Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
17-06-2012
17 juni Wolf Creek Pass
De
prestatie van onze atleet wordt met de dag meer en meer heroïsch. De dip -
zonneslag vermoeden we - van de eerste dagen is nu helemaal voorbij en de
geduldig opgebouwde basisconditie komt nu aan de oppervlakte. Gisteren deed hij
5 timestations aan, goed voor 435 kilometer over drie passen van rond de
tienduizend voet. Hier komt hij boven op de Wolf Creek Pass, tienduizend
zeshonderd achtenvijftig voet hoog, zeg maar drieduizend vijfhonderd meter, het
hoogste punt van de race. Merk dat er hier op deze hoogte nog bomen groeien,
bij ons ligt de boomgrens toch rond de 2400 m
De
inspanning is van zijn gezicht te lezen, maar na een korte pauze, een beetje
eten en veel aanmoedigingen van het team en de overige aanwezigen ging het weer
bergaf richting volgende pass.
De blog
loopt een beetje achter weinig wifi-mogelijkheden op de plekken waar we
stoppen en als er al eens een mogelijkheid is, dan kunnen we niet stoppen het
zelfde probleem met de GSM trouwens
Rob en ik
hebben de ganse dag in de volgwagen gezeten, Rob achter het stuur en ik door
het venster naar buiten hangend en in het venster zittend om fotos te maken.
Een van de highlights van onze tocht kwam vandaag voorbij: Monument Valley. Dit
is een ikonische foto, misschien wel het meest gefotografeerde landschap uit
het ganse Zuid-Westen van de USA. Ik kon dus niet anders dan onze rijder ook
even in dit wondere decor vast te leggen.
We hebben
gisteren nacht nog twee timestations aangedaan en overnacht op de parking van
een Walmart in Prescott Arizona. Tim is zijn hitte-dipje helemaal te boven en
het is de bedoeling van tot in Kayenta te geraken vandaag. Monument Valley is
dan iets voor morgenvroeg bij zonsopgang
De race
loopt over gewone wegen die ook door het verkeer gebruikt worden en soms worden
we zelfs de snelweg op gestuurd. Fietsers mogen vaak de berm gebruiken hier. In
de buurt van Flagstaff Arizona mochten we dit vergezicht bewonderen. Een
fietser op een voor ons toch wel erg ongewone plek. In de verte het laatste
blokje woestijn waar we door moeten: de painted desert
De hitte
blijft ongenadig toeslaan. Vandaag hadden we een timestation in Salome Arizona
en Tim was deze morgen in Parker na een nacht doorrijden zonder veel slaap
meteen verder gereden. Bruno en Geert zaten in de volgwagen en de rest van de
crew reed rechtstreeks naar Salome. We hebben er in de brandende zon, zonder
enige schaduw lang staan wachten. De gemiddelde snelheid daalt drastisch bij de
rijders door de extreme temperaturen en onze Tim is lang niet de enige die er
last van heeft, getuige de vele RVs die op de geïmproviseerde campingground
staan te wachten. De onze is de meest rechtse.
Ondertussen
is Tim gearriveerd, heeft ie zich verfrist, hij slaapt even en straks gaat het
verder naar Congress Az.
Het grote
avontuur is begonnen Deze morgen hebben we nog lekker ontbeten in het Harbour-breakfast
restaurant, dan zijn we nog groeps-fotos gaan maken op de pier en uiteraard kon
een foto van Tim die aan de Pacific vertrekt richting Atlantic niet ontbreken.
Ik zit vandaag in de RV en volg Tim dus niet. Wij zijn langs een andere weg in
een ruk tot in Brawley gereden dwars door de woestijn en ik heb zelden zon
hitte meegemaakt. Ik vraag me af hoe Tim dit gaat overleven. We kregen al
weinig bemoedigend nieuws uit de andere wagen hij heeft het moeilijk
Onze vloot
is kompleet nu. De camper is ook in oorlogskleuren getooid. We kunnen er aan
beginnen morgen. Je mag trouwens nooit meer camper zeggen tegen dit soort
voertuig. Je hoort RV te zeggen ( spreek uit aahr-vie ), de afkorting van
recreational vehicle. Dit wordt onze thuis de volgende dagen of we er vaak of
lang in zullen slapen valt nog af te wachten, het belooft redelijk zwaar te
worden. We hebben vandaag de laatste tests en briefings meegemaakt en ze lachen
er niet mee bij de organisatie. Er zijn nog al wat regels die moeten worden
gerespecteerd. Inbreuken kosten time penalties, zes timepenalties is zonder
pardon de diskwalifikatie
Het is weer
een drukke dag. Eerst hebben we de wagen wedstrijdklaar gemaakt, de fiets van
reflecterende strips voorzien. Dan zijn we naar de pier gewandeld om vogels,
surfers, vissers - Marcel heeft zelfs een haaitje gevangen - en nog van alles
te fotograferen Daarna was er de riders
meeting, ondertussen is een deel van ons team de camper gaan ophalen in San
Diego . Het aanbod aan fotomogelijkheden was weer enorm. Deze schoonheid kwam
zich zeer opdringerig aan ons voorstellen op de pier en we konden niet anders
dan haar ( hem? ) langs alle kanten te fotograferen. De naam moet ik helaas
schuldig blijven, - de ornithologen mogen gerust even hun kennis etaleren nu
maar dat het een mooie vogel is zal iedereen wel toegeven neem ik aan.
