Retail therapie. Het bestaat en het bestaat erin dat mensen gaan shoppen met als doel in een betere stemming te geraken als men zich wat down voelt. In ernstige mate wordt dat een psychische afwijking, oniomania genoemd oftwel compulsief shoppen.
Ofwel vindt u hem geweldig ofwel waarschijnlijk helemaal niet. Zelf hou ik van zijn aparte denkwijze, zijn heldere schrijfstijl en zijn genuanceerde conclusies. Iemand moet de wereld redden. Rik Torfs.
Beste mensen, het is de begeerte, slechts de begeerte die ons de das omdoet. M. Yourcenar heeft dat eleganter gefomuleerd in haar roman 'Hermetisch zwart' p. 161:
"Onverbiddelijk, bijna met tegenzin, dwong deze reiziger aan het eind van de etappe van meer dan vijftig jaar zichzelf voor de eerste maal in zijn leven om in gedachten de afgelegde wegen terug te gaan, daarbij onderscheid maken tussen het toevallige en het vrijwillige of het noodzakelijke, trachtend het weinige dat van hemzelf scheen te komen te schiften van dat wat onverdeeld verbonden was aan zijn mens-zijn. Niets was geheel en al gelijk, noch geheel en al tegengesteld aan wat hij eerst had gewild of van tevoren had beraamd. De vergissing ontstond nu eens door de invloed van een element waarvan hij de aanwezigheid niet had vermoed, dan weer door een verkeerde schatting van de tijd, die korter of rekbaarder was gebleken dan op de klokken. Op zijn twintigste had hij zich bevrijd gewaand van de sleur en de vooroordelen die ons vermogen tot handelen verlammen en het begrip van oogkleppen voorzien, maar zijn leven was daarna besteed geweest aan het stuiver voor stuiver verwerven van die vrijheid waarvan hij had gemeend ineens de hele som te bezitten. Men is niet vrij zolang men begeert, zolang men wil, zolang men vreest, misschien zolang men leeft."
Een organisatie functioneert zoals een gewoon mens wat betekent dat het ook een verloop kent van de geschiedenis van een mens, meerdere generaties inbegrepen. Als je lang genoeg aanwezig bent, dan zie je dat de jonge leiders ambitieus en vol eigendunk zijn. (twintigers). Het zijn tevens diegene die gewenste omwentelingen brengen ten aanzien van het oude en nieuwe bloeitijden inluiden.(dertigers). Alles groeit en gedijt maar men kan zichzelf niet blijven overtreffen in wat men ten bieden heeft. (veertigers). De jonge wolven staan klaar en de eerste scheuren in de overrijpe vrucht beginnen zich te tonen (vijftigers). Men kan zich handhaven door wijsheid maar de overname door de volgende generatie leiders is al een feit (zestigers).
Een organisatie kent een eigen leven. Sommigen zullen daar een teamspirit in herkennen maar ik hou er niet van. Ik hou van individuele mensen.
Sommige mensen verkopen hun ziel aan de duivel als ze maar krijgen wat ze willen. Op het moment dat ze krijgen wat ze wilden, staan ze dan oog in oog met hun eigen duivel. Anderen echter bieden hun ziel aan God als ze maar krijgen wat ze wensen. Op het moment dat ze krijgen wat ze wensten, staan ze eveneens oog in oog met hun eigen god.
Ik weet niet of het uiteindelijk uitmaakt aan wie van beide het is dat je jezelf geeft. De moraal moet daarover oordelen. Het psychische probleem ligt in de totale overgave van je ziel.
Ipfigenia. Zij wordt geofferd door haar vader koning Agamemnon om de winden gunstig te doen draaien zodat hij oorlog kon gaan voeren in Troje. Uit wraak voor haar dochter vermoordt haar moeder Clytaemnestra daarop de vader. Uit wraak voor de vader vermoordt de zoon Orestes daarop de moeder. In de opera van Gluck krijgt Ipfigenia een tweede leven als priesters in de tempel van Diana en komt alles goed tussen haar en haar broer omwille van het overwinnen van de liefde op de haat.
Heden zijn moorden vervangen door woorden en is familie vervangen door andere derden maar de wraak eist nog altijd een even grote plaats op. Of de liefde uiteindelijk ook overwint, valt nog af te wachten.
Ik ben ooit verliefd geworden op een man wiens gelaat fijn en edel was en wiens handen dik en ruw. Ging het mij om het gelaat, de handen of om de vreemde combinatie? Ik weet het niet maar één ding is zeker: het gelaat bleek uiteindelijk niet wat het leek, de vreemde combinatie was mij uiteindelijk niet vreemd maar de handen zijn mij altijd blijven intrigeren.
Helaas zijn die intrigerende handen nooit verder gegaan dan een handdruk.
