Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
22-05-2012
22 mei Libel
Dinsdag, Hagevendag en zoals ik gisteren al stelde: het gonst en zoemt in de natuur , macrolens er op dus, op jacht naar libellen vandaag en het moet gezegd, de oogst was bijzonder geslaagd. Terwijl ik deze tekst intik ben ik er nog steeds niet uit welke foto het wordt, die diepblauwe met de donkere vlek op de vleugels of toch maar die kleine met het lichtblauwe puntje achteraan, misschien die rode of die appelblauwzeegroene met de bruine ogen en waarom niet die lichtbruine met ver gespreide vleugels .??? Ik denk dat ik maar iene-miene-mutte doe Een libel wordt het alleszins.
Toen ik deze middag wilde vertrekken om te gaan fietsen zag ik deze gigantische wesp die neergestreken was op het hek langs de garage. Minstens drie cm lang schatte ik m. Ik was sowieso al van plan om vandaag eens achter de insectjes en ander klein grut aan te gaan want het gonst al behoorlijk in de natuur dezer dagen. De macrolens zat dus al op mijn toestel. Snel nam ik enkele fotos uit de losse hand en al bij al ben ik best tevreden dat ik de scherpte toch redelijk op het hoofd heb kunnen leggen al moet ik ootmoedig toegeven dat als ik wat meer tijd genomen had ik er zeker aan gedacht zou hebben het diafragma flink te verkleinen om een grotere scherptediepte te krijgen, al is het resultaat met f 4,5 nog behoorlijk aanvaardbaar. En veel meer tijd had ik niet want na dat ik snel het huis in gelopen was om het statief te halen was ie weg toen ik terugkwam Enig opzoekwerk leerde me dat ik hier te maken had met een hoornaar. Met dank aan de Wikipedia
Wij zijn ondertussen een week in Süd-Tirol geweest, en daarna drie dagen weg met de motorclub en dan kom je naar huis met de stiekeme hoop dat de zwerfkatten aan de Kasterleesteenweg nu wel andere oorden zullen opgezocht hebben maar die beesten blijken zeer vasthoudend. Nauwelijks hadden we het licht aangeknipt s avonds of ze waren weer present. Ook overdag komen ze zonder schroom schooien, kijken, rondhangen en bang zijn ze helemaal niet. Deze poes is waarschijnlijk de meest sociale van het gezelschap, we hebben haar Floschke gedoopt en als we langs achter naar buiten lopen komt ze wel eens tegen je benen flemen om te zeggen: He, ik ben er ook nog, vroeger kreeg ik toch vaak iets te eten hier , maar als je haar wil aanhalen toont ze meteen haar klauwen. Meestal zit ze door het raam de keuken in te kijken om te zien wat voor lekkers daar weer wordt klaargemaakt en als ik met de camera naar buiten kom om haar te fotograferen laat ze rustig begaan. Stel dat ze huispoes wilde worden, dan zouden wij haar waarschijnlijk graag in ons gezinnetje opnemen, maar ik vermoed dat ze daarvoor haar vrijheid niet zal willen opgeven. Jammer.
Veertien zeer tevreden clubleden, dertien in beeld en een achter de camera. Het lang weekend Achterhoek was op alle gebieden een absoluute voltreffer, niet alleen was het weer ons, zeer tegen de voorspellingen, toch nog bijzonder goedgezind, het hotel bleek een schot in de roos en dat het gezelschap ook deze keer weer een zeer hechte groep vormde hoeft eigenlijk geen betoog. Het vrouwtje maakte deze foto toen we klaar stonden om de terugrit naar Lichtaart aan te vatten. Moniek is de enige van de dames die achterop mee rijdt ze staat samen met Eric helemaal links bij de Yamaha TDM 900. Er naast, vooraan Luc en Chris bij de Goldwing 1800, helemaal achteraan Thierry en Martine bij de BMW GS 1200, daarvoor Jef en Weeltje bij de Guzzi California 1100, daarnaast achteraan Rudi en Nil bij de Thriumph Tiger 800, dan zien we Guy en Carine, de bijhorende BMW RT 1200 staat helemaal vooraan rechts en tenslotte ondergetekende bij zijn vriendinnetje, de Yamaha Bulldog BT1100. Zoals al eerder vermeld, niet op de foto, maar achter de Canon Eos 50D staat Josee, mijn steun en toeverlaat in alle omstandigheden.
