om onderzocht te worden.
Specialisten van de Beheerseenheid van het Mathematisch Model van de Noordzee en het Schelde-estuarium (BMM) komen ook stalen nemen. Vanavond wordt het karkas dan in stukken gesneden en opgeruimd. (nieuwsblad)
'Jan Eelen heeft geen greintje verstand in zijn kop'
Vandaag stelt Paul Jambers zijn memoires voor die hij zelf heeft geschreven. Een boek van maar liefst 718 bladzijden waarin hij terugblikt op zijn lange tv-carrière. Vanmorgen gaf Jambers een behoorlijke scheldtirade op Studio Brussel toen Tomas De Soete hem confronteerde met een uitspraak van Jan Eelen, de regisseur van onder andere In de Gloria.
Jan Eelen zegt letterlijk: ik zou niet goed kunnen slapen op die boot van hem die verdiend is met de miserie van andere mensen. Hoe ga je daarmee om?, vroeg Tomas De Soete in zijn ochtendprogramma 'Tomas staat op'. Hij kreeg een gepeperd antwoord van de tv-maker.
'Ik vind dat de meest verwerpelijke en irrelevante uitspraak die ik ooit gehoord heb', begon Jambers. 'Een journalist die een reportage maakt over illegalen: leeft die op de kap van de illegalen? Ik vind dit de grootste onzin die ik ooit gehoord heb. Dit is verwerpelijk, dit is dom, dit haalt deze meneer naar beneden, dit maakt dat dit een waardeloze figuur is, dat hij eigenlijk niet aan bod zou mogen komen in de pers. Ik vind dit zó laag bij de grond. Ik word er woest van. Vooral omdat deze man toch geen greintje verstand in zijn kop heeft.'
Tomas De Soete en Linde Merckpoel waren duidelijk onder de indruk van het antwoord van Jambers. Zelfs Kristof Lambrechts wist bij de aanvang van zijn programma nog niet goed wat zeggen. 'Jawadde dat is straf, ik ben nog altijd van mijn melk en honing', verklaarde hij, 'Jij ook hè Linde, ik zie het'. Zij antwoordde met een korte maar krachtige 'Ja'. (nieuwsblad)
Het is van 2005 geleden dat Kim Clijsters nog eens won van Henin. Maar wat wordt het straks?
In de ultieme jaren van hun eerste carrière was Henin duidelijk superieur. Na Toronto 2005 kon Clijsters niet meer winnen van Justine Henin. Henin was - ze zal het altijd ontkennen - haar zwarte beest. Maar het was ooit anders. In de beginjaren waren de rollen zelfs omgekeerd. Henin stapte met knikkende knieën het veld op als Clijsters aan de overkant van het net stond. De Diamond Games 2003 waren het kantelmoment. Henin leed er een smadelijke nederlaag tegen Kim Clijsters en had een goed gesprek met zichzelf en Carlos Rodriguez.
De teneur was duidelijk: zo'n vernedering wou ze nooit nog ondergaan. En daartoe was er maar één manier: het totaalprogramma. Trainen als de beesten, uitgekiende voeding, bewegingstherapie, niets werd onverlet gelaten om Henin uit te bouwen tot de beste tennisster ter wereld. Drie maanden later won ze voor de eerste keer Roland Garros. De beste tennisster ter wereld was geboren. Ze speelde nog twee Grand Slam-finales en twee halve finales tegen Clijsters en won ze alle vier.
Als die Justine Henin straks tegen Kim Clijsters speelt, is de winnaar op voorhand gekend. Alleen is de vraag of het die Justine Henin is die terugkeert? Gaat ze nog even intensief trainen als toen? Kan ze nog zo diep gaan, want ondertussen werd ze ook aan de knie geopereerd?
En er is nog een andere factor, die in een mentale sport als tennis van doorslaggevend belang kan blijken. Kim Clijsters torste geen enkele verwachting voor haar comeback. Elke gewonnen match was een onverwachte bonus. Quasi als underdog kon ze doorstromen naar de finale van de US Open. De eerste match waar ze als favoriete aan begon. Misschien niet geheel toevallig, een zeer moeilijke match. Henin zal dat comfort niet genieten. Nu Kim Clijsters in haar derde tornooi de US Open heeft gewonnen, wordt van Henin minstens hetzelfde verwacht. Henin staat al onder druk nog voor ze één balletje heeft geslagen. En, anders dan Clijsters, beschikt ze niet over een meereizende dochter en echtgenoot om haar het tennis en de verstikkende verwachtingen te doen vergeten. Benieuwd wie straks wiens zwarte beest wordt. En wie de zwarte piet krijgt toegespeeld. (standaard)
Specerijen voeren ons met hun bedwelmende aroma's mee op reis.
Dankzij hun rijkdom aan antioxidanten kunnen ze ons bovendien behoeden voor bepaalde ziekten. Een uitstekende reden om ze gul te gebruiken.
Dat hun namen ons aan exotische streken doen denken, is geen wonder. Veel specerijen komen er gewoon vandaan. Meestal bereiken ze ons dan ook gedroogd of in poedervorm, terwijl kruiden (blaadjes van planten) makkelijk vers te vinden zijn. Om het helemaal boeiend te maken, zijn sommige planten (zoals koriander) kruid en specerij tegelijk, omdat we zowel hun blaadjes als hun geurige zaden gebruiken.
Aromaten zijn vanouds erg in trek om hun geneeskrachtige werking. Ze verbeteren de spijsvertering, helpen angsten verminderen of verdwijnen, zorgen voor extra energie, prikkelen de appetijt en zelfs de libido...
Valt u liever terug op de vertrouwde huismiddeltjes en bent u dus niet geneigd om snel kerrie over uw kip te strooien? Fout! Want sinds de medische wereld zich voor de specerijen is gaan interesseren, heeft ze niet alleen een heleboel interessante eigenschappen ontdekt maar ze ook wetenschappelijk bewezen. Het aller-eerste antioxidante enzym (SOD, voluit superoxydedismutase) werd in specerijen ontdekt.
Dat belet uiteraard niet dat ze eerst en vooral in onze keuken welkom zijn voor hun smaken, die helpen om een saai dieet vol te houden of flauwe groenten op te peppen. Want laten we eerlijk zijn, we gebruiken de meeste specerijen zo zelden dat ze de kans niet krijgen om te tonen wat ze waard zijn. En als we onze eetgewoonten nu eens zouden veranderen...?
