|
Verslag Zugspitze Ultra-trail, zaterdag 21 juni 2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
In december vorig jaar schreef ik me, op aanraden van Theo, in voor de Zugspitze Trail. Niet wetende waar ik op dit moment zou staan. Maar als eerste bergervaring zou het zeker de moeite waard zijn. De Ultratrail ( 100 kms en 5420 hms) omvatte de mooiste stukken, dus werd voor deze afstand gekozen.
De Zugspitze is met zijn 2962 meter hoogte de hoogste Duitse berg, aan de andere kant van de berg ligt Oostenrijk. In de trail zullen we vooral door het Oostenrijkse Tirol lopen.
Limburgs zwaarste ( 100 km met 2000 hms ), 115 vlakke kilometers in Steenbergen en een handvol Belgische trails moesten mijn bagage zijn .
Het reglement op de website liet al meteen merken dat deze trail au serieux genomen moest worden.
Iedere loper moet voldoende conditie hebben, moet sterk op zijn benen staan en voldoende evenwichtszin hebben, mag geen hoogtevrees hebben, moet vertrouwd zijn met alpine passages zoals smalle kliffen, notie hebben van veiligheid in de bergen
Een hele waslijst van verplichte uitrusting: trailschoenen met voldoende grip, kledij die op alle weersomstandigheden voorzien is, truitje met lange mouwen, lange broek, handschoenen, muts, lampje + reservebatterij, gsm met voorgeprogrammeerd de noodnummers van de hulpdiensten en de organisatie, drinkbeker, 1,5 liter drank, EHBO, noodfluitje, nooddeken, trailboek dat ter beschikking gesteld werd aan iedere deelnemer.
Daarnaast nog een aantal aan te raden dingen zoals poles, GPS, zonnebril, blarenpleisters, anti-wrijvingscrème, ..
Met een volle rugzak vertrokken Yves en ik op vrijdagmorgen per trein naar Grainau. Diepenbeek-Luik, Luik-Frankfurt, Frankfurt-Munchen, Munchen-Garmisch Partenkirchen, Garmisch Partenkirchen-Grainau. Een dikke negen uren, maar uren waarop de beentjes zeker konden rusten. Aangekomen werden de startnummers opgehaald en ontmoetten we Theo en Lode in ons hotelletje.
Rugzak uitpakken en dropbag klaarmaken die we op de vijfde bevoorrading mochten oppikken. Hierin vooral kledij waarmee we de nacht door konden. In het lopersdorp kregen we gratis pasta, met een koude schotel, drank en zelfs dessert als we hier behoefte aan hadden. De Duits-Engelse briefing was nauwelijks verstaanbaar.
Toch een aantal bekende Nederlandse en Belgische gezichten, altijd leuk. We wensten elkaar een goede nacht en alvast veel succes.
Zaterdagmorgen om 6u30 vertrekken we richting controletafels. Iedere loper moet daar iets uit zijn rugzak laten zien wat op de verplichte lijst staat. Ikzelf moet mn lampje en reservebatterij tonen. Yves met zn veel te zwaar beladen rugzak laat men zo passeren.
Limburgers aan de start: vlnr: Hans, ikzelf, Theo, Lode, Jos, Yves
Met Nederlandse vrienden Lianne en Jos op de foto
Op de tonen van Highway To Hell wordt het startsein om 7u15 gegeven. Met zn allen ( meer dan 700 deelnemers op deze afstand ) vertrekken we onder luid applaus in droog weer voor een lange tocht. Het zou de ganse dag ( en nacht ) droog blijven, wat op zich al een enorme meevaller is.
wachten in de startvakken
Yves en ik blijven samen en besluiten rustig te starten. Moet ook op advies van mn kinesist nadat ik vorige woensdag door mn linkerenkel gegaan ben.
We lopen van Grainau in stijgende lijn naar Hammersbach. De poles worden van in t begin al benut. Yves die eerst twijfelde of ie er wel mee zou nemen was toch wel content dat ie ze meegenomen had ( lees: de dag voordien in de Lidl gekocht had ).
De blinde en zijn gids
Op km 10 een eerste bevoorrading waar Yves al meteen tape rond één van zn poles moet doen. We hebben op dit punt al 516 meters geklommen. De rugzakken worden bijgevuld met water waaraan we onze zelf meegebrachte Isostar Long Endurance ( + zouten ) toevoegen. Koolhydraten zijn nu eenmaal onmisbaar. En weer op pad. We bijven ongeveer met dezelfde mensen in onze buurt lopen. Opmerkelijk is vooral een blinde man die vastgemaakt is aan een vrouwelijke gids. Chapeau hoor.
