|
Verslag Beekse Marathon zondag 15 sept 2013xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Af en toe moet er op de lange afstand getraind worden. Trails zijn ook wel lange afstanden, maar dat ligt toch net iets anders: je wandelt de stukken bergop zodat je hartslag kan dalen en de benen gestretcht worden. Niet dat trails minder zwaar zijn. Ik bedoel eerder trainen in een lange afstand blijven lopen.
In september is er, door de talrijke zomerse evenementen, niet zoveel keuze in trails en marathons, maar toch vonden we er eentje in het Nederlandse Hilvarenbeek.
Jacques en ik vertrokken goed op tijd, zodat we ter plaatse nog iets konden drinken en beetje konden keuvelen met andere lopers die we kennen. Geloof me, bekende gezichten genoeg. Opvallend veel Belgen aan de start, de loopclub van Oostende had maar liefst 40 lopers bij ! Niet allemaal voor de marathon, maar over alle afstanden 5 km 10 km 21 km 30 km en 42,195.
En dat maakte het net zo moeilijk, alle afstanden vertrokken samen om 11u15. Van rustig starten, zoals we anders doen, was helemaal geen sprake. Jacques kende de stukken waar we in de open velden de wind op kop zouden hebben, en daar zouden we best in een groepje lopen. Maar het groepje liep zo snel. 
Toch gaven we niet op, 5min30/km gemiddeld na 13 kms. Maar toen ik mn hartslag zag ( 177 ) wist ik dat ik dit geen marathon zou kunnen volhouden. Bovendien werd ik nerveus van de voeten voor me, en vroeg ik Jacques te lossen.
We minderden vaart, maar mn hartslag bleef hoog. Het zou dom zijn naar dit signaal niet te luisteren
dus besloten we het rustiger aan te doen. Twee lussen verder hadden we de halve marathon bereikt. Door de speakers klonk en daar zijn ze weer, onze Belgische vrienden . Applaus op de terrassen waar andere lopers al aan t herstellen waren.
Tijdens de derde lus kreeg ik ook nog eens buikkrampen en moest ik noodgedwongen een sanitaire stop maken, wat onze gemiddelde snelheid natuurlijk deed zakken. Maar we zouden hoe dan ook de marathon uitdoen.
Ik was het duidelijk niet meer gewend om zon lange afstand constant te lopen. Maar ik zou volhouden, terwijl ik aan mn pas overleden grootmoeder dacht.
De bevoorradingen waren natuurlijk niet zo goed als tijdens trails. Water en sportdrank de eerste 20 kms, nadien dook er af en toe wat banaan op en pas na 30 kms konden we ook cola krijgen. Gelukkig had ik zelf wat suikers bij om in te nemen.
Vanaf km 35 was het echt aftellen naar het einde. Af en toe een klein stukje wandelen deed deugd, en dan weer eens vertrekken ( pijnlijk ! ). Maar we haalden de eindmeet na 4u17, zonder sanitaire stop zouden we zeker 5 minuten eerder binnen geweest zijn. Niet om over naar huis te schrijven, maar ik behaalde wel de derde plaats in de categorie F35+.
Ook de andere Belgen kaapten heel wat prijzen weg. Mooi om te zien.
vlnr: Gust ( uit Lanaken ), Marc B, Patrick, ikzelf
Voor mezelf ga ik uit deze marathon toch wat conclusies trekken: ten eerste ik moet er eens wat meer tussendoor lopen, en ten tweede ik moet zeker langzamer starten.
Een moeilijk marathon, door de wind, de lussen, maar ook door het verdriet dat ik op dit moment nog aan t verwerken ben. Maar ik kom er stilaan wel uit, gelukkig helpt het lopen me daar wel bij.
Volgende loop die op de agenda staat is de Trail des Hautes Fagnes op 28/9, waar het ooit allemaal mee begon.
http://connect.garmin.com/activity/376202905
Met dank aan de vrouw van Gust voor de mooie foto's !
|
