Ik heb "Het land dat zichzelf bemint" liggen, en "De koranroute" staat op mijn verlanglijstje, maar "De andere kant van de wereld" is het eerste boek van Rudi Rotthier, journalist bij De Morgen, dat ik heb uitgelezen. Rotthier gaat erin op reis naar de eilanden in de Stille Zuidzee, met klinkende namen als Samoa en Vanuatu. Bij de namen alleen al verschijnen hagelwitte stranden en wuivende palmbomen op m'n netvlies. Het vakantiegevoel is ook in zekere zin het uitgangspunt van reis en boek: de beklemmende gedachte dat de wereld dringend aan vakantie toe is. Als een journalist de hete adem van de actua niet in z'n nek voelt hijgen, wie dan wel? Het begint dan ook vrij idyllisch: Rudi Rotthier, geflankeerd door twee bevallige dames, gaat een vulkaan bezoeken. Gaandeweg wordt duidelijk dat lang niet alle "stille" eilanden zo sprookjesachtig zijn als ze wel lijken. Anders waren we misschien ook al wel massaal geëmigreerd. En als het dan een enkele keer toch raak is, dan is het (koraal)eiland bedreigd zoals Venetië dat is: zonder ark van Noah is het binnen luttele decennia gedoemd om als Atlantis te verdwijnen in zee. Wat bij momenten stoort aan het boek is de journalistieke stijl. Daardoor is het af en toe te weinig meeslepend. Of te letterlijk "mee-slepend". Toch is dat onbekende stukje van de wereld en wat Rudi Rotthier erover te vertellen heeft boeiend genoeg om het vierhonderd pagina's lang vol te houden. In kleinere dosissen, bij voorkeur, anders dollen de eilandjes en atollen door elkaar en verwar je alleen het Paaseiland en Nieuw-Zeeland niet met elkaar. Had ik een paar miljoen meer, ik stapte meteen het vliegtuig in. Nu blader ik af en toe nog eens in "De andere kant van de wereld", tot hij weer naar de bib moet...
"Diets" is het Middelnederlandse woord voor "Middelnederlands". (Te) logisch denken leverde deze (on)zin op: "Diets is de benaming die wordt gegeven aan de taal van de Middelnederlanders."
Zijn dat de Nederlanders die in het midden wonen? Spreken die een aparte taal, dan?
Soms komen de verschillende campussen waar ik lesgeef op een ongewone manier samen. Bij de studenten verpleegkunde besteed ik sowieso al heel wat aandacht aan hun taalgebruik, maar ik betrapte mezelf erop dat ik ook bij het examen Nederlands veel aandacht besteedde aan verbanden leggen. ;-)
Tijdens één van de gezondheidspromoties op de vierde graad werd er een rollenspel gespeeld. De studenten leefden zich heel erg in in hun rol en overtuigden als moeder en dochter tijdens een gesprek over drugs. Moeder: "De buurman heeft je uit een coffeeshop zien komen in Nederland." Dochter: "In Tilburg? Daar ben ik nog nooit geweest."
geheugenhectaren