Antikankerwerking? In 2006 heeft het Texaans kankeronderzoekscentrum in Houston een lijst opgesteld met voedingsstoffen die preventief tumoren zouden tegenwerken, hetzij door gezonde cellen te beletten om te ontaarden en uit te groeien tot kankercellen, hetzij door de vorming van uitzaaiingen tegen te gaan. Specerijen met antikankerwerking doen het bijzonder goed op de lijst. Onder hen kardemom, gember, kurkuma en een aantal typische smaakmakers van de mediterrane keuken... (plusmagazine)
Nostalgische TV-kijkers herkennen in hem Marcel De Neudt, de uiterst irritante buurman van de Familie Backeljau. De huidige generatie ziet hem als Prins Filip aan de zijde van Nathalie Meskens als de immer bescheiden Prinses Mathilde in de VTM-miniserie Wij van België. In niets lijkt Walter Baele nog op de atleet die hij in zijn jeugdjaren was -hij haalde prachtige resultaten op de 400 en 800 meter- en ook niemand zal in de man van de vele typetjes spontaan een kunstliefhebber van het betere genre herkennen. En toch... ook niet zo'n stille waters hebben diepe gronden.
We kennen jou als de man van de vele typetjes. Zat het acteren je altijd al in het bloed? Wellicht wel, want het leukste moment van de lagere school was dat ik tijdens een soort improvisatietoneeltje een fotograaf speelde waarbij ik twee bordvegers als fototoestel gebruikte. Als ik dan een foto maakte, klopte ik de bordvegers hard tegen mekaar aan, wat een enorme krijtwolk veroorzaakte. Mijn leeftijdsgenootjes moesten daar verschrikkelijk hard om lachen. Een geweldig gevoel, maar uiteindelijk heeft het tot in de Normaalschool geduurd, waar we een tijdje les kregen van een professionele acteur, dat de toneelmicrobe terug begon te kriebelen. Die docent heeft mij toen weliswaar alle zin in theater ontnomen. Ik kwam toen al af met verschillende stemmetjes en dialecten en dat vond die man natuurlijk dikke flauwekul. Zijn pedagogisch einddoel bestond erin om ons allemaal te laten praten zoals Frank Aendenboom (lacht). Ik heb toen meteen de conclusie getrokken dat toneelschool niets voor mij was. Gelukkig misschien, want zo heb ik mijn eigen weg kunnen zoeken en iets kunnen maken dat echt van mij is. Acteren was dus niet meteen een van mijn favoriete bezigheden, maar ergens moet het wel in de familie hebben gezeten want mijn grootvader zou -zo hoorde ik lang nadien- een sketchen- en liedjesshow gehad hebben. Hij trok met zijn accordeon en mondharmonica van het ene naar het andere café. Ik stel mij daar zoiets bij voor als De Paradijsvogels (lacht).
Werd je op andere vlakken cultureel gestimuleerd? Mijn vader nam ons als kind vaak mee naar tentoonstellingen van schilder- en beeldhouwwerken. Op dat moment stak ons dat geweldig tegen. Maar achteraf heb ik er wel een hele grote interesse aan schilderkunst aan overgehouden. Het zat ook wel in de familie. Mijn grootouders aan beide kanten waren schilders en ook de broers van mijn vader schilderden. Ook gingen wij als kind naar de Jefi-filmclub waar we op zaterdagnamiddag naar de betere jeugdfilm gingen kijken. Dat waren meestal Scandinavische producten. Mijn vader heeft ook een aantal keren de muziekschool laten vallen, maar ik sportte veel liever dan dat ik stil op een bankje notenleer volgde. Oorspronkelijk wilde ik trouwens sportleraar worden, maar kwetsuren en operaties hebben daar anders over beslist.
Zou je het acteren met het schilderen kunnen ruilen? Ik kan echt stikjaloers worden van het talent van sommige schilders. De schilderkunst is de enige kunst waar ik met open mond naar sta te kijken. Hoe een mens vanuit het totale niets, een blank canvas, een hele wereld kan creëeren ... dat vind ik telkens weer onvoorstelbaar.
Welke kunstdiscipline zegt jou totaal niets? Heel veel conceptuele kunst is totaal overroepen. Ik kan echt geen begrip opbrengen voor de Jan de Cocks van deze wereld die hun conceptuele rotzooi proberen te verslijten als kunst. Voor mij moet kunst in de eerste plaats een directe esthetische ervaring zijn en bij zogezegd conceptuele kunst heb ik altijd een bijluiter nodig. Een urionoir of een mosselpot van Broodthaers... dat is geen kunst, dat zijn denkoefeningen. Of in 't slechtste geval een soort straatanimatie. In Beaufort aan de Kust heeft iemand een krotwoning neergezet. Dat is toch gewoon een straatact?
Met welke drie kunstenaars kruip je een avond op restaurant? David Bowie is zonder twijfel de allergrootste man in de popgeschiedenis, zowel qua uitstraling en presence, als zijn onnavolgbare stem. Vooral zijn nummers van begin jaren 80 zijn fenomenaal. Naast hem zet ik Frances Bacon. Ik ben elke keer van mijn melk als ik schilderwerken van hem zie. De getormenteerdheid spat van het doek. Wat kolkt en leeft in zo'n man? Dat zou ik wel eens willen weten. Dichter bij huis zoek ik ht dan bij Michaël Borremans. Een aantal jaar geleden zag ik van hem een tentoonstelling in het S.M.A.K. Schitterend, intrigerend en meesterlijk, net zoals Luc Tuymans overigens.
Benieuwd naar wat voor interactie dat zou opleveren? Niet echt, maar als acteur zou ik hen natuurlijk wel goed observeren en zoals eens spons hun hele doen en laten in mij opnemen. Ik zou mij laven aan die drie bronnen. Trouwens, ik ben sowieso al vaak de lijdzame toeschouwer in gezelschappen.