Het werd
een heerlijke rit doorheen het Noord-Oosten van Nederland vandaag. De weergoden
waren ons weer zeer genadig en de landschappelijke schoonheid was voor ons een
openbaring. Van de Achterhoek via de Veluwe naar Harderwijk aan de vroegere
Zuiderzee, we doorkruisten het gebied in alle richtingen en vonden er alles wat
een motor-toerist kan gelukkig maken.
De Posbank
is een stukje Hoge Veluwe boven Arnhem waar we op een parking even halt hielden
om van de natuurpracht te genieten. Wij zijn zelf graag bezig met
panoramafotografie en waar dit in de spiegelreflexwereld een zeer ambachtelijke
bezigheid is met zorgvuldig stitchen van gedeeltelijk overlappende deelbeelden,
merkten we dat op de compact-Sony er een volkomen automatische functie zit die
met één druk op de knop tijdens het van links naar rechts bewegen van de camera
precies hetzelfde doet. De Posbank, een fotograferende en enkele gewoon
gelukkige motorrijders en onze paardjes samen op een langgerekte foto die
zonder enige bewerking recht uit de HX100 kwam rollen.
Ieder jaar
gaan we met een aantal leden van onze motorclub een lang weekend op uitstap. De
dames gaan met de wagen via een of andere bezienswaardigheid naar de plaats van
bestemming en de heren rijden langs allerlei kronkelweggetjes ook daar naartoe.
Deze keer hadden we de Achterhoek uitgekozen. Vaag herinneren we ons nog
Oe-oe-oerend hard van Normaal en dus dachten wij dat de link met motorrijden
wel voor de hand liggend was. De heenrit bood alvast voldoende rij- en
bochtenplezier om ons weer even met de wereld te verzoenen. We vertrokken
richting Rotterdam, volkomen de verkeerde kant uit dus, maar voor een
motorrijder is de fijnste afstand tussen twee punten geen rechte lijn he Dus,
nadat we de werelderfgoed-windmolens van Kinderdijk hadden gezien ging het
langs de rivieren dwars door Nederland alsnog richting uiterste oosten.
Onderweg lasten we uiteraard de nodige pitstops in en in Beuningen zagen we dit
café met een parasol vol Grimbergen-reclame. Zelfs al leggen we ons tijdens
de rit een absoluut alcohol-verbod op, dan nog is zo een teken van beschaving
voldoende om ons even een pitstop te laten inlassen.
De foto is
gemaakt met de kleine Sony, die heb ik tijdens ritten wel vaker in de tanktas,
die neemt veel minder plaats in dan de Canon Spiegelreflex.
O ja, onze
dames hadden het ook fijn in het dierenpark Burgers in de buurt van Arnhem
en in ons hotel Het Heuveltje in Beek, deelgemeente van Montferland hebben
ze zelfs Duvel!!!
Ik gaf het eerder deze week al aan: het gras stond erg hoog je leest het goed: STOND, verleden tijd !!! Josee had al enkele keren niet mis te verstane insinuaties gemaakt en zelf kon ik er nu ook niet meer naast kijken, dus ben ik puffend en vloekend de strijd maar aangegaan en ik heb gewonnen !!! Deze morgen, toen ik de grasmachine nog niet op haar zegevierende rit begeleid had, viel mijn oog op een fenomeen dat in een kort gemaaid gazon niet zo snel zal voorkomen vermoed ik, en eerlijk gezegd ook in een overwoekerde, verwaarloosde achtertuin had ik dit nog nooit eerder gezien. Het was niet echt een web, maar een soort driedimensionaal kluwen, waarin duizenden glinsterende, schitterende druppeltjes gevangen waren. Dauw of regen in een onverwachtmooie verschijningsvorm. Ik vond het wel prachtig, en opperde nog dat het toch zonde was zoiets stuk te maken maar Josee was niet te vermurwen.
