Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
18-03-2012
18 maart De Rielenkapel
Ik had er mijn dagelijkse fietstocht bijna opzitten toen ik Swa Geeraerts, ook een fotoclub-lid, tegenkwam. Ik had nog een beetje energie over en het duurde nog geen vijftig meter voor ik beslist had om rechtsomkeer te maken en nog een stuk met hem mee te fietsen. Een rondje Hoge Rielen, goed voor zon extra tien kilometers, daar draait een gezonde jongen die op fotojacht is zijn hand niet voor om. De oogst was sowieso nog niet echt overtuigend en het weer was trouwens veel te goed om de rest van de namiddag binnen te gaan zitten. DeRielenkapel was het punt waarop hij rechtdoor terug naar huis reed en waar ik richting Kasterlee zou afslaan om zo bij moeder de vrouw te geraken. Toen we er voorbij reden begon de beiaard jawel, een beiaard in de Rielenkapel !!! uitnodigend te klingelen. Ik begreep de boodschap Het licht zat redelijk goed, dus fiets tegen een boom, een mooi frontaal standpunt gezocht aan de overkant in de wei en camera op statief. Ik heb de kapel al vaker gefotografeerd maar als je ze er helemaal op wil hebben moet je het wel in dit seizoen doen, anders staan er langs alle kanten bomen in de weg.
Voor de geïnteresseerden: het is een HDR opname geworden met een redelijk klein diafragma ( f10), drie shots met respectievelijk twee stops onder- en overbelichting.
Zwart-wit fotografie, ik ga het steeds leuker vinden.
In onze fotoclub hebben we best wat leuke projecten lopen om creatief bezig te blijven. Zo hebben we bijvoorbeeld beslist dat ieder lid van de club een portretfoto van een ander lid moet maken. Wie het met wie moest doen werd bij lottrekking vastgelegd. En dat lot besliste dat ik de eer had met onze voorzitter Bert aan de slag te gaan.
Vanavond kwam ie dus zoals we afgesproken hadden stip om acht uur aanbellen en na een zeer kort overleg hadden we ons plan klaar. Het werd een vlotte sessie met een tiental opnames waaruit het moeilijk kiezen was. Voor alle duidelijkheid en voor de clubleden die misschien ook deze blog volgen: dit is niet de foto die uiteindelijk in clubverband op de plank zal komen, maar ik vond m toch ook wel de moeite waard.
Half maart is rijkelijk laat om je te realiseren dat je de druivelaar, die je ieder jaar zo genereus van druiven voorziet, nog niet gesnoeid hebt. Toen we alsnog voorzichtig de schaar in enkele takken zetten begon ie meteen te wenen, en we zijn er dan ook maar mee opgehouden. Hoewel, naar ons idee, de druivelaar telkens weer bij de laatste is om in gang te schieten in de lente, waren de sappen nu blijkbaar al volop aan het stromen. Hopelijk neemt ie het ons niet kwalijk en zijn de druiven weer even lekker als al de vorige jaren.
De foto die wij er van maakten is helemaal niet ge-photoshoped. De macro-lens geeft zulke fraaie onscherpe achtergronden en de dorre bladeren van de haag zorgden voor dit sfeerkleurtje. In het tegenlicht komt de zon net piepen in de druppel en je ziet ook omgekeerd uiteraard het huis van de buren en een stuk van onze eigen gevel. De takken die rond de gekwetste rank hangen zie je als een fraai randje rondom.
Vandaag leek het er op dat de lente nu eindelijk begonnen is. Meteen alles laten vallen en profiteren van het mooie weer is dan het parool in huize Schrijvers. Samen met Werner en Els hadden we binnen de kortste keren het plan in elkaar gebokst om een flinke fietstocht te ondernemen. De nodige kapellekes voor onderweg werden ingepland en Boke, de leeuw van onze vrienden mocht ook mee, en wat meer is ze mocht zelfs mee op de foto met de andere dames voor we er aan begonnen. Hoe zon beest vijftig km zonder bewegen in dat kleine fietsmandje kan blijven zitten is ons een raadsel. Ze had na afloop in ieder geval zichtbaar minder last van zadelpijn dan onze wederhelft .
Het zal wel algemeen geweten zijn binnen onze kennissenkring dat ik een Duveltje best weet te appreciëren. Ik heb aan het maken van deze plaat dan ook enorm veel plezier beleefd. Je hoort wel eens mensen klagen over het harde werk, de noeste arbeid en het afzien tot ze er bij neervallen Niks van dat alles, dit was puur genieten.
De aandachtige kijker heeft natuurlijk al lang gezien dat dit één en dezelfde foto is die zeven keer gekopieerd, en een beetje gemanipuleerd is in Photoshop, maar toch was zowel de voorbereiding, het fotograferen als het bewerken een aangename bezigheid. Fann te seefedeheuhhh sittik tech..ghenieteuuuh teheu..rwei...ijl ikke dittin tikkektiketik..... Schol !!!
Je hoeft niet ver te reizen om mooie landschappen te zien en te fotograferen. Ook in onze eigen Kempen vlak bij huis zijn er nog behoorlijk wat verborgen pareltjes. Je moet alleen maar beide ogen konstant open houden en de schoonheid willen zien.
Langs de fietsroute die zowat het meest gereden wordt door deze jongen ( en zijn wederhelft ) heb je bijvoorbeeld vlak bij de bailey-brug op de weg tussen Sunpark Kempense Meren Mol en Postel het natuurgebied De Maat. Ik kwam er langs vandaag, nam even de tijd om de fiets aan de kant te zetten, de camera op statief te plaatsen en dit plaatje te schieten. Ben er best tevreden over.
Ik heb me onlangs een setje grijsverloopfilters aangeschaft. Vandaag bood zich een prima gelegenheid aan om dat eens uit te testen. Als ik binnendoor naar Turnhout fiets kom ik op de Rielen langs een wei die een flink stuk boven de weg ligt. Stel dat ik daar mijn vrienden, de paarden wil fotograferen dan moet ik ofwel zelf naar boven - op zich geen probleem, maar die gracht die ertussen ligt is dat wel - ofwel, door het lage standpunt, leren leven met erg veel lucht en dus tegenlicht in de foto. Meestal resulteert dat in een uitgebeten lucht. Flitsen zou een oplossing kunnen zijn maar dan schrikken die beesten en zijn we misschien geen vrienden meer. Grijsverloopfilter er op dus ( voor de experts: 2 stops ) en het resultaat bevalt me best. Eerlijkheidshalve moet ik er bij vertellen dat ik in RAW gefotografeerd heb en thuis ook nog een beetje aan de belichting gesleuteld heb
