Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
02-12-2012
02 december Koeien in de sneeuw
We zijn weer veilig in de Kempen na een fijn weekendje Eiffel. We kozen er voor om langs kleine weggetjes dwars door Luxemburg en de Ardennen naar huis te rijden. GPS op kortste afstand gezet dus en rijden maar. De cachekes die we wilden oppikken onderweg mochten we snel vergeten want hoe dieper we de Ardeense hoogtes in reden, hoe dikker het sneeuwtapijt werd. Zoeken quasi onmogelijk dus, maar hoera voor de winterbanden Onze Waalse landgenoten hebben al een dik pak witte pracht mogen verwerken. Voor de fotograaf opent dat perspectieven natuurlijk. We zijn gestopt voor de nodige sfeervolle landschappen en toen we ergens in the middle of nowhere deze klaarblijkelijk winterbestendige koebeesten voor de lens kregen vonden we dat die kleur toch wel erg mooi kontrasteerde tegen de grijze en witte tinten van de omgeving.
Als je naar Trier gaat dan wil het cliché dat je fotos maakt van de Porta Nigra. Heb ik ook gedaan. Ik heb m helemaal, in stukjes m.a.w. detailopnames, met Josee die een cache aan het vinden is (!!!) op de voorgrond, op de achtergrond met de kerstmarkt vooraan en er zijn in Trier best nog wel enkele andere overblijfselen uit de Romeinse tijd, stuk voor stuk bezienswaardigheden die het ook allemaal waard zijn om gefotografeerd te worden. Toch heb ik vandaag gekozen voor een gewone landschapsfoto van uit ons hotel, gemaakt nog voor het ontbijt. Het was koud, erg koud en de nevel gekombineerd met de witte rijp die voor de eerste keer dit jaar zijn charmes uitspreidde over de velden en bomen vond ik een plaatje opleveren dat mij nog meer aansprak dan alle toeristische troeven van Trier die al duizenden keren gefotografeerd zijn. De plaatjes die in de folder zouden kunnen zal ik wel op facebook zetten.
Toen ik deze foto maakte stond ik op een brugje over de Our. Op de steen die ik in beeld nam staat langs de ene kant de D van Deutschland, op de andere kant de B van Belgie, en omdat dit nu eenmaal geen driedimentionale fotografie is moet je me geloven als ik vertel dat op de verborgen kant rechts de L van Luxemburg stond. Met andere woorden we waren vandaag in Ouren waar ik het drielandenpunt de moeite van een bezoek en van een plek in deze blog waard vond.
Wij duizelen allemaal wel eens van de budgetten die onze nationale instellingen opsouperen. We vragen ons bijvoorbeeld af wat er gebeurt met het geld dat naar het BLOSO gaat, de sportadministratie van de Vlaamse overheid. Los van het feit dat de bobos waarschijnlijk een te grote hap voor zich zelf houden hebben ze het in dit geval wel goed gedaan vind ik. Volgens schaatsliefhebbers gaat er niets boven ijsschaatsen in een natuurlijke omgeving. In 2010 werd dit project gerealiseerd. Met deze nieuwe vorm van architectuur worden niet alleen de klimatologische invloeden op de ijsbaan beperkt, maar wordt ook het contact met de natuur optimaal bewaard. Dat deze konstruktie dan nog eens minder dan de helft kostte dan de prijs van een indoor ijsbaan, daar wordt je toch nog eens extra vrolijk van ? Ik ben hier uiteraard al eerder geweest. Vandaag kwam ik er weer langs gefietst. Het licht was erg mooi maar wel moeilijk, van uit de schaduw van de bomen, met dat wel erg lichte zeildoek. Dan zet je de camera op statief en maak je drie opnames om een HDR bewerking van drie verschillende belichtingen in elkaar te knutselen zodat zowel de lichte als de donkere tinten aanvaardbaar overkomen.
Vandaag ging ik achter mijn eerste Earth Cache aan. De vallei van de Kleine Nete was het onderwerp van een fijne zoektocht. Earth Caches zijn virtuele caches met een educatief doel. De cacher komt op een geologisch leerzame plaats en moet daar zijn aanwezigheid aantonen door aan een of meer opdrachten te voldoen in plaats van het invullen van een logboek. Meestal moeten er een of meerdere vragen beantwoord worden waarvoor de informatie alleen ter plaatse beschikbaar is. Enig opzoekwerk op internet is vaak ook noodzakelijk omte slagen. Soms zijn er praktijkopdrachten verbonden aan deze vragen. Bijvoorbeeld "hoe hoog is het duin waar u op staat". Alle antwoorden en oplossingen mail je dan door aan de legger en als alles correct is krijg je de toelating om on line je succes te loggen. In dit geval werd er gevraagd met een foto je aanwezigheid op de plaats van de coördinaten te bewijzen en die er bij te voegen. Mijn trouwe statief, dat me altijd gezelschap houdt op mijn tochten, kwam dus weer eens goed van pas.
De dagen worden steeds maar korter. Als je iets te laat in de namiddag vertrekt om een rondje te gaan fietsen en je bent wat genereus geweest met de kilometers dan riskeer je in het donker naar huis te moeten rijden. De grijzige avond viel al over de hoge Rielen toen ik deze avond het avondrood door de wolken zag boven de bomen die nu toch echt hun laatste blaadjes aan het verliezen zijn. Zon plaatje laat je niet liggen natuurlijk en nadat ik enkele shots in mijn Eos had geklikt heb ik er daarnet nog alle kleur uit gehaald behalve dan dat rood. Ik vond dat die behandeling de sfeer nog een beetje beter weergaf.
We hadden het er al eens over, de nieuwe Kempense Noord - Zuid verbinding van Turnhout naar Geel begint vorm te krijgen. De bomenkap die wij in januari toonden kon een rechtgeaarde natuurliefhebber niet onverschillig laten. Maar hoe jammer het ook is dat er een lelijk litteken getrokken is doorheen de mooie Kastelse bossen, de wetenschap dat de natuur zich zal herstellen als eenmaal de werken klaar zullen zijn is toch een flinke troost. De sleuf waar de tunnel in komt zal worden gedicht en er komen nieuwe aanplantingen boven op. Die omleidingsweg was er sowieso nodig als je het ons vraagt. De oude N 19 dwars door Kasterlee was en is nog steeds een garantie voor dagelijkse onoplosbare knopen en ergernissen allerhande in de streek. Eenmaal weer bovengronds verder richting Geel zijn er dan weer oplossingen van andere aard bedacht. Omdat de nieuwe weg enkel voor het doorgaand verkeer bedoeld is, sluiten de bestaande dwarswegen er niet op aan. Om oost-westverplaatsingen toch mogelijk te maken lopen een aantal van die wegen via een tunnel onder de nieuwe N19g. Toen we vanmiddag goed bijtijds vertrokken naar Lommel gingen we eens een kijkje nemen hoe ver ze staan met dat ondertunnelen en we waren blij verrast te merken dat ze er eigenlijk al bijna klaar mee zijn. Dat opent weer perspectieven voor het plannen van de fietsroutes de komende dagen
