Eerst houden we van mensen omdat ze in onze ogen perfect zijn. Daarna zijn we teleurgesteld omdat ze in realiteit niet perfect zijn. Tenslotte houden we van ze omwille van de scheuren.
Vergeven. Het is een woord dat lelijk klinkt. Bovendien betekent het zowel vergiffenis schenken als vergiftigen. Moeten we daar nu uit afleiden dat vergeven tevens vergiftigen is? De van Dale omschrijft vergiftigen ook als doen sterven door vergif, vol zijn van iets schadelijks. Iemand iets vergeven is hem tevens schade toebrengen. Ik denk dat dat waar is want je ontneemt iemand zijn verantwoordelijkheid en waar is dat goed voor?
Maar ook schade (en daarover gaat het mij) aan diegene die vergeeft. Doorgaans zegt men: wel vergeven maar niet vergeten. De persoon wil wel maar de tijd speelt zijn (negatieve) rol. Je voelt dat er iets niet klopt. Ik zeg liever: niet vergeven maar wel vergeten. De persoon wil niet maar de tijd speelt zijn (positieve) rol. Dit lijkt me authentieker.
De tijd speelt een belangrijk rol in ieders leven.
Hij is al van even geleden maar 'Das Leben der Anderen' is een heel mooie film. Over Stasi-mensen die gewone-mensen laten afluisteren omdat ze ervan verdacht worden staatsvijand te zijn. De afluisteraar wordt bezield door die gewone mensen en beschermt hen zelfs op het einde. De ene gewone mens bezwijkt onder de druk van het regime. De andere gewone mens overleeft het en schrijft nadien een boek ter ere van de afluisteraar als 'goede mens'.
Mensen veranderen soms van de ene kant naar de andere. Wij hebben van allen iets te leren.
Draag mij als een zegel op je hart, als een zegel aan je arm: want de liefde is sterk als de dood, met de onverbiddelijkheid van het dodenrijk sluit zij ieder ander buiten. Haar vonken zijn bliksemschichten, vlammen van de Heer. Geen stortvloed van water kan de liefde blussen, geen rivier spoelt haar weg. Al bood iemand mij alles wat hij bezit voor de liefde, men zou hem met verachting moeten afwijzen.
Is de waarheid belangrijk op zich? Nee, want waarheid die opgesloten ligt in zichzelf kent geen tijd en ruimte, geen manifestatie. Die bestaat op zich maar die heeft geen betekenis omdat er niet 'iemand' is voor wie het iets betekent. Is de waarheid dan belangrijk voor iemand? Ja, tenminste voor diegene voor wie ze iets betekent. Voor diegene wiens leven hier en nu mede bepaald wordt door de waarheid van dan en toen. Is het belangrijk de waarheid te delen met een ander? Ja, tenminste voor diegene voor wie de ander iets betekent. Voor diegene die de ander wil zien, zoals hij werkelijk is.
Te moeilijk uitgelegd? Wel, ik hou er niet van dat men tegen mij liegt.
Wanneer slaat eerbied om in minachting? Is dat wanneer die persoon kenmerken vertoont die de ene of andere richting aanwijzen? Zeker. Alleen is het ook mede in functie van onze perceptie van die persoon. Als die gemiddeld is verloopt de switch redelijk matig. Wanneer onze perceptie in de ene richting overdreven was, zal ze ook in de andere richting doorslaan. Het vertrouwen is dan cruciaal. Ik wou dat ik dat kon herstellen maar dat kan niet. Je kan een gebroken vaas in de vuilbak gooien, eenzelfde of een andere kopen, lijmen, zo goed mogelijk laten herstellen maar je wéét dat de scherven er ooit lagen.
Waarschijnlijk hebt u uw eigen mening over het verschil tussen een meisje en een volwassen vrouw. Maar ik heb er één gehoord dewelke ik echt wel een duidelijk criterium vindt: wanneer ze stopt met de 'drama queen' uit te hangen.
Toen ik een tiener was, noteerde ik leuk uitziende uitspraken die ik eigenlijk niet begreep. Ik heb dat boekje nog. Nu begrijp ik ze wel en misschien vindt u ze er nog wel leuk uitzien. Onderstaande gaan over 'weten en denken'. Helaas noteerde ik toen nooit de auteurs en kan ik u die ook niet meer meegeven.
§ Als er wat te weten valt, wie weet was dan dat weten wat wetenswaardig was?
§ Ik weet steeds meer van steeds minder totdat ik tenslotte alles weet van niets en niets van alles.
§ Als mijn denken niet klopt met de werkelijkheid, des te erger voor de werkelijkheid.
§ Woorden zijn de vooruitgang van het menselijk denken.
Vroeger geloofde ik mijn vader. Ik geloofde wat mijn vader geloofde. Toen geloofde ik hem niet meer. Ik geloofde het omgekeerde van wat hij geloofde. Nu geloof ik toch mijn vader. Ik geloof opnieuw in wat hij geloofde. Soms hebben we een onweg nodig.
We shall not cease from exploration and the end of all our exploring will be te arrive where we started and know the place for the first time.
Soms denken we dat ons emotioneel leed niet te vergoeden valt. Door niets of niemand. We kunnen niets bedenken dat dat zou kunnen compenseren. We kunnen niemand bedenken dat dat zou kunnen verhelpen. We denken in absolute termen van alles of niets. Tot er iets of iemand verschijnt dat geenszins absoluut is maar blijkbaar toch wel helend werkt. Het brengt de balans toch terug in evenwicht. Wij zijn terug in evenwicht door iets waarvan we niet dachten dat het ons in evenwicht zou kunnen brengen.
Zoals een oosters spreekwoord: "Wie zegt dat hij onomkoopbaar is, heeft zijn prijs nog niet gehoord".
Beleefdheid is nog geen deugdzaamheid (het gaat eraan vooraf, het lijkt er al een beetje op maar het is er nog geen). Liefde is geen deugdzaamheid meer ( het is er al voorbij, het includeert het al en het is het per definitie).
Zou daarom liefde soms samengaan met onbeleefdheid?
We zijn soms teveel bezig met de mensen en de dingen rondom ons. We laten ons meeslepen naar hoogtes en laagtes van het moment. In feite is het belangrijker om te weten waar we naartoe willen, wat ons doel is, wat we willen bereiken. Het focussen op een doel redt soms de mens van de ondergang. Iemand heeft me dat lang geleden gezegd en ik heb dat betwist maar hij had gelijk.
Het punt is dat je wel moet achterhalen wat het juiste doel voor jezelf is...
De trein is altijd een beetje reizen. Inderdaad, hij wordt aangekondigd met 5 minuten vertraging, komt uiteindelijk een half uur later aan, kan niet vertrekken wegens de afwezigheid van de conducteur, vertrekt uiteindelijk drie kwartier later, de helft van de passagiers heeft geen plaats om te zitten en de trein kan helaas niet tot de plaats van bestemming doorrijden. Er moet nog eens over gestapt worden.