Deze voormiddag waren de weergoden het oosten van het land nog redelijk goed gezind, maar na de middag zou je echt niet meer durven beweren hebben dat het lente is. Toch is dat het geval natuurlijk en het verhaal van de vogeltjes en de nesten en de eieren gaat ook op voor de zwanen meer zelfs, uit die eieren zijn al van die vertederende donsjes gekropen die meteen samen met pa en ma op uitstap gingen op de waters van het Hageven. Pa was er inderdaad ook bij, staat evenwel niet op de foto want die voerde schijnaanval na schijnaanval uit op de fotograaf. Die laatste liet zich evenwel niet afschrikken door enig geblaas en gesis en die bleef maar doorklikken Uit de prachtige serie was het moeilijk kiezen, maar met de hulp van Josee kwam dit uit de bus.
Hoevezavel het rusthuis waar wij als vrijwilliger werken is zonder meer een instelling waar ik zelf mijn oude dag ook wel zou willen doorbrengen, laten we zeggen top!!! Toch knaagt de bekende tand des tijds ook daar en de faciliteiten hebben er van te lijden. Het OCMW van Lommel heeft dan ook gepast geanticipeerd en een ontdubbeling voorzien. Een deel van de bewoners zal verhuizen naar het nieuwe Kapittelhof en terwijl naast de oude locatie een nieuw Hoevezavel twee wordt gebouwd zal de oude accommodatie ook nog tijdelijk blijven fuctioneren. Vandaag was het zo ver dat de bewoners al eens in het Kapittelhof konden gaan kijken hoe ver de werkzaamheden staan, de verhuis is voor binnenkort tenslotte. In de toekomstige multifunctionele zaal werd alvast een feestje georganiseerd en onze nog zeer levenslustige oudjes waren meestal vragende partij om de begeleiders op de dansvloer te krijgen.
Braderij in ons dorp, de voortekenen waren niet goed weermannen en vrouwen waren unaniem om droog maar koud weer te voorspellen, het bleef droog inderdaad, maar het werd toch ook nog behoorlijk aangenaam lenteweer. Verder waren er in de nabije en iets wijdere omgeving zoveel evenementen gepland dat we niet veel hoop hadden op een grote opkomst, maar ook daar hadden we het verkeerd, gelukkig Met onze motoclub zijn we elk jaar present bij dit gebeuren, we hebben een stand met spellen voor de kleintjes, drank en hapjes voor de groten en eenieder die wil kan eens mee achterop bij een van onze ervaren rijders, gesteld dat ie een steunkaart gekocht heeft( voor de belachelijke prijs van 3 ) Te midden van al dat gedoe hebben wij enkele boxen neergezet, draaien wij lekkere muziek en er is ook nog een live bandje. Julieke die op een andere plek van de braderij haar danskunde al had mogen tonen deed dat met oma nog eens over toen er weer een seventies-hit voorbij kwam.
Het turnfeest in Wuustwezel was helemaal uitverkocht en zeer node hadden wij ons al neergelegd bij het feit dat wij het optreden van ons Marie-Leentje dit jaar zouden moeten missen. Toen we te horen kregen dat er een extra voorstelling kwam konden wij dan ook niet snel genoeg aan kaartjes raken. En of het de moeite waard was!!! Flitsen mocht niet en de ruis bij ISO 1600 zal de pret hopelijk niet drukken maar wij vonden het toch de moeite waard om deze foto van de oudste van de kleinkinderen even te tonen. Als een volleerde acrobate deed ze haar ding op het allerhoogste niveau, de durf heeft ze misschien wel van ondergetekende, de elegantie daarentegen, daar zal oma wel voor iets tussen zitten...