Na de eerste bevoorrading worden we al meteen geconfronteerd met de zwaarte van een bergtrail: een skipiste omhoog. Niet zoals in Crètes de Spa, maar wel eentje van maar liefst 3,5 kms lang. Zweten dat ik doe, echt niet normaal. Bij iedere druppel die van mn kin druipt verplicht ik mezelf een slokje te drinken.
Op de top van deze klim bereiken we de Duits/Oostenrijkse grens. De afdaling is geasfalteerd, hier kunnen we redelijk doorlopen, en loop ik niet het risico mn enkel opnieuw om te slaan.
Weer een stok die het begeven heeft ... toch maar eens fatsoenlijk materiaal aanschaffen
Weer wat omhoog, en omlaag. Een tweede bevoorrading op 20 km, 1370 hms afgelegd. Weer drank bijvullen en weer weg. Een korte klim, een korte daling en dan begint het
. We moeten nu 10 kms klimmen van 1200 meter naar 2200 meter, tevens het hoogste punt van de wedstrijd. De stokken doen meer dan ooit hun werk. Afzien geblazen. Af en toe blijven we stilstaan om onze hartslag te laten zakken. Yves krijgt krampen rond 30 kms en kan niet anders dan zich laten vallen. Maar stoppen is geen optie, ik stap verder, hij volgt.
Eens boven de boomgrens is het zicht evenwel adembenemend. Zo mooi, zo rustig, zon groene alpenweides waarop de koeien vrij grazen. En daar doen we het per slot van rekening voor. We worden vaak gepasseerd door wandelaars die ons aanmoedigen. Op de top worden we opgewacht door mensen van de Salomon-organisatie die vragen of alles in orde is. Ze wijzen ons tevens op de gevaarlijke afdaling die volgt. Buiten losse keien die je hier overal hebt, was er een stukje gletscher maar zonder veel erg. Doorvlammen zoals de locals kunnen wij hier toch niet.
Voor we aan de volgende bevoorrading komen vallen we zonder drank, mede door de stekende zon die van dit alles een nog mooier schouwspel maakt. Maar voor we het weten duikt de bevoorrading toch op. We bevinden ons in Hämmersmoosalm en hebben er op dit punt al 42 kms en 2778 hms opzitten. Op geen enkele Belgische Trail heb ik dit aantal hms al bereikt, en zeker niet op een marathon-afstand. De benen lopen stilaan vol.
Op naar het volgende punt, dat we hopelijk bereiken binnen de tijdslimieten die er op ieder check-point zijn. Weer zon beklimming, maar eens de top bereikt zou het zwaarste stuk er op zitten. We bijten door, ondanks de hoofdpijn die we intussen hebben. En het stijgen blijft en blijft duren. Op naar een hoogte van 2048 meter, steil steil steil. En dan weer een lange afdaling. Door de losliggende keien valt hier eigenlijk niet te lopen. Toch worden we voorbij gestoken door de gids van de blinde die heeft moeten afhaken. Niet te geloven hoe die locals hier over vliegen, zoiets leer je niet van vandaag op morgen. Ik besef dat ik niet alleen moet oefenen in klimmen, maar vooral in dalen, want daar kan je pas echt verschil maken. Natuurlijk met de techniek van de stokken goed gebruikend. Ons trainingsgebied zal denkelijk verlegd worden naar een of anderen terril.
Op het hoogste punt van de wedstrijd
Na de lange afdaling hoop ik op de bevoorrading waar onze reservekleren liggen. Maar niets is minder waar. Nog een klimmetje, en wat voor één. Het voelt zo zwaar aan. Mentaal krijg ik het hard te verduren. Yves motiveert me, maar ik zie mezelf niet in de nacht ( het is op dit moment al 21u00 ) een volgende gevaarlijke afdaling doen. Niet vertrouwd met de bergen, het gevaar ligt op de loer als je niet zeker bent van jezelf. Ik besluit dat 56 kms met 3483 hoogtemeters niet slecht is voor een eerste bergervaring. Net binnen de tijdslimiet bereiken we dit check-point, een arts observeert ons vluchtig en vraagt of we verder doen. Samen met nog een aantal anderen besluiten we te stoppen, een shuttle wordt voor ons geregeld.
In de ochtend wandelen we naar de finish waar de anderen zitten. Ervaringen ( en hallucinaties ) worden uitgewisseld, de tips die ik gehoord heb neem ik mee naar een volgende bergtrail.
Maar wat heb ik genoten van de Zugspitze ! Met dank aan Yves voor zn geduld, hij had deze trail probleemloos kunnen uitlopen maar bleef aan mn zijde. Lode en Theo, bedankt voor het fijne weekend !
Link ( ook die van Yves want mijne garmin gaat zoveel uren niet mee ): http://www.movescount.com/nl/moves/move34404776#.U6lHUWepnyc.email
http://connect.garmin.com/activity/527650267
Het hoogste punt van de wedstrijd: op 2276 meter hoogte
|