Welk moment had je live willen meemaken? Ik ben onlangs naar een tentoonstelling geweest van Alfred Stevens in het Museum voor Schone Kunsten in Brussel. Ik vond zijn werken heel erg onderschat. Er werd altijd nogal schamper over gedaan: "Hij schildert maar wat rijke madammen in hun rijke salons", maar je moet verder kijken naar wat het prentje op het eerste zicht biedt. Ik zie in hem een zeer virtuoos, heel sterk onderschat Belgisch schilder die op het tweede gezicht helemaal andere dingen schilderde dan een eerste aanblik doet vermoeden. Veel critici hadden blijkbaar die tweede laag gemist. Nu, Stevens had in een immens grote cirkel een soort panoramisch zicht van Parijs gemaakt waarin hij alle grote figuren had geplaatst die leefden in de tijd van de Wereldtentoonstelling in Parijs. Henri de Toulouse-Lautrec, maar ook bepaalde baronnen, de burgemeester van Parijs, Victor Hugo, enz. Toen bekroop mij wel een bepaald sentiment. Graag had ik het impressionisme als levende toeschouwer meegemaakt. De mooiste schilderijen ooit gemaakt stammen uit die periode. Mijn favoriete museum is bovendien het Musée d'Orsay in Parijs.
Wat hoop je aan te treffen in de hemel? Ik zou de hemel volhangen met al mijn favoriete schilderijen die nu nog in Musée d'Orsay hangen... Monet, Manet, Degas en zeker iets van de Toulouse-Lautrec. Ik neem ook een paar werken uit het Museum voor Schone Kunsten in Gent mee, ook een van mijn favoriete musea. Vandaar neem ik zeker het Portret van Marguerite van Mons van Theo van Rysselberghe mee. Op dat werk staat een meisje voor een deur met een soort blauw behan. Enorm intrigerend! Ten slotte miogen ook Rik Wouters en Spilliaert mij tot in de eeuwigheid vergezellen.
Wie verdient een standbeeld? Alle schilders die ik hiervoor al opgesomd heb.Spiliaert, Borremans, Tuymans... het is echt een passie, veel meer nog dan de fotografie, waarin ik ook mensen bewonder. Denk maar aan Henri Cartier-Bresson of Raoul De Keyser. Maar waar het bij de fotografie neerkomt om op de juiste plaats op het juiste moment te zijn, blijft de schilderkunst toch altijd een overtreffende trap. (uit in Vlaanderen)
Mensen met een hoge concentratie van vitamine D, zonlicht stimuleert de productie van deze stof, hebben meer kans om darm- of huidkanker te overleven dan mensen met een tekort.
Hervallen Darmkankerpatiënten met veel vitamine D hebben 50 procent meer kans te genezen. Uit een andere studie blijkt nog dat mensen met huidkanker en een hoge concentratie van vitamine D meer kleinere tumoren hebben. Het vermindert ook je kans om te hervallen met een derde. Je vindt de stof in een beperkt aantal voedingsmiddelen als vette vis. Vitamine D berschermt ook tegen osteoporose, diabetes, astma, hoge bloeddruk, depressie en MS.
Zon is goed tegen huidkanker Professor Julia Newton Bishop: "In heel wat landen heeft de bevolking een laag niveau van vitamine D. Veel mensen met huidkanker vermijden de zon aangezien een verbrande huid het risico op de ziekte verhoogt. Maar nu blijkt dat zonnestralen je net kunnen helpen bij deze ziekte. Het geheim is om het juiste evenwicht te zoeken wat je zontijd betreft. Je moet je wel blijven beschermen tegen de schadelijke effecten van de zon." (ep)
Nieuw beeldmateriaal van Michael Jackson's repetitie
Er is nieuw beeldmateriaal vrijgemaakt van Michael Jackson tijdens de repetities van zijn comeback.
In de video, die 45 seconden duurt, oefent de King of Pop zijn danspasjes voor de song 'Human Nature'.
Ook in deze video valt op dat Jackson, die in juni overleed op 50-jarige leeftijd, er bijzonder fit uitziet. De beelden komen van Hollywoodstudio Sony, die binnenkort de film over Michael Jackson This is it uitbrengt. (standaard)
Voormalig nummer één van de wereld kondigt comeback aan in RTL-journaal
Het sudderde al een tijd, maar vandaag is het dus zover: Justine Henin maakt ook voor de rest van de wereld haar tennisplannen bekend, zo bevestigt een betrouwbare bron. Ofwel: Kim Clijsters revisited.
14 mei 2008.
Bijna een jaar na het afscheid van Kim Clijsters kondigt een frêle meisje met ietwat trillende stem in het veel te kleine Limelette haar afscheid van het proftennis aan. Op de absolute top - hoger dan nummer één kun je niet staan, maar naar eigen zeggen fysiek en mentaal uitgeblust. Klaar om andere horizonten te verkennen. Meer dan haar hele leven was haar bestaan, maar andere interesses wenkten: reizen, studeren, acteren
22 september 2009.
Vandaag, enkele maanden na de comeback van Kim Clijsters, een dikke week nadat mama Clijsters de US Open heeft gewonnen, zal Justine Henin in het journaal op RTL-TVI aankondigen hoe haar tweede tennisleven er zal uitzien.
Twee dingen zijn zeker. Eén: Justine Henin is de voorbije maanden behoorlijk tot stevig aan het trainen, officieel om zich klaar te stomen voor de demonstratietornooien in Dubai en Charleroi, in december. Twee: Justine Henin houdt niet van half werk, ze wil niet zomaar wat tennissen. Justine Henin kan zich immers geen half werk permitteren. Als Henin topspeelsters wil verslaan, moet ze, gezien haar tengere gestalte, alles geven. Een wedstrijd op halve kracht spelen gaat niet, zoals bijvoorbeeld een reuzin als Safina of een krachtmens als Clijsters dat wel kan: het is alles of niets. Dat wil zeggen: enorm veel trainen, meer dan bijvoorbeeld Clijsters, voor wie de 'fysieke drempel' om weer aan te treden in het profcircuit lager is.
Bovendien is het nog een vraagteken of haar wapen bij uitstek - de variatie in haar spel, dankzij haar technisch vernuft - nog overeind blijft op topniveau.
Want topniveau, dat is wat Henin inderdaad weer voor ogen heeft. Cruciaal wordt de maand december. Begin december, in Charleroi, zijn de tegenstandsters nog redelijk mild: Kirsten Flipkens, Flavia Pennetta of Alizé Cornet zijn geen top tienspeelsters. Andere koek is Dubai, waar Henin altijd graag gezien is en waar ze ook de nodige oliedollars op tafel kunnen leggen om nog andere toppers te strikken. Onder anderen Svetlana Kuznetsova zou haar deelname hebben bevestigd.
