Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
22-07-2012
22 juli Europees Kampioenschap Hondenfrisbee
We hebben er lang op moeten wachten en we vroegen ons eigenlijk al af of het dit jaar überhaupt nog zou zomeren, maar, jawel hoor, dit was een bijzonder fijne zomerse zondag. Okee, misschien nog geen hoogzomer, maar als ze dit programma even in de weercomputer kunnen laten verder lopen daarboven, zijn we dik tevreden. We hebben enthousiast de fietsen uit hun slaaptoestand gehaald en we zijn naar de ballon-happening gereden in Olen. Geen ballons in de namiddag, dat is iets voor later in de avond, maar er was toch voldoende te beleven om naar onderwerpen zoekende fotografen ruim aan hun trekken te laten komen. We hebben een hele tijd zeer geboeid staan te kijken naar het Europees Kampioenschap Hondenfrisbee 2012. We stonden er bij wijze van spreken met onze neus op, dus had ik het volle zoomvermogen van de 70-300 niet echt nodig, maar de snelheid van die lens was dan weer lekker meegenomen om de exploten van baasjes en honden bij elk shot weer loeischerp vast te leggen. Wat een fijne lens, daar ben ik erg blij mee.
Dwars door Kasterlee. De loopwedstrijd krijgt langzaam aan de allure van een semiklassieker en ook deze keer was onze Michael een van de deelnemers. Dit jaar koos ie voor de tien kilometer. Hij werd knap 3de op die afstand en uiteraard waren wij ter plekke om dat alles in plaatjes te verpakken. Als je net zon prestatie achter de rug hebt, diep gegaan bent, het uiterste uit je lijf geperst, dan krijg je meteen na de aankomst ook nog eens een microfoon onder je neus geduwd en moet je helemaal buiten adem het relaas doen van het wedstrijdverloop Of de lopers dat leuk vinden is nog maar zeer de vraag. Ik stel me zo voor dat ik eerst een beetje zou willen uithijgen, en een Duvelke drinken. Maar ja, ik ben geen loper he...
Ik heb Josee moeten beloven dat ik vanavond maar één Duvel zou drinken Gelukkig had ik nog enkele flessen van anderhalve liter staan. Ik heb er daar dus maar een van gekraakt, heb me in mijn favoriete zetel laten zakken en heb rustig van het heerlijke vocht gesnoept.Tussendoor heb ik ook nog de camera op statief gezet en met de zelfontspanner een aantal fotos gemaakt. Het duurde wel even voor ik alle instellingen goed had en ik moest elke keer dat glas weer vol doen natuurlijk. Het eigenaardige is dat, nu ik er dus maar één op heb, ik me best een beetje tipsy voel en meestal heb ik dat niet na twee, drie of vier Conclusie: hoe minder ge drinkt, hoe zatter Dit verhaal klinkt niet echt geloofwaardig he, het is dan ook volkomen uit mijn duim gezogen natuurlijk, maar geef toe, het was een goed excuus om die grote fles te kraken he schatje .
Lommel leeft. Het evenement besteedt ook elk jaar aandacht aan de derde leeftijd en vandaag kwam een keure artiesten hun beste beentje voorzetten in de loop van de namiddag. Het moet zijn dat onze oudjes op een goed blaadje staan bij de weergoden want het bleef warempel zeer tegen de voorspellingen in de ganse middag zonnig en droog. Ook wij, als vrijwilliger met de rolstoelen onderweg, hadden een bijzonder déjà-vue gevoel want tijdens onze muzikale carrière hebben wij vaak samen met Nicole en Hugo op het podium gestaan en nu mochten wij het al fotograferend van uit het publiek meemaken. Toch een apart gevoel.
Pieter kwam opgewonden het huis ingelopen: Pake Pol, Pake Pol wij hebben een kikker gezien in de tuin!!! Waar dan? We hebben hem vastgezet . Tja, dan moet je wel van achter de PC vandaan komen. In de gauwte nam ik de camera maar mee naar buiten moest nog even terug naar binnen om de macro lens er op te zetten en toen ik achter in de hof kwam zag ik dat ze een klein kikkertje gevangen hadden. Ik heb het diertje zijn vrijheid terug gegeven. Eerst zette ik hem voorzichtig op de loopplank van het speelkasteel. Doodsbang bleef ie stil zitten, dat gaf mij natuurlijk de gelegenheid om enkele close ups te maken. Toen ik hem daarna in het gras zette was ie nog steeds te beduusd om er meteen van door te gaan, dus heb ik nog maar eens een vuile voorkant gehaald om wat opnames in natuurlijke omgeving te maken. Maar al snel had ie begrepen dat hij vrij was en met enkele grote sprongen was ie weg, op weg naar andere avonturen
Vakantie, dus gebeurt het regelmatig dat de kleinkids te gast zijn in huize Schrijvers. Als de Wuustwezelse kolonie neerstrijkt dan willen de Herentalsenaars er ook bij zijn en omgekeerd. Ze hebben echt wel een fijne familieband. De rust in huis is een tijdlang ver zoek, maar we krijgen er een hoop jeugdig enthousiasme voor in de plaats. In deze regenachtige tijden is het anders geen sinecure om ze op een verantwoorde wijze bezig te houden, je kunt ze toch niet de ganse dag voor de TV neerplanten en als de gezelschapsspelletjes, de dansjes ( voor de meisjes ) en het in-door verstoppertje spelen hun aantrekkingskracht hebben verloren, dan ben je wat blij als het in de vooravond toch wat opklaart en het weer een beetje vriendelijker wordt. Hoera, we kunnen naar buiten !!! Om deze groepsfoto te maken had ik gezien het gevorderde uur en het weinige licht wel al de opzet-flash nodig, maar dat geeft het geheel ook weer een speciaal effect.
Wij vermoeden dat onze huismerels bezig zijn aan het grootbrengen van hun tweede gezinnetje van deze jaargang. De lekkere hapjes die mama en papa merel de ganse dag verzamelen in de tuin en die ze dan in ijltempo naar het nest brengen zijn duidelijk niet meer bedoeld voor de jongen die wij al eerder zagen fladderen. Er zullen dus wel nieuwe hongerige bekjes zijn. Niet toevallig zat ik vanmiddag voor het raam, met de camera in aanslag, uit te proberen of ik door het vensterglas scherp kon focussen op de bloemen met druppels. Tezelfdertijd hield ik het gefladder van onze gevleugelde medebewoners in de gaten. Regelmatig verschalkte mevrouw merel een of andere prooi zoals deze sappige regenworm. Na deze vangst bleef ze even stil zitten en gaf ze mij gelegenheid goed scherp te stellen en raak te schieten.
