Ik ben ooit verliefd geworden op een man wiens gelaat fijn en edel was en wiens handen dik en ruw. Ging het mij om het gelaat, de handen of om de vreemde combinatie? Ik weet het niet maar één ding is zeker: het gelaat bleek uiteindelijk niet wat het leek, de vreemde combinatie was mij uiteindelijk niet vreemd maar de handen zijn mij altijd blijven intrigeren.
Helaas zijn die intrigerende handen nooit verder gegaan dan een handdruk.
Men zegt dat de ogen de spiegels zijn van de ziel maar ik denk dat het de handen zijn. In verschillende religies hebben handen een grote symbolische waarde in functie van de houding die ze aannemen: open, gesloten, uitreikend, opgeheven, gebald. Eén ding is duidelijk: de rechterhand staat voor yang, actief, heerschappij, rede en de linkerhand voor yin, ontvankelijk, overgave, emotie.
Misschien moeten we allen wat meer onze eigen handen en elkaars handen koesteren zoals ze zijn.
Camille Claudel was een franse beeldhouwster. Ze werkte samen met Rodin, die ze achteraf verweet haar gebruikt te hebben. We weten niet wat daar vanuit professioneel en romantisch perspectief juist is gebeurd maar ze werd krankzinnig. Of liever, ze sloten haar op in een gesticht wegens paranoia.
Uit haar brieven bleek dat ze een zeer gezonde maar verdrietige geest had.
Eerst houden we van mensen omdat ze in onze ogen perfect zijn. Daarna zijn we teleurgesteld omdat ze in realiteit niet perfect zijn. Tenslotte houden we van ze omwille van de scheuren.
Vergeven. Het is een woord dat lelijk klinkt. Bovendien betekent het zowel vergiffenis schenken als vergiftigen. Moeten we daar nu uit afleiden dat vergeven tevens vergiftigen is? De van Dale omschrijft vergiftigen ook als doen sterven door vergif, vol zijn van iets schadelijks. Iemand iets vergeven is hem tevens schade toebrengen. Ik denk dat dat waar is want je ontneemt iemand zijn verantwoordelijkheid en waar is dat goed voor?
Maar ook schade (en daarover gaat het mij) aan diegene die vergeeft. Doorgaans zegt men: wel vergeven maar niet vergeten. De persoon wil wel maar de tijd speelt zijn (negatieve) rol. Je voelt dat er iets niet klopt. Ik zeg liever: niet vergeven maar wel vergeten. De persoon wil niet maar de tijd speelt zijn (positieve) rol. Dit lijkt me authentieker.
De tijd speelt een belangrijk rol in ieders leven.
Hij is al van even geleden maar 'Das Leben der Anderen' is een heel mooie film. Over Stasi-mensen die gewone-mensen laten afluisteren omdat ze ervan verdacht worden staatsvijand te zijn. De afluisteraar wordt bezield door die gewone mensen en beschermt hen zelfs op het einde. De ene gewone mens bezwijkt onder de druk van het regime. De andere gewone mens overleeft het en schrijft nadien een boek ter ere van de afluisteraar als 'goede mens'.
Mensen veranderen soms van de ene kant naar de andere. Wij hebben van allen iets te leren.
Draag mij als een zegel op je hart, als een zegel aan je arm: want de liefde is sterk als de dood, met de onverbiddelijkheid van het dodenrijk sluit zij ieder ander buiten. Haar vonken zijn bliksemschichten, vlammen van de Heer. Geen stortvloed van water kan de liefde blussen, geen rivier spoelt haar weg. Al bood iemand mij alles wat hij bezit voor de liefde, men zou hem met verachting moeten afwijzen.
Is de waarheid belangrijk op zich? Nee, want waarheid die opgesloten ligt in zichzelf kent geen tijd en ruimte, geen manifestatie. Die bestaat op zich maar die heeft geen betekenis omdat er niet 'iemand' is voor wie het iets betekent. Is de waarheid dan belangrijk voor iemand? Ja, tenminste voor diegene voor wie ze iets betekent. Voor diegene wiens leven hier en nu mede bepaald wordt door de waarheid van dan en toen. Is het belangrijk de waarheid te delen met een ander? Ja, tenminste voor diegene voor wie de ander iets betekent. Voor diegene die de ander wil zien, zoals hij werkelijk is.
Te moeilijk uitgelegd? Wel, ik hou er niet van dat men tegen mij liegt.
Wanneer slaat eerbied om in minachting? Is dat wanneer die persoon kenmerken vertoont die de ene of andere richting aanwijzen? Zeker. Alleen is het ook mede in functie van onze perceptie van die persoon. Als die gemiddeld is verloopt de switch redelijk matig. Wanneer onze perceptie in de ene richting overdreven was, zal ze ook in de andere richting doorslaan. Het vertrouwen is dan cruciaal. Ik wou dat ik dat kon herstellen maar dat kan niet. Je kan een gebroken vaas in de vuilbak gooien, eenzelfde of een andere kopen, lijmen, zo goed mogelijk laten herstellen maar je wéét dat de scherven er ooit lagen.
Waarschijnlijk hebt u uw eigen mening over het verschil tussen een meisje en een volwassen vrouw. Maar ik heb er één gehoord dewelke ik echt wel een duidelijk criterium vindt: wanneer ze stopt met de 'drama queen' uit te hangen.
Toen ik een tiener was, noteerde ik leuk uitziende uitspraken die ik eigenlijk niet begreep. Ik heb dat boekje nog. Nu begrijp ik ze wel en misschien vindt u ze er nog wel leuk uitzien. Onderstaande gaan over 'weten en denken'. Helaas noteerde ik toen nooit de auteurs en kan ik u die ook niet meer meegeven.
§ Als er wat te weten valt, wie weet was dan dat weten wat wetenswaardig was?
§ Ik weet steeds meer van steeds minder totdat ik tenslotte alles weet van niets en niets van alles.
§ Als mijn denken niet klopt met de werkelijkheid, des te erger voor de werkelijkheid.
§ Woorden zijn de vooruitgang van het menselijk denken.
Vroeger geloofde ik mijn vader. Ik geloofde wat mijn vader geloofde. Toen geloofde ik hem niet meer. Ik geloofde het omgekeerde van wat hij geloofde. Nu geloof ik toch mijn vader. Ik geloof opnieuw in wat hij geloofde. Soms hebben we een onweg nodig.
We shall not cease from exploration and the end of all our exploring will be te arrive where we started and know the place for the first time.
Soms denken we dat ons emotioneel leed niet te vergoeden valt. Door niets of niemand. We kunnen niets bedenken dat dat zou kunnen compenseren. We kunnen niemand bedenken dat dat zou kunnen verhelpen. We denken in absolute termen van alles of niets. Tot er iets of iemand verschijnt dat geenszins absoluut is maar blijkbaar toch wel helend werkt. Het brengt de balans toch terug in evenwicht. Wij zijn terug in evenwicht door iets waarvan we niet dachten dat het ons in evenwicht zou kunnen brengen.
Zoals een oosters spreekwoord: "Wie zegt dat hij onomkoopbaar is, heeft zijn prijs nog niet gehoord".