Roland Garros of Dubai
Ziehier het volgende mogelijke scenario dat Henin voor zichzelf heeft uitgestippeld. Dubai en Charleroi als graadmeter, om dan definitief al dan niet de knoop door te hakken om terug te keren naar het proftennis.
Als ze zichzelf goed genoeg bevindt, zou die terugkeer er kunnen komen op haar meest favoriete ondergrond en haar meest favoriete tornooi: Roland Garros, met als voorbereiding enkele andere graveltornooien. Op gravel komt haar spelstijl immers het best tot haar recht, en voelen potentiële kleppers à la Serena en Venus Williams zich minder in hun sas op die ondergrond.
Ander scenario: de knoop al vroeger doorhakken en een eerste WTA-tornooi in het voorjaar spelen op het hardcourt van Dubai, ook een van haar lievelingsplekken en waar ze graag uitpakken met Henin.
Zoals, jawel, Kim Clijsters, die andere vaandeldraagster van het vrouwentennis. Ook Clijsters begon met een demonstratietornooi (op het gras van Wimbledon), keek dan hoe ze eraf bracht tegen een nog actieve speelster (Michaëlla Kraijecek op het gras van Rosmalen), voor haar eigenlijke WTA-comeback, op het hardcourt van Amerika.
Carlos Rodriguez
Met dat verschil: in de 'rustperiode' van Clijsters bouwde ze een leven uit met de basketballer Brian Lynch en werd ze moeder. Henin verlegde haar horizonten op een andere manier: liefdadigheidsprojecten, Unicef-ambassadrice, lezingen geven aan bedrijfsmanagers over omgaan met druk, nederlagen, uitdagingen, een mediacarrière in tv-series, met haar coach Carlos Rodriguez een tennisacademie in Limelette en de States uitbouwen. Kortom, ze oriënteerde zich dus, veel meer dan Clijsters, naar andere werelden. Bovendien is de vraag in welke mate Carlos Rodriguez - onafscheidelijk deel van de twee-eenheid - zal bijdragen tot die tweede carrière.
Niet alleen de fysieke drempel ligt dus hoger - Clijsters kan ook wedstrijden op driekwart van haar vermogen winnen tegen relatief mindere tegenstandsters - ook die andere 'struikelblokken' zijn groter. Een aantal heeft ze intussen opgeruimd: haar theatertournee zegde ze bijvoorbeeld af, ze stopte met studeren. Vandaag wordt helemaal duidelijk hoe het twee tennisleven van Henin eruit zal zien. Juju II is gearriveerd.
Op zondag 27 september wordt in Antwerpen de kick-off van de nationale borstkankermaand gegeven.
Deze permanente bewustmakingscampagne, die wereldwijd bekend is door het roze lint, gaat in België voor het derde jaar door onder de naam Think-Pink. Dit jaar wordt voor het eerst in België de Race for the Cure gelopen, een samenwerking tussen Think-Pink en Komen.
Ook Sophia Loren doet mee aan 'Boer zkt vrouw'Nadine Pisaneschi uit Heusden dingt mee naar hand van boer Fons
Ze lijkt op actrice Sophia Loren, doet in kredietverzekeringen en ging bijna met de billen bloot in 'Boer zkt vrouw': Nadine Pisaneschi is de dame die achter een boom dook met boer Fons.
Prachtig moment uit Boer zkt vrouw vorige week: boer Fons Van Looy trok zijn kleren uit en nodigde 'zijn' vijf vrouwen uit voor een plonspartij. Niemand kwam in beweging omdat er geen badpak binnen handbereik was, behalve Nadine Pisaneschi. Die ging Fons vlotjes achterna. 'Ik had nochtans geen zwemgerief', lacht ze. 'Fons nodigde ons uit om te zwemmen en dat moeten ze mij geen twee keer vragen: ik zwem elke week vijftienhonderd meter met mijn kleinzoon. Ik had een body aan en heb die als badpak gebruikt. De cameraploeg heeft me iets te vroeg in beeld genomen waardoor heel Vlaanderen mijn bips in avant-première te zien kreeg. Ik vind het niet erg. Ik ben al oma, maar waarom zou ik geen string mogen dragen?'
Nadine (56) is de dochter van een beeldhouwer uit de Toscaanse stad Pistoia, doet in kredietverzekeringen en woont in Heusden bij Gent. Haar deelname aan Boer zkt vrouw dankt ze aan Fabrice, haar kleinzoon van acht jaar. 'U moet weten dat mijn dochter met twee van mijn vier kleinkinderen bij mij woont. Fabrice zat er zó mee in dat zijn nona alleen zou achterblijven, dat hij met een idee kwam aandraven. Ik heb een man voor u, zei hij, een boer. Hij zei dat ik me moest inschrijven voor Boer zkt vrouw. Dat heb ik gedaan. Ik heb boer Fons uitgekozen omdat hij in zijn filmpje iemand zocht om te genieten van de rust, de natuur en elkaar. Zo had ik het ook gedaan. Kleinzoon Fabrice vond dat ik de verkeerde boer had gekozen: Fons woont in Frankrijk en Fabrice was bang dat hij me daar niet kan bezoeken.'
In een ver verleden was Nadine een getrouwde vrouw. 'Ik had een Italiaanse man bij wie ik twee prachtige kinderen kreeg. Onze mooiste jaren waren in Algerije. Toen we terug in België woonden, ging het vlug bergaf. Laten we zeggen dat mijn man iets te veel Italiaan is gebleken. We zijn gescheiden en ik heb mijn kinderen bewust alleen opgevoed. Ik heb jaren later opnieuw een relatie gehad met een Italiaan, maar dat bleef niet duren. Nu wil ik aan een tweede leven beginnen.'
Dat het tweede leven van Nadine mogelijk voor een miljoen kijkers op VTM begint, deert haar niet. 'Wat je niet wil dat gezien of gehoord wordt, doe of zeg je niet. Ik zal wel zien wat we op de boerderij van Fons in Frankrijk meemaken. Ik ben benieuwd hoe hij het daar organiseert. Is hij een eenzame cowboy? Hoe overleeft hij geestelijk? Waarom heeft hij zich eigenlijk ingeschreven? Allemaal vragen die me bezighouden. Zoekt Fons een vrouw of een boerin? Ik hou van dieren, maar misschien vind ik 160 koeien in één keer wel wat veel. Ik hoop dat Fons mij kan vertellen wat de problemen van de melkboeren zijn, dat interesseert me.'
