Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
09-12-2012
09 december 67 Jaar geleden...
Het was vandaag echt geen weer om er op uit te trekken en op fotojacht te gaan. Dat hoor je me niet vaak zeggen, maar ik vond dit druilerig weer een geschikte uitvlucht om op deze luie zondag nog eens in de massas oude fotos te duiken die ik uit de ouderlijke archieven gerecupereerd heb en die ik vroeg of laat eens in een geschiedenis van mijn leven-fotoboek wil gieten. Inscannen, optimaliseren fotobewerking is wat mij betreft een onlosmakelijk onderdeel van de fotografie geworden en met recht vind ik dan ook dat ik dit plaatje als foto van de dag mag plaatsen ook al is ie 67 jaar oud. Ik stootte namelijk op de oudste foto die ik tot nu toe terugvond van mezelf. Ons ma toont vol trots een prille Pol. Volgens de moeizaam ontcijferde notitie op de rugzijde van dit 4 bij 6 cm grote plaatje was ik toen 7 maanden oud. Photoshop was me zeer behulpzaam om hier het beste van te maken en dit is zonder meer een zekerheid voor het album.
Twee dagen na zijn officiële feestdag moest de goedheilige man nog acte de présence gaan geven voor de kinderen van de medewerkers van een bedrijf op het bedrijvenpark in Vilvoorde. We waren ( toevallig ? ) goed op tijd vertrokken en zo kon ik vóór de grote verkleedpartij nog snel een cacheke gaan plukken bij de vuist op een rotonde van de Luchthavenlaan. Daarna kroop ik met veel plezier in de huid van de grote kindervriend en liet ik de kinderen voor mij zingen en dansen, nam ik met veel plezier alle tekeningen aan en overhandigde ze gul de cadeautjes die de ouders klaargelegd hadden. Na afloop wilden ze allemaal ook nog eens op de foto met de Sint alvorens die twee dagen te laat toch naar Spanje kon afreizen. Het vrouwtje was de fotograaf van dienst en dit plaatje rolde uit de Eos...
Ik ben er meteen na de sneeuwval op uit getrokken voor een flinke wandeling. Zo rond een uur of elf leek het er op dat we het een poos droog zouden houden en de mogelijkheid om sneeuwfotos te maken heb je niet elke dag he Eens onderweg viel het eigenlijk een beetje tegen. Ik had gehoopt als eerste door een ongerept tapijt te stappen, maar ze waren mij voor geweest en niet alleen voetgangers. Diepe sporen van enkele tractoren hadden mijn vaste wandelroute al tot een moddertraject herschapen en daarenboven was de sneeuw erg nat en zwaar en mede doordat het ook niet koud genoeg was bleef ie niet mooi op de bomen liggen. De oninteressante egaal grijze lucht was ook al niet meteen een element om voor een top winterlandschap te zorgen. Gelukkig zijn er dan ook andere onderwerpen, mijn vriendjes de shetlanders bijvoorbeeld. Dat ras is zoals de naam al laat vermoeden afkomstig van de Shetland Eilanden, het meest noordelijk gelegen stuk Groot Brittannië. Het beetje winterkou dat wij nu moeten ondergaan deert die beestjes helemaal niet. Ze zijn erg nieuwsgierig en elke keer dat ik er voorbij wandel komen ze zo dicht bij dat ik naar hartelust close-ups kan schieten.
Tussen de voorspelde sneeuwellende van morgen en de miezerige druilerigheid van gisteren was het vandaag best een aangename, zij het wat kille dag om buiten te vertoeven. Dat ik dus mijn vriend de fiets een pleziertje wilde gunnen door hem mee op een tocht te nemen mag geen verwondering baren. We kwamen samen in Gierle waar ik mijn andere vriend de GPS aan het werk zette. Ik had inderdaad de nodige coördinaten opgeslagen om enkele verborgen objecten te gaan vinden, geheel volgens de geocaching.com regels. Op een van de plekjes waar ik ging zoeken hing dit kapelletje aan een boom. In de religieuze beleving van Vlaanderen leeft de Mariadevotie nog steeds door. Kapellen groot en klein, bedevaartsoorden alom, de grenzen tussen folklore, traditie en oprechte godsdienstige gevoelens zijn vaak heel vaag en los van het feit of je nu wel of niet gelovig bent, is dit een diep gewortelde Vlaamse eigenheid waar ik zelf zonder meer de nodige affiniteit mee heb. Als uiting van onze volksaard en kultuur, als erfenis van de opvoeding die wij gekregen hebben en uit respect voor de generaties voor ons vind ik dit prachtig.
We zijn er klaar mee. Ook voor de 2012 jaargang van onze kerstversiering hebben we weer een poging gedaan om niet langs de platgetreden paden te lopen. Het plan dat we op 2 november al ontvouwden hebben we ook in de praktijk gebracht. Gisteren was het nog een hele klus om geschikte led-verlichting te vinden, na vruchteloos langs geweest te zijn bij Intratuin in Olen, Aveve in Kasterlee, de Wissel in Retie en de Brico in Turnhout konden we uiteindelijk gewoon in de Carrefour de nodige setjes van 40 ledlampjes scoren. Gisteren avond en vandaag hebben we alles in elkaar geknutseld en van binnenuit bekeken en uit een laag standpunt ziet het venster van de living aan de straatkant er tot Driekoningen zo uit.
Om de versiering in huize Schrijvers bij gelegenheid van de Kerst ook dit jaar een beetje origineel te maken hadden we een tijdje geleden al een idee in de steigers gezet. We zijn vandaag de hele dag gaan shoppen om de nodige lampjes en dergelijke te vinden en tussendoor gingen we uiteraard, getrouw aan onze hobbies, achter enkele cachekes aan en wilden we ook wel zoeken naar interessante fotomogelijkheden. Dat eerste lukte niet zo best - okee we hebben er een gevonden - maar daarna dachten we weer meer in functie van de fotografie. Langs de Nete bleven we even op de uitkijk of er geen leuke dingen te fotograferen waren en uit onze verzameling shots vond ik dit wel een leuke zes mannetjes gaan achter één vrouwtje aan in de eendenwereld. In de mensenwereld zouden we dit een gangbang noemen Het resultaat van onze creativiteit i.v.m. de kerstversiering komt waarschijnlijk morgen wel voorbij.
Maandag blijft Lommel-dag voor ons. Na Nieuwjaar lijkt dat zo te blijven hoewel ik wel even geschrokken was van het bericht dat Josees computerlessen dan vanaf 9 uur s ochtends zullen doorgaan. Dat wordt afzien Voorlopig leiden mijn maandagse omzwervingen in de regio mij niet alleen langs oude muzikale makkers en favoriete natuurgebieden maar meer en meer ook naar plekjes waar toevallig een geocacheke verborgen ligt. En zo kom je dan toch soms weer op bekend terrein. De Duitse militaire begraafplaats in Lommel is zon locatie waar ik wel vaker aanloop om te fotograferen. Het is sowieso al een indrukwekkende site: op 16 ha liggen hier bijna 40000 slachtoffers begraven van de waanzin die oorlog heet. Op een dag als vandaag vind ik dat het er nog triestiger uitziet als anders, de sneeuw is al zover weggesmolten onder de miezerige lichte regen dat ie al zijn pracht kwijt is, en de grijsheid van de snel vallende avond is ook niet van dien aard om vrolijk van te worden. De foto is gemaakt van op een pic-nic tafel buiten de omheining, een mens zoekt al eens een ander standpunt he.
