Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
25-11-2012
25 november De Hoge Rielen
Natuurlijk kennen wij, inwoners van Lichtaart, de Hoge Rielen, het 230 ha grote provinciaal domein en jongerenverblijfscentrum waar ieder jaar zovele jeugd groeperingen, kinderen en ja, ook volwassenen, hun vakantie, of een deel er van, komen doorbrengen. Tenminste, wij denken dat wij het kennen. Voor de meeste van ons beperkt die kennis zich tot een stuk fietsweg tussen knooppunten 31 en 32 dwars door het domein tussen Ossengoor en Hoofdingang aan de kant van Tielen, of de sportvelden langs de ingang aan de Molenstraat. Dit plekje dat ik vandaag fotografeerde is net iets meer dan één kilometer van ons huis gelegen. Eigenlijk is het erg als je moet toegeven dat je, na 39 jaar in dit dorp gewoond te hebben, op een winderige herfstdag in 2012 voor het eerst een wandeling maakt langsheen achterliggende verborgen paden en pas nu de pracht ontdekt die al die tijd zo dicht bij was. Waar geocachen al niet goed voor is
Als ik richting Turnhout ga fietsen dan is de kanaalkom bij de jachthaven een vaste stopplaats. Niet alleen is er een fijne horecagelegenheid waar de bourgondier in mij aan zijn trekken kan komen, maar er is ook altijd wel iets te fotograferen bootjes, vogels, spiegelingen, gebouwen onderwerpen zat. Nu waren we vandaag niet met de fiets naar Turnhout gereden om te gaan winkelen, maar ook met de wagen weet ik de weg wel te vinden. Na de zaterdagse inkoopronde zette ik de wagen even langs de kant aan de Kaai om het oud brood dat het vrouwtje had meegebracht naar de zoals altijd zeer talrijke watervogels te werpen. Ook zoals altijd waren de meeuwen weer de brutaalste, zowat elke homp vangende en de meest succesvolle soort. We hebben ons best gedaan om de meerkoetjes, waterhoentjes, eenden en ganzen ook iets te gunnen maar het grootste deel van de buit werd weggekaapt door die witte acrobaten. Ik weet niet of iedereen in de samenleving het wel okee vindt dat je de vogels gaat voederen op die plek, maar het levert zulke mooie fotos op
Wat een verschil met gisteren grijs weer deze morgen en omdat ze al meteen na de middag regen voorspeld hadden ben ik er maar vroeg op uitgetrokken. Ik wilde toch mijn dagelijkse portie beweging niet missen en had me voorgenomen een multi cache te gaan zoeken aan de Tielense watermolen. Dat is niet eens zon verre tocht maar nog voor ik er arriveerde bewezen de eerste druppels al dat je weersvoorspellingen altijd met een korreltje zout moet nemen. Fotos had ik daar eigenlijk al zat gemaakt in het verleden, maar nu is er die extra stimulans he. De ene hobby vult de andere aan en waar je bij de ene zou denken laat ik maar terugkeren, zegt die andere ha nee he. Wetend dat thuis een lekkere warme douche er de kou en de klammigheid wel weer af zal spoelen rij je dan toch gewoon verder De oplossing van het vraagstuk bij de cache was vrij eenvoudig, ik kon snel de plek berekenen waar het kokertje verborgen zou zitten en na de vondst werd toch het fotografiegedeelte weer interessant, want met de kasseitjes die begonnen te glimmen van de nattigheid en het egale zachte licht kon ik nog enkele plaatjes schieten die een speciaal sfeertje uitstralen.
Ik weet niet of in dit formaat ( het maximum toegelaten door de moedersite bloggen.be ) het bord voldoende leesbaar is, daar staat Duvel tripel hop 3,5 ( taalfout of niet, dat laat ik in het midden ) maar reden genoeg om een pittstop in te lassen bij Sas 6. Ik plaatste ergens in maart al eens een foto van deze, wegens te vroeg in het seizoen, nog gesloten vaste stopplaats, maar bij deze uitzonderlijk mooie herfstdag waren ze gelukkig wel open. We hadden er al een prachtige wandeling door het Prinsenpark op zitten, dan even verder rijden tot hier, nog even door het bos lopen, dan een koffie met een stuk taart, en de Duvel daar na maakte het helemaal af. Het leven van de fotograferende, cachen zoekende, gepensioneerde muzikant heeft zijn goede kanten.
In vergevorderde staat van herfsttooi staan ze er bij, de reuzen in het park. Het dichte lover dat in de zomer voor verkoeling zorgde voor de vele wandelaars en bezoekers is van boven naar beneden verhuisd en de kleurenpracht ligt uitgespreid op de grond. Slechte tijd om op die plek te gaan zoeken naar geocachen waarvan vermeld staat dat ze tussen de tenen van een boom liggen. In het park van Kasterlee zou er inderdaad eentje verborgen zitten op die manier, ik heb de onderkant van alle mogelijke bomen grondig geïnspecteerd, tussen hun tenen gekieteld op alle mogelijke plekken maar niks gevonden, bij het did not find-loggen thuis zag ik dat de vier zoekers voor mij ook geen succes hadden misschien is ie wel gewoon weggenomen door de muggles. Helemaal zonder resultaat was mijn bezoek toch niet, want ik heb er enkele mooie fotos aan overgehouden.
Heerlijk herfstweertje vandaag. Ik kon het vrouwtje overtuigen nog eens een rondje mee te fietsen. Zalig rustig langs de, in deze tijd van het jaar niet meer zo drukke gebruikelijke routes rijden, doorheen de late herfstkleuren, er zijn minder prettige dingen te bedenken op een doordeweekse dinsdag. Onderweg enkele geocache-kes oppikken - het vrouwtje begint de smaak ook te pakken te krijgen -, enkele keren aanleggen in een gelegenheid waar ze toevallig Duvel verkopen, en tussendoor ook nog eens stoppen om wat fotos te maken, zo kom je de namiddag wel door... Langs het kanaal tussen sas 7 en sas 8 zag ik dit wel erg diep liggende binnenschip al van ver aankomen en het golfjespatroon dat ie maakte viel me op. Fiets aan de kant, fototoestel uit de fietstas en klik, klik, klik een pseudo HDR tonemapping in Dynamic Photo 5.0 leverde dit plaatje op.
Zeer tegen mijn gewoonte en met als extra bonuspunt het feit dat het maandag is, ben ik er deze morgen eens erg vroeg uit gekomen. De mist, waarin we gisteren nacht naar huis moesten, zou wel hardnekkig genoeg zijn om tot een stuk in de voormiddag fotomogelijkheden op te leveren, veronderstelde ik. We hebben in de buurt nog al wat natuurgebieden die als decor kunnen dienen om het soort sfeerbeelden te maken die ik in gedachten had en het is puur toeval dat ik aan de Snepkensvijver terecht kwam. Ter plekke bleek evenwel dat ik in mijn haast niet meteen het meest geschikte schoeisel had uitgezocht om dicht bij de oever te geraken over de zompige ondergrond en de erwtensoep was te dicht om van op afstand met water en wazige overkant iets te komponeren zodat bomen en uitgebloeide heide de herfstige mistwereld maar moesten illustreren. Ik ben er een hele tijd aan de slag geweest en na nog enig photoshop werk thuis ben ik best tevreden over het serietje dat ik kon maken. Dit is een van de resultaten.