Wat óns interesseert, is de treffende gelijkenis tussen Nadine en Sophia Loren, de Italiaanse actrice die gisteren haar 75ste verjaardag vierde. 'Ik was me er niet van bewust dat ik op haar leek. Tot ik op het internet ging kijken: het klopt wel. Ik ben gecharmeerd van de vergelijking. Sophia Loren is een echte dame, een mama, een trouwe echtgenote, het summum van vrouwelijkheid. Dat ik een beetje op haar lijk, streelt mijn ego.'
Nog een laatste prangende vraag over de aflevering van Boer zkt vrouw van vorige week: Nadine sprong achter een dikke boom met boer Fons en bleef daar een aantal seconden achter. Wat zou daar gebeurd zijn?
'Helemaal niets. Ik kende Fons op dat moment amper een halve dag: ik ga daar niet zomaar 'iets' mee doen. We zijn gewoon achter die boom gesprongen om de fantasie van de kijkers wat te prikkelen. Dat is blijkbaar gelukt.' (nieuwsblad T.D.L)
Het is heel verleidelijk om je kroost te verwennen.
Zo stop je met je kind te verwennen
Een ijsje hier en een nieuw speeltje daar, zonder dat je het beseft verwacht je kind steeds te krijgen waar het om vraagt. Tot je plots beseft dat je met een verwend nest zit. We leren hoe je dit stopt.
Wanneer je het druk hebt of je bent gestresseerd, is het verleidelijk om je kleuter te geven waar het om vraagt in een drukke supermarkt. Maar als je kind zelden moet wachten waar het om vraagt, is het belangrijk dat je jezelf vragen begint te stellen. Kinderen moeten namelijk leren om te gaan met teleurstellingen.
Stap 1 Verwende kinderen zijn het vaakst een probleem van de ouders. Ze proberen de dingen die ze zelf niet hadden in hun jeugd te compenseren of willen een schuldgevoel doen verdwijnen. Iemand die zelf afdankertjes moest dragen zal makkelijker dure kledij voor de kinderen kopen. Ook zijn verwennerijen voor sommigen een bewijs van goed ouderschap. Probeer dus te ontdekken waarom je je kind verwent. Ben je moe en op zoek naar een snelle oplossing of voel je je schuldig omdat je weinig tijd hebt voor je kroost? Als je weet waarvan de nood om kinderen te verwennen komt, is het makkelijker om met deze slechte gewoonte stoppen.
Stap 2 Dit is de moeilijkste stap. Je moet beginnen met nieuwe regels vast te leggen. Je kroost zal snel merken dat je strenger bent en zich hiertegen verzetten. Zorg dat je partner je hierbij steunt. Leg vervolgens de nieuwe regels uit aan je kinderen. Vraag ze de regels te herhalen zodat je zeker weet dat ze het begrepen hebben. Het is nog beter samen een lijst op te stellen, waarop je een stickertje kunt plakken als ze braaf de regels volgen. Stap 3 Begin niet te discussiëren over de nieuwe regels, want dan kom in je een straatje zonder eind terecht. Je moet niet altijd een reden geven bij een regel, ze moeten bepaalde dingen nu eenmaal leren aanvaarden. Als je kind waarom vraagt, zeg je "Omdat dit de regel is" en blijf dit herhalen. Uit onderzoek blijkt dat kinderen gemiddeld negen keer dezelfde vraag moeten stellen voor ouders toegeven. Sterk jezelf en geeft steeds een nee als antwoord. Uiteindelijk zal je kroost het vanzelf opgeven.
Stap 4 Kinderen proberen je met een schuldgevoel op te zadelen door te zeggen: "Maar iedereen heeft dat spelletje". Dan kun je het bijvoorbeeld op hun verlanglijstje zetten voor de verjaardag, een manier vinden waarop ze het kunnen verdienen of samen uitrekenen hoelang ze ervoor moeten sparen.
Stap 5 Je weet sowieso dat als je nee leert te zeggen dat je kind een woedeuitbarsting krijgt. Bereid je daar op voor, blijf kalm en neutraal ook al sta je in een drukke supermarkt. Je kind zal al snel leren dat een woedeaanval niet de manier is om iets te krijgen en zal hier uiteindelijk mee stoppen. Opvoedingsexperts vergelijken dit met de slaaptraining van een baby, bereid je voor op een week van stress en tranen, daarna gaat het al heel wat beter.
Stap 6 Wanneer kinderen gewoon zijn om dingen meteen te krijgen, zullen ze zich nergens meer op verheugen. De beste manier om je kinderen te leren wachten is door zakgeld te geven en ze te laten sparen voor iets groot. Verlanglijstjes zijn hier een goed middel voor. Maak ze ook eindig, er mogen altijd maximum tien dingen opstaan. Kunnen ze iets schrappen, dan pas mogen ze er iets nieuw opzetten.
Stap 7 Leer je kind te belonen met niet materiële zaken. Als ze braaf zijn, beloon ze dan met een partijtje voetbal of speel wat poppenkast voor ze. Probeer je kroost wekelijks te belonen als ze de regels volgden. (ep)
Eén op de twintig brievenbussen is niet in orde. De opening is te klein, te hoog, te laag of de brievenbus staat te ver van de straat. Dat blijkt uit een controle door De Post.
De Post heeft het voorbije jaar iets meer dan 5 miljoen van de in totaal 5,5 miljoen brievenbussen in ons land nagekeken.
250.000 eigenaars hebben een briefje in de bus gekregen waarop staat aangeduid wat er moet veranderen of kan worden verbeterd aan hun brievenbus.
Post gaan halen Ongeveer 2.000 mensen hebben helemaal niet gereageerd op de aanmaning en op twee bijkomende verwittigingen. Op die plaatsen heeft De Post de bedeling stopgezet en moeten de eigenaars zelf hun post op het postkantoor gaan halen.
Doorlopende volgorde Brievenbussen moeten aan zeven criteria voldoen, maar vier criteria zijn voor De Post fundamenteel.
