Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
06-05-2012
06 mei Bergwandellachebekken
Onze meisjes kunnen het uistekend met elkaar vinden, en
zoals mag blijken uit deze foto, er wordt nog al wat afgelachen
We willen bij deze een nieuw woord introduceren. onze dames
zijn bergwandellachebekken, we hadden eerst gedacht aan bergwandelgiecheltrutten,
maar dat zou van te weinig respect getuigen. We willen eerst en vooral
vertellen dat wij alle mogelijke bewondering hebben voor de sportieve manier
waarop zij de berg ophuppelen, we hebben ook alle begrip voor het feit dat zij
zich vrolijk maken over het feit dat anderen dat op een minder gracieuze wijze
voor elkaar krijgen en het moet gezegd, hun lach werkt vaak aanstekelijk. Theo
en ik zijn wel behoorlijk nieuwsgierig naar wat die twee elkaar constant te
vertellen hebben Girlstalk
We reden vandaag weer de route die we al zo vaak gereden hebben, Lichtaart - Schlanders met een aantal leuke tussenstops. Schloss Fernsteinsee is een van die plekken waar we wel eens halt houden. Terwijl de dames van het gezelschap gingen uitvissen of er eventueel iets interessants te versieren was in het winkeltje had ik tijd zat om eindelijk eens het statief op te stellen en mijn eigen foto-versie te maken van het bekende kasteel. We hebben bij aankomst in het hotel gelukkig de mogelijkheid gekregen om in te loggen op het net en de continuïteit van de blog wordt bij deze gegarandeerd...
Het gebeurt niet zo vaak, maar soms, vlak voor een of andere bijzondere of sjieke gebeurtenis, of, als zelfs wij, met ons olifantenvel voor dat soort dingen, niet meer langs het vuil kunnen kijken, gaan wij met de wagen naar de carwash. Dat vond ik dan weer een prima gelegenheid om het fototoestel mee te nemen. Josee aan het stuur en ikzelf op de achterbank terwijl we door de tunnel met griezelige sproei-, veeg-, zwier- en borstelactiviteiten gesleept werden, zo had ik een prima standpunt ( zitpunt eigenlijk ) om dat eens overzichtelijk in beeld te brengen. Het was er redelijk duister en omdat flitsen geen optie was ik wilde ook laten zien wat er buiten de wagen gebeurde moest de ISO instelling flink omhoog. De kenners die enige ruis menen te zien weten dus bij deze hoe het komt.
Dan ben je aan het fietsen, en zoals gewoonlijk heb je de camera in de fietstas zitten. Die fietstas is natuurlijk niet groot genoeg om een gans assortiment apparatuur mee te nemen, dus heb je een voor all-round gebruik erg geschikte 17-70 er op zitten en geen extra zoomlens ter beschikking. Uiteraard heeft een reiger precies dat moment uitgekozen om neer te strijken in een boom aan de overkant van een vennetje waar je net langs rijdt. Tja, das balen dan he wat had ik deze plaat graag met een 400 geschoten zucht.
Ik heb gelukkig een schat van een vrouw, een lieve, begrijpende, vergevende en vaak ook helpende partner. Als ik weer eens een maffe inval heb gaat ze daar meestal niet over zeuren of moeilijk doen , als ik weer eens helemaal verslingerd geraak aan een hobby, begrijpt zij dat , als ik helemaal naar het noorden van Nederland rij met de wagen om met enkele collega-fotografen beesten te gaan fotograferen in een dierentuin gaat zij gezellig mee , ze vind het niet erg als ik er de ganse dag op uit trek met de fiets op fotojacht, ook niet als dat langer dan een dag duurt, ze gelooft me als ik s avonds met het fototoestel de deur uit ga om nachtfotografie te oefenen, ze wacht geduldig als we gaan wandelen en ik zo nodig weer eens het statief wil opstellen om een panoramafoto te schieten of een spinnetje in close up te nemen ze kan er alleen maar niet tegen als ik weer eens met vuile, natte knieen thuiskom omdat ik weer door het gras aan het kruipen was, op jacht achter bloemetjes en insecten.
Wat een aardige familie denk je dan, en wat een vertederende donsjes zwemmen daar tussen ma en pa. Enig opzoekwerk op het internet levert evenwel heel andere inzichten op De Canadese gans is een exoot die hier eigenlijk niet thuis hoort. Provinciale domeinen, recreatie gebieden, natuurreservaten zitten met de komst van deze verwilderde parkvogels diep in de shit ( letterlijk ) zodat ze door steeds meer mensen vogelvrij verklaard worden. Als zo'n hongerige kolonie op een moeraswei neerstrijkt, laat ze 's avonds een woestenij achter. De ganzen eten enorme hoeveelheden gras, ze vreten zeldzame waterplanten uit de sloten en vertrappen de oevervegetatie. Bovendien verjagen ze de kwetsbare inheemse diersoorten. Zo'n gans produceert dagelijks achthonderd gram uitwerpselen, ze laten een echt drollentapijt achter op speelweiden en wandelpaden. Met een spuitje laten inslapen, afknallen, de eieren schudden Die beesten moeten dood, want ze horen hier niet thuis klinkt het steeds vaker.
Vogelbescherming Vlaanderen betwijfelt of al die slachtpartijen veel zullen uithalen. en vreest dat het effect slechts tijdelijk zal zijn. De Canadese gans heeft intussen ook de omringende landen gekoloniseerd. Als Vlaanderen de ganzen uitroeit, dan zal hun territorium gaandeweg weer ingenomen worden door Canadese ganzen uit Nederland en Duitsland. Tja, aardige familie
In een ver en duister verleden speelden wij ooit in Lommel in een orkestje dat zich The lonely boys noemde, misschien niet het beste wat wij op muzikaal vlak ooit mochten meemaken, maar zeker een van het leukste. Sedert het jaar 2001 hebben we trouwens al 4 keer een reunie-concert gegeven, telkens met groeiend succes, de laatste keer waren er zelfs 1600 fans. Het wordt steeds moeilijker alle ex-bandleden bij elkaar te krijgen helaas, Jack de bassist woont in Omaha Nebraska USA, Eddy de drummer baat een horeca zaak uit in Gambia en alleen al de vliegtuigtickets zijn bijna een onoverkomelijke factor in het kostenplaatje. Bij gelegenheid van dat laatste concert maakten we een nieuwe CD met enkele covers van bekende rock-nummers voorzien van Lommelse teksten. Highway to hell van ACDC werd Onderweg no Polien . Polien is een legendarische vrouw in Lommel en omstreken. Café De Lindeboom kent nauwelijks iemand, maar bij Polien komt iedereen. Zesentachtig is ze ondertussen en ze is nog steeds de dame die daar achter de tap staat. Josee haar ouders kwamen er toen ze verkering hadden, wij kwamen er toen we met de Lonely Boys speelden in de zestiger jaren en we komen er nog steeds, getuige deze foto, deze avond door Josee gemaakt, twee Lonely Boys zijn helemaal gelukkig dat ze naast Polien mogen poseren.
O ja, de clip die wij toen in elkaar knutselden kun je zien op YouTube. In de linker rand van de blog heb ik een link er naar toe ingevoegd.
