Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
30-09-2012
30 september Huize Schrijvers
Ik ben nog
eens in de nachtfotografie gedoken. Het onderwerp heb ik deze keer niet ver
gezocht. Even aandacht voor onze thuishaven. Huize Schrijvers is niet meteen de
meest pompeuze villa in de buurt, maar wij wonen hier graag en we zijn best
tevreden met ons nestje. Ik heb dus gewoon om half elf vanavond het statief
enkele meters voor onze voordeur op het gazon gezet en de mooie volle maan
zorgde voor ruim voldoende licht. Ik had binnen ook nog enkele lampen laten
branden om wat accenten te leggen en het resultaat is zo ongeveer wat ik voor
ogen had met dit experiment. Voor de fotografen: 17 mm - f 4,5 - Iso 200 - 25
sec.
Jan van de
Sas, een ex-kastelein die ons nog al nauw aan het hart ligt werd 70.
Natuurlijk moest dat gevierd worden. Flying Shoe het bandje van Josees
neefje zou er optreden. Die gasten doen me terugdenken aan hoe we zelf ooit in
de muziekbizz begonnen en ik volg geïnteresseerd hoe ze evolueren. Coachen is
een groot woord, maar ik probeer toch van enig nut te zijn als het even kan.
Voor de gelegenheid hadden we een gepaste humoristische tekst in elkaar
geknutseld op de tonen van Smoke on the Water. Domp in de kelder werd het De
zaak van Jan, de Kelder, legendarisch jeugdcafé in Lommel, was ooit afgebrand
namelijk. Voor één keer wilde ik ook nog wel eens het podium op. Ik vond het
geweldig om tussen die jonge mennekes te staan en me weer 20 of zo te voelen.
Dat is goed voor het hart van een oude rocker. Het mag duidelijk zijn dat ik de
foto niet zelf gemaakt heb. Josee liep rond met mijn Eos en schoot dit plaatje.
Ik vond het de sfeer helemaal goed weergeven. Enige minpuntje is dat Mich, de
tweede gitarist van het bandje die rechts van Sjors, de bassist stond, ( links
voor de kijker ) niet in beeld is. Ik maak het wel eens goed bij een volgend
optreden Mich.
Er wordt
nogal wat afvergaderd. Gisteren was er de fotoclub, vandaag de motoclub het
scheelt maar één letter. Ik had in de loop van de dag al een behoorlijk rijke
oogst van in mijn ogen meer dan aanvaardbare fotos binnengehaald, zo was er
deze morgen een langpootmug die op ons keukenvenster kwam zitten en die maar
bleef zitten ondanks al mijn scherpgestel met de macrolens. Maar een
langpootmug plaatste ik in augustus ook al op deze paginas . Vanavond was er
dan weer die bijna volle maan in een erg heldere hemel, maar die kwam in
februari ook al een keer voorbij. Je probeert wel voor enige afwisseling te
zorgen toch? Twijfel dus omtrent de keuze voor de foto van de dag. Dan toch
maar voor de tweede dag op rij een vergadering. Daar zien we een ander
gezelschap, andere mensen die ons even dierbaar zijn: vlnr. Jef, Weeltje, Luc,
Josee, Chris, Carine, Martine, Thierry en Ivo. De lege plek vooraan werd
ingenomen door de Duvel drinkende fotograaf van dienst. J Met vakantie zijnde en om andere redenen deze vergadering missende leden weten bij deze dat wij, ook zonder hen, ons weer van een aangename plicht gekweten hebben.
Op
donderdagavond is het vergadering van onze fotoclub. Een verplichting
is het niet echt maar ik vind wel dat je als lid als het even kan toch zo vaak
mogelijk aanwezig hoort te zijn. Zeker in deze tijd van het jaar is het best
druk, want we zijn in volle voorbereiding van ons jaarlijks fotosalon. Vandaag
had ik mijn fototoestel meegenomen, want in een verzameling van 366 fotos die
een gans jaar schetsen moet er plaats zijn voor minimaal één opname van een
gebeuren waar je bijna wekelijks aanwezig bent en waar je intensief bij betrokken bent Het was niet de bedoeling dat
de collegas voor mij zouden pozeren natuurlijk en de hele ronde fotograferen
was nogal moeilijk, vandaar dat ik me moest beperken tot één kant van de tafel.
Of het de mooiste kant was laat ik in het midden. Jos, Pol, Ludo, Walter, Hugo
en André bevolkten de noordzijde van ons lokaal en dat er intens vergaderd werd
kan je zo zien.
Dat de
herfst begonnen is mag ondertussen wel duidelijk zijn. Niet alleen voor
landgenoten die net terug zijn van een heerlijke vakantie op de Azoren zijn de
temperaturen die we dezer dagen moeten doorstaan aan de meer dan frisse kant.
De orkaan die we op Terceira meemaakten, de laatste dag dat we daar waren,
voert een achterhoede gevecht over onze streken veronderstel ik. Koude
bovenluchten zeggen Sabine en Frank in zon geval en in één adem vermelden ze
er dan bij dat zulks bevorderlijk is voor buien en temperaturen die voor de
tijd van het jaar onder het gemiddelde zijn. Aan de waterkant ervaar je zoiets
misschien net nog iets meer intens dan elders. De mooie wolkenlucht boven een
visvijver aan de Zanddijk in Witgoor-Dessel was voldoende om me aan het fotograferen
te zetten deze avond rond half acht. De locatie bood daarenboven nog enige
andere mogelijkheden om een verantwoorde kompositie in elkaar te knutselen en
in de nabewerking besloot ik bijna alle kleur te verwijderen om de kilte nog
wat meer te accentueren.
We zijn, op de Azoren, een week lang bijzonder gecharmeerd geweest door de kleurrijk geverfde huizen. Vrolijk, sfeervol, knus er zijn nogal wat adjectieven die ik daar op zou kunnen plakken. Als je dan thuis komt ga je onwillekeurig vergelijken, en uiteraard zijn er hier ook mooie huizen, nieuwe huizen in alle mogelijke architecturale stijlen waar je al dan niet van houdt en ook oude huizen die vervallen, gerestaureerd ofgerenoveerd zijn en die je fantasie kietelen. Wat zou dit romantisch uitziende, knusse huisje in het gehucht Achterlee in ons eigen Lichtaart kunnen vertellen als het de kroniek zou schrijven van alle bewoners die er al voorbij gekomen zijn bijvoorbeeld. Ik ben er al vaak langs gefietst, maar deze keer vond ik het de moeite waard om even te stoppen en de EOS uit de fietstas te halen.
Met al die omleidingen tegenwoordig kom je, als je van Lommel naar Lichtaart rijdt, langs plekken waar je normaal gezien alleen maar met de fiets voorbij komt. Aan de Sas-4 toren in Dessel zagen we deze avond een visser die tegen de waterspiegel op de achtergrond best een mooi silhouet opleverde. Ik vond het de moeite waard om er voor te stoppen en thuis gekomen bedacht ik dat een zwart-wit omzetting nog beter paste bij de sfeer. Daarna maakte ik de bedenking dat vissen eigenlijk wel wat raakpunten heeft met fotograferen. Je bent ook op jacht naar prooi, op zoek naar de gelegenheid, je moet ook vaak veel geduld hebben en wachten op het juiste moment, het kan erg ontspannend werken, je raakt er aan verslaafd waarom ik dan ben gaan fotograferen en deze man is gaan vissen ik zou het niet weten, vissen zegt me helemaal niks, fotos maken van een visser daarentegen