De brievenbus moet aan de rand van de openbare weg staan, de toegang moet altijd vrij en zonder gevaar zijn, het huisnummer moet goed zichtbaar zijn en in appartementsgebouwen moeten de brievenbussen in doorlopende volgorde genummerd zijn. (Gva)
Beluister de dance-versie van de Clouseau hit Leve België
Clouseau heeft met Leve België een opmerkelijke song op de markt gebracht. En nog opmerkelijker en unieker blijkt Leve België te zijn, wanneer we de derde track op de cd-single beluisteren.
Dat is namelijk een Ruff & Jam-Club Edit versie oftewel een dance-versie van Leve België.
Op de site van de ultratop kan u een voorsmaakje proeven. U hoeft gewoon op het luidsprekertje na track 3 te klikken. En dan kan u een kort fragment beluisteren! (zangtalent).
Gène Bervoets zit niet stil. De Antwerpse acteur streed met de weergoden in Windkracht 10, roerde in kookpotten voor Gentse Waterzooi en speelde een meedogenloze moordbaas in De zaak Alzheimer. Binnenkort schittert hij in Alex van Warmerdams De laatste dagen van Emma Blank, een prent die onlangs op het filmfestival van Venetië een prijs wegkaapte in de categorie Europa Cinema Label. Blijft er met al dat gereis nog wel tijd over voor cultuur in eigen land?
Kreeg je cultuur met de paplepel ingegoten of is je culturele interesse gaandeweg gegroeid? Mijn ouders waren hoewel ik uit een volks gezin kom - wel kunstminnend. Wij woonden in een sociale woonwijk op het Kiel in Antwerpen. Cultuur met de grote C was niet aanwezig, wel gingen wij af en toe naar het jeugdtheater. Mijn moeder was eigenlijk actrice, maar toen zij trouwde heeft zij gekozen voor haar gezin. Mijn vader werkte bij het OCMW en was vooral bezig met sport, hoewel hij soms ook voorlas. Het schatteneiland van Robert L. Stevenson was een van mijn favorieten. Dat boek heeft mijn fascinatie voor de Caraïben en Amerika aangewakkerd. Wij hadden daarnaast ook vrienden die bezig waren met klassieke muziek. Ik herinner mij dat we op zondagavond altijd naar de radio luisterden en we hadden een hele oude pick-up waarop we wel eens klassiek speelden. Dat had wel iets, vond ik. Hoewel ik in een vrij volkse omgeving ben opgegroeid, hebben mijn ouders steeds hun best gedaan om ons cultuur bij te brengen.
Herinner je je een bepaalde cultuurervaring van toen? Ik ben pas fervent beginnen lezen toen ik naar de Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen ging. Ik had toen twee leraars die mij daartoe hebben aangezet. Zij gaven me af en toe boeken mee en lieten me naar muziek luisteren. Zij hebben mij echt leren lezen. Het boek De cultuur van het narcisme van Christopher Lasch heeft bijvoorbeeld mijn ogen doen opengaan.
Als je je acteertalent zou mogen ruilen met een ander artistiek talent, waar zou je dan heel goed in willen zijn? Het dichten. Ik vind poëzie fantastisch. Het is een taal is die we wat kwijt zijn, een taal die zoveel meer zegt dan onze normale communicatietaal. Ik zou in al mijn naïviteit willen kunnen spreken in gedichten. Wanneer je een bepaald gedicht niet echt begrijpt, blijf je daarop doorwroeten en plots is het licht daar. Plots begrijp je wat die dichter heeft gezegd die ervaring kan me echt koude rillingen geven. Met veel andere artistieke talenten en daarmee wil ik niet pochen ben ik in zekere mate begiftigd. Ik kan een beetje zingen, tekenen, ik heb een schildersopleiding gehad. Ik heb voor een deel in de muziekwereld gezeten. Dat gaat allemaal wel, maar schrijven Daarvoor heb ik ontzag.
Welke kunstdiscipline kan jou het meest bekoren? Welke het minst? Vooral tentoonstellingen kunnen me bekoren, omdat de beeldende kunsten mijn eerste liefde blijven en ik een aantal favoriete schilders heb. Soms trek ik naar Parijs, Londen, Groningen of Praag om bepaalde tentoonstellingen te zien de aanleiding voor een citytrip is meestal een tentoonstelling. Ik probeer mij in die materie ook te bekwamen, er over te leren. Ik heb onlangs iets fantastisch gekocht van Thierry De Cordier, waar ik heel blij mee ben. Daartegenover staat dat ik totaal niet van musical hou. Ik vind dat echt een afgrijselijk genre. Een paar jaar geleden hebben ze me gevraagd om de mannelijke hoofdrol te spelen in Mamma Mia!. Maar ik heb dat niet gedaan. Als ik niet kan geloven wat op scène gebeurt, hoeft het voor mij niet dat geldt trouwens ook voor sommige theaterstukken. Net zoals ik het werk van bepaalde kunstenaars niet kan waarderen omdat ik niet geloof dat het met passie is gemaakt.
Stel: je mag een avond gaan tafelen met drie kunstenaars. Wie zou je uitnodigen? Waarover zou het gesprek gaan? Ik nodig vaak mensen uit bij mij thuis. Ik probeer dan figuren bij elkaar te zetten uit heel verschillende disciplines. Onlangs heb ik zo Karim Osmani, die bezig is met interieur en design, samen aan tafel gezet met Stefan Hertmans. Dat is een fantastische avond geworden. Maar moest de selectie zich niet beperken tot de levenden, dan zou ik zeker Leonardo Da Vinci vragen. Ik ben daarnaast ook een ongelooflijke fan van de beeldhouwwerken van Bernini en de schilder Bronzino. Ook Vermeer, Rubens, van Dyck en Mozart mogen komen, en Bach moét komen. En Madonna en zelfs Michael Jackson. En schrijvers! Shakespeare mag niet ontbreken maar ook enkele Zuid-Amerikaanse schrijvers wil ik wel eens aan tafel hebben, Pablo Neruda bijvoorbeeld.
