met enige vertraging langs de kant van de redactie, waarvoor m'n excuses
bedankt Sabine voor dit mooie verslag !
Verslag Comblain-au-Pont zaterdag 6 september 2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Wat een geweldige nazomer ! Nee hoor, de tijd is nog niet rijp om de ritten wat in te korten hoewel voor menig wielertoerist liggen de doelen al achter zich, ook voor mij. De pure klimritten berg ik voorlopig terug op, het vet is ook een beetje van de soep. Hoewel de 3x20ers klimmen het heel jaar door, met de klemtoon op hopen kilometers bij elkaar sprokkelen. Ze zijn immers niet klein te krijgen !!!
Bij mijn aankomst aan het bushokje, merk ik dat we niet zo talrijk zijn. Valère is samen met zijn vrouwtje Wivine net terug van een mooie cruise. Die gaat lekker uitgerust zijn als hij dinsdag zijn locomotiefje terug in gang stoot. Hem kennende zal hij wel niet hebben stilgezeten op dat grote schip, een fitnessje hier en daar.. J. En waar is Joske??? Allee, het regent toch niet in Genk ;-). Goh, denk ik bij mezelf, dat wordt hier serieuze toebak en veel met de neus in de wind zitten. De tijden van lekker profiteren in de wielen is voorbij. Nu doen we mooi beurtelings de kop. Wel een mooi initiatief, zo krijgen we allen de kans om goed aan onze conditie te werken. Natuurlijk is koptrekken geen wet, iedereen kan al eens een mindere dag hebben. Iedereen is vrij, het is tenslotte een mooie hobby en geen wedstrijd.
Paul en Omer bijten de spits af en starten op kop richting Kortessem. Vandaag is Marcel mijne compagnon en we nemen de laatste positie in. Het is zo goed als windstil, het voelt eerder wat zwoel en klef. De armstukjes worden al snel uitgedaan. Vind het ook wat dorstig weer en op tijd en stond drinken is de boodschap. Persoonlijk drink ik te weinig tijdens een rit. Marcel wijst me erop en ik probeer zijn raad op te volgen. Na een twintigtal kilometer is het de beurt aan Rudi en Yvan om ons op sleeptouw mee te nemen. Marcel en ik houden ons computertje goed int oog want we willen zeker meedraaien. Al snel is het aan ons. Voel nu wel een verantwoordelijkheid op mijn schouders. Tijdig obstakels aangeven, is een must! De veiligheid van mijn fietsmaten staat boven alles ! Op een gegeven moment moet ik volle bak in de remmen voor loslopende fazanten. Een mens zou ze letterlijk plat rijden, opvliegen doen ze niet. Even later maken Marcel en ik bijna een botsing. De ene wil naar rechts en de andere naar links. Het scheelde maar een haartje. Ben er thans al talloze keren geweest..opletten Sabine, denk ik bij mezelf. De mannen lachen en roepen: Marcelleke niet teveel laten afzien hé Sabine J. Die grapjes onderweg, vind ik gewoonweg super. Onze weg volgt verder naar Ombret en dan een pracht van een klim naar Villers-le-Temple. Mijn intentie is om mooi langs Marcel te blijven peddelen, hij kan immers een mooi tempo aanhouden. Bij Rudi kriebelt het teveel en plaatst een demarrage. Ik schakel een tandje bij en pak zijn wiel. Stel hem voor om sneller door te rijden zodat ik mijn eigen tempo kan aanhouden. Maar hij blijft mooi hangen langs me en gunt het me niet om vaart te minderen ;-). Wat een sterke kerel, zijn adem hoor je niet. Klimmers Paul en Omer verschieten hun cartouches nog niet en blijven mooi in het peloton. Boven houden we een korte pauze, dus snel even wat knabbelen.
We zetten onze rit verder en vanaf nu is het vlak tot in Comblain-au-Pont, allee toch volgens Yvan. Wat kan die met spek schieten, amai zunne..met lekker vet spek J. Onze benen krijgen pakken hoogtemeters te verwerken. Nu begrijp ik waarom Paul zijn pijlen nog niet had verschoten ! Dat lang vals plat stuk richting Hody doet pijn in de kuiten maar niemand geeft af. Marcel kan nog tetteren, dus het zit nog allemaal goed !
Na een dikke 80 km zitten we op het keerpunt, onze eindbestemming. Heerlijk, we kunnen plaats nemen in het zonnetje dat er nu eindelijk pas goed is doorgekomen. De sappige rijststaart smaakt enorm en zal ons weer een goede boost energie bezorgen.
Een mens zou liefst nog wat langer in het warme zonnetje blijven zitten, maar de plicht roept. We zijn hier niet op een kroegentochtje maar om te trainen ;-). We worden weer beloond, want we willen klimmen..een mooie helling: Col de Bonsgnée. Paul kiest een strak tempo. Omer en Rudi pikken aan. Marcel en Yvan moedigen me aan om mee op de wip te springen. Dat moeten ze me geen twee keer zeggen, zo plezant !
Tijdens een lange zachte klim vertelt Marcel dat hij alles nog steeds grauw en grijs ziet. De zon ziet hij niet schijnen, die klim duurt hem ietsje te lang J. Het is een grapjas ! Maar afdalen, kan hij als de beste, het is gewoon prachtig om te zien hoe hij zich in de bochten kan gooien. Vind het toch lief dat ze af en toe eens achter zich kijken of ik nog wel volg. Ben eigenlijk wel trots op mezelf dat ze niet te lang moeten wachten. Een mens leert bij van rit tot rit en natuurlijk speelt ook parcourskennis een grote rol.
De rit zit er zo goed als op, we ruiken onze stal: het Demerstrand ! Zelf beslis ik om er nog ene mee op te gaan drinken. Ook Irma komt ons vergezellen. Fijn dat ik ook wat met haar kan praten over haar sportieve prestaties. Ook een dame om te bewonderen J
Mijn ritgegevens: 155 km 28 gem. 1450 hm
|