Toen we thuis aankwamen na een deugd doend weekje Süd -Tirol was het eerste wat ons opviel dat de druivelaars eindelijk ook in actie geschoten waren en al behoorlijk van jetje hadden gegeven, een flinke streep groen tegen de muur, zo zien we het graag, goed gedaan jongens... Toen ik daarna uit een origineel laag standpunt een foto wilde maken van onze frisse gevelversiering kon ik niet meer naast het feit kijken dat het gras zo mogelijk nog beter zijn best had gedaan terwijl wij weg waren en dat een flinke behandeling met de grasmaaier nu toch echt niet meer te vermijden is. Ik vrees dat ik een dezer dagen een tijdje achter dat ding aan zal moeten lopen . We hadden nochtans overal bordjes gezet met verboden te groeien er op, maar wij hebben blijkbaar te maken met de kombinatie van een zeer eigenzinnige grassoort met een bijzonder agressief onkruid-kollektief...
Donderdag is het marktdag in Schlanders. Nu is zo een markt in Zuid Tirol een belevenis op zich druk en kleurrijk, de dorpsbewoners flaneren, buurten, doen hun inkopen, en daar lopen dan de toeristen heel herkenbaar in hun meestal zeer foute kledij vrolijk doorheen. Ik heb eigenlijk een diepe ingebouwde afkeer voor alles wat met winkelen te maken heeft, maar op de markt van Schlanders loop ik graag rond met allebei mijn ogen goed open, en als het dan toch wat veel dreigt te worden is café Steiner, langs het pleintje gelegen, nog altijd een mogelijke reddingsboei. Het was dan ook dubbel leuk dat we vandaag Theo en Ellygorett er ook eens mee naar toe konden nemen, en toen we er in slaagden Theo, die een even grondige hekel heeft aan shoppen en slenteren, een korte broek te laten aanpassen kon onze pret niet meer op. Gelukkig had ik het fototoestel schietensklaar.
Toen we gisteren avond, terwijl we bij het nuttigen van
enkele alcoholische versnaperingen, aan het verbroederen waren met lokale oude
bekenden, min of meer toevallig te horen kregen dat Theo en Ellygorett nog
nooit aan het Garda-Meer geweest waren was de beslissing om daar dan maar eens
naar toe te rijden snel gemaakt. Het is tenslotte maar 175 km en wij hadden er
zelf ook wel zin in. We reden dus naar Malcesine we waren daar al eens eerder
te gast met enkele leden van onze motoclub namen daar de boot naar Limone
waar we genoten van de plaatselijke keuken, dan weer terug naar Malcesine, en enige
drankjes ( voor de heren ) en winkeltjes ( voor de dames ) later werd het tijd
om terug naar Schlanders te rijden. Zonder ongelukken kwamen we ruim op tijd
voor het avondeten weer in het hotel. Zo werd ons blitsbezoek aan het Garda
Meer een niet gepland maar wel zeer gesmaakt succes. De foto die we uitgekozen
hebben uit de oogst van de dag is, vermoeden wij, een beeld dat regelmatige Garda-Meer-bezoekers
zeker zullen herkennen.
Helemaal volgens plan reden wij naar boven in het
Martelldal. Nadat we de wagen bij het dal-einde op de grote parking gezet
hadden zagen wij een groen plaatje met Zufallhütte offen, een hele
opluchting, want onderweg waren wij al enkele flink besneeuwde plekken voorbij
gereden. Goed gemutst op pad dus. Enkele honderden meters verder, waar de
wandelweg rechts vanhet laatste
streepje geasfalteerde weg afslaat hing evenwel Zufallhütte geschlossen
Eigenwijs als wij zijn, besloten we toch maar er voor te gaan. Het moet gezegd,
de eerste anderhalve kilometer of zo was het ook prettig wandelen, plaatselijk een beetje
stijl, maar daar doe je het toch voor als bergwandelaar. Maar dan moesten er al enkele sneeuwophopingen overwonnen worden en al snel werden die steeds minder
wandelvriendelijk. Toen wij uiteindelijk bij een brugje een skiër tegenkwamen
die door de diepsneeuw de afdaling van af de Madritschjoch aan het doen was,
begrepen we dat we maar beter rechtsomkeer konden maken. We komen al erg lang
en vaak in deze streek, maar begin mei meen ik niet dat we dit al ooit hebben
meegemaakt.