Een volle agenda wordt dat! Welke periode uit de kunstgeschiedenis vind je zo boeiend dat je wel in die tijd had willen leven? De renaissance, het begin van het abstracte schilderen, de eeuwwisseling in Wenen. Alle scharniermomenten in de geschiedenis vind ik belangrijk. Wat er toen allemaal gebeurde! Kunstenaars en wetenschappers kwamen samen om de tijd te bespreken. Ik vind dat dat nu veel te weinig gebeurt. Een Kokoschka, Klimt, Wagner zaten samen aan tafel met Einstein. En in de renaissance was dat precies hetzelfde. Zoveel veranderingen: dat is interessant. Ik denk bijvoorbeeld dat er door de huidige crisis hoewel het spijtig is dat die plaatsvindt ook nu een aantal dingen gaan ontstaan. Ik ben een positief ingesteld persoon: ik denk dat de mens door de fouten die hij maakt tot creatieve dingen komt.
We blijven even in deze kosmische toestand en gaan naar de hemel. Stel dat daar ook cultuur aanwezig is. Wat zou je daar tot in de eeuwigheid wel willen bezichtigen of beluisteren? Heb je nog een uur of drie? Bernini zal daar zeker zijn. Ik hoop ook dat er ook een aantal duivelse kunsten zijn: Francis Bacon of Picasso, maar ook hier bij ons: Sam Dillemans, Thierry De Cordier, dat werk is allemaal heel donker.
Een beetje een stoute hemel dus. Niet teveel gouden lepel en rijstpap-toestanden. Een beetje zoals hier, dus? Ja, eigenlijk wonen we in de hemel, hé?
Welke Vlaamse kunstenaar, ten slotte, verdient een standbeeld? Ik denk dat iedereen het met mij eens zal zijn als ik Hugo Claus noem. Maar ik vind de passie waarmee kunstenaars als Thierry De Cordier of Sam Dillemans maken even wonderlijk, al denk ik niet dat zij op een standbeeld zitten te wachten. (Uit in Vlaanderen)
Tijdens de tweede week van de Soja 2009 serveren we het tweede gerechtje, een burger met peterseliesausje van gongorzola en gehakte nootjes.
Nodig voor 4 personen
4 (2 pakjes) Alpro® soya Burger Mild
1 el Alpro® soya Bakken en Braden
400 gr spinazie
1 teentje gehakte look
gekookte linguini
Saus:
8 el gehakte peterselie
2 dl water
1 kl Piet Huysentruyt groentenbouillon
2 dl Alpro® soya Cuisine
1 el citroensap
Garnituur:
150 gr Gorgonzola
4 el gehakte hazelnoten
kervel
Bereiding: Stoof de spinazie met de helft van de look. Kook het water met de bouillon, citroensap, Alpro® soya Cuisine en de rest van de look. Laat ¼ inkoken en voeg er de peterselie bij. Mix het geheel glad (mixer of blender).
Bak de Alpro® soya Burgers bruin langs beide zijden. Snijd de gorgonzola in blokjes. Serveer de burger met de spinazie en de gekookte linguini. Overgiet met het sausje. Schik de kaasblokjes en nootjes erop. Versier met wat kervel. Het éérste receptje van de sojaweek is......
Joke Schauvliege (CD&V) is Vlaams minister van Leefmilieu, Natuur en Cultuur.
Tien jaar lang was ze als advocaat verbonden aan de balie in Gent. In '99, Joke Schauvliege was toen nog net geen dertig, werd ze verkozen tot de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Tot voor kort verdiende ze haar sporen als Schepen in Evergem en in juli dit jaar legde ze de eed af als Vlaams Minister voor Leefmilieu, Natuur en Cultuur. Schauvliege is getrouwd met Peter en mama van dochter Kato en zoon Florian. Ze houdt van beeldhouwen, koestert de droom om piano te kunnen spelen en heeft iets met Hendrik Conscience...
Werd je als kind cultureel gestimuleerd? Jazeker. Ik heb voordracht en dictie gevolgd aan de Academie. Voordrachtoptredens met o.a. werk van Annie M.G. Schmidt maakten daar deel van uit. Aan die uren heb ik heel mooie herinneringen. Die lessen kwamen mij later in mijn werk als advocaat en politica goed van pas omdat ik vaak in het openbaar moet spreken. Als kind stimuleerden mijn ouders mij ook om boeken te lezen. Naar de bibliotheek gaan was voor mij en mijn twee broers heel gewoon.
De Boekenbeurs was het evenement van het jaar! Ik zie nu ook met veel plezier dat mijn dochter een boekenveelvraat is. Wat ik ook vaak gedaan heb als kind, is toneel spelen in de jeugdbeweging. Dat stimuleert de creativiteit en creëert een samenhorigheidsgevoel. Als kind namen mijn ouders mij ook mee naar voorstellingen of optredens. Mijn neef Frank Heye is organist en treedt over de hele wereld op. Zijn concerten in Vlaanderen woon ik vaak bij.
Wat herinner je je uit die periode? Mijn vader heeft een tekenopleiding gevolgd en hij speelt ook goed gitaar. Als kind vonden wij dat uiteraard fijn. Samen tekenen of liedjes zingen, het schept een band. Nu zijn de kleinkinderen dolgelukkig als opa de gitaar nog eens bovenhaalt.
Als je één artistiek talent zou mogen kiezen, welk zou dat dan zijn? A l lang droom ik er van om piano te kunnen spelen, het is een bezielend instrument. Ik luister ook heel graag naar pianomuziek, klassieke of moderne vormen, dat maakt niet uit. Heel wat hedendaagse artiesten zitten bijvoorbeeld nog achter een klassieke piano op het podium. Ik denk bijvoorbeeld aan Steven Kolacny van Scala.
Welke kunstdiscipline bekoort jou het meest? En welke het minst? Ik hou van vele vormen van kunst: van fotografie, over beeldhouwwerk tot toneel of dans. Als ik er één favoriete kunstdiscipline zou moeten uitpikken, kies ik voor beeldhouwen.
Welke drie kunstenaars vraag je mee voor een gezellig avondje tafelen? Geef mij maar een divers gezelschap. Ik zou Berlinde De Bruyckere, Johan Tahon en Daniël Ost eens rond de tafel willen. Met beeldhouwer Johan Tahon had ik onlangs in het kunstenaarsdorp Watou een boeiend gesprek. Die babbel zou ik graag verder zetten. Met het werk van de Gentse kunstenares Berlinde De Bruyckere ben ik al langer vertrouwd. Naar aanleiding van 50 jaar vrouwenstemrecht heeft ze een groot schilderij gemaakt dat in de Anna Bijnszaal van het Vlaams Parlement hangt. Ze maakt ook beeldhouwwerk. We zouden het aan tafel kunnen hebben over haar internationale carrière. Iets waar ook bloemenkunstenaar Daniël Ost aan werkt. Tot ver buiten onze grenzen maakt hij met bloemen en planten originele en verfrissende kunstwerken. Hij werkt met wat de natuur hem schenkt, verschillend van seizoen tot seizoen. Als minister van Natuur en Cultuur kan ik dat ten zeerste waarderen.
