|
De gondels liggen aan de ketting. Ze zullen niet meer uitvaren. Met de gondels komen ook de zenuwen wat tot rust. Het is voorbij en het is leuk geweest.
Drie dagen lang hingen meer dan vijfhonderd mensen aan de lippen van een losgeslagen acteursgroep onder leiding van de onvolprezen Regi en Regina. Ongeboren babys, schoonmoeders en oud-leerlingen, collegas en derdejaarsleerlingen van op één na alle campussen, broers, zussen, lieven en ex-lieven, grootouders en ouders, vrienden, vips en nobele onbekenden kwamen op Checca en Beppos huwelijksuitnodiging af.
Terwijl Reginas blitzcarrière in de toneelbusiness met elke voorstelling een nieuw hoogtepunt leek te bereiken, ging Checca telkens opnieuw door een diep dal. Niet alleen wordt haar reputatie te grabbel gegooid voor heel de stad, ze komt bovendien te weten dat haar vader haar vader niet is en dat Beppos liefde niet zo onvoorwaardelijk is als ze had gehoopt. Tussenin bekvechten wasvrouwen, kleermaaksters en edeldames ongegeneerd voort en is Signor Lelio Ardenti, van edel maar verwaarloosd, op zoek naar, ahum, de ware liefde. Er wordt gesmeekt, gezucht, gehuild en gesmacht. Scheldwoorden en verwensingen knetteren vervaarlijk door de Venetiaanse lucht.
Het bruiloftsfeest was fenomenaal. Speciaal voor Musa/Abagigi had Signor Pantalone bergen fruit laten aanrukken uit zijn restaurant. Checca kreeg van Beppo een echte ring of fire. Of ze nu gelukkig zijn samen? Of Lelio Ardenti zijn manchetten proper heeft gekregen? Of Arlecchina haar maag nog steeds gromt? Signor Ottavio zijn bloeiende handelszaak heeft kunnen hervatten?
Ik heb er in elk geval van genoten. Aan iedereen die op de een of andere manier heeft meegeholpen: Grazie mille! Zonder u zou het niet mogelijk geweest zijn.
23-01-2008 om 19:00
geschreven door aeneasindeklas 
|
geheugenhectaren
