Uit een dichtbundel van Bart Moeyaert: Gebed
Mijn gebed is onbeleefd. Het knielt niet, spreekt niet met twee woorden, niet eens met één, valt net als Deens los uit mijn mond, kijkt naar de tegels op de grond, vergeet de regels, maar het wit ertussen is te lezen- zo bid ik, kort van stof, ik zou ook kunnen zwijgen.
|