Zou je het gesprek in een bepaalde richting sturen? Ik zou van hen willen weten wat hen drijft en waaruit ze hun inspiratie putten. Als kunstenaar wil je iets maken dat uniek is, maar indrukken en invloeden zijn niet uit te schakelen. Veel kunstenaars hebben ook een muze. Het lijkt me interessant om het daarover te hebben. Ik zou ook willen ontdekken hoe ze omgaan met de angst ooit hun creativiteit en inspiratie te verliezen.
Welk cultureel-historisch moment had je live willen meemaken? In welke periode had je willen leven? Gewoon, nu. Dankzij de Europese Unie heerst er al zestig jaar vrede in onze streken. De Europese hymne uit de negende symfonie van Beethoven is trouwens een bijzonder mooi fragment dat iedereen in de EU ondertussen kent. En de tekst van de Duitse dichter Friedrich Schiller sluit perfect aan bij die Europese gedachte: Alle Menschen werden Brüder... alle mensen worden broeders.
Stel dat in de hemel drie kamers gevuld zijn met kunst of met artistieke taferelen. In welke kamers zou je tot in de eeuwigheid kunnen verblijven? De eerste kamer is gevuld met beeldhouwwerk; er moet ook materiaal aanwezig zijn. De tweede kamer zit tot aan het plafond vol cds. In de derde kamer staat een computer waarop ik eindeloos kan surfen.
Welke Vlaamse kunstenaar verdient volgens jou een standbeeld? De kunstenaar die thuis schildert, schrijft, musiceert, maar daar niet mee naar buiten komt. Zeg maar een standbeeld voor de anonieme kunstenaar.
Welke artiest/kunstenaar zou je voor één dag uit de dood willen terughalen? En wat zou je hem of haar vragen? Hendrik Conscience, de schrijver van wie gezegd wordt dat hij zijn volk leerde lezen. Hij werd geboren in 1812 - dus nog voor België opgericht werd - uit een Vlaamse moeder en een Franse vader. Hij overleed in 1883. Interessant zou zijn om zijn mening te kennen over de enorme evolutie van het boek. Via bibliotheken, boekhandels en internet is alles voor iedereen beschikbaar. Ook het e-book maakt opgang, sommige bibliotheken stellen het al ter beschikking tegen vergoeding. Zon e-book heeft een scherm met de grootte van een gewoon boek en je kan er tot 800 boeken op opslaan. Er beweegt heel wat op dat vlak. We staan in Vlaanderen aan de top met e-audio, waarbij boeken ingesproken worden ten behoeve van blinden bijvoorbeeld. Zou Conscience voor die evolutie open staan? Volgens mij wel! (uit in Vlaanderen)
Het is van 2005 geleden dat Kim Clijsters nog eens won van Henin. Maar wat wordt het straks? 
Gerechtje uit de week van de Alpro- Soja voor 4 personen.
Wellicht wel, want het leukste moment van de lagere school was dat ik tijdens een soort improvisatietoneeltje een fotograaf speelde waarbij ik twee bordvegers als fototoestel gebruikte. Als ik dan een foto maakte, klopte ik de bordvegers hard tegen mekaar aan, wat een enorme krijtwolk veroorzaakte. Mijn leeftijdsgenootjes moesten daar verschrikkelijk hard om lachen. Een geweldig gevoel, maar uiteindelijk heeft het tot in de Normaalschool geduurd, waar we een tijdje les kregen van een professionele acteur, dat de toneelmicrobe terug begon te kriebelen. Die docent heeft mij toen weliswaar alle zin in theater ontnomen. Ik kwam toen al af met verschillende stemmetjes en dialecten en dat vond die man natuurlijk dikke flauwekul. Zijn pedagogisch einddoel bestond erin om ons allemaal te laten praten zoals Frank Aendenboom (lacht). Ik heb toen meteen de conclusie getrokken dat toneelschool niets voor mij was. Gelukkig misschien, want zo heb ik mijn eigen weg kunnen zoeken en iets kunnen maken dat echt van mij is. 
Mensen met een hoge concentratie van vitamine D, zonlicht stimuleert de productie van deze stof, hebben meer kans om darm- of huidkanker te overleven dan mensen met een tekort. 
Eén op de twintig brievenbussen is niet in orde. De opening is te klein, te hoog, te laag of de brievenbus staat te ver van de straat. Dat blijkt uit een controle door De Post.
Mijn ouders waren hoewel ik uit een volks gezin kom - wel kunstminnend. Wij woonden in een sociale woonwijk op het Kiel in Antwerpen. Cultuur met de grote C was niet aanwezig, wel gingen wij af en toe naar het jeugdtheater. Mijn moeder was eigenlijk actrice, maar toen zij trouwde heeft zij gekozen voor haar gezin. Mijn vader werkte bij het OCMW en was vooral bezig met sport, hoewel hij soms ook voorlas. Het schatteneiland van Robert L. Stevenson was een van mijn favorieten. Dat boek heeft mijn fascinatie voor de Caraïben en Amerika aangewakkerd. Wij hadden daarnaast ook vrienden die bezig waren met klassieke muziek. Ik herinner mij dat we op zondagavond altijd naar de radio luisterden en we hadden een hele oude pick-up waarop we wel eens klassiek speelden. Dat had wel iets, vond ik. Hoewel ik in een vrij volkse omgeving ben opgegroeid, hebben mijn ouders steeds hun best gedaan om ons cultuur bij te brengen.
Jazeker. Ik heb voordracht en dictie gevolgd aan de Academie. Voordrachtoptredens met o.a. werk van Annie M.G. Schmidt maakten daar deel van uit. Aan die uren heb ik heel mooie herinneringen. Die lessen kwamen mij later in mijn werk als advocaat en politica goed van pas omdat ik vaak in het openbaar moet spreken. Als kind stimuleerden mijn ouders mij ook om boeken te lezen. Naar de bibliotheek gaan was voor mij en mijn twee broers heel gewoon. 