Mislukking? Neen toch nu hebben we weer een goede reden om
snel nog eens terug te komen naar dit verplicht nummer voor elke
Vinschgau-bezoeker.
We zijn gaan fietsen vandaag. Vaste prik eigenlijk telkens
wij in deze regio verblijven. In Schlanders nemen we de trein naar Mals, daar
huren wij fietsen en dan gaat het 60 km grotendeels bergaf tot in Meran, waar
we de trein weer naar Schlanders nemen. De foto die we vandaag uitkozen is al
vroeg op de dag gemaakt. Na de eerste steile afdaling van af het station van
Mals kom je in het middeleeuwse, omwalde stadje Glurns. Een van de
bezienswaardigheden daar zijn de Laubengassen. De letterlijke vertaling moeten
we helaas schuldig blijven, maar eigenlijk zijn het een soort overdekte stoepen
waar je naast de openbare weg kon gaan zonder konstant in de zon te moeten
lopen
Onze meisjes kunnen het uistekend met elkaar vinden, en
zoals mag blijken uit deze foto, er wordt nog al wat afgelachen
We willen bij deze een nieuw woord introduceren. onze dames
zijn bergwandellachebekken, we hadden eerst gedacht aan bergwandelgiecheltrutten,
maar dat zou van te weinig respect getuigen. We willen eerst en vooral
vertellen dat wij alle mogelijke bewondering hebben voor de sportieve manier
waarop zij de berg ophuppelen, we hebben ook alle begrip voor het feit dat zij
zich vrolijk maken over het feit dat anderen dat op een minder gracieuze wijze
voor elkaar krijgen en het moet gezegd, hun lach werkt vaak aanstekelijk. Theo
en ik zijn wel behoorlijk nieuwsgierig naar wat die twee elkaar constant te
vertellen hebben Girlstalk
We reden vandaag weer de route die we al zo vaak gereden hebben, Lichtaart - Schlanders met een aantal leuke tussenstops. Schloss Fernsteinsee is een van die plekken waar we wel eens halt houden. Terwijl de dames van het gezelschap gingen uitvissen of er eventueel iets interessants te versieren was in het winkeltje had ik tijd zat om eindelijk eens het statief op te stellen en mijn eigen foto-versie te maken van het bekende kasteel. We hebben bij aankomst in het hotel gelukkig de mogelijkheid gekregen om in te loggen op het net en de continuïteit van de blog wordt bij deze gegarandeerd...
Het gebeurt niet zo vaak, maar soms, vlak voor een of andere bijzondere of sjieke gebeurtenis, of, als zelfs wij, met ons olifantenvel voor dat soort dingen, niet meer langs het vuil kunnen kijken, gaan wij met de wagen naar de carwash. Dat vond ik dan weer een prima gelegenheid om het fototoestel mee te nemen. Josee aan het stuur en ikzelf op de achterbank terwijl we door de tunnel met griezelige sproei-, veeg-, zwier- en borstelactiviteiten gesleept werden, zo had ik een prima standpunt ( zitpunt eigenlijk ) om dat eens overzichtelijk in beeld te brengen. Het was er redelijk duister en omdat flitsen geen optie was ik wilde ook laten zien wat er buiten de wagen gebeurde moest de ISO instelling flink omhoog. De kenners die enige ruis menen te zien weten dus bij deze hoe het komt.
Dan ben je aan het fietsen, en zoals gewoonlijk heb je de camera in de fietstas zitten. Die fietstas is natuurlijk niet groot genoeg om een gans assortiment apparatuur mee te nemen, dus heb je een voor all-round gebruik erg geschikte 17-70 er op zitten en geen extra zoomlens ter beschikking. Uiteraard heeft een reiger precies dat moment uitgekozen om neer te strijken in een boom aan de overkant van een vennetje waar je net langs rijdt. Tja, das balen dan he wat had ik deze plaat graag met een 400 geschoten zucht.