Men zegt dat de ogen de spiegels zijn van de ziel maar ik denk dat het de handen zijn. In verschillende religies hebben handen een grote symbolische waarde in functie van de houding die ze aannemen: open, gesloten, uitreikend, opgeheven, gebald. Eén ding is duidelijk: de rechterhand staat voor yang, actief, heerschappij, rede en de linkerhand voor yin, ontvankelijk, overgave, emotie.
Misschien moeten we allen wat meer onze eigen handen en elkaars handen koesteren zoals ze zijn.
Camille Claudel was een franse beeldhouwster. Ze werkte samen met Rodin, die ze achteraf verweet haar gebruikt te hebben. We weten niet wat daar vanuit professioneel en romantisch perspectief juist is gebeurd maar ze werd krankzinnig. Of liever, ze sloten haar op in een gesticht wegens paranoia.
Uit haar brieven bleek dat ze een zeer gezonde maar verdrietige geest had.
Eerst houden we van mensen omdat ze in onze ogen perfect zijn. Daarna zijn we teleurgesteld omdat ze in realiteit niet perfect zijn. Tenslotte houden we van ze omwille van de scheuren.
Vergeven. Het is een woord dat lelijk klinkt. Bovendien betekent het zowel vergiffenis schenken als vergiftigen. Moeten we daar nu uit afleiden dat vergeven tevens vergiftigen is? De van Dale omschrijft vergiftigen ook als doen sterven door vergif, vol zijn van iets schadelijks. Iemand iets vergeven is hem tevens schade toebrengen. Ik denk dat dat waar is want je ontneemt iemand zijn verantwoordelijkheid en waar is dat goed voor?
Maar ook schade (en daarover gaat het mij) aan diegene die vergeeft. Doorgaans zegt men: wel vergeven maar niet vergeten. De persoon wil wel maar de tijd speelt zijn (negatieve) rol. Je voelt dat er iets niet klopt. Ik zeg liever: niet vergeven maar wel vergeten. De persoon wil niet maar de tijd speelt zijn (positieve) rol. Dit lijkt me authentieker.
De tijd speelt een belangrijk rol in ieders leven.
Hij is al van even geleden maar 'Das Leben der Anderen' is een heel mooie film. Over Stasi-mensen die gewone-mensen laten afluisteren omdat ze ervan verdacht worden staatsvijand te zijn. De afluisteraar wordt bezield door die gewone mensen en beschermt hen zelfs op het einde. De ene gewone mens bezwijkt onder de druk van het regime. De andere gewone mens overleeft het en schrijft nadien een boek ter ere van de afluisteraar als 'goede mens'.
Mensen veranderen soms van de ene kant naar de andere. Wij hebben van allen iets te leren.
Draag mij als een zegel op je hart, als een zegel aan je arm: want de liefde is sterk als de dood, met de onverbiddelijkheid van het dodenrijk sluit zij ieder ander buiten. Haar vonken zijn bliksemschichten, vlammen van de Heer. Geen stortvloed van water kan de liefde blussen, geen rivier spoelt haar weg. Al bood iemand mij alles wat hij bezit voor de liefde, men zou hem met verachting moeten afwijzen.
Is de waarheid belangrijk op zich? Nee, want waarheid die opgesloten ligt in zichzelf kent geen tijd en ruimte, geen manifestatie. Die bestaat op zich maar die heeft geen betekenis omdat er niet 'iemand' is voor wie het iets betekent. Is de waarheid dan belangrijk voor iemand? Ja, tenminste voor diegene voor wie ze iets betekent. Voor diegene wiens leven hier en nu mede bepaald wordt door de waarheid van dan en toen. Is het belangrijk de waarheid te delen met een ander? Ja, tenminste voor diegene voor wie de ander iets betekent. Voor diegene die de ander wil zien, zoals hij werkelijk is.
Te moeilijk uitgelegd? Wel, ik hou er niet van dat men tegen mij liegt.
Wanneer slaat eerbied om in minachting? Is dat wanneer die persoon kenmerken vertoont die de ene of andere richting aanwijzen? Zeker. Alleen is het ook mede in functie van onze perceptie van die persoon. Als die gemiddeld is verloopt de switch redelijk matig. Wanneer onze perceptie in de ene richting overdreven was, zal ze ook in de andere richting doorslaan. Het vertrouwen is dan cruciaal. Ik wou dat ik dat kon herstellen maar dat kan niet. Je kan een gebroken vaas in de vuilbak gooien, eenzelfde of een andere kopen, lijmen, zo goed mogelijk laten herstellen maar je wéét dat de scherven er ooit lagen.
Waarschijnlijk hebt u uw eigen mening over het verschil tussen een meisje en een volwassen vrouw. Maar ik heb er één gehoord dewelke ik echt wel een duidelijk criterium vindt: wanneer ze stopt met de 'drama queen' uit te hangen.
