weeralom een prachtig verslag !! bedankt Sabine uit naam van alle lezers van deze blog
VERSLAG MERGELLANDROUTE ZATERDAG 20 SEPTEMBER 2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Heerlijk fietsweer vandaag, dat merk je al aan het talrijk aantal fietsers dat zich verzameld heeft aan het bushokje. Ben blij en ik voel de motivatie van de groep om flink wat te gaan heuvelen op de klimmetjes van de Mergellandroute in Nederlands Limburg.
Omer & Paul zetten zich vooraan in het peloton en kiezen een rustige warming-up voor de versnellingen die nog wel zullen volgen zodat we op het einde van de rit niet plat vallen omdat onze energie op is. We fietsen een gelijkmatig tempo via Munsterbilzen verder naar Vroenhoven/Kanne om daar een stukje vlak langs het kanaal tot Lixhe de Voerstreek in te draaien. Hier blijven we niet lang fietsen want al snel komen we in het dorpje Withuis dat aan Moelingen grenst. We krijgen onze eerste klim: de Heiweg - een fijne kuitenbijter die al stevig begint - om warm te draaien J. Jean-Pierre kan niet blijven zitten en wil de benen eens testen. Ook Rudi laat zich niet kisten en gaat mee. Ook André en ik voelen ons voldoende opgewarmd en al snel rijden we met zn vieren aan een stevig tempo deze helling op. Na de ruime haarspeldbocht bijna boven, worden we beloond met een prachtig uitzicht. We kruisen veel mountainbikers op onze weg die een toertocht volgen. Voor ons even een vervelend moment daar de organisatie van deze toertocht onze geplande route dwarsboomt. We krijgen niet de toestemming om onze gekozen weg te volgen. Zij zouden een vergunning hebben om de weg zomaar af te sluiten voor elk ander weggebruiker. We vinden het straf maar gaan onze dag er niet door laten stuk maken en slaan dan maar een andere weg in om terug op ons parcours richting Slenaken uit te komen. En elke fietsers die in Slenaken komt, kent vast en zeker de Loorberg, een heerlijk zacht lopende klim. De benen kriebelen weer. André springt weg. Dit laat ik niet gebeuren en pak zijn wiel en blijf er mooi in plakken. Ook Jean-Pierre komt me vergezellen en één van ons beiden zal trachten hem te verslaan. We naderen de laatste bocht. Jean-Pierre demarreert erop en erover. Dit laat André natuurlijk niet gebeuren en plaatst de achtervolging opnieuw in. Ik doe mijn uiterste best om mee te sprinten maar de finish komt voor mezelf ietsje te laat, ik moet hen de laatste meters laten gaan. Knap werk mannen, zo sterk ! Boven wachten we op elkaar. André verlaat ons hier en fiets via Teuven terug naar huis. De zweetdruppeltjes parelen op onze armen en op ons gezicht en de benen voelen klam. Het is zomerswarm, echt fijn om in te fietsen. De Loorberg dalen we af naar Epen. Mijn lievelings- en trainingsklim komt eraan: de Camerig. Lekker peddelen we met zen allen op souplesse de eerste kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 7 %. Het fijne aan de Camerig zijn de vlakke en dalende stukken waardoor je telkens goed kan recupereren. Deze helling ken ik op mijn duimpje omdat ik er ontelbare keren een intervaltraining ben gaan doen door telkens de beide kanten op te fietsen. Helemaal niet saai want het is hier een paradijs om te trainen. We blijven mooi samen bergop rijden. Plots vlucht Rudi weg. Jean-Pierre schiet wakker maar mist de trein mits een te klein verzet. Boven op het plateau stoppen we even om te overleggen hoe we onze rit verder gaan zetten. Yvan stelt voor om koffie en taart te gaan eten in Vijlen. We zetten ons neer op een terrasje. Er wordt wat gegekt en gelachen dat ik de enige ben die voor een stukje vlaai met slagroom kies. Puur vet dat direct in de aders komt, zegt Valère J. En toch zal dat caloriebommetje smaken..héérlijk J
Na de rust mogen we er weer tegenaan ! We besluiten om via Mechelen te vertrekken. Sommigen hebben goesting in de Eyserbosweg en de Kruisberg. Anderen doen het liever wat rustiger aan. Geen erg, een compromis is altijd mogelijk J. De Ubachsberg ten zuiden van Voerendaal is een schoon alternatief. Persoonlijk vind ik het een lastige helling als je hem volluit wil oprijden want heeft toch wel een serieuze uitloper. Gelukkig kiest Valère voor een tempo dat voor iedereen genieten is. Volgens Yvan was dit de laatste klim. Echter blijft het op en af gaan. Helemaal vlak fietsen is in Zuid-Limburg en omgeving vrijwel nergens mogelijk, althans niet over een wat langere afstand. Je moet altijd wel ergens een vals plat op (of af) en hier en daar een kort klimmetje nemen. Plots in de buurt van de Hulsberg twee lekrijders, Jos en Jean-Pierre. Onze handige Harry Marcel staat nu even met de handen in het haar wie hij eerst te hulp zou schieten. Jean-Pierre herstelt zijn bandje zelf want is zelf een ervaren fietsmechanieker. Jos kan rekenen op het snelle werk van Marcel. Al vlug zetten we de pedalen weer in gang. Het tempo is ondertussen serieus opgedreven. Krachtpatsers Valère en Jean-Pierre bezitten immers sterke benen die de wagonnetjes goed kunnen trekken. Plots slaan ze rechtsaf. Dringend schakelen of je staat stil want de Fromberg is er om het zuur goed in de bovenbenen te geven. Bijna boven plots een verrassingsaanval van Paul. Niet te doen hoe explosief hij achter de groep uitspringt. We vroegen aan Omer of hij hem misschien zo goed gelanceerd haar maar hij had alles op eigen krachten gedaan, echt sjiek J.
We naderen stilletjes aan het vlak landschap en fietsen langs de Maas bij Maastricht. Eigenlijk kan je hier ook Bourgondisch fietsen. Vele recreatieve fietsers komen hier ook graag genieten en gelijk hebben ze. Voor ons is het dan wel wat extra uit de doppen kijken omwille van de hogere snelheid. Ikzelf ben vaak een elastiekje omdat ik achteraan fiets. Het kost soms wel wat energie als ik omwille van tegenliggers een gat moet laten vallen en dicht rijden. Een uitstekende intervaltraining dan maar J. Ze blijven hard op de trappers duwen en houden het tempo goed stabiel. Begin het heel aardig te voelen, zeker na dat elastiekenwerk in het Maasdal. Ze sparen me thans niet want ik word naar de kop geroepen om het roer samen met Jean-Pierre over te nemen. Nog een dikke tien kilometer goed op de tanden bijten en we zijn binnen. In Munsterbilzen kiezen we verstandelijk voor een cooling down en schakelen naar een kleiner verzet. Wat een luxe voor de benen ! Echter voor een optimaal herstel dienen we onze eiwitreserves aan te vullen en dit lukt het beste op ons terras in het Demerstrand met voldoende eiwitrijke en ijzerhoudende drankjes J.
Aanwezigen: Paul Omer Jean-Pierre Valère Marcel Yvan Jos André . Rudi Roger J - Sabine
Mijn ritgegevens: 157 km 29 gemiddeld 1.250 hoogtemeters
|
