|
Beste mensen, het is de begeerte, slechts de begeerte die ons de das omdoet. M. Yourcenar heeft dat eleganter gefomuleerd in haar roman 'Hermetisch zwart' p. 161:
"Onverbiddelijk, bijna met tegenzin, dwong deze reiziger aan het eind van de etappe van meer dan vijftig jaar zichzelf voor de eerste maal in zijn leven om in gedachten de afgelegde wegen terug te gaan, daarbij onderscheid maken tussen het toevallige en het vrijwillige of het noodzakelijke, trachtend het weinige dat van hemzelf scheen te komen te schiften van dat wat onverdeeld verbonden was aan zijn mens-zijn. Niets was geheel en al gelijk, noch geheel en al tegengesteld aan wat hij eerst had gewild of van tevoren had beraamd. De vergissing ontstond nu eens door de invloed van een element waarvan hij de aanwezigheid niet had vermoed, dan weer door een verkeerde schatting van de tijd, die korter of rekbaarder was gebleken dan op de klokken. Op zijn twintigste had hij zich bevrijd gewaand van de sleur en de vooroordelen die ons vermogen tot handelen verlammen en het begrip van oogkleppen voorzien, maar zijn leven was daarna besteed geweest aan het stuiver voor stuiver verwerven van die vrijheid waarvan hij had gemeend ineens de hele som te bezitten. Men is niet vrij zolang men begeert, zolang men wil, zolang men vreest, misschien zolang men leeft."
|